Έφυγε ο Παύλος Βουδούρης


Με μεγάλη θλίψη γράφω αυτές τις αποχαιρετιστήριες γραμμές για τον αναπάντεχο χαμό ενός παλιού φίλου και ιδιαίτερου ανθρώπου, μιας σημαντικής μορφής για τον χώρο της ελληνικής πνευματικής αναζήτησης. 
Στις 29 Ιανουαρίου 2016 εντελώς αναπάντεχα έφυγε από τον κόσμο ο Παύλος Βουδούρης. 
Είναι αληθινά μία μεγάλη απώλεια για τους χώρους της εναλλακτικής πληροφόρησης και γνώσης, για την σύγχρονη ελληνική μεταφυσική φιλοσοφία, και για τον εκδοτικό κόσμο στη χώρα μας. 

Ο Παύλος ήταν ο πρωτοπόρος συνεκδότης (μαζί με τον Στάμο Στίνη) του περιοδικού "Τρίτο Μάτι", του περιοδικού "Hellenic Nexus", και των εκδόσεων "Έσοπτρον", αλλά και ταγός ενός πλήθους εκδοτικών, ερευνητικών και φιλοσοφικών δραστηριοτήτων. Ήταν, δηλαδή, ένας από τους πρωτοπόρους ανθρώπους που καθιέρωσε τον όρο «πνευματική αναζήτηση» στην Ελλάδα... Άνδρας πολύ αξιόλογος, αγαπητός, με υψηλή ευφυία, ιδιαίτερη σοφία και καλοσύνη. Ένας από τους πιο ανοιχτόκαρδους και ανοιχτόμυαλους ανθρώπους που έχω γνωρίσει.
Η είδηση του ξαφνικού θανάτου του συντάραξε όλους τους ανθρώπους που τον γνώριζαν και τον αγαπούσαν, και συντάραξε πολύ κι εμένα.
Τον γνώριζα φιλικά επί 22 χρόνια, και είχα την τιμή να είναι ένας από τους πιο σημαντικούς δασκάλους μου, αφού αυτός ήταν που μού δίδαξε τα πάντα για τα περιοδικά (για το πώς φτιάχνεις ένα περιοδικό --την εποχή που τον συντρόφευα στο τιμόνι του "Τρίτο Μάτι") και για τις εκδόσεις, και ήταν για μένα ο άνθρωπος (μαζί με τον Στάμο Στίνη) που γενναιόδωρα μού άνοιξε όλες τις πόρτες στον επαγγελματικό ορίζοντα που τόσο πολύ με ενδιέφερε ως νεαρός ακόμη, γι' αυτό και ειλικρινά τού οφείλω πολλά (και, φυσικά, όχι μόνο εγώ, αλλά και πολλοί άλλοι συγγραφείς, δημοσιογράφοι, ερευνητές, εκδότες, κι επίσης τόσοι πολλοί ανήσυχοι άνθρωποι στην Ελλάδα, καθώς και πολλές χιλιάδες αναγνώστες). 
Τον αποχαιρετώ με μεγάλη ευγνωμοσύνη. 

Γνώρισα μερικούς από τους πιο σημαντικούς φίλους μου, μέσω του Παύλου.
Ήταν ένας ενεργός πνευματικός άνθρωπος, και ένα πρόσωπο που χαρακτήρισε την εποχή του. 
Στην προσωπική μου σκέψη είναι πάντα χαμογελαστός, με το ασταμάτητο ιδιαίτερο χιούμορ του, και την καλοσύνη του. Είχε πάντα μια ωραία ιδέα να μου πει, κυνηγούσε τις ιδέες σαν ανιχνευτής, τις μοιραζόταν, και πάντα αγωνιζόταν να υλοποιήσει τη μία ή την άλλη ιδέα. Ήταν ιδεαλιστής, φιλοσοφούσε τα πάντα, ήταν βαθιά ένθεος, και είχε ένα πολύ ιδιαίτερο χάρισμα: είχε την ικανότητα να ανιχνεύει, να διερευνεί και να αναλύει τις δυσδιάκριτες τάσεις που υπήρχαν πίσω από τις υποθέσεις του κόσμου μας. Τις μυστικές τάσεις. Αλλά και το εύρος της μυστικής ιστορίας των ιδεών, και τα σημεία επαφής της με τον σύγχρονο κόσμο. Ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος για να σού αναλύσει τι συμβαίνει στο εκάστοτε παρασκήνιο των πραγμάτων, των καταστάσεων, και των ιδεών. Και, φυσικά, ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος για να τού προτείνεις μία νέα ιδέα, ή για να σου προτείνει μία νέα ιδέα --που ενίοτε θα είχε και τη διορατικότητα και τη δύναμη να την υλοποιήσει. 
Και, πάνω απ' όλα, ήταν ένας ενθουσιώδης τύπος, ένας χαρούμενος άνθρωπος, με χαμόγελο και λαμπερό βλέμμα, ανοιχτόκαρδος, στοργικός, αλλά και ακούραστος στη δουλειά του και στο να μοιραστεί μαζί σου τις εμπνεύσεις του και τις γνώσεις του όταν ήσουν δίπλα του. 
Κατά τα άλλα, είχε όλα τα χαρακτηριστικά ενός αιώνιου έφηβου, γι' αυτό και μού φαίνεται απίστευτο πού έφυγε από τη ζωή τόσο νέος, τόσο ξαφνικά. Πριν από λίγες μέρες μιλούσαμε στο τηλέφωνο, γελούσε, με πείραζε όπως πάντα, και μού μιλούσε με ενθουσιασμό για αυτό που συζητούσαμε. Είναι πολύ παράξενο πράγμα, να χάνεται ένας άνθρωπος από τη ζωή, χωρίς καμία πρότερη ένδειξη, από τη μία στιγμή στην άλλη. Το έχω ζήσει αρκετές φορές, αλλά πώς να το συνηθίσεις και πώς να το αποδεχθείς;;  Και, είναι φανερό πως, ακριβώς λόγω της καλοσύνης του, το πιστεύω, ο Θεός δεν τον άφησε να ταλαιπωρηθεί, όλα έγιναν ξαφνικά και γρήγορα. Και τώρα η ψυχή του ταξιδεύει προς όλα εκείνα τα πεδία για τα οποία τόσο πολύ αναρωτιόταν και φιλοσοφούσε γι' αυτά. 
Μου φαίνεται, μάλιστα, παράξενα συμβολικό το γεγονός ότι αυτό έγινε ακριβώς πάνω στις μέρες που κυκλοφόρησε το επετειακό τεύχος (για το οποίο συνεργαστήκαμε) του περιοδικού "Τρίτο Μάτι"  γιορτάζοντας τα 25 χρόνια της έκδοσής του!
Μάλιστα, στο εξαιρετικό editorial του σ' αυτό το τελευταίο τεύχος, κατέληγε γράφοντας: 
«Θεωρώ, λοιπόν, πως έδωσα, στο μέτρο των δυνατοτήτων μου, το στίγμα και την πορεία αυτού του περιοδικού για τα επόμενα χρόνια (αν θέλει ο Θεός και αν θελήσετε κι εσείς να κρατηθεί ζωντανή αυτή η σχέση μας...)...»
Παύλο, (αν με κάποιον μαγικό τρόπο διαβάζεις αυτές τις γραμμές), κάποτε μια προνοητική μοίρα σε έβγαλε στον δρόμο μου, κάποτε οι δρόμοι μας χώρισαν, μετά από χρόνια ξανασυναντήθηκαν, η περιπετειώδης σχέση μας ήταν ζωντανή μέσα στη μνήμη μου και στην καρδιά μου, και θα κρατηθεί ζωντανή μέσα μου για πάντα, σε ευχαριστώ που ήσουν εδώ και σου αποτείνω τον ύστατο χαιρετισμό. Καλό Ταξίδι!

Καταθέτω τα σέβη μου και τα ειλικρινά συλλυπητήρια μου στην οικογένεια του Παύλου Βουδούρη, στους φίλους του, στους συνεργάτες του, και στους ανθρώπους που τον αγαπούσαν.
Είναι μεγάλο το κενό που αφήνει πίσω του με την έξοδό του, αληθινά είχε πολλά να κάνει ακόμη --αλλά είμαι βέβαιος ότι θα συνεχίσει να τα κάνει με άλλους τρόπους, πιο μυστηριώδεις, αλλού...
Είναι μυστηριώδεις οι τρόποι και οι τόποι της ψυχής.  
Η κηδεία του θα γίνει στο Α' Νεκροταφείο των Αθηνών, στις 12.00 την Τρίτη 2 Φεβρουαρίου.
Θα τον θυμόμαστε εν ζωή πάντα.

με τιμή
Παντελής Γιαννουλάκης


       
 


2 comments:

Ανώνυμος είπε...

Καλό ταξίδι στον Πάυλο, τον είχα γνωρίσει.
Το περιοδικό είχε πάρει μοναδική πορεία τα τελευταία χρόνια.

mikalnto είπε...

Καλό παράδεισο αδελφέ. Τελικά όποιος ψάχνει την αλήθεια δεν μπορεί να μη γίνει ορθόδοξος. Όντως το περιοδικό βρήκε κι αυτό την αλήθεια. Καλή αντάμωση.