RADIO NOWHERE & O ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ


Video από τον Μυστικό Διαστημικό Σταθμό (radio Albedo14),
Εκπομπή Ιανουάριος 2021 : TO RADIO NOWHERE & Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ 
μυστική ροή πληροφορίας και ανάλυσης, μηνύματα αντι-στασης




THE MEDICAL DICTATORSHIP IS HERE
BIG BROTHER IS WATCHING
COVID-1984


Video από τον Μυστικό Διαστημικό Σταθμό (internet radio Albedo14.com), Ραδιοφωνική Εκπομπή της 3/11/2020, μυστική ροή πληροφορίας, έκτακτο ολοκληρωμένο πακέτο κατάδειξης της σκοτεινής κατάστασης, μηνύματα καταγγελίας και αντίστασης

[Strange]

https://www.youtube.com/watch?v=FPsQDdrePLg



Ο ΕΝΟΙΚΟΣ ΣΤΟ ΚΑΤΩΦΛΙ 

Είσοδος Στην Κούφια Γη

 

«Η αλήθεια της φύσης κρύβεται σε συγκεκριμένα σπήλαια και βαθιές στοές…» (Δημόκριτος)

«Καμιά μοναξιά δεν συγκρίνεται με το εσωτερικό της γης, καμιά νύχτα δεν είναι τόσο σκοτεινή όσο η σκοτεινιά που βασιλεύει στον υπόγειο κόσμο… Εκεί κάτω όλα μοιάζουν σαν να προέρχονται από κάποιον άλλο κόσμο, οι εκπλήξεις και οι παραισθήσεις είναι συνεχείς…» (Norbert Casteret)

«Εκείνος που πολεμάει με τέρατα πρέπει να προσέξει να μην γίνει και ο ίδιος τέρας. Αν κοιτάς για πολύ μέσα στην άβυσσο, τότε και η άβυσσος κοιτάει μέσα σ’ εσένα…» (Friedrich Nietzsche, Πέρα από το Καλό και το Κακό)


Φαντάσου ένα όμορφο τοπίο.
Ο ήλιος λάμπει, ο ουρανός γαλάζιος, τα δέντρα καταπράσινα, τα πουλιά κελαηδούν, ένα ρυάκι κυλάει, λουλούδια, πεταλούδες φτερουγίζουν. Mια υπέροχη θέα πέρα στον ορίζοντα, άνθρωποι που χαμογελούν, μια απόμακρη μελωδία, χρώματα, μικροί δρόμοι που οδηγούν σε άλλα όμορφα τοπία.
Και, ανάμεσα σε όλα αυτά, κρυμμένη μέσα στο τοπίο, η μαύρη είσοδος μιας σπηλιάς.
Κρυμμένη μέσα σε όλη αυτήν τη φωτεινή ομορφιά, μια μαύρη τρύπα.
Η είσοδος για έναν άλλο κόσμο.
Φαντάσου τον εαυτό σου να εντοπίζει μέσα στην πολύχρωμη πολυπλοκότητα του τοπίου αυτήν την κρυφή μαύρη παρένθεση, και φαντάσου τον εαυτό σου να πλησιάζει προς τα εκεί, να στέκει λίγα μέτρα μακριά από αυτήν την πύλη, μια πύλη που δεν γνωρίζεις που οδηγεί. Ένα Πέρασμα για…Aλλού.
Κρύος αέρας έρχεται από εκεί μέσα. Δεν υπάρχει τίποτε εκεί μέσα για σένα, δεν βλέπεις τίποτε, μόνο το σκοτάδι. Κοιτάς πίσω σου το πολύχρωμο φωτεινό και όμορφο τοπίο, κοιτάς μπροστά σου και βλέπεις την είσοδο του σκοταδιού. Συνειδητοποιείς αυτήν την παραφωνία, αυτήν την παρένθεση, αυτήν την μουτζούρα πάνω στον πίνακα της πραγματικότητας. Μια μαύρη τρύπα. (Μια σκοτεινή τρύπα που θυμίζει την τρύπα απ’ όπου ήρθαμε στον κόσμο και την τρύπα στην οποία θα καταλήξουμε όταν φύγουμε από τον κόσμο).
Είναι η είσοδος για το υποσυνείδητο του τοπίου, για το υπόγειο, για το κρυφό, για το εσωτερικό.
Σκέφτεσαι ότι αν υπάρχει κάτι κρυφό στον κόσμο, θα πρέπει να είναι εκεί μέσα, εκεί είναι το κρησφύγετο του.
Και επειδή δεν το γνωρίζεις αυτό που κρύβεται εκεί μέσα, δεν είναι ορισμένο, για σένα εκεί κρύβεται το αόριστο, το ύστατο αόριστο. Και δεν είναι πέρα από τα όρια του όμορφου τοπίου, είναι μέσα στο τοπίο, κάτω από το τοπίο, ανάμεσα στο τοπίο, αλλά οδηγεί έξω από τα όρια του. Μυστικές διαδρομές. Εσωτερική γεωγραφία που δεν την συμπεριλαμβάνει ο χάρτης του τόπου!…

Έχεις ανακαλύψει μια πύλη για έναν άλλο κόσμο, τον υπόγειο κόσμο.
Κανείς δεν σου είχε πει τίποτε γι’ αυτόν. (Κι όταν, αργότερα, πήγαινες να το συζητήσεις με κάποιον άλλο, εκείνος αμέσως άλλαζε θέμα…)
Καταλαβαίνεις όμως ότι εσύ ανήκεις στο όμορφο φωτεινό τοπίο, εκείνο το σκοτάδι εκεί μέσα δεν έχει καμία σχέση μαζί σου, δεν νιώθεις τίποτε οικείο γι’ αυτό, και κάτι μέσα σου ήδη σου λέει να ξεχάσεις ότι είδες αυτήν την σκοτεινή πύλη, να απομακρυνθείς, να συνεχίσεις να θαυμάζεις το όμορφο τοπίο, αυτά τα πράγματα δεν είναι για σένα…
Εσύ ανήκεις σε έναν άλλο κόσμο, κι εκεί μέσα είναι ο Παράκοσμος. Καταλαβαίνεις ότι, αν μπεις εκεί μέσα, είναι σαν να χάνεις τον κόσμο. (Θα «χαθείς από το πρόσωπο της Γης»).
Κι όμως, η είσοδος για αυτόν τον άλλο κόσμο, δεν είναι στην άλλη άκρη της Γης, στους Αντίποδες, αλλά είναι σχεδόν στο κατώφλι του σπιτιού σου…

Για να νιώσεις καλύτερα την αληθινή αίσθηση του πράγματος, φαντάσου το εξής:

Είσαι μέσα στο σπίτι σου, στο διαμέρισμά σου. Ανοίγεις την πόρτα του διαμερίσματος, βγαίνεις έξω στον διάδρομο και ανακαλύπτεις ότι έξω ακριβώς από το διαμέρισμά σου, χάσκει η είσοδος μιας σπηλιάς.
Έξω ακριβώς από την πόρτα σου, δίπλα στις σκάλες, μέσα στο κτίριο, υπάρχει μια σκοτεινή σπηλαιώδης τρύπα, μια μαύρη πύλη…
Φαντάσου, λοιπόν, την είσοδο της σπηλιάς έξω από την πόρτα του διαμερίσματός σου, στον διάδρομο.
Το Άγνωστο στο κατώφλι του σπιτιού σου. Η πύλη του αόριστου. Είναι σαν να αντικρίζεις αναπάντεχα, εκεί που δεν θα έπρεπε να είναι, την πύλη για τον Άδη, για τον Κάτω Κόσμο.
Τρόμος σε κατακλύζει. Τί είναι αυτό το πράγμα απέναντι από την πόρτα σου;
Αρχίζεις και κάνεις κάποιες αναπόφευκτες σκέψεις: Αυτή η πύλη με τι επικοινωνεί εκεί κάτω; Τι να έχει πρόσβαση εδώ στην επιφάνεια από εκεί μέσα; Τι μπορεί να βγει από εκεί;
Δεν ξέρεις τι υπάρχει ανά πάσα στιγμή εκεί κάτω, που παραμονεύει, που εσύ δεν το βλέπεις. Και η πύλη πρόσβασής του είναι στο κατώφλι σου. Η έξοδός του είναι μπροστά στην είσοδό σου…
Έχεις μπροστά σου μια ανοικτή δίοδο για Αλλού, στο σκοτάδι, στο άγνωστο. Μια ανοικτή δίοδο για οποιουδήποτε άγνωστου είδους κυκλοφορία… Μια φανέρωση της αβύσσου.

Μπορείς, άραγε, να φανταστείς τον εαυτό σου να οπισθοχωρεί μέσα στο σπίτι, να αφήνει την πόρτα ανοιχτή, ανοιχτή απέναντι σε εκείνη την είσοδο της μαύρης σπηλιάς, να καθησυχάζεται και να πηγαίνει στο κρεββάτι του να κοιμηθεί; Αφήνοντας την πόρτα ανοιχτή, ανεξέλεγκτη, απαρατήρητη, κι ο εαυτός σου μόνος στο κρεβάτι, κοιμισμένος, ανήμπορος, αφύλαχτος;
Τί ακριβώς είναι αυτό που σου προκαλεί τέτοιο τρόμο;
Οσμίσου τη μυρωδιά του ανοίγματος της σπηλιάς έξω από την πόρτα σου.
Πλησίασε το άνοιγμα και νιώσε το σκοτάδι της.
Φώναξε και άκου τη βαθιά αντήχηση της φωνής σου να βγαίνει από εκεί μέσα.
Τί να συμβαίνει εκεί κάτω, σε αυτό το Άγνωστο, αργά τη νύχτα, όταν έχει πέσει παντού το σκοτάδι, όταν το κτίριο είναι σκοτεινό και σιωπηλό, τα φώτα των διαδρόμων κλειστά, οι σκάλες μοναχικές, οι πόρτες των διαμερισμάτων κλειστές, οι ένοικοι κοιμισμένοι και αδιάφοροι;
Όλοι οι τρόμοι ξεφεύγουν από τον κόσμο, από το ασφαλές και γνώριμο σπίτι σου, από τη συνείδησή σου, και εισχωρούν εκεί μέσα, φωλιάζουν εκεί κάτω. Ή, μάλλον…ήταν από πάντοτε εκεί. Απλώς, σήμερα το ανακάλυψες εσύ… Στο κατώφλι σου…
Εκείνο το σκοτεινό βραχώδες άνοιγμα έξω από την πόρτα σου, οδηγεί σε έναν κόσμο που δεν έχει απολύτως καμία σχέση με το σπίτι σου. Κι όμως είναι δίπλα του, ανάμεσά του, από κάτω του. Κι εσύ έχεις κάνει μια μάλλον ανεπιθύμητη ανακάλυψη…
Και…η πύλη της σπηλιάς είναι είσοδος ή έξοδος;

Αυτού του είδους τα ανοίγματα για τον υπόγειο κόσμο –οι σκοτεινές φανερώσεις μιας άλλης πραγματικότητας κρυφής, σχεδόν απρόσιτης, μιας εσωκοσμικής γεωγραφίας– είναι παντού, και τα περισσότερα είναι απαρατήρητα, άγνωστα, ανεξερεύνητα. Πολλά στέκουν εκεί που δεν τα περιμένεις, φυτρώνουν εκεί που δεν τα σπέρνει κανείς…
Μερικές φορές, κάποιος με πείρα ή παρατηρητικότητα, μπορεί να τα ανακαλύψει στο τοπίο, αν εντοπίσει σπηλαιώδη πετρώματα στην επιφάνεια της γύρω περιοχής, αναγνωρίσιμου τύπου βράχια, λοφίσκους με πετρώματα πάνω τους, και άλλες επιφανειακές ενδείξεις που μαρτυρούν ότι υπάρχει σπηλαιώδες υπόβαθρο στην περιοχή, και κάπου πρέπει να βρίσκεται μία ή περισσότερες είσοδοι σε αυτό. Υπάρχουν, δηλαδή, φυσικά ίχνη, που αν ξέρεις να τα αναγνωρίζεις, μπορείς να τα ακολουθήσεις και να ανακαλύψεις αυτές τις εισόδους. Συχνά, όμως, οι σχετικές ιστορίες και οι μαρτυρίες των ανθρώπων της περιοχής, είναι ακόμη πιο εύκολα ίχνη για να ακολουθηθούν…

Όταν περάσεις μέσα από αυτό το σκοτεινό άνοιγμα, αμέσως εισέρχεσαι σε έναν άλλο κόσμο, σε μία άλλη πραγματικότητα: σε έναν άλλου είδους χώρο, σε έναν άλλο χρόνο, σε ένα άλλο κλίμα, σε μία άλλη ατμόσφαιρα, σε ένα άλλο επίπεδο ζωής, σε μία άλλη συνείδηση.
Ναι, μέχρι και το κλίμα είναι διαφορετικό εκεί μέσα, ακόμη κι αν έχεις προχωρήσει μέσα μόνο μερικά βήματα από την είσοδο. Υπάρχουν σπηλιές στις οποίες κάνει κρύο, πολύ κρύο, χρειάζεσαι γούνα, η ανάσα σου γίνεται σύννεφα ατμού. Υπάρχουν άλλες στις οποίες φυσάει αέρας, άνεμος. Υπάρχουν άλλες στις οποίες κάνει ζέστη, δεν υπάρχει αέρας, χρειάζεσαι φιάλη οξυγόνου, κι υπάρχουν άλλες –ίσως οι περισσότερες– που έχουν τέλεια ιδανική θερμοκρασία, σταθερή όλον τον χρόνο.
Σπηλιές πανέμορφες, ευχάριστες, θετικές, άλλες αρνητικές, τρομακτικές, κολασμένες.
Και, ο χρόνος δεν μετράει κανονικά εκεί μέσα, κυλάει με διαφορετικό τρόπο, η αίσθηση του χρόνου σχεδόν χάνεται, κι όσο πιο βαθιά πηγαίνει κανείς τόσο πιο έντονο είναι αυτό το φαινόμενο, είναι σαν να υπάρχει ένας υπόγειος χρόνος, διαφορετικός από αυτόν της επιφανείας.
Γενικά, η πραγματικότητα δεν ισχύει εκεί κάτω με τον ίδιο τρόπο που ισχύει εδώ πάνω.
Ο χρόνος δεν μετράει κανονικά.
Ο ήλιος δεν στέλνει τις βλαβερές ακτίνες του, που κάνουν τα κύτταρά μας να γερνούν. Δεν υπάρχουν ακτινοβολίες.
Δεν υπάρχουν ενοχλήσεις, ή συχνές αλλαγές.
Δεν υπάρχουν ήχοι, τα υπόγεια μέρη είναι σιωπηλά.
Τα μέρη αυτά είναι απόλυτα προφυλαγμένα από τον έξω κόσμο. Όταν μπαίνεις σε αυτά, σε αποκλείουν από την πραγματικότητα όπως την ξέρεις. Είσαι Αλλού.
Κανείς δεν ξέρει πού είσαι και τι κάνεις, μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις εκεί… Δεν θα σε δει κανείς, δεν θα σε ακούσει κανείς, δεν θα το μάθει κανείς. Ποτέ. ...Έτσι, γίνεται διαθέσιμη για σένα μια μυστική ελευθερία, κρυφή, αόρατη από όλον τον υπόλοιπο κόσμο ανεξαιρέτως και αναμφίβολα. Πουθενά αλλού δεν μπορεί να συμβεί αυτό αναμφισβήτητα. Μονάχα εκεί, στο Βασίλειο των Σκιών…
Αλλά δεν βλέπεις και το φως του κόσμου, την ομορφιά του έξω κόσμου, τα χρώματα, είσαι στο σκοτάδι ή στο ημίφως. Στέκεις πέρα από τη δικαιοδοσία του φωτός. Γίνεσαι ακόμη μια σκιά μέσα στις σκιές.

Εκεί μέσα είναι το εσωτερικό της Γης, από την υλική άποψη, και εκεί είναι το υποσυνείδητο και ασυνείδητο της Γης, από πνευματική άποψη.
Κατεβαίνεις εκεί μέσα, εκεί κάτω, και ταυτόχρονα είναι σαν να κατεβαίνεις μέσα στον εαυτό σου, σαν να μπαίνεις μέσα στον εαυτό σου.
Μένεις εκεί, κάνεις το «γνώθι σ’ εαυτόν», είσαι μόνος σου, εσύ και το σκοτάδι, στα σωθικά της Μητέρας Γης (η οποία είναι κούφια, αυτό είναι το μεγάλο μυστικό της), μένεις σε έναν χώρο απρόσιτο, προφυλαγμένο, άγνωστο, οχυρό. Δεν σε βλέπει κανένας και δεν θα σε ψάξει κανένας, δεν έχεις να φοβηθείς τίποτε από κανέναν, είσαι μόνος σου, εκεί κάτω, εσύ και ο εαυτός σου.
Έχεις αφήσει έξω από το σπήλαιο τον γνώριμο εαυτό σου και την επιβεβαίωσή του από τον κόσμο –ό,τι ξέρεις και ό,τι είσαι– έχεις αφήσει για λίγο την γνώριμη συνείδησή σου, και είσαι εκεί μέσα, χωρίς αντανακλάσεις και επιβεβαιώσεις, ολομόναχος, κάτω από τον κόσμο: στον Υπόκοσμο.

Απομακρύνεσαι εκεί μέσα, βαδίζεις όλο και πιο βαθιά, με κάθε βήμα αφήνεις όλο και πιο πίσω σου τον γνωστό κόσμο, κι οι μόνες σου αποσκευές είναι τα ίδια σου τα περιεχόμενα, η μνήμη σου και η ψυχή σου και οι σκέψεις σου και η φαντασία σου. Κι εσύ, τότε, έχεις γίνει περιεχόμενο, περιέχεσαι –μαζί με όλα σου τα περιεχόμενα– μέσα σε αυτήν την κρυφή παρένθεση του κόσμου. Είναι η τέλεια παραβολή και προβολή, αν μείνεις εκεί, είσαι ένα με τον πλανήτη, είσαι μέσα του και...είσαι μέσα σου…



Αν κλείσεις τον φακό σου, κάθεσαι στο απόλυτο σκοτάδι, αν μείνεις σιωπηλός, κάθεσαι στην απόλυτη σιωπή. Μένεις εκεί για απροσδιόριστο χρόνο, εσύ και οι σκέψεις σου.
Σχεδόν αμέσως, οι σκέψεις σου αρχίζουν να εικονοποιούνται στο σκοτάδι, γίνεσαι μια συνειδησιακή μηχανή προβολής. Αρχίζεις να...βλέπεις πράγματα. Είσαι μέσα εκεί και…βλέπεις μέσα σου. Άραγε, τι θα έρθει να σε συναντήσει εκεί μέσα στην απομόνωσή σου; Αν είσαι ο κατάλληλος άνθρωπος στο κατάλληλο μέρος την κατάλληλη στιγμή, μπορείς να επικοινωνήσεις με ολόκληρο το Σύμπαν. Δεν είσαι μόνος σου…
Μπορείς να ξαπλώσεις, να γαληνεύσεις, να παραδοθείς για λίγο. Μπορείς να αφήσεις το σώμα σου εκεί κάτω, όπου θα είναι προφυλαγμένο και κρυφό, να αφήσεις τον εαυτό σου και να βγεις έξω από αυτόν, αντικρίζοντας την ψυχή σου και τον κόσμο των ιδεών. Μπορείς να αφήσεις εκεί το σώμα σου και να βγεις απ’ αυτό, να φύγεις, προς τα κάτω, ακόμη πιο βαθιά, προς τον Άδη…
Με αυτές σου τις κινήσεις και τις προθέσεις, βρίσκεσαι στα σύνορα των δύο κόσμων, ακριβώς πάνω στα όρια, έτοιμος να τα ξεπεράσεις.
Βρίσκεσαι στο Κατώφλι.
Και είσαι έτοιμος να υπερβείς τον εαυτό σου.
Ο εαυτός σου δεν πρόκειται να σε αφήσει να το κάνεις τόσο εύκολα. Πρέπει να τον αντιμετωπίσεις, είναι σαν να πρέπει να δώσεις μια μάχη μαζί του, τελικά να εξαγνιστείς για να συνεχιστεί αυτή η διαδικασία υπέρβασης και απόδρασης. Πρέπει να αντικρίσεις τον παλιό σου εαυτό, σε όλες του τις κρυφές μορφές, να μονομαχήσεις μαζί του, να τον ξεπεράσεις.
Τότε είναι που έρχονται οι τρόμοι και οι δαίμονες, τους βλέπεις μπροστά σου και τους νιώθεις γύρω σου, πρέπει να είσαι πολύ γενναίος και μελετημένος και αποφασισμένος για να το αντέξεις. Αυτή είναι η πανάρχαια διαδικασία.
Από πού έρχονται οι δαίμονες; Από μέσα σου ή από τον Άδη;
Δεν έχει σημασία, εκεί, μέσα στο σκοτάδι στο εσωτερικό της Γης, είναι το ίδιο.
Είναι καλοί ή κακοί; Θέλουν να σε αφανίσουν ή να σε τρέψουν σε φυγή; ή θέλουν να σε βοηθήσουν και να σε λυτρώσουν; Εξαρτάται από τον άνθρωπο, αυτό που έχεις μέσα σου τώρα το έχεις μπροστά σου, ανάλογα ανταποκρίνεται το σύστημα. Ή θα γίνεις αποδεκτός και θα έχεις βοήθεια, ή θα είσαι ανεπιθύμητος και θα πρέπει να πολεμήσεις, να αποδείξεις την αξία σου. Η μάχη γίνεται με τον ίδιο τον εαυτό.
Εκεί που βρίσκεσαι, αυτός είναι ο Ένοικος στο Κατώφλι. The Dweller At The Threshold.
Είναι ο φρουρός, ο θυρωρός. Αν είσαι καλεσμένος τον χαιρετάς και τότε σου ανοίγει την πόρτα, αν είσαι απρόσκλητος τότε σού την κλείνει και πρέπει να τον νικήσεις για να την ανοίξεις. Όλοι σου οι μεγαλύτεροι εφιάλτες είναι οι φρουροί της πύλης.

Και πρέπει να θυμάσαι, αν και είναι δύσκολο, ότι είναι ακριβώς αυτό, εφιάλτες, όνειρα, αντικατοπτρισμοί.
Αν δεν παρασυρθείς τελείως στο ασυνείδητό σου, και αντιμετωπίσεις συνειδητά την διαδικασία, τότε αρχίζεις να τους χειρίζεσαι, αρχίζεις να νικάς στην μονομαχία. Γίνεσαι εσύ ο ένοικος στο κατώφλι, μπορείς να το διασχίσεις. Πολλά θα συμβούν.
Είναι αλήθεια; Είναι ψέματα; Είναι αντικειμενική πραγματικότητα; Είναι υποκειμενική πραγματικότητα, φαντασία; Είναι ύλη; Είναι πνεύμα; Τίποτε απ’ όλα αυτά και όλα αυτά μαζί. Είσαι πέρα από τη διπολικότητα της επιφανειακής αντίληψης. Είναι κάτι τρίτο, ενδιάμεσο, αυτό είναι η «Μέση Οδός». Γι’ αυτό λέμε ότι είσαι στο Κατώφλι, ούτε μέσα ούτε έξω, ούτε ύλη ούτε πνεύμα, ούτε αντικείμενο ούτε υποκείμενο, ούτε αληθινή εμπειρία ούτε φαντασία. Κάτι ανάμεσα, κάτι...άλλο.
The Twilight Zone.


Όλα τα μυστικά του κόσμου (δηλαδή του εαυτού σου, διότι εσύ είσαι ο κόσμος) θα σου αποκαλυφθούν. Το παρελθόν, το μέλλον, το πεπρωμένο σου, η ψυχή, ο κόσμος, η θέα (ή θεά), όλη η εποπτεία της προσωπικής σου κατάστασης και όλα τα μηνύματα που έρχονται από αλλού μόνο για σένα, που είναι εσύ. 
Στο κρίσιμο σημείο, ολόκληρη η ζωή σου ίσως περάσει μπροστά από τα μάτια σου (όπως συμβαίνει με τους πνιγμένους). Aυτό είναι ένα ψυχο-σινεμά, κι εσύ εκεί μέσα είναι σαν να βρίσκεσαι μέσα σε μία φωτογραφική κάμερα, εκεί όπου εντυπώνονται τα αρνητικά των εικόνων, της ζωής. Αυτές είναι οι σκιές του σπηλαίου, το αρνητικό του φωτός.
Κι αυτή είναι η «ζωή εν τάφω», γιατί εκεί μέσα δεν είσαι ούτε ζωντανός ούτε νεκρός, είσαι νεκροζώντανος. Αυτό έκαναν οι ασκητές που απομονώνονταν στις σπηλιές και μονώνονταν από τον κόσμο, αναζητώντας το «άκτιστο φως», αυτό έκαναν τα χθόνια μαντεία, τα Ελευσίνια Μυστήρια, κλπ, γι’ αυτό αυτά τα μέρη χαρακτηρίζονται ιερά, δηλαδή μυστικά, αυτό κάνουν οι μύστες, αυτό είναι η μύηση, αυτό είναι η δύση και η κατάδυση, γι’ αυτό και οι χώρες των νεκρών είναι οι Χώρες της Δύσης, γι’ αυτό και ο Παράδεισος είναι ένα μέρος παρά την δύση. Και αυτή είναι η λεγόμενη Αναγέννηση…

Εκεί μέσα, εκεί κάτω, μπορείς να ακούσεις τα τραγούδια που έρχονται από Αλλού (μέσα από ένα σύστημα που θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε Panasonic), μπορείς να νιώσεις τον «Πανικό» και να δεις τον Πάνα, το Παν, την Θέα του Μεγάλου Θεού Πάνα, την θέα της Παναγίας, της Πανγαίας, την Πανάκεια, και να νιώσεις την Πάνδροσο, να φιλτραριστείς από την δύναμη Βριλ, να εξαγνιστείς και να γίνεις Πανάγαθος. Να γίνεις ένα με την Φιλοσοφική Λίθο.
Εκεί, στο εσωτερικό, εκεί που είσαι ξαπλωμένος μπροστά στον τρόμο του κενού, μεταμορφώνεσαι για λίγο σε έμβρυο, και βρίσκεσαι μέσα στην μήτρα. Όταν θα φύγεις, όταν θα αρχίσεις να βαδίζεις προς τα έξω, και θα αρχίσεις να αφήνεις πίσω σου τον Κόσμο των Σκιών, βαδίζοντας προς το «φως στην άκρη του τούνελ», άραγε, ζεις μια εξομοίωση του θανάτου και των επιθανάτιων εμπειριών (near death experiences), ή μια εξομοίωση της γέννησης; Τί είναι η έξοδός σου;

Όσο πλησιάζεις προς το φως, μετά από απροσδιόριστο χρόνο εκεί μέσα, βλέπεις το φωτεινό άνοιγμα να μεγαλώνει, στην αρχή είναι μια κουκίδα φωτός και έπειτα μία φωτεινή πύλη. Και βγαίνεις έξω στον κόσμο, δεν είσαι πια εσωτεριστής, γίνεσαι εξωτεριστής.
Ο κόσμος σε καλωσορίζει με μία ανεπανάληπτη αίσθηση, αξέχαστη και ανεξίτηλη για όλη σου την ζωή. Βλέπεις τα χρώματα, το φως, βλέπεις την φύση όπως είναι στ’ αλήθεια, ήταν σαν να κοιμόσουν και να βλέπεις ένα όνειρο, αλλά...είναι όλοι οι άλλοι που κοιμούνται.

Γι’ αυτό, στον κατάλληλο χρόνο πρέπει να φύγεις από εκεί μέσα, από το Κατώφλι, αλλιώς θα παρασυρθείς προς τον Άδη. Πρέπει να βγεις έξω, επάνω.
Επιπλέον, αν μείνεις εκεί κάτω θα σε αφομοιώσει το σπήλαιο, θα γίνεις ένα με τα βράχια και τους σταλακτίτες, όπως έγιναν οι σκελετοί που βρίσκουν οι παλαιοντολόγοι. Θα απολιθωθείς. Εκεί είναι ο τόπος της απολίθωσης. Θα γίνεις η μούμια του εαυτού σου. Ένα είδωλο. Γιατί εκεί μπορεί να ξεχαστείς. Να ξεχάσεις τον κόσμο, τον εαυτό σου, να κοιμηθείς, να παρασυρθείς, να μην ξυπνήσεις ποτέ ή για πολύ καιρό, όπως κοιμήθηκαν οι Επτά Νέοι της Εφέσου ή ο Ριπ Βαν Ουίνκλ.
Οι σκέψεις σου και τα οράματά σου θα αποτυπωθούν στο σπήλαιο, όπως στο αρνητικό μιας φωτογραφίας, θα δημιουργήσουν Simulacra με τους σταλαγμίτες, θα αφήσεις κάτι από σένα πίσω εκεί στο βασίλειο των αντικατοπτρισμών. Εκείνο το σπήλαιο θα είναι μια αναπαράσταση του ψυχικού σου κόσμου, κι ίσως η σκιά σου να παραμείνει εκεί, στο Κατώφλι.

Ναι, αν υπάρχει κάτι κρυφό στον κόσμο, θα πρέπει να είναι εκεί μέσα, εκεί είναι το κρησφύγετο του. Αυτός είναι ο Ένοικος στο Κατώφλι του Κόσμου. Στο Κατώφλι ανάμεσα στους κόσμους.
Το Άγνωστο σε περιμένει εκεί κάτω, και ξέρει το όνομά σου...








23

«Αν δεν βλέπεις το 23 παντού, πρόκειται να αρχίσεις να το βλέπεις πολύ σύντομα…»
(Λαϊκή Παροιμία των Εσκιμώων RAW)

Ήταν μια φθινοπωρινή μέρα του 1967, όταν ο συγγραφέας Robert Anton Wilson, τότε αρχισυντάκτης του περιοδικού Playboy, συναντήθηκε με τον συγγραφέα William S. Burroughs, για τον οποίο είχε γράψει, διαβάζοντας το Naked Lunch του, «ο άνθρωπος αυτός είναι ο μεγαλύτερος λογοτέχνης στυλίστας από την εποχή του James Joyce μέχρι σήμερα…»
Η φιλοφρόνηση αυτή είχε οδηγήσει στην γνωριμία του Ρόμπερτ Άντον Γουίλσον με τον Γουίλιαμ Μπάροουζ. Και η γνωριμία αυτή οδήγησε στην γέννηση του αινίγματος του αριθμού 23. 
Ο Μπάροουζ διηγήθηκε την ιστορία στον Γουίλσον :
Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, όταν ο Μπάροουζ βρισκόταν στην Τανγκέρη, γνώριζε έναν καπετάνιο, τον Captain Clark, που έκανε δρομολόγια με ένα ferry boat από την Τανγκέρη στην Ισπανία. Μια μέρα, ο Captain Clark είπε στον Μπάροουζ, περιαυτολογώντας για τις ναυτικές του ικανότητες, ότι οδηγούσε εκείνο το ferry επί 23 χρόνια χωρίς ούτε ένα ατύχημα. Την ίδια εκείνη ημέρα, το πλοίο βυθίστηκε, σκοτώνοντας τον Captain Clark και όλους τους επιβάτες του. 
Το ίδιο βράδυ, ο Μπάροουζ σκεφτόταν το παράδοξα άτυχο περιστατικό, όταν άνοιξε το ραδιόφωνο. Οι πρώτες ειδήσεις που άκουσε, έλεγαν για την συντριβή ενός αεροσκάφους της Eastern Airlines της διαδρομής Νέα Υόρκη-Μαϊάμι. Ο πιλότος ήταν ένας άλλος Captain Clark, και η πτήση ήταν καταχωρημένη με τον αριθμό 23. 
(Από τότε, ο Μπάροουζ πετούσε πολλές φορές την ατάκα «Captain Clark welcomes you aboard» με ανησυχητικό τόνο σε ομιλίες του και σε αρκετές από τις σουρεαλιστικές νουβέλες του). 
Οι συμπτώσεις εκείνης της ημέρας, που περιελάμβαναν τον Captain Clark και τον αριθμό 23, οδήγησαν τον Μπάροουζ να αρχίσει να κρατάει αρχεία από παράξενες συμπτώσεις. Σύντομα ανακάλυψε με έκπληξη ότι ο αριθμός 23 εμφανιζόταν, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, σε πάρα πολλές από αυτές. Κι έτσι ο Μπάροουζ άρχισε να συλλέγει τα 23, όπου τα έβλεπε…

Αυτή ήταν η συζήτηση που έγινε μεταξύ του Μπάροουζ και του Γουίλσον. 
Από εκείνη την στιγμή, ο Γουίλσον άρχισε κι αυτός να κρατάει σημειώσεις με όποιες παράξενες συμπτώσεις έπεφταν στην αντίληψή του. Και ανακάλυψε κι αυτός με έκπληξη ότι όντως ο αριθμός 23 εμφανιζόταν σε πολλές από αυτές. Κι άρχισε κι αυτός τελικά να ψάχνει μανιωδώς και να συλλέγει τα 23.
Φοβούμενος ότι πρόκειται για κάποιο αντιληπτικό τρικ στο οποίο είχε περιπέσει με τις σημειώσεις του, ανέτρεξε στην φημισμένη εγκυκλοπαίδεια των παράξενων συμπτώσεων, Challenge of Chance, του Koestler, για να ανακαλύψει ότι ακόμη και εκεί ο αριθμός 23 εμφανιζόταν πάρα πολλές φορές. 
Την ίδια εποχή περίπου, ο Ρόμπερτ Άντον Γουίλσον συζήτησε το θέμα με τον Juno Watts, σχετικά με το concept του τελευταίου με τον τίτλο «The Net» (Το Δίκτυο), όπου ο Watts περιέγραφε τις γραμμές των συμπτώσεων και της Συγχρονικότητας που συνδέουν τα πάντα με τα πάντα. Σ’ αυτό υπάρχει και μια αναλογία με αυτό που κάποιοι φυσικοί αποκαλούν QUIP, «the Quantum Inseparability Principle» (η Αρχή του Κβαντικού Αδιαχώριστου), σύμφωνα με το οποίο κάθε σωματίδιο επηρεάζει κάθε σωματίδιο, παντού. (Σε κάποιους ίσως αυτό να θυμίζει και το «Bootstrap Theory» του Dr. Fritjof Capra, στο The Tao of Physics του, που υποστηρίζει ότι τα πάντα είναι η αιτία για τα πάντα).
To 23 φαινόταν να ανήκει στον κόσμο των μη-τοπικών (non-local) μοντέλων και θεωριών, (ένα πεδίο στο οποίο π.χ. το μέλλον μπορεί να επηρεάσει το παρελθόν), στον οποίο ανήκει η θεωρία της Συγχρονικότητας (των συμπτώσεων με νόημα) του Carl Jung, η λογική του Ι-Ching και του Ταοϊσμού, και η θεωρία της υπερ-χρονικής μη-τοπικότητας της αιτιότητας του αστρονόμου-κοσμολόγου Sir Fred Hoyle (Ten Faces of the Universe). 
Μέσα από όλα αυτά τα πρίσματα, ο Γουίλσον αποδέχθηκε το αίνιγμα του αριθμού 23 σαν ένα σήμα που τον καλούσε να αποκωδικοποιήσει την φύση αυτών των παράξενων «συμπτώσεων». Και, κατάλαβε επίσης ότι, σε όλη αυτήν την κατάσταση υπήρχε μπόλικη έμπνευση για έναν συγγραφέα. 

Τις περισσότερες συμπτώσεις που εμπλέκουν τον αριθμό 23, τις οποίες άρχισε να ανακαλύπτει παντού, ο Ρόμπερτ Άντον Γουίλσον τις ενσωμάτωσε στην κλασσική πλέον cult τριλογία του, Illuminatus! που έγραψε μαζί με τον Robert Shea και έγινε η βίβλος του Counter Culture, διαδίδοντας (μεταξύ αμέτρητων άλλων ιδεών και θεμάτων) το αίνιγμα του αριθμού 23 στους αναγνώστες του από το 1969 μέχρι σήμερα. 
Έτσι, λοιπόν, ο αριθμός 23 έγινε διάσημος από το Illuminatus! του Ρ. Α. Γουίλσον...
Πολλοί άνθρωποι, φυσικά, το έχουν ακούσει πλέον από άλλες πηγές, και γενικά από στόμα σε στόμα, αλλά η αυθεντική πηγή δημοσιοποίησής του είναι το Illuminatus! (και η αρχική πηγή του είναι ο Γουίλιαμ Μπάροουζ). 



Λοιπόν, ο αριθμός 23 είναι κρυμμένος σχεδόν παντού. 

Η Γεωμετρία του Ευκλείδη αρχίζει με 23 αξιώματα. 
Το Λατινικό αλφάβητο αποτελείται από 23 γράμματα. 
Το γονιμοποιημένο ωάριο παίρνει 23 χρωμοσώματα από κάθε γονέα. 
Ο πυρήνας κάθε ανθρώπινου κυττάρου περιέχει 46 χρωμοσώματα που αποτελούνται από 23 ζεύγη. 
Στην έλικα του DNA όπου βρίσκονται οι οδηγίες γεννετικού προγραμματισμού, υπάρχουν ανεξήγητοι ακανόνιστοι δεσμοί έπειτα από κάθε 23ο σπειροειδή κύκλο. 
Το αίμα χρειάζεται 23 δευτερόλεπτα για να κάνει τον γύρο του ανθρώπινου σώματος. 
Ο αριθμός 23 εμφανίζεται σε αναρίθμητες κινηματογραφικές ταινίες και τηλεοπτικά προγράμματα. 
Ο τρελός βομβιστής στην ταινία Airport, κάθεται στην θέση 23. 
Η διεύθυνση του σπιτιού όπου γεννιέται ο Αντίχριστος στην ταινία Το Μωρό της Ρόζμαρυ, έχει τον αριθμό 23. 
Ο τηλεοπτικός computerized χαρακτήρας Max Headroom εκπέμπει από το φανταστικό κανάλι Network 23.
Στην πολύ ιδιαίτερη νουβέλα του Τσαρλς Ντίκενς, Tales of Two Cities (Ιστορία Δύο Πόλεων) εκτελούνται στην γκιλοτίνα 23 άνθρωποι. 
Η αριθμητική πράξη 2 δια 3 δίνει αποτέλεσμα 0,666, τον αριθμό του Θηρίου της Αποκάλυψης. (Δεν υπάρχει 23ο κεφάλαιο στην Αποκάλυψη, έχει 22). 
Οι Μάγιας πίστευαν, σύμφωνα με το ημερολόγιό τους όπως μεταφέρεται στο δικό μας, ότι το τέλος του κόσμου θα έλθει στις 23 Δεκεμβρίου 2012 (20+1+2=23).
Το 23 ήταν ο αγαπημένος αριθμός του Αδόλφου Χίτλερ, και ο ίδιος έπαιρνε τις πιο σημαντικές αποφάσεις του στις 23 κάθε μήνα. 
Ο Τιτανικός βυθίστηκε στις 15/4/1912, κι οι αριθμοί αυτοί, αν προστεθούν μεταξύ τους (1+5+4+1+9+1+2) έχουν άθροισμα 23. 
Η τρομοκρατική επίθεση στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης έγινε στις 11/9/2001, και οι αριθμοί αυτοί (11+9+2+00+1) έχουν άθροισμα 23. 
. . . . . . . .

Μερικοί άνθρωποι είναι εστίες συγκέντρωσης συγχρονικοτήτων από 23. Αυτό συμβαίνει κατά κόρον στους φημισμένους Μαφιόζους (όπως περιγράφεται λεπτομερώς στο Ιlluminatus! του Ρ. Α. Γουίλσον, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τα δεκάδες 23 που εμπλέκονται στην ζωή και στον θάνατο του Τζων Ντίλιντζερ, ενώ π.χ. ο Αλ Καπόνε φυλακίστηκε στις 23 Οκτωβρίου). Ο Μπάροουζ ανακάλυψε ότι ο Μαφιόζος «Dutch Schultz» (το αληθινό του όνομα ήταν Arthur Flegenheimer) δολοφόνησε τον Μαφιόζο Vincent «Mad Dog» Coll στην 23η Οδό στην Νέα Υόρκη, όταν ο Coll ήταν 23 ετών. Ο «Dutch Schultz» με την σειρά του δολοφονήθηκε στις 23 Οκτωβρίου. Ο Charlie Workman, ο άνθρωπος που καταδικάστηκε για την δολοφονία του Schultz, καταδικάστηκε σε ισόβια δεσμά, αλλά κάθισε στη φυλακή 23 χρόνια…
Το θρυλλικό ζεύγος Bonnie και Clyde, οι πιο δημοφιλείς ληστές τραπεζών της δεκαετίας του 1930, σκοτώθηκαν σε ενέδρα από τους Texas Rangers στις 23 Μαΐου 1934. 
Ο Τζων Ντίλιντζερ σκοτώθηκε έξω από ένα θέατρο του Σικάγο, στην Clark Street 2323. (Κι εδώ έχουμε πάλι τους Captain Clark του Μπάροουζ, με τα δύο 23 τους). 
Ο Unabomber τραυμάτισε ή σκότωσε 23 ανθρώπους. 
Στις 22 Νοεμβρίου 1963 σκοτώθηκε ο Κέννεντυ. Στις 24 Νοεμβρίου σκοτώθηκε ο Όσβαλντ. Στις 23 Νοεμβρίου έγινε κάτι που δεν το ξέρουμε…

Η φανέλα του θρυλικού μπασκετμπολίστα του NBA, Μάικλ Τζόρνταν, έχει τον αριθμό 23. Ο διάσημος ποδοσφαιριστής Ντέηβιντ Μπέκαμ φορούσε επίσης την φανέλα με το νούμερο 23, στην Ρεάλ Μαδρίτης. 
Το κτιριακό συγκρότημα της Microsoft στην έδρα της στο Redmond της Γουάσινγκτον, αποτελείται από 23 κτίρια. 
Οι πρώτη προσσελήνωση του διαστημικού προγράμματος Apollo έγινε στην περιοχή Sea of Tranquility της Σελήνης, 23 μοίρες ανατολικά. Η δεύτερη προσσελήνωση έγινε στην περιοχή Ocean of Storms της Σελήνης, 23 μοίρες δυτικά. (Η διαμετρική αντίθεση ανάμεσα στα δύο τοπωνύμια είναι χαρακτηριστικά παράξενη). Οι δύο πρώτες προσσεληνώσεις έγιναν από το Apollo 11 και από το Apollo 12, (11+12=23). 
Ο άξονας της Γης είναι στις 23 μοίρες. Ο άξονας της Γης περιγράφει έναν πλήρη κύκλο στον ουρανό (αλλάζοντας τον πολικό αστέρα) σε μία περίοδο 23.000 ετών. 
Στην Νήσο Μπικίνι του Ειρηνικού, οι Αμερικανοί έκαναν συνολικά 23 ρίψεις ατομικών βομβών. 
Οι ανθρώπινοι βιορυθμοί διέπονται από 23ήμερους κύκλους. 

Ο Ιούλιος Καίσαρας δολοφονήθηκε με 23 μαχαιριές. 
Ο Γουίλιαμ Σαίξπηρ γεννήθηκε στις 23 Απριλίου και πέθανε στις 23 Απριλίου. 
Όταν η βασίλισσα Ελισάβετ Α΄ ζήτησε από τον Σερ Φράνσις Μπέηκον να διαλέξει την ημερομηνία στην οποία θα τον τιμούσε με τον τίτλο του Ιππότη, ο Μπέηκον διάλεξε την ημερομηνία 23 Ιουλίου. 
Στις 23 Ιουλίου οι αρχαίοι Αιγύπτιοι Ιερείς ξεκινούσαν τις εορταστικές μαγικές τελετές αφιερωμένες στον Σείριο. 
Η μεγάλη Μασονική στοά της Νέας Υόρκης, βρίσκεται στην 23η οδό. 
Οι Ναϊτες Ιππότες είχαν 23 Μεγάλους Διδασκάλους. Ο Ζακ ντε Μολαί που πέθανε στην πυρά όταν συνελλήφθησαν στην Γαλλία, ήταν ο 23ος. 
Ο Γουίλιαμ Γουάλας, ο ηρωικός απελευθερωτής της Σκωτίας (βλέπε και την ταινία Braveheart) εκτελέστηκε στις 23 Αυγούστου 1305. 
Ο Γουίλιαμ Μπάροουζ πίστευε ότι ο αριθμός 23 είναι αριθμός της καταστροφής και του θανάτου, επειδή επέλεγε να τον κρίνει από τα περιστατικά που ενέπνευσαν την ανακάλυψή του. 
Ο 23ος Ψαλμός της Βίβλου, είναι ο πιο δημοφιλής και επαναλαμβανόμενος ψαλμός στην Αγγλική γλώσσα («....and if I walk through the valley of darkness, I will fear no evil...») και φαίνεται να αναφέρεται στην κατάσταση μετά τον θάνατο. 
Σύμφωνα με την αυτοβιογραφία του, ο Άλιστερ Κρόουλυ ξεκίνησε την μελέτη της μαγείας το 1898, σε ηλικία 23 ετών. 
Ο Κρόουλυ, στο Καμπαλιστικό Λεξικό του, ορίζει τον αριθμό 23 ως τον «αριθμό της ζωής» ή ως «μία σπείρα» (αυτό μας θυμίζει το DNA) ή «νήμα». Και ο ίδιος είναι υπεύθυνος για την ευρύτερη νεο-μυστικιστική διάδοση του αινιγματικού σλόγκαν «23 Skidoo» (από το 23ο κεφάλαιο του Book of Lies του)… 
Στον τηλεγραφικό κώδικα, ο αριθμός 23 σημαίνει «άφησε κενό» ή «σπάσε την γραμμή» (break the line). 
Το εξάγραμμο 23 του I-Ching σημαίνει «διαχωρισμός, σπάσιμο σε κομμάτια» (divide, break appart). 
Οι εντοπισμοί και οι συχρονιστικοί επηρεασμοί του 23, είναι κυριολεκτικά αναρίθμητοι, και δεν θα χωρούσαν σε κανένα κείμενο. 

Στην όλη φιλολογία του πράγματος, συχνά εντοπίζονται κατά περίσταση συνδέσεις του αριθμού 23 με τον αριθμό 5, σε διάφορα θέματα ή συμπτώσεις. Όχι μόνο γιατί 2+3=5, αλλά κυρίως διότι σύμφωνα με το Illuminatus! του Ρ. Α. Γουίλσον, απ’ όπου ξεκίνησαν όλα αυτά, ο αριθμός 5 είναι ιδιαίτερα συμβολικός για τους Ιλλουμινάτους και συμμετέχει δυναμικά σε όλα τους τα σχέδια και τις δραστηριότητες. 

Εννοείται, βέβαια, ότι έπειτα από όλη αυτήν την παραφιλολογία για το 23, και με ολόκληρη την υποκουλτούρα που έχει συντεθεί γύρω από όλα αυτά, εδώ και πάρα πολλά χρόνια υπάρχουν αναρίθμητοι άνθρωποι που βάζουν επίτηδες το 23 οπουδήποτε, επηρεασμένοι από όλα τα παραπάνω... 
Κι έτσι, η εμφάνιση του αριθμού 23 ως σύμπτωση με νόημα ή μυστικιστική συγχρονικότητα, έχει αυξηθεί ραγδαία. 
Με αυτόν τον τρόπο, κατά σύμπτωση ή επίτηδευμένα (και, πλέον, συνήθως επιτηδευμένα), το 23 βρίσκεται σε αναρίθμητα βιβλία, σκηνές ταινιών, τίτλους, πόρτες, μπλουζάκια, κάρτες, ταμπέλες οδών, περιεχόμενα, αναλύσεις, γκράφιτι, συνθήματα, ποιήματα, πίνακες, παιχνίδια, καρτούν, κόμικς, κ.ά. 
Κι έτσι, πλέον, έχει γίνει κάτι σαν ένα ακαθόριστο σύμβολο που διαδίδεται επίτηδες παντού, παρά συνεχίζει ακόμη να είναι η παρέμβαση της παλιάς καλής συγχρονικότητας. Φυσικά, οι συνθήκες κάτω από τις οποίες το συναντά κανείς, συνεχίζουν να υπόκεινται στην συγχρονικότητα και στο παράξενο. 

Στον πάντα underground χώρο του Counter Culture (της λεγόμενης «αντικουλτούρας»), σε όλα αυτά έχει συμβάλλει πάρα πολύ και μια συγκεκριμένη πολύ cult ταινία με τον τίτλο 23. 
Η αυθεντική ταινία 23, είναι ένα Γερμανικό φιλμ του 1988, και διηγείται την αληθινή ιστορία του θρυλικού Γερμανού Χάκερ Karl Koch (στον οποίο αφιερώνει το θρυλικό cyberpunk μουσικό σχήμα Clock-DVA το κομμάτι τους The Hacker), ο οποίος ήταν γνωστός με το ψευδώνυμο Hagbard Celine. Το ψευδώνυμο αυτό προέρχεται από τον κεντρικό ήρωα της τριλογίας Illuminatus! του Ρ. Α. Γουίλσον, ο οποίος είναι κάτι σαν ένας μεταμοντέρνος Κάπταιν Νέμο που, με το υποβρύχιό του (The Yellow Submarine), πολεμά με τους Ιλλουμινάτους για χάρη της Discordia. 
Ο Karl Koch υποτίθεται ότι αυτοκτόνησε (είναι πολύ πιθανό να δολοφονήθηκε), στις 23 Μαϊου 1989. Η ταινία με την ζωή του και την παράξενη δράση του, με τον τίτλο 23, σκηνοθετήθηκε από τον Hans Christian Schmid, στον οποίο ανήκει και το σενάριο. Ο τίτλος σχετίζεται με την έμμονη ιδέα του Koch με τον αριθμό 23. 
Ο 20χρονος πρωταγωνιστής της ταινίας και της αληθινής ιστορίας, στην Γερμανία στο ζενίθ του ψυχρού πολέμου, ζει μέσα σε έναν απαράδεκτο κόσμο που τον νιώθει τελείως απειλητικό, σχιζοφρενικό, χαοτικό. Ο Koch καταδύεται στην συνωμοσιολογία, και αρχίζει να διερευνεί τα παρασκήνια των πολιτικών και οικονομικών δυνάμεων, ανακαλύπτοντας συγκλονιστικά στοιχεία τα οποία τον οδηγούν στη διαπίστωση μιας παγκόσμιας συνωμοσίας εις βάρος όλων των ανίδεων ανθρώπων του κόσμου. Τελικά προσωποποιεί τον Hagbard Celine του Illuminatus!, σε ένα role playing game με την ίδια την πραγματικότητα, την οποία αρχίζουν να προεκτείνουν ή να διαστρεβλώνουν οι εξελισσόμενες έμμονες ιδέες του ήρωα σχετικά με τον πανταχού παρόν αριθμό 23. Μαζί με κάποιον φίλο του αρχίζουν να εκπαιδεύονται στην τέχνη του Hacking για να μπορέσουν να διεισδύσουν στα μυστικά των ηλεκτρονικών δικτύων και να αποσπάσουν πληροφορίες για την μεγάλη συνωμοσία, και τελικά, αφού το κάνουν ανέλπιστα επιτυχημένα, κάποιοι εκμεταλλεύονται τις ρομαντικές προθέσεις τους και οι χάκερς βρίσκονται να κάνουν κατασκοπία για λογαριασμό της KGB. 
Στο τέλος, ο Karl καταλήγει ναρκομανής, ξοδεύοντας όλο του τον χρόνο, μέρες ολόκληρες συνεχόμενα άυπνος, μπροστά σε έναν υπολογιστή, αρχίζοντας να υποφέρει από παραισθήσεις και έμμονες ιδέες. 
Η ομάδα των Χάκερς που δημιουργήθηκε γύρω από τον θρύλλο του μεγαλύτερου Χάκερ (το θρυλλικό Chaos Computer Club) διαλύεται, αναγνωρίζονται όλοι από τνη CIA και προδίδουν τον Karl ως αρχηγό τους. Ο ίδιος καταλήγει σε ένα νοσοκομείο, περιτριγυρισμένος από 23, που τον καταδιώκουν για τόσο καιρό, απ’ όπου και φεύγει σχεδόν ετοιμοθάνατος, για να βρεθεί αργότερα νεκρός σε ένα δάσος, καμμένος από βενζίνη. Η επίσημη εκδοχή του θανάτου του υποστηρίζει ότι αυτοπυρπολήθηκε... 
Ένα πολύ μυστηριώδες και περιβόητο βιβλίο έχει γραφτεί για όλα αυτά και άλλα σχετικά, λίγο μετα την ταινία 23, με τον τίτλο The Cuckoo’s Egg (Το Αυγό του Κούκου, 1990) από τον συγγραφέα Clifford Stoll (ψευδώνυμο του Jason Tymnet, μεγάλου ειδικού στους υπολογιστές και στο Cracking, που δουλεύει για λογαριασμό των υπηρεσιών πληροφοριών στην ανίχνευση παράξενων δραστηριοτήτων στα ηλεκτρονικά δίκτυα)... 

Από πού προέρχεται, τελικά, όλος αυτός ο βομβαρδισμός από 23;….
Συμπτώσεις πάνω σε συμπτώσεις, ιδέες πάνω σε εμμονές, αριθμολογίες πάνω σε συμβολισμούς, αποκαλύψεις πάνω σε εμπνεύσεις, μυστικά πάνω στην ροή της πληροφορίας, νέοι μυστικισμοί. 
Είναι πολλοί οι μελετητές που έχουν υποδηλώσει ότι για φαινόμενα όπως αυτά ευθύνεται κάποια «εξωτερική διάνοια» (με το εξωτερική δηλώνεται πιο ευγενικά το εξωγήινο), που ίσως το μέγεθός της να είναι μεγαλύτερο του συλλογικού ασυνειδήτου όπως το έθετε ο Καρλ Γιούνγκ. Κι ίσως η πρόθεσή της να ξεπερνά τη μη-αιτιότητα της Συγχρονικότητας όπως την έθεσε ο Γιούνγκ και πάλι. 
Ο Σερ Γουώλτερ Σκοττ, είχε δώσει ένα όνομα σε αυτές τις παρεμβατικές διάννοιες που μας βομβαρδίζουν με τέτοια παράξενα φαινόμενα: «The Crew that Never Rests» (Το Πλήρωμα που ποτέ δεν ξεκουράζεται). 
O φημισμένος για τις εργασίες του πάνω στην συνείδηση (και όχι μόνο) Dr. John Lilly, αναφερόταν σε αυτό το πλήρωμα που ποτέ δεν ξεκουράζεται, με τον τίτλο Cosmic Coincidence Control Center (Κέντρο Ελέγχου Κοσμικής Σύμπτωσης), και προειδοποιούσε ξανά και ξανά ότι «αυτοί» εντοπίζουν εκείνους που τους εντοπίζουν, δίνουν ιδιαίτερη προσοχή σε εκείνους που τους δίνουν προσοχή.... 

Ίσως, τελικά, όλα αυτά να είναι ένα παιχνίδι που ξεκινά από μέσα μας, αλλά είναι σίγουρο ότι επηρεάζει με πολλούς δυναμικούς τρόπους τον κόσμο έξω μας...

Παντελής Β. Γιαννουλάκης


ΕΛΑ ΕΞΩΓΗ !

ΕΛΑ Σ’ ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟΝ ΑΡΗ! – Όλες οι λεπτομέρειες για το Επανδρωμένο Διαστημικό Ταξίδι και για τον Αποικισμό του Πλανήτη Άρη – Επιτέλους Ξεκινάμε! > Παντελής Β. Γιαννουλάκης : Βήμα-βήμα τα πάντα για τα προβλήματα και τις προκλήσεις και τις υπερβάσεις εμποδίων και τις απαιτήσεις που θα συναντήσεις ως άνθρωπος για να ταξιδέψεις σε έναν άλλον πλανήτη, για την νέα διαστημική τεχνολογία και για τις προεκτάσεις και τα αποκαλυπτικά συμπεράσματα, για τα πειράματα και τις εξομοιώσεις αποικισμού, για τα διαστημικά μυστήρια και την οργάνωση μιας επανδρωμένης αποστολής. Για πρώτη φορά, έχουμε Διαστημόπλοια! Τι συμβαίνει με τον Elon Musk και την SpaceX… Όλες οι νέες συνταρακτικές εξελίξεις για τον Αποικισμό του Πλανήτη Άρη, που έχει ξεκινήσει, και όλα για τα οποία δεν συζητάει Κανείς! Σε λίγο θα είμαστε στον Άρη!....

JAMES CAMERON : ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ : Ο Σκηνοθέτης Εξερευνητής Μιλάει στο Strange για Όλα : Από τον Τιτανικό στους Μεγαλύτερους Βυθούς των Ωκεανών, από το Aliens στην Αστροβιολογία, και από το Avatar στα Φεγγάρια του Δία... Βαθυσκάφη, 3D Τεχνολογία, Νέες Κάμερες, Σκηνοθεσία, Εξωφρενόφυλα, Κατάδυση στο Mariana Trench, Εξερεύνηση Ευρώπης Δία, Ρομπότ, Άρης, Ταινίες, CGI, Παιδική Ηλικία, Συμβουλές, Αναμνήσεις...

UFO & ΠΥΡΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ! Μεγάλο Ειδικό Αφιέρωμα (21 σελ) Οι Ιπτάμενοι Δίσκοι και τα Πυρηνικά Όπλα > Κ. Λάντος – Π. Γιαννουλάκης : Γιατί «Αυτοί» Είναι Εδώ; - Πώς τα UFOs Πέρασαν στο Top Secret; - Γιατί και Ποια η Ανάμιξή τους στον Ψυχρό Πόλεμο; - Τι λένε οι Αξιωματούχοι; - Πώς Εμπόδισαν το Σενάριο του Πυρηνικού Ολοκαυτώματος; - Ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για το Σταμάτημα των Πυρηνικών Εξοπλισμών των Μεγάλων Δυνάμεων, των Πυρηνικών Δοκιμών, και τον Παροπλισμό – Περιστατικά, Ιστορικές Αναφορές, Επίκαιρα Γεγονότα – Αμερική, Β. Κορέα, Ρωσία, Ιράν, Ινδία-Πακιστάν – Τα 6 Σενάρια Για την Προέλευση Τους - Προσπάθειες Κατανόησης και Προεκτάσεις του Φαινομένου - Οι Τελευταίες Συγκλονιστικές Εξελίξεις...

ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΤΟΥ LIAO FAN : Η Παράξενη Κινέζικη Διδασκαλία για την Αλλαγή της Τύχης και της Μοίρας! (Μεγάλο Ειδικό Ένθετο) : Ένας Θρυλλικός Μεσαιωνικός Κινέζος Σοφός Διδάσκει Λεπτομερώς : Πώς Να Αλλάξεις Το Πεπρωμένο Σου! – Ένα Πολύ Παράξενο και Πολύ Διδακτικό Ανάγνωσμα, από ένα θρυλικό Κινέζικο μυστικιστικό βιβλίο, Προσφορά από το Strange για τους Συνταξιδιώτες μας...

Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΚΑΙΗΝ! – Strange Comics : William Randolph Hearst – H Παράξενη Ιστορία της Ουτοπίας του Μεγιστάνα που ενέπνευσε τον Citizen Cane του Orson Welles…

Ο ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΟΥ ΦΟΝΤΧΙΛ: William Beckford : Ο Εκκεντρικός Κροίσος Συγγραφέας του Βάτεκ, και το Ιδιωτικό Σύμπαν που έφτιαξε!..

Η ΜΕΞΙΚΑΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ HOLLYWOOD : H Απίστευτη Ιστορία του Πάντσο Βίλλα και της Κινηματογραφικής Σκηνοθεσίας της Επανάστασης στο Μεξικό!

ΟΙ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΣΠΗΛΙΕΣ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ...

ΣΥΝΩΜΟΣΙΟΛΟΓΙΑ! (...αλλά μην το πείς πουθενά...προσοχή, μας ακούνε!...)

Ο ΙΟΣ TOY COVID-19, O SARS-COV-2, ΕΙΝΑΙ ΤΕΧΝΗΤΟΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΟΣ : H Απόδειξη (Ντοκουμέντα)

Νέα Στήλη:  ALIENS AMONG US   Ζουν Ανάμεσά Μας

Νέα Στήλη: GHOST RADIO –ΤΟ ΚΑΝΑΛΙ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ > Παντελής Γιαννουλάκης

Νέα Στήλη: LIST-O-MANIA (και οι Χρονολογίες που έφτιαξαν τον σύγχρονο κόσμο…)

“TRAVELERS” (ΤV) – Ο ΣΕΝΕΚΑΣ ΚΑΤΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΕΙ...  – O OSCAR SALA ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΥΝΘΕΣΑΪΖΕΡ – ΒΡΗΚΑΝ ΤΟ ΓΟΝΙΔΙΟ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ!

Ο DOCTOR SHAMBALA ΕΞΕΡΕΥΝΕΙ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΕΔΩ, ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ, ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ, ΔΙΗΓΕΙΤΑΙ, ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΙΔΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΦΟΥ ΜΑΝ ΤΣΟΥ, ΚΑΙ ΕΚΠΕΜΠΕΙ ΜΥΣΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ, ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΕΙΤΕ

S-MAIL: H ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΣΤΗΛΗ ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑΣ ΤΟΥ STRANGE ΕΙΝΑΙ ΠΑΛΙ ΕΔΩ!

Και: Strange Facts – Strange Photos – Τα Βιβλία που Διαβάζουμε – Παράξενες Ταινίες – Τηλεοπτικές Σειρές – Η Μουσική που μας Άρεσε – PlayLists – Νέες Εκδόσεις – Strange Websites – Παράξενες Προτάσεις και Απόψεις, Γεγονότα που Ξεχωρίσαμε, Αόρατες Εικόνες,  Μηνύματα από Αλλού...


ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΕΔΩ : https://www.strange-egnarts.com/


Είσαι Συνταξιδιώτης Μας ; 
ΓΙΑ ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ : https://www.strange-egnarts.com/subscription/

Τηλ. Εκπομπή : ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΗ ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΗ & ΑΠΟΙΚΙΣΜΟΣ



Καλεσμένος στην εκπομπή του Βασίλη Μπαντίδη, "Κώδικας Μυστηρίων", στο Astra TV, όπου συζητάμε για την Διαστημική Εξερεύνηση και τον Διαστημικό Αποικισμό, και για μυστήρια και εξελίξεις των ζητημάτων αυτών. (Για τα οποία θα συνεχίσουμε και σε επόμενη εκπομπή)
>> >
1.
2.



ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ
THE FOUR GHOSTS


 Σκεφτόμουν τις θρυλικές «Τρεις Μητέρες» για τις οποίες μιλάει ο Thomas De Quincey στο Suspiria De Profundis. (Στεναγμός εκ Βαθέων, ένα μικρό έργο συνοδευτικό του συγκλονιστικού Confessions of an English Opium Eater –Οι Εξομολογήσεις Ενός Άγγλου Οπιοφάγου, ένα από τα πιο ωραία βιβλία που έχω διαβάσει ποτέ μου).
Δεν ξέρω αν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που να έχουν υπ’ όψιν τους το παράξενο αυτό θέμα με τις 3 Matters. (Our Ladies, τις μεταφράζει ο De Quincey). Αυτές είναι:
Matter Suspiriorum (Our Lady of Sighs) / Suspiria (Στεναγμοί) / Η Κυρά των Στεναγμών
Matter Tenebrarum (Our Lady of Darkness) / Tenebre (Σκοτάδι) / Η Κυρά του Σκοταδιού
Matter Lacrimae (Our Lady of Tears) / Lacrima (Δάκρυ) / Lacrimae Mundi (Τα Δάκρυα του Κόσμου) / Η Κυρά των Δακρύων.

(Ο σκηνοθέτης Dario Argento ήθελε να κάνει τρεις ταινίες τρόμου, μια τριλογία από horror films, εμπνευσμένες από το θέμα, τελικά έκανε δύο: To Suspiria και το Tenebre, δεν ξέρω γιατί δεν έκανε το Lacrima που σχεδίαζε, αν και μερικοί λένε ότι είναι το Profondo RossoDeep Red ίσως γιατί ο τίτλος θυμίζει De Profundis. Δεν ξέρω. De Profundis έχει γράψει και ο Oscar Wilde…)
To Our Lady of Darkness, (Matter Tenebrarum), όπως ίσως ξέρετε, ενέπνευσε τον Fritz Leiber στην συγγραφή (σε κάποια στοιχεία ή και απλά στον τίτλο) του ομώνυμου βιβλίου του, από τις σελίδες του οποίου προέρχεται ο Thibault De Castries και το Megapolisomancy του (αν και αυτός βασίζεται σε κάποιον αληθινό τύπο και σε κάποια σύνθεση έργων, κατά το νεομυθολογικό παράδειγμα του Necronomicon –αλλά κι αυτό ακόμη από το The King in Yellowείναι μεγάλο μυστικό θέμα, απαιτεί μεγάλη ειδική συζήτηση). (Μεγάλο ενδιαφέρον για μένα έχει η αλληλογραφία του νεαρού Leiber με τον H. P. Lovecraft).
Lacrima Mater είναι και το όνομα ενός κρασιού στην Ιταλία, αν και λένε πως προέρχεται από ένα ομώνυμο ουίσκυ, αλλά δεν είναι όπως το λένε, το ουίσκυ αυτό λέγεται La Crimea Mutti (συνθηματική παράφραση του Lacrimae Mundi –Τα Δάκρυα του Κόσμου) (Η Σιωπηλή Κριμέα) από τον Πόλεμο της Κριμαίας, είναι κάποιος κωδικός... (Αλλά βλέπε και το Crime, Έγκλημα, που βγαίνει από το ελληνικό Κρίμα –η αμαρτία).
Τέλος πάντων, η μυστική εικόνα είναι η αντιστροφή από τις «Τρεις Χάριτες», (Caritas, Charity, βλέπε και Θεία Χάρις, κλπ, Spiritus Sanctus, και Holy Trinity, –Άγιο Πνεύμα και Αγία Τριάς, βλέπε και Ave Salvator Mundi, «Χαίρε Σωτήρ Κόσμου», και Ave Matter Christi, που κατέληξε Ave Maria, οι «Χαιρετισμοί», κ.ά. "Our Lady of" είναι βασικός χαρακτηρισμός επιθέτων της Παναγίας για τους Καθολικούς). Είναι, στην ουσία, το αρνητικό του Ενθουσιασμού (με την μυστικιστική έννοια), η σκοτεινή έμπνευση, η επιφοίτηση της θλίψης.
Λοιπόν, η μυστική εικόνα είναι αυτή: Στο Σκοτάδι, κάποιος Αναστενάζει και Κλαίει.

Yπάρχει και το μυστικό σχόλιο (το οποίο συνήθως αποδίδεται είτε στον William Beckford –βλέπε στο Vathek– είτε στον Sir Walter Scott –βλέπε στο θρυλικό του Letters on Demonology and Witchcraft αλλά αυθεντικά είναι του ίδιου του Thomas De Quincey, στο «Παλίμψηστό» του…) : Υπάρχει, απόκρυφα, και μία Τέταρτη «Μητέρα» ή Κυρά
Matter Esperanza (Our Lady of Hope) / Esperanza (Ελπίδα)/ Η Κυρά της Ελπίδας.
Αλλά και, στην Μυστική Γλώσσα των Πουλιών: Η Κυρά μας της Εσπέρας / ή Η Κυρά μας του Εσπερινού (του Δειλινού). (Sphinx Deilephila Elpinor –έχω γράψει ένα κείμενο με αυτόν τον τίτλο…Η Σφίγγα που αγαπά το Δειλινό και φέρει την Ελπίδα. Πρόκειται για μία νυχτοπεταλούδα).
Κι έτσι η μυστική εικόνα γίνεται: Στο Σκοτάδι, κάποιος Αναστενάζει και Κλαίει, αλλά υπάρχει μία Ελπίδα.

Αντίστοιχα, υπάρχουν και τα The Four Ghosts, τα Τέσσερα Φαντάσματα.
Αλλά, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι το GhostGeist στα γερμανικά– αυθεντικά σημαίνει το «Πνεύμα», εξ ου και Holy Ghost –το Άγιο Πνεύμα. LEsprit. Οπότε ο τίτλος θα γινόταν Τα Τέσσερα Πνεύματα… Πνεύμα = Πνοή, όπως όταν φυσάει ο άνεμος. Θα μπορούσε να είναι τέσσερις ειδικές ποιότητες ανέμων όταν φυσούν, τέσσερις Πνοές –άλλωστε και οι Άνεμοι είναι τέσσερις: Βόρειος, Ανατολικός, Δυτικός, Νότιος.
O ίδιος ο Ντε Κουίνσυ, στο επίμαχο βιβλίο, αναφέρει ότι η αγγλική λέξη NEWS, για «τα Νέα» –απ’ όπου πήραμε κι εμείς στην Ελλάδα την έννοια– προέρχεται από τις ειδήσεις που έρχονταν από τα τέσσερα σημεία του κόσμου κάθε πρωί με τις άμαξες του ταχυδρομείου στο Λονδίνο, από τις τέσσερις κατευθύνσεις, τα τέσσερα σημεία της πυξίδας: Βόρεια, Ανατολικά, Δυτικά, Νότια. N(orth) E(ast) S(outh) W(est), τα αρχικά φτιάχνουν την λέξη NEWS, Τα Νέα... Μία λέξη που αντέγραψαν οι εφημερίδες από τα ταχυδρομεία. (Γι’ αυτό παλιά έβαζαν και μία πυξίδα δίπλα στον τίτλο News, στις Βρετανικές εφημερίδες. Αργότερα η πυξίδα έγινε ρολόι, με τα Χρονικά, και είχαμε πλέον τους Times).
Τα Τέσσερα Φαντάσματα, λοιπόν, τα Τέσσερα Πνεύματα, ή οι Τέσσερις Πνοές, οι τέσσερις άνεμοι, που πνέουν απο αλλού, τελικά μέσα μας.

Ο Ιησούς φανέρωσε το μεγάλο μυστικό στον Νικόδημο, όπως μας διηγείται ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, στον πιο αινιγματικό διάλογο των Ευαγγελίων (που σημαίνουν «Τα Καλά Νέα»), αλλά ούτε οι αναγνώστες του ούτε ο Νικόδημος το κατάλαβαν.
«–Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε προς αυτόν: Αληθώς, αληθώς σοί λέγω, εάν τις δεν γεννηθεί άνωθεν, δεν δύναται να ίδη την βασιλείαν του Θεού. –Λέγει προς αυτόν ο Νικόδημος: Πώς δύναται άνθρωπος να γεννηθεί γέρων ών; Μήποτε δύναται να εισέλθει δευτέραν φοράν εις την κοιλίαν της μητρός αυτού και να γεννηθεί; –Απεκρίθη ο Ιησούς: Αληθώς, αληθώς σοί λέγω, εάν τις δεν γεννηθεί εξ ύδατος και Πνεύματος, δεν δύναται να εισέλθει εις την βασιλείαν του Θεού. Το γεγεννημένον εκ της σαρκός, είναι σαρξ, και το γεγεννημένον εκ του Πνεύματος, είναι πνεύμα. Μην θαυμάσεις ότι σοί είπον: Πρέπει να γεννηθήτε άνωθεν. Ο άνεμος όπου θέλει πνέει, και την φωνήν αυτού ακούεις, αλλά δεν εξεύρεις πόθεν έρχεται, και πού υπάγει. Ούτως είναι πας όστις εγεννήθη εκ του Πνεύματος...»
«Από πού έρχεσαι, Αγαπημένε; Από παντού εκεί έξω έρχομαι εδώ μέσα…» (George Macdonald, At the Back of the North Wind)
Κι έτσι γεννιέται η Έμπνευση, έρχεται με τον άνεμο από εκεί έξω, και πνέει εδώ μέσα, δίνει πανιά στον νου, με ούριο άνεμο, η εν-πνεύση, (ο Ενθουσιασμός, η κατάληψη από την Θεία Ουσία, The Holy Ghost), κάτι που πνέει εντός μας (in-spire). Το Πνεύμα. (Αυτό το Πνεύμα, αλλάζει μέσα μας, πνέει αλλιώς, ανάλογα με τις συνθήκες, και φαίνεται να υπάρχουν τέσσερα «πνεύματα», ανάλογα με τα λεγόμενα Humors, τους «Χυμούς», όπως π.χ. το «Φλέγμα» ή η «Μελαγχολία», κλπ. Τέλος πάντων, δεν είναι τυχαίο που ονομάζουμε αυτόν που έχει...χιούμορ...Πνευματώδη...)
(Για πολύ περισσότερα για όλα αυτά, βλέπε στο βιβλίο μου Ονειροπόλος, --εκδ. Αόρατο Κολλέγιο, διαθέσιμο αποκλειστικά από το site strange-egnarts.com-- το κεφ. 2: Καβάλα στον Άνεμο, το κεφ. 3: Πνευματισμός, και το κεφ. 7: Ανατομία της Μελαγχολίας)
Eίναι αυτά τα «πνεύματα» που προσπαθούμε να τα επηρεάσουμε μέσα μας π.χ. με το Οινόπνευμα, με τα «οινοπνεύματα» –π.χ. στα Αγγλικά τα αλκοολούχα ποτά τα ονομάζουν Spirits, Πνεύματα, από το LEsprit στα Γαλλικά, Geist στα Γερμανικά (από όπου και το «γκάζι», Gas, το Αέριο, αλλά αυθεντικά προέρχεται από το Chaos, το Ελληνικό Χάος), και Ghost, πνεύμα ή φάντασμα. Αλλά, και τα Sprays, τα ξωτικά του αέρα, τα «αερικά», οι «στρόβιλοι», κ.ά.. (Κακό πνεύμα = κακός άνεμος).    

Ψυχανεμίζομαι: η όμορφη αυτή λέξη (που αγαπούσε τόσο πολύ ο Νίκος Καζαντζάκης), σου διδάσκει ακριβώς τι πρέπει να κάνεις για να νιώσεις αυτά που έχει να σου πει ο άνεμος.  (Ψυχή + Ανεμίζομαι: Υποψιάζομαι κάτι, μυρίζομαι, έχω προαίσθημα, το νιώθει η ψυχή μου στον άνεμο). Είναι η ψυχή μου που ανεμίζει, σαν σημαία, και με αντίστοιχο τρόπο εκδηλώνεται (μια ψυχεδέλεια: ψυχή + δήλος –φανερός: η φανέρωση της ψυχής), ξανοίγεται, παραδίδεται στον άνεμο, συντονίζεται μαζί του, ταυτίζεται, νιώθει αυτά που ο άνεμος έχει να της ψιθυρίσει (ή ο, χμ, Αιθέρας...) Το θρόισμα και το ψιθύρισμα, είναι έννοιες μυστικά συγγενικές. Είναι και η Αερομαντεία, συνθηματικά η «Αερολογία»: είτε όταν μιλάει ο αέρας είτε όταν κάποιος «αερολογεί», ή μιλάει «περί ανέμων και υδάτων», (όπως ο Ιησούς στον Νικόδημο). «Aeromantia prognostica præebet per impressionnes aereas, per ventorum flatus, per irides, per halones, per nebulas et nubes, perque imaginationes in nubibes et visiones in aere…» (Cornelius Agrippa, De Occulta Philosophia, lvii, 1533)

Τέλος πάντων, παρ’ όλα αυτά, τα Τέσσερα Φαντάσματα (The Four Ghosts), είναι έννοια συνθηματική, και έχει μία απόκρυφη αντιστοιχία με τις Τέσσερις Μητέρες (The Four Matters, 3 +1).
Αυτό στην αρχή το ανακάλυψα όταν είχε πέσει στα χέρια μου το τελευταίο βιβλίο του William S. Burroughs, λίγο πριν πεθάνει, με τον τίτλο The Ghost of a Chance.
Επειδή, εκεί που μιλούσε για τα «φαντάσματα» των δασών της Μαδαγασκάρης, δηλαδή για τους «Λεμούριους», κατάλαβα ότι δεν εννοούσε αυτό που έλεγε ο τίτλος του βιβλίου. Η αγγλική φράση «Ghost of a Chance», σημαίνει, ενίοτε, είτε κάτι σαν το δικό μας «παρά τρίχα», όσον αφορά την επίτευξη ενός στόχου, είτε κάποιον που σε μία δύσκολη συγκυρία και επικίνδυνη, ξαφνικά διέκρινε «μια αμυδρή ευκαιρία», η οποία απαιτεί άμεση δράση για να την εκμεταλλευτεί κανείς ανέλπιστα, και η οποία αποδεικνύεται σωτήρια. (Αυτό που ίσως θα λέγαμε στα ελληνικά, «Μία στις Χίλιες», συσκοτιστικά, βέβαια, αναφερόμενοι στις πιθανότητες… Αυτός ο τίτλος έχει δοθεί και στο βιβλίο στην Ελληνική μετάφραση).
(Ας πούμε, το «Ένατο Κύμα» στο τέλος της ταινίας Ο Πεταλούδας (Papillon), είναι το The Ghost of a Chance, για την τελική απόδραση του ήρωα… Άλλοι, αυτό, σχετικά πάντα με την απόδραση, το ονομάζουν The Midnight Express, εξ ου και ο τίτλος της ταινίας του Alan Parker, To Εξπρές του Μεσονυκτίου, αναφορικά στην συνθηματική απόδραση από την φυλακή…) (Επίσης, The Midnight Special) (Επίσης, βλέπε The Mystery Train, κ.ά.)
Ο Μπάρροουζ, όμως, δεν εννοούσε αυτό. Εννοούσε το ένα από τα Four Ghosts.
Φευγαλέα αναφορά σε αυτά κάνει και ο Robert W. Chambers στο The King in Yellow αλλά και στο έργο του The Mystery of Choice (που είχε τον αρχικό τίτλο The Mystery of Chance) –ένα από τα πιο παράξενα λεπτεπίλεπτα έργα που έχω διαβάσει– και επίσης φαίνεται να μιλάει γι’ αυτά όταν μιλάει για το The Palid Mask… Επίσης, έχει αναφερθεί στα Four Ghosts και ο G. K. Chesterton, στο The Man Who Was Thursday, αλλά και ο αινιγματικός Thomas Pynchon, στο θρυλικό The Crying of Lot 49, τι φοβερό concept!–για τη «συνωμοσία των ταχυδρομείων» –έργο που έκανε τον τίτλο The Post-Man (O Ταχυδρόμος) να είναι κωδικός από τότε… Αλλά βλέπε και το The Great and Secret Show…όχι μόνο το ομώνυμο βιβλίο του Clive Barker, αλλά και αυτό που εννοεί με αυτόν τον τίτλο.
Τελικά, όλα αυτά έχουν να κάνουν με μία πολυετή μελέτη μου που σχετίζεται με την «Μυστική Ιστορία των Ιδεών», όπως την ονομάζω.
Λοιπόν, τα Four Ghosts είναι: 
The Ghost of a Chance (Το Φάντασμα μίας Ευκαιρίας). 
The Ghost of a Promise (Το Φάντασμα μίας Υπόσχεσης). 
The Ghost of a Memory (Το Φάντασμα μίας Ανάμνησης). 
The Ghost of a Hope (Το Φάντασμα μίας Ελπίδας). 
(Αυτό το τελευταίο, είναι το πιο απόκρυφο από τα τέσσερα, και συχνά γίνεται επίσης αναφορά μόνο στα τρία πρώτα. Αποκαλείται και «Το Φάντασμα της Ελευθερίας» –πχ βλέπε και τα ομώνυμα έργα που υπάρχουν...)
Υποτίθεται ότι καλούνται για να υπονοήσουν, σε κάθε περίπτωση αντίστοιχα, κάτι εξαιρετικά λεπτεπίλεπτο και δυσδιάκριτο, μία «αύρα» στην αντίστοιχη φάση, κάτι απόμακρο που κάνει μία προσέγγιση για να υλοποιηθεί: το αδύνατον που αποκτά μια ευκαιρία.
Το The Ghost of a Promise, λέγεται ότι είναι σχόλιο στο «Xαμόγελο της Τζιοκόντα» (Mona Lisa), γι’ αυτό και κάποιος μπορεί να το συναντήσει και ως The Ghost of a Smile, σαν τίτλο… (π.χ. υπάρχει ένα τραγούδι των Pogues). Ας πούμε, σύμφωνα με τους Ρομαντικούς, (βλέπε και το The Spirit of Romance του Ezra Pound), όταν ένας άντρας φλερτάρει με μία Δεσποσύνη, κι εκείνη του δίνει ένα αμυδρό χαμόγελο, είναι αυτό το The Ghost of a Promise. Άλλο παράδειγμα είναι η ιδιαίτερη χροιά της φωνής, οπότε, αυτό που λέμε, έχει το φάντασμα –την υπόνοια– μιας υπόσχεσης… Κάτι που ίσως, ως wishful thinking ή ως κάτι παρακινδυνευμένο, ως υπόνοια ή ως ύφος, να υπόσχεται κάτι…
Το The Ghost of a Memory, είναι όταν φευγαλέα μας έρχεται μία ανάμνηση από κάτι, που μέχρι να την αναλογιστούμε, χάνεται. Ίσως, επίσης, μια «ψευδο-μνήμη». Ghost of a Memory είναι και εκείνη η μνήμη που μας έρχεται στον νου από ένα όνειρο που είδαμε, κάτι σε ένα όνειρο, ή κάτι τέτοιο, που το θυμόμαστε για ελάχιστα δευτερόλεπτα ή κλάσματα του δευτερολέπτου, και αμέσως το ξεχνάμε, μία στιγμή μετά δεν μπορούμε καν να θυμηθούμε τι ήταν αυτό που θυμόμασταν προηγουμένως. Αυτό είναι ένα καλό παράδειγμα. Ή μία «ατμόσφαιρα», που κάτι μας θυμίζει, αλλά δεν μπορούμε να θυμηθούμε τι, και μετά το ξεχνάμε τελείως. (Αυτός ο «Ατμός της Σφαίρας» –της «Υδρογείου»– είναι μία μεγάλη συζήτηση, επίσης…) Ίσως, μάλιστα, ενίοτε να πρόκειται και για μια «ανάμνηση από το μέλλον», μία πρό-γνωση, δηλαδή.
O Wordsworth λέει ότι, όλοι θα καταλήξουμε έτσι, φαντάσματα μίας μνήμης, «All of us people, we shall become the Ghost of a Memory, or be forgotten until the end of Time…»  Κάποιοι το έχουν συνδέσει, λόγω του ghost, με το Memento Mori.
Το The Ghost of a Hope, δεν είναι η ελπίδα, αλλά το φάντασμα μίας ελπίδας, κάτι που είναι τόσο αδύνατον που δεν τολμάμε καν να το ελπίσουμε, (βλέπε The Impossible Dream), διότι δεν είναι καθόλου ρεαλιστικό και πιθανό να επιτευχθεί.
Κι όμως, υπάρχουν κάποιες εξαιρετικές στιγμές, που αυτό το τελείως αδύνατον πράγμα, (που δεν έχει φτάσει καν στο επίπεδο της ευχής), μοιάζει άξαφνα, για λίγο, μοιάζει επιτεύξιμο, κατορθωτό, υπάρχει μια μοιραία υπόνοια ότι θα μπορούσε να συμβεί. 
Συνήθως, βέβαια, είναι απλά ο προάγγελος μιας μεγάλης απογοήτευσης, η οποία απορρέει ακριβώς από αυτό... Οι Χαμένες Προσδοκίες –Great Expectations. Αλλά μερικές σπάνιες φορές είναι ο προάγγελος ενός αγώνα, ο προάγγελος της ανέλπιστης ευτυχίας, της ανέλπιστης σωτηρίας ή λύτρωσης, της ανέλπιστης κατάκτησης ή επίτευξης, ο σκοπός του ανέλπιστου... Ένα «Peak Experience» (μία Εμπειρία Κορύφωσης – βλέπε το έργο του ψυχολόγου A. Maslow) από το οποίο διακρίνεται «The Ghost of a Hope».
(Στα Γαλλικά λένε, για κάτι που γίνεται μάλλον μάταια, ότι «αυτό το κάνουμε για το LEsprit», δηλαδή για το Πνεύμα –αυτό που ίσως, κάπως πιο τραχιά, εννοούμε στα Ελληνικά όταν λέμε «για την Τιμή των Όπλων», ή όταν λέμε «ποτέ δεν ξέρεις...», The Ghost of a Hope).
Ίσως να πρόκειται απλά για την «Έμπνευση» (Ιnspire – ΙnspirationRespiration, αναπνοήIn Spirit, «μπήκες στο πνεύμα»Re Spirit, η Πλατωνική «Ανάμνησις»), κάτι που πνέει εντός μας, ανεπαίσθητα… Το φάντασμα, το πνεύμα, η Πνοή μιας Ελπίδας, είναι και κάτι που νιώθουμε στον άνεμο, κάτι που μας συνεπαίρνει καθώς φυσάει ο άνεμος, μια γεύση ή ευωδία ή έμπνευση, μια αίσθηση από αλλού, για κάτι που ελπίζουμε, που ονειροπολούμε, που νοσταλγούμε, για κάτι που ποθούμε, αλλά κάτι άγνωστο. Συνθηματικά αποκαλείται The Phantom, (απ’ όπου και ο Φαντομάς), και θεωρείται ότι είναι το πιο «ανεπαίσθητο» ή δυσδιάκριτο από τα Τέσσερα Φαντάσματα, γι’ αυτό και συχνά –επίτηδες– δεν αναφέρεται καν.
Από την άλλη, υπάρχουν τα Four Ghosts –που εκ πρώτης όψεως ήταν τρία– στο A Christmas Carol του Charles Dickens, τα οποία συναντά ο Ebenezer Scrooge κάποια Χριστούγενα, αλλά και οι Four Riders, οι Τέσσερις Καβαλάρηδες της Αποκαλύψεως… Επίσης, ενθυμούμαι την παιδική μου απορία, όταν διάβασα το Οι Τρεις Σωματοφύλακες του Αλεξάνδρου Δουμά, γιατί ο τίτλος να λέει Τρεις ενώ οι σωματοφύλακες του έργου είναι Τέσσερις: Ο Άθως, ο Πόρθος, ο Άραμις...και ο νεόφυτος Ντ’ Αρτανιάν... «Ένας για Όλους και Όλοι για Έναν»
Αυτό που με απασχολεί πολύ στις μικρές έρευνές μου τα τελευταία χρόνια, είναι το The Ghost Network… (Το λέμε και Radio Nowhere). Μακάρι κάποτε να γίνω ικανός να γράψω γι’ αυτά τα μυστήρια, για το Αόρατο Κολλέγιο The Ghost Club, ή Aerial Board of Control, ABC, κ.ά..) και τα συναφή. Δεν μπαίνουν εύκολα σε λέξεις, και όταν μπαίνουν είναι συγγραφικώς περίτεχνα. Δεν ξέρω πόσοι ενδιαφέρονται γι’ αυτά τα παράξενα πράγματα, μα σε αυτόν έστω που ενδιαφέρεται, προσφέρω ευκαιριακά αυτές εδώ τις πυκνές σελίδες παράξενων σημειώσεων, και, το να φτάσει αυτό στον ιδιαίτερο παραλήπτη του, είναι το Φάντασμα μιας Ευκαιρίας (The Ghost of a Chance)...