ΑΠΟΔΡΑΣΤΕ!

Δεν αντέχαμε άλλο. Σκέφτηκα να αποδράσουμε όσο πιο μακριά γίνεται από την μικρή, μέτρια, προβλέψιμη κι απογοητευτική ζωή μας.
Ξεκινήσαμε.
Κλειδώσαμε πίσω μας την πόρτα. Το φως του διαδρόμου ήταν καμένο.
Μπήκαμε γρήγορα στον θαλαμίσκο, πατήσαμε το κουμπί για το Ισόγειο, αρχίσαμε την κάθοδο, κατέβηκε μερικούς ορόφους, αλλά τελικά κλειστήκαμε στο ασανσέρ.
Το κουμπί του κώδωνα κινδύνου ήταν χαλασμένο. Αρχίσαμε να κλωτσάμε την πόρτα και να φωνάζουμε. Δεν μας άκουγε κανείς.
Πολλές ώρες πέρασαν...
Συνεχίσαμε να κλωτσάμε και να φωνάζουμε. Πιστέψαμε ότι θα μέναμε για πάντα κλεισμένοι.
Ξαφνικά, ακούσαμε από έξω την φωνή του διαχειριστή.
«Γιατί φωνάζετε; Τι κάνετε εκεί μέσα;»
«Έχουμε κλειστεί στο ασανσέρ!»
«Πού πηγαίνατε;»
«Τί σημασία έχει; Έχουμε κλειστεί στο ασανσέρ! Κάντε κάτι!»
«Μήπως προσπαθούσατε να αποδράσετε;…»
«Όχι, όχι. Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι από τη ζωή μας…»
«Δεν ακούγεστε και πολύ ευχαριστημένοι…»
«Είναι γιατί έχουμε κλειστεί στο ασανσέρ!»
«Και…πού πηγαίνατε;…»
«Είναι πολύ απλό. Θέλαμε να βγούμε έξω από την πολυκατοικία…»
«Και γιατί δεν πήγατε από τις σκάλες;»
«Για να βγούμε πιο γρήγορα από την πολυκατοικία!»
«Γιατί; Έχετε κάποιο άγχος; Σας προβληματίζει κάτι;»
«Μας προβληματίζει το ότι είμαστε κλεισμένοι στο ασανσέρ…»
«Εμένα μου φαίνεται ότι θέλατε να αποδράσετε…»
«….»
«Θέλατε να αποδράσετε, ομολογήστε το αμέσως!»
«Μα…εμείς…»
«Αφήστε αυτά! Θέλατε να αποδράσετε!»
«Ίσως….ναι…μας πέρασε από το μυαλό…αλλά…»
«Δεν έχει αλλά… Θέλατε να αποδράσετε και να πάτε που;…»
«Ξέρετε…εμείς…σκεφτόμασταν….είπαμε απλά να φύγουμε όσο πιο μακριά γίνεται…»
«Πόσο μακριά γίνεται, νομίζετε; Ούτε έξω από το ασανσέρ δεν μπορείτε να βγείτε…»
«Θα βγούμε μόλις αποφασίσετε να μας απεγκλωβίσετε…»
«Και τι σας κάνει να νομίζετε ότι θα σας απεγκλωβίσω εγώ;….»
«Μα, είστε ο διαχειριστής. Κι εμείς έχουμε κλειστεί και…»
«Και ποιος σας είπε ότι η δουλειά του διαχειριστή είναι να απεγκλωβίζει τους επίδοξους δραπέτες;…»
«Δεν μπορείτε να μας κρατάτε εγκλωβισμένους εδώ πέρα…»
«Μπορώ. Χρειάζεστε διαχείριση…»
«Δεν είστε διαχειριστής για να διαχειρίζεστε εμάς, αλλά για να διαχειρίζεστε την πολυκατοικία, και το ασανσέρ είναι μέρος της πολυκατοικίας και…»
«Και εσείς είστε μέρος της πολυκατοικίας. Τί σημαίνει πολυκατοικία; Το λέει η λέξη. Εκεί που κατοικούν πολλοί. Αν φύγουν οι κάτοικοι τότε δεν θα μπορεί να υπάρχει διαχείριση της πολυκατοικίας, διότι δεν θα υπάρχει πολυκατοικία. Λογικό δεν είναι;…»
«Ναι, ίσως. Αλλά εμείς δεν είμαστε πολλοί. Αν φύγουμε εμείς δεν θα αδειάσει η πολυκατοικία. Θα έχετε όλους τους άλλους! Βγάλτε μας από δω και αφήστε μας να φύγουμε! Σας παρακαλούμε πολύ! Τι πράγματα είναι αυτά;…»
«Όχι, δεν είναι έτσι. Αν αποδράσετε εσείς, δίνετε το κακό παράδειγμα, θα σας ακολουθήσουν κι άλλοι, κι έπειτα κι άλλοι. Ώσπου στο τέλος θα αποδράσουν όλοι…»
«Μα, κανένας άλλος δεν θέλει να αποδράσει! Μόνο εμείς. Ελάτε τώρα…»
«Εσείς το λέτε αυτό. Η αλήθεια είναι ότι δημιουργείτε προηγούμενο…»
«Μα δεν έχει δημιουργηθεί κανένα προηγούμενο. Είμαστε κλεισμένοι στο ασανσέρ. Αλλά αν μας…»
«Α, με καταλαβαίνετε επιτέλους βλέπω… Αν σας απεγκλωβίσω τώρα θα δημιουργηθεί προηγούμενο…»
«…»
«Και πού θέλατε να πάτε; Δεν μου είπατε…»
«Οπουδήποτε. Αρκεί να είναι πολύ μακριά από εδώ…»
«Μα, εδώ είναι τόσο καλά. Γιατί να φύγετε;…»
«Όχι, δεν είναι καθόλου καλά, είναι κακάσχημα. Οπότε αν αποδράσουμε οπουδήποτε αλλού θα είναι πολύ καλύτερα από εδώ…»
«Και πώς το ξέρετε αυτό; Έχετε αποδράσει ξανά;…»
«Μα, είναι τόσο άσχημα εδώ, που χειρότερα δεν γίνεται. Οπουδήποτε θα είναι σίγουρα καλύτερα…»
«Σας ρώτησα αν έχετε αποδράσει ξανά…»
«Ε…να…όχι ακριβώς. Αλλά έχουμε ανεβεί στην ταράτσα και έχουμε ατενίσει τους ανοιχτούς ορίζοντες. Υπάρχουν τόσα μέρη, τόσες πιθανότητες, τόσα… Και έχουμε φανταστεί μια καλύτερη ζωή από αυτήν τη μετριότητα στην οποία ζούμε…»
«Α, ώστε εσείς είσαστε αυτοί που αφήνετε συνέχεια ανοιχτή την πόρτα της ταράτσας! Και ανεβαίνει κι άλλος κόσμος εκεί πάνω. Είδατε που αν κάνετε την αρχή σας ακολουθούν; Αλλά τώρα πια την πόρτα της ταράτσας την έχω κλειδωμένη…»
«Ω, εσείς λοιπόν έχετε κλειδώσει την ταράτσα!...»
«Μα, είμαι ο διαχειριστής! Δεν θα κάνει ο καθένας ό,τι του κατέβει εδώ μέσα…»
«Ξέρετε…δεν μπορούμε άραγε να συνεχίσουμε τη συζήτησή μας αφότου μας απεγκλωβίσετε από το ασανσέρ; Μας έχει πιάσει κλειστοφοβία εδώ μέσα…»
«Δεν πιάνουν αυτές οι πονηριές σε μένα… Αν σας βγάλω από εκεί δεν θα καθίσετε να συζητήσετε τίποτε, θα αποδράσετε…»
«Όχι, όχι… Θα το συζητήσουμε όσο θέλετε. Και…πού ξέρετε; Μπορεί στο τέλος να αποδράσετε κι εσείς μαζί μας…»
«Να αποδράσω; Εγώ; Και ποιος θα είναι μετά διαχειριστής εδώ;…»
«Κανένας…»
«Κανένας; Και ποιος θα φροντίζει για την τάξη εδώ πέρα;…»
«Τέλος πάντων! Θα μπει κάποιος άλλος διαχειριστής! Ελάτε τώρα, ας…»
«Άλλος διαχειριστής;;; Δεν υπάρχει καλύτερος διαχειριστής από μένα! Εσείς μπορεί να είστε απογοητευμένοι από την ζωή μας εδώ, αλλά εγώ δεν είμαι καθόλου. Να μην το ξαναπείτε αυτό. Να μη μας ακούσει και κανένας…»
«Ναι….ναι…εντάξει, είστε ο καλύτερος και θα είστε για πάντα ο διαχειριστής. Κι αφού είστε τόσο καλός, δεν κάνετε κάτι για να μας βγάλετε από το ασανσέρ; Σας παρακαλούμε πολύ, με ταπεινότητα…»
«Αν σας βγάλω από εκεί, θα πρέπει πρώτα να καλέσω την ασφάλεια του κτιρίου. Δεν μπορεί να μπαινοβγαίνει όποιος θέλει εδώ μέσα…»
«Μα εμείς είμαστε κάτοικοι του κτιρίου, δεν είμαστε τίποτε παρείσακτοι. Και, άλλωστε, δεν θέλουμε να μπούμε μέσα, θέλουμε να βγούμε έξω… Ελάτε τώρα…»
«Εγώ θα καλέσω την ασφάλεια της οικοδομής για το καλό σας. Για να σας προστατέψω από αυτούς που θέλουν να μπουν και…»
«Ας μπει όποιος θέλει, δε μας νοιάζει. Εμείς να βγούμε θέλουμε, και…»
«Δεν σας βγάζω για να βγείτε. Αν θέλετε να σας βγάλω για να μπείτε, τότε να το συζητήσουμε…»
«Εντάξει, αυτό είναι…βγάλτε μας για να μπούμε. Δεν μπορούμε να μπούμε όταν είμαστε κλεισμένοι εδώ μέσα…»
«Μα, εσείς δεν μου είπατε ότι φεύγατε;…»
«Ναι…δεν φεύγαμε…ερχόμασταν…εννοούσαμε ότι φεύγαμε προς τα μέσα…»
«Μπερδεύτηκα τώρα! Ε…λοιπόν…χμ…Εντάξει τότε….θα σας βγάλω έξω για να μπορέσετε να μπείτε μέσα…»
Έπειτα από λίγο το ασανσέρ άρχισε επιτέλους να κινείται, αλλά…πήγαινε προς τα πάνω. Όταν έφτασε πίσω στον όροφο και σταμάτησε, πατήσαμε το κουμπί για να κατεβούμε κάτω αλλά το ασανσέρ δεν λειτουργούσε πια.
Βγήκαμε έξω, πίσω στον διάδρομο. Μερικοί από τους ενοίκους είχαν μισανοίξει τις πόρτες τους και μας κοιτούσαν απορημένοι για τη φασαρία. Κοιτάξαμε την σκάλα. Βυθιζόταν μέσα στο απόλυτο σκοτάδι και τα σκαλοπάτια ήταν πάρα πολλά. Μακριά από κάτω μας ακούσαμε τις φωνές των υπαλλήλων της ασφάλειας της οικοδομής και του διαχειριστή.
Ξεκλειδώσαμε την πόρτα του σπιτιού και γυρίσαμε πίσω στη μικρή, μέτρια, προβλέψιμη και απογοητευτική ζωή μας.
Τι γκαντεμιά ήταν αυτή! Δεν είχαμε καταφέρει να αποδράσουμε.
Σκεφτήκαμε αυτά που μας έλεγε ο διαχειριστής για την πολυκατοικία. Εμένα μου ήρθε μια ιδέα: Αν μπορούσαμε να παρακινήσουμε όλους τους άλλους συνανθρώπους μας να αποδράσουμε όλοι μαζί, κανείς δεν θα μπορούσε να μας σταματήσει, ούτε ο διαχειριστής ούτε κανένας.
Στην χειρότερη περίπτωση θα δημιουργούταν ένας καλός αντιπερισπασμός και θα μπορούσαμε εμείς να αποδράσουμε πάνω στην αναταραχή.
Αποφασίσαμε να κάνουμε ό,τι μπορούσαμε. Πήραμε ένα μεγάλο μαρκαδόρο, πήγαμε κρυφά στο ασανσέρ και γράψαμε με μεγάλα γράμματα:
«Αποδράστε!»

Κάθε πρωί ο διαχειριστής πηγαίνει και το σβήνει με διαλυτικό. Αλλά κάθε φορά που νυχτώνει εμείς το ξαναγράφουμε…


Παντελής Β. Γιαννουλάκης




------------------*
(Αόρατο Κολλέγιο)
Νέο Βιβλίο :
"ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΑΠΟΔΡΑΣΗΣ
από την Καθημερινή Πραγματικότητα"
>Τρόποι Παραγγελίας:
---On Line άμεσα: από την ιστοσελίδα του περιοδικού Strange:
---Με email: info@AoratoKollegio.com

.(20e , συν ταχυδρ.εξ.)
Περιορισμένα αντίτυπα





Νέο Βιβλίο - Συλλεκτική Έκδοση
(Αόρατο Κολλέγιο)
Παντελής Β. Γιαννουλάκης
"ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΑΠΟΔΡΑΣΗΣ
Από την Καθημερινή Πραγματικότητα"

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
Τρόποι παραγγελίας :
---On Line από την ιστοσελίδα του STRANGE :
https://www.strange-egnarts.com/books/escape-manual-book/
---Μέσω email : info@AoratoKollegio.com
(Τιμή: 20e - συν ταχ.εξ.)

Παντελής Β. Γιαννουλάκης - Η Αλήθεια για το Πρόβλημα με την Μακεδονία
ΕΡΧΕΤΑΙ!!


Παντελής Β. Γιαννουλάκης
εκπέμπει από τον
ΜΥΣΤΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ

Κάθε ΤΡΙΤΗ, 22:00'
σε αναμετάδοση από
Internet Radio 



Το Νέο Web-Site του STRANGE 
εμφανίστηκε στον αέρα (και συνεχώς εμπλουτίζεται)










Thessaloniki Walking Tours --- ΣΑΒΒΑΤΟ 6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2018
(Λόγω πολλών συμμετοχών Επαναλαμβάνεται για τρίτη φορά)

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΣΤΗΝ ΜΥΣΤΙΚΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΤΕΛΗ ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΚΗ

Το Σάββατο 6 Ιανουαρίου 2018 επαναλαμβάνουμε την πρώτη από μία σειρά περιπατητικών περιηγήσεων στην "Μυστική Θεσσαλονίκη", με οργάνωση του φημισμένου "Thessaloniki Walking Tours", για να ανακαλύψετε επί τόπου μαζί μας ιδιαίτερα σημεία της άγνωστης πλευράς της πόλης και τις παράξενες ιστορίες τους.
Σας προσκαλώ να γίνετε συνταξιδιώτες μας... Π. Γ.

----------------------(Ακολουθεί το δελτίο τύπου της διοργάνωσης)

Thessaloniki Walking Tours
Καλωσορίζουμε τον Παντελή Γιαννουλάκη και μαζί του εξερευνούμε την “Μυστική Θεσσαλονίκη” μέσα από μια σειρά συναρπαστικών διαδρομών...
Αινιγματικοί τόποι, μυστηριώδεις πύλες και αδιέξοδα, ιστορίες που συνδέουν την αρχαία με την σύγχρονη πόλη, υπόγειες στοές, ανατριχιαστικές αφηγήσεις, μύθοι και αστικοί θρύλοι, παραδόσεις και αντιλήψεις, φάσματα, φαντάσματα, και διηγήσεις όπου το υπερφυσικό και η φαντασία συναντά την Ιστορία. Με οδηγό τον εξπέρ του χώρου στην Ελλάδα, Παντελή Γιαννουλάκη, συγγραφέα, μελετητή και εκδότη, ανασύρουμε άγνωστες ιστορίες από την Θεσσαλονίκη και περιηγούμαστε στις πιο μυστικές της γωνιές.
Σε αυτήν την διαδρομή, την πρώτη μιας σειράς περιηγήσεων που προσεγγίζει την πόλη από μια εντελώς διαφορετική ματιά, περιηγούμαστε σε γωνιές της περιοχής του Αγίου Παύλου και της Άνω Πόλης, μοιραζόμαστε ιστορίες που δεν σας διηγήθηκε ποτέ κανείς, και φέρνουμε στην επιφάνεια μια αθέατη πλευρά της Θεσσαλονίκης.
Το Σάββατο 6 Ιανουαρίου 2018, αφήνουμε πίσω μας την καθημερινότητα και εισχωρούμε όλοι μαζί σε έναν μυστικό κόσμο ακολουθώντας έναν συναρπαστικό αφηγητή.

Σημείο Συνάντησης: Στο νοσοκομείο “Άγιος Δημήτριος”

'Ωρα: 15:45

Συμμετοχή: 10 ευρώ

Πληροφορίες / Κρατήσεις:
info@thessalonikiwalkingtours.com
& 6978.186.900-1, 2310.424.916

(είναι ελάχιστες οι διαθέσιμες συμμετοχές)
- - -


7H3 1N73LL1G3NC3


Thessaloniki Walking Tours
ΣΑΒΒΑΤΟ 16 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
& Επανάληψη (λόγω πολλών συμμετοχών) : 
ΚΥΡΙΑΚΗ 17 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΣΤΗΝ ΜΥΣΤΙΚΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΤΕΛΗ ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΚΗ

Το Σάββατο 16 Δεκεμβρίου 2017, και ξανά την Κυριακή 17 Δεκεμβρίου, ξεκινάμε την πρώτη από μία σειρά περιπατητικών  περιηγήσεων στην "Μυστική Θεσσαλονίκη", με οργάνωση του φημισμένου "Thessaloniki Walking Tours", για να ανακαλύψετε επί τόπου μαζί μας ιδιαίτερα σημεία της άγνωστης πλευράς της πόλης και τις παράξενες ιστορίες τους. 
Σας προσκαλώ να γίνετε συνταξιδιώτες μας... Π. Γ.
(Ακολουθεί το δελτίο τύπου της διοργάνωσης)


Thessaloniki Walking Tours

Καλωσορίζουμε τον Παντελή Γιαννουλάκη και μαζί του εξερευνούμε την “Μυστική Θεσσαλονίκη” μέσα από μια σειρά συναρπαστικών διαδρομών...

Αινιγματικοί τόποι, μυστηριώδεις πύλες και αδιέξοδα, ιστορίες που συνδέουν την αρχαία με την σύγχρονη πόλη, υπόγειες στοές, ανατριχιαστικές αφηγήσεις, μύθοι και αστικοί θρύλοι, παραδόσεις και αντιλήψεις, φάσματα, φαντάσματα, και διηγήσεις όπου το υπερφυσικό και η φαντασία συναντά την Ιστορία. Με οδηγό τον εξπέρ του χώρου στην Ελλάδα, Παντελή Γιαννουλάκη, συγγραφέα, μελετητή και εκδότη, ανασύρουμε άγνωστες ιστορίες από την Θεσσαλονίκη και περιηγούμαστε στις πιο μυστικές της γωνιές.

Σε αυτήν την διαδρομή, την πρώτη μιας σειράς περιηγήσεων που προσεγγίζει την πόλη από μια εντελώς διαφορετική ματιά, περιηγούμαστε σε γωνιές της περιοχής του Αγίου Παύλου και της Άνω Πόλης, μοιραζόμαστε ιστορίες που δεν σας διηγήθηκε ποτέ κανείς, και φέρνουμε στην επιφάνεια μια αθέατη πλευρά της Θεσσαλονίκης.

Το Σάββατο 16 Δεκεμβρίου , με επανάληψη λόγων πολλών συμμετοχών και την Κυριακή 17 Δεκεμβρίου, αφήνουμε πίσω μας την καθημερινότητα και εισχωρούμε όλοι μαζί σε έναν μυστικό κόσμο ακολουθώντας έναν συναρπαστικό αφηγητή.

Σημείο Συνάντησης: Στο νοσοκομείο “Άγιος Δημήτριος”

'Ωρα: 15:45

Συμμετοχή: 10 ευρώ

Πληροφορίες / Κρατήσεις: info@thessalonikiwalkingtours.com & 6978.186.900-1, 2310.424.916


Νέα Σημείωση :
Ο περίπατος του Σαββάτου έχει συμπληρώσει συμμετοχές για αυτό και θα τον επαναλάβουμε την Κυριακή 17 Δεκεμβρίου.
Υπάρχουν και για την Κυριακή ήδη πολλές συμμετοχές, για αυτό και η διαθεσιμότητα είναι ήδη περιορισμένη. Οι ενδιαφερόμενοι για την Κυριακή, ας δηλώσουν συμμετοχή το συντομότερο δυνατόν. Ευχαριστούμε για το μεγάλο ενδιαφέρον σας!







ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!

Οι εκκαθαρίσεις ξεκίνησαν νωρίς το πρωί της 1ης Ιανουαρίου.
Ο Πλωτάρχης είχε βάλει την καλή του στολή, τα κουμπιά της γυάλιζαν στον μεσημεριανό ήλιο. Όλοι οι Καθαριστές μόλις τον είδαν στο προαύλιο σταμάτησαν να μιλούν μεταξύ τους και μια ησυχία απλώθηκε, λες και ο Πλωτάρχης έφερνε μαζί του την σιωπή.
Παρατάχθηκαν όλοι γρήγορα μπροστά του, και σύντομα εμφανίστηκε χαρούμενος ο κύριος Καθηγητής. Άρχισε να δίνει αναφορά, με ενθουσιώδη τόνο στην φωνή του, σαν να περίμενε με λαχτάρα την επιδοκιμασία του Πλωτάρχη για τους χειρισμούς του.

«Κύριε Πλωτάρχα, όλα ξεκίνησαν σύμφωνα με το σχέδιο, αξιόπιστα και έγκυρα, και δεν υπήρξε κανένα απολύτως λάθος στην αναλυτική στοχοποίηση που είχα αναλάβει εγώ και οι συνεργάτες μου –οι οποίοι δικαιούνται άμεσα προαγωγή!– ενώ οι Καθαριστές μας κινήθηκαν ταχύτατα και αποτελεσματικά! Οι επιχορηγήσεις απέδωσαν τα καλύτερα αποτελέσματα. Τα καλοσχεδιασμένα πειράματα μας σε ποντίκια ήδη είχαν δείξει ότι η επιτυχία ήταν εφικτή, και σας υπενθυμίζω ότι είχα μεσολαβήσει προσωπικά στην Στατιστική Υπηρεσία για την αύξηση των πιθανοτήτων...και τώρα όλα λειτούργησαν σαν ρολόι...οπότε είναι θέμα χρόνου, και...»
«Οι εκκαθαρίσεις είναι πάντα εύκολες, πόσο μάλλον τώρα που γίνονται μαζικά και με έγκυρη επίσημη έγκριση...» τον διέκοψε ο Πλωτάρχης αφ’ υψηλού με ειρωνικό ύφος, και τον κοίταξε με αυστηρό βλέμμα.  «Αυτό που με ενδιαφέρει είναι, ομαδοποιημένες συλλήψεις έγιναν; Ανακρίσεις ξεκινήσατε;...»
«Μα ναι, όλα καλά και συνεχίζουμε ακάθεκτοι...» είπε με περισσή θερμότητα ο κύριος Καθηγητής, και έβγαλε βιαστικά ένα χαρτί από την τσέπη του βάζοντας τα γυαλιά του :  
«Έχουμε ήδη συλλάβει διακόσιους δέκα τηλεπαθητικούς, πεντακόσιους διορατικούς, πάνω από τρεις χιλιάδες που πιστεύουν στην ύπαρξη παράλληλων κόσμων και το συζητούσαν με τους φίλους τους, πάνω από χίλιους ένθερμους υποστηρικτές εξωφρενικών θεωριών, εξακόσιους σαράντα εναλλακτικούς θεραπευτές, κάτι ξεχασμένους πνευματιστές, χίλιους τριάντα που συνελήφθησαν επ’ αυτοφώρω να διαβάζουν φανταστική λογοτεχνία!!...» στην τελευταία αυτή φράση ο καθηγητής ανατρίχιασε με μια έκφραση αηδίας, αλλά αμέσως έσφιξε το χαρτί στα χέρια του και συνέχισε :
«...εντοπίσαμε δύο χιλιάδες εκατό πολίτες που έχουν συχνότατες εξωσωματικές εμπειρίες, κάτι τρελούς που επιχειρηματολογούν για το ταξίδι στον χρόνο –και κατασχέσαμε τουλάχιστον είκοσι αυτοσχέδιες χρονομηχανές, συλλάβαμε εξακόσιους τριάντα αμετανόητους εξερευνητές της Κούφιας Γης, ανάμεσά τους και δέκα μεταμφιεσμένους Deros –με την πολύτιμη βοήθεια που μάς παρείχε ο πιο έγκριτος σπηλαιολογικός σύλλογος και ένας τραπεζίτης. Κυνηγήσαμε ογδόντα ικανούς συνομωσιολόγους που αντιστάθηκαν στην σύλληψη όλοι μαζί, αλλά πολιορκήσαμε το κρησφύγετό τους και τελικά συνελήφθησαν δεμένοι χειροπόδαρα, και από τις σημειώσεις τους που βρήκαμε τυχαία οδηγηθήκαμε σε πενήντα τρεις εφευρέτες απαράδεκτων τεχνολογιών και τους παγιδεύσαμε στα εργαστήριά τους τα οποία καταστρέψαμε ολοσχερώς.
»Συλλάβαμε ως παραχαράκτες τριακόσιους μελετητές εναλλακτικής Ιστορίας, επίσης συνελήφθησαν όλοι ανεξαιρέτως οι κυνηγοί φαντασμάτων –και με χαρά σάς ανακοινώνω ότι καταφέραμε να σφραγίσουμε αποτελεσματικά δώδεκα στοιχειωμένα σπίτια, ενώ δύο πολύ έξυπνα Poltergeists βρίσκονται ήδη αιχμάλωτα στο πειραματικό εργαστήριό μας.
»Εμπιστευτικές πληροφορίες από θιασάρχες ιστοτόπων του ίντερνετ μάς οδήγησαν στη σύλληψη είκοσι τριών Αστυμάγων και Urbanomancers –και έχουμε ήδη στα χέρια μας ένα Αυροτόνιο και δύο Ωροσκοπικές σφαίρες, αλλά δεν ξέρουμε ακόμη πώς λειτουργούν διότι οι συλληφθέντες δεν είναι συνεργάσιμοι προς το παρόν....Μα, τι εξωφρενικό, φανταστείτε ότι ανάμεσά τους βρίσκεται και ένας που πιστεύει ότι είναι χιονάνθρωπος, ένας άλλος τύπος με μακριά μαλλιά και γένια που ψιθυρίζει συνέχεια ασυναρτησίες για κάτι “Ξενομορφιστές” και για ένα μέρος που λέγεται “Ξενία”, συλλάβαμε και έναν παλαβό που τού αρέσει να πηδάει από ταράτσα σε ταράτσα, α, και κάτι μηχανόβιους χαρτοπαίκτες!
»Επίσης, κύριε Πλωτάρχα, με μεγάλη χαρά και υπερηφάνεια σάς ανακοινώνω ότι συλλάβαμε τριάντα τρεις συγγραφείς ανοσιουργημάτων σε βιβλία και περιοδικά εξωφρενικών εξωφύλλων. Eίκοσι καθηγητές πανεπιστημίου που στο παρασκήνιο συζητούν ευρέως θετικά για παράξενα θέματα, διακόσιους πέντε περιηγητές της λεγόμενης “Μυστικής Ελλάδας”, κάτι ιδεολόγους αστρονόμους που μιλάνε πολύ, μια πολυμελή οργανωμένη ομάδα Ονειροναυτών, είκοσι πέντε αναλυτές μυστικιστικών θεμάτων, εκατόν εξήντα Φορτεανούς, δώδεκα Κρυπτοζωολόγους και μαζί τους δύο μικρούς δεινόσαυρους κι εννιά Τσουπακάμπρας και έντεκα Μεγαλοπόδαρους που ήδη βρίσκονται στην υπόγεια βάση μας... Δεκαοκτώ σεσημασμένους UFOλόγους, τριάντα ερευνητές που ασχολούνται συνεχώς με τις συγκαλύψεις επιστημονικών ανακαλύψεων, και δώδεκα υπόπτους ως μέλη της “Ομάδας Έψιλον”!
»Δεν θα πρέπει να θεωρήσετε αμελητέο το ότι εντοπίσαμε και συλλάβαμε πάνω από δέκα χιλιάδες πλανημένους ανθρώπους που πιστεύουν ακράδαντα στην ζωή μετά τον θάνατο, ανάμεσά τους και δύο χιλιάδες που είχαν Επιθανάτιες Εμπειρίες, στους οποίους ήδη κάνουμε χρήση ηλεκτροσόκ για να τους θεραπεύσουμε. Επιπλέον, συλλάβαμε μερικές εκατοντάδες ψυχοπαθείς με έμμονες ιδέες για την “Έρπουσα Σκιά”, μαζί τους και κάτι ξεχασμένους οπαδούς του Άλιστερ Κρόουλυ, επίσης δεκατρείς ερευνητές που μιλούν πολύ για εναλλακτικές πραγματικότητες, μια ομήγυρη διανοητικά μεταλλαγμένων φιλοσόφων, πεντακόσιες διαισθητικές γυναίκες –άντρα δεν έχουμε ανακαλύψει ακόμη γιατί οι άντρες κρύβονται... Και εννιακόσιους τύπους που μελετούν κρυφά για την αρχαία Ελλάδα, δεκαπέντε διαταραγμένους που ακούνε πειραματική μουσική, εξήντα αυτόπτες μάρτυρες θέασης UFO, δέκα απτόητους ονειροπόλους, και τους είκοσι τελευταίους συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας για να τελειώνουμε και με αυτόν τον μικρό πονοκέφαλο…»

Έκανε μια παύση εντυπωσιασμού, καθώς το πλήθος των Καθαριστών χειροκροτούσε για να ενισχύσει την ενθουσιώδη ατμόσφαιρα που ήθελαν να δημιουργήσουν για να επιδοκιμαστούν από τον Πλωτάρχη.
Ο κύριος Καθηγητής πήρε μια βαθιά ανάσα :
«Αξιότιμε κύριε Πλωτάρχα. Να μην παραλείψω να σάς αναφέρω και ότι : συλλάβαμε σχεδόν εκατό υποκινητές ενεργής αμφισβήτησης για την Νέα Παγκόσμια Τάξη, εξακόσιους απαράδεκτους τύπους που είναι πεπεισμένοι ότι πίσω από τη Νέα Παγκόσμια Τάξη βρίσκονται –άκουσον, άκουσον!– μυστικές εταιρίες(!), σαράντα συνωμότες που συνευρίσκονται σε μικρές παρέες και συζητούν ότι ο πλανήτης μας είναι μια φυλακή με δεσμοφύλακες εξωγήινους και γήινους συνεργάτες τους(!), αλλά ακόμη και δεκαπέντε στοχαστές που επιχειρηματολογούν για την παράξενη φύση της πραγματικότητας, και μαζί τους άλλους δέκα που μπορούν να αποδείξουν με πολύ πειστικά επιχειρήματα και πειράματα ότι η καθημερινή πραγματικότητα είναι μια παραίσθηση!
»...Τέλος –αν και δεν είναι το τέλος, αφού θα πρέπει να αναλογιστείτε ότι όλα αυτά επιτεύχθηκαν μόνο την πρώτη μέρα εκκαθαρίσεων– να σάς αναφέρω ότι συλλάβαμε διακόσιους ανθρώπους που δεν βλέπουν κανένα τηλεοπτικό πρόγραμμα –ούτε καν τις ειδήσεις!– παρά μόνο παράξενες ταινίες σε βίντεο, εβδομήντα δύο ανθρώπους που βρίσκονται σε επικίνδυνο επίπεδο σοφίας –μην ανησυχείτε, βρίσκονται ήδη σε καραντίνα και δεν είναι πλέον μεταδοτικό– πενήντα εκπαιδευμένους στην ανατροπή του κύρους των επιβαλλόμενων επιστημονικών νομοθεσιών, τρεις χιλιάδες ανθρώπους που ενδιαφέρονται όλο και περισσότερο για την εξωγήινη ζωή στο ηλιακό μας σύστημα, και δέκα Αγγέλους. Α, και τρεις “επαφικούς”, και κάτι εκκεντρικούς καλλιτέχνες...»
  
Ο Πλωτάρχης ξαφνικά τον κοίταξε αποδοκιμαστικά. Δεν τον ενδιέφερε τόσο η ποικιλία όσο οι αριθμοί. Έσκυψε προς τον κύριο Καθηγητή και είπε αυστηρά:
«Γιατί μόνο τρεις επαφικούς;;;; Γνωρίζω πολύ καλά ότι οι στενές επαφές με εξωγήινους και UFO είναι περισσότερες από τρεις......»
Ο κύριος Καθηγητής άρχισε να τρέμει, και προσπάθησε να δικαιολογηθεί :
«Μα, η αυτού εξοχότητά σας γνωρίζει ότι όλοι αυτοί οι επαφικοί τώρα τελευταία δεν βγαίνουν να αποκαλυφθούν, και φοβισμένοι από το όλο κλίμα δεν συζητούν πολύ για τις εμπειρίες τους. Αλλά, δεν ξέρουμε αν έχουν και τίποτε...ενημερώσεις εξ άνωθεν...»
«...Ενημερώσεις εξ άνωθεν;;; Θέλετε να πείτε ότι δεν έχει σιγήσει μια και καλή το Radio Nowhere;;;... Είστε ένας αποτυχημένος!!!...» Ο Πλωτάρχης είχε εξοργιστεί ανεπανόρθωτα.
«Κάνουμε ό,τι μπορούμε κύριε Πλωτάρχα, αλλά δεν έχει καταστεί ακόμη εφικτό να εντοπίσουμε και τις αρμονικές των συχνοτήτων, και...»
Πριν προλάβει να τελειώσει την φράση του, ο Πλωτάρχης είχε απότομα ψηλώσει δέκα μέτρα και είχε βγάλει στο κεφάλι του δύο τεράστια κέρατα. Ένα φριχτό μουγκρητό βγήκε από το μαύρο στόμα του, και έσκυψε να τον αρπάξει για να τον κατασπαράξει...

Ο κύριος Καθηγητής ξύπνησε απότομα.
Τα σεντόνια του κρεβατιού είχαν πλημμυρίσει από τον ιδρώτα του. Ανασηκώθηκε σαστισμένος.
«Ουφ! Ήταν απλά ένας εφιάλτης! Όλα είναι καλά...» μονολόγησε.
Χαράματα. Πρώτη Ιανουαρίου.
Κοίταξε το ρολόι και είδε ότι είχε αργήσει για την εκκίνηση των εκκαθαρίσεων. Ντύθηκε βιαστικά και κάλεσε το υπηρεσιακό τζιπ, ήταν αγχωμένος, όλοι οι Καθαριστές θα ήταν έτοιμοι να ξεκινήσουν και περίμεναν τις διαταγές τους.
«Όλα θα πάνε καλά, όλα θα πάνε καλά...» μουρμούριζε μέσα από τα δόντια του.
Φοβούμενος μήπως τυχόν και βγει το όνειρό του αληθινό, αποφάσισε να μεταμφιέσει μερικούς πράκτορες σε συλληφθέντες επαφικούς. Με την ιδέα αυτή, ανακουφίστηκε...


Παντελής Γιαννουλάκης





ΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ ΦΩΣ

«Εις το μέσον του βαθυτέρου σκότους,
εφάνη φωταγωγία ασύλληπτος...»
(Α. Εμπειρίκος)

Κάποιος κάποτε μού είχε πει αυτήν την φράση : «Α, όλο αυτό το σκοτάδι που διαλύει ένα μικρό κεράκι...»
Όσο βαθύ και μεγάλο κι αν είναι το σκοτάδι γύρω σου, κι όμως, ναι, ακόμη κι η μικρότερη φλόγα, το παραμικρό κι ελάχιστο φως, πόσο πολύ φωτίζει το σκοτάδι το οποίο υπερτερεί κατά πολύ του ελαχίστου αυτού φωτός. Το πιο βαθύ και μεγάλο σκοτάδι δεν είναι ικανό να αντισταθεί σε ένα κεράκι! 
Το πιο θριαμβικό και μεγαλειώδες και τρομερό και υπέρτερο σκοτάδι, ξαφνικά κι απρόσμενα νικιέται αμέσως ακόμη κι από την πιο ταπεινή και μικρή και αμελητέα και ελαχιστότατη φλόγα.
Ο άνθρωπος μπορεί να διασχίσει την πιο σκοτεινή και δύσβατη περιοχή, να καταδυθεί στο πιο σκοτεινό και αβυσσαλέο σπήλαιο, να έχει την ευκαιρία να βγει από τον πιο σκοτεινό λαβύρινθο, να μπει και να ψάξει στον πιο σκοτεινό οίκο, να περάσει το πιο σκοτεινό δάσος, κρατώντας ακόμη και τον μικρότερο φακό ή μία μικρή φλόγα. (Πόσο μάλλον πολλοί άνθρωποι όλοι μαζί ο καθένας με το δικό του μικρότερο φαναράκι).

Στην πιο μεγάλη και βαθιά νύχτα, πόσο πολύ φαίνεται ακόμη και το παραμικρό φως από πόσο μακριά!
Στην πιο μαύρη νύχτα, φάρος μπορεί να είναι ακόμη και το παραμικρό φαναράκι.
Κι εκείνο το θρυλικό «φως στην άκρη του τούνελ», μπορεί να φαίνεται τόσο μικρό και μακρινό όσο το κεφάλι μιας καρφίτσας, μια σπίθα φωτός στο βάθος, που καταδεικνύει την έξοδο, από τα μεγαλύτερα σπηλαιώδη βάθη προς το φως της ημέρας. (Κι όμως, αυτό που μόλις φαίνεται σαν ένα κεφάλι καρφίτσας από μακριά μέσα στο σκοτεινό τούνελ, είναι ολόκληρος ο κόσμος του φωτός εκεί έξω). Αυτή η εικόνα, αυτού του φωτεινού κεφαλιού καρφίτσας που φαίνεται από κάτω από τα βάθη μιας μεγάλης υπόγειας διαδρομής, διαφωτίζοντας την αντίληψη για την ύπαρξη της εξόδου, αυτή είναι η εικόνα της αληθινής Ελπίδας. Το παραμικρό μακρινό φως, φτάνει τόσο βαθιά μέσα στο τούνελ!

Μια ακτίνα φωτός από τον ήλιο, ταξιδεύει για οκτώ περίπου λεπτά για να φτάσει στην Γη. Εκείνη η μοναδική αχτίδα ηλίου που εισχωρεί μέσα από τις γρίλιες του κλειστού παραθύρου στο δωμάτιο σου, έρχεται από το διάστημα…
Η Γη μας είναι ένα μικροσκοπικό βοτσαλάκι μπροστά στον ήλιο. Ο ήλιος μας είναι 330.000 φορές μεγαλύτερος από την Γη!
Ο Πλούτωνας, στην άκρη του ηλιακού μας συστήματος, είναι τόσο μακριά από τον ήλιο, που, αν ήσουν τώρα στην επιφάνεια του, θα έβλεπες τον ήλιο σαν ένα μακρινό άστρο ανάμεσα σ’ όλα τ’ άλλα άστρα.
Τα άστρα είναι τόσο μακριά, μα τόσο μακριά, είναι ασύλληπτο για τον ανθρώπινο νου το πόσο μακριά από την Γη μας είναι το κάθε άστρο στον ουρανό. Κι όμως, κάποτε, το φως τους φτάνει μέχρις εδώ, κι εμείς το βλέπουμε! Διασχίζει όλο το τιτάνιο σκοτάδι του εξώτερου διαστήματος, και καταφέρνει να φτάνει μέχρι το μάτι σου. (Κι αυτό συμβαίνει ακόμη κι όταν το άστρο που εξέπεμψε αυτό το φως, έχει σβήσει…)
Κι αυτά τα απειροελάχιστα φωτάκια στο βάθος του μαύρου νυχτερινού ουρανού, αυτό το αστρόφως, («ο κόσμος», δηλαδή το κόσμημα, το αποκαλούσαν οι αρχαίοι Έλληνες), αυτές οι λεπτεπίλεπτες και μικροσκοπικές φωτεινές πιτσιλιές στον ουράνιο ορίζοντα, έχουν προκαλέσει στον άνθρωπο τα μεγαλύτερα όνειρα, κι αυτές είναι που του δίνουν την επίγνωση της θέσης του μέσα στο Σύμπαν, της μηδαμινότητάς του αλλά και της εύθραυστης του σπουδαιότητας και ομορφιάς. Τα ελάχιστα παραμικρά φωτάκια μέσα στο απροσμέτρητο σκότος που απλώνεται από πάνω μας...
(«Νυξ ασέληνος αστροφεγγής», για μένα η ωραιότερη πρώτη γραμμή Ελληνικού διηγήματος, από ένα διήγημα του Α. Παπαδιαμάντη. Νύχτα χωρίς φεγγάρι αλλά φωτισμένη με το φως των άστρων)

Αυτό το φως που βλέπουμε μέσα στο σκοτάδι, αυτό το φως που το φωτοευαίσθητο μάτι μας συλλαμβάνει και το προβάλλει στον νου μας και το βλέπουμε, άραγε, είναι εκεί έξω ή είναι μέσα μας;;…
Υπάρχει άραγε και κάποια άλλη πηγή φωτός εκτός από την εκάστοτε εξωτερική, μια πηγή φωτός εσωτερική, ένα εσώτερο φως;…
Από πού προέρχεται το φως το οποίο βλέπουμε μέσα στα όνειρα, μέσα στο σκοτάδι του ύπνου μας; Όταν ονειρευόμαστε, στα όνειρά μας έχει φως. Τα όνειρα μας φωτίζονται. Κι όμως το σώμα μας κοιμάται στο κρεβάτι μέσα στο σκοτάδι μέσα στην νύχτα. Από πού προέρχεται αυτό το φως;;…
Τι εννοούν όλοι αυτοί οι σοφοί άνθρωποι όλων των καιρών και των τόπων, όταν λένε ότι κάποιος άνθρωπος είναι «φωτισμένος»; (Και, από πού έχουν καταχραστεί τον τίτλο τους οι Illuminati;…)
Διαβάζω κάτι στίχους του Κωστή Παλαμά (που μου είχε καταδείξει ο μακαρίτης ο Γιάννης Φουράκης) :
«Στα βάθη της ψυχής μου, χαρίσματα θεϊκά, δυο μάτια μυστικά. Δεν τα φωτίζει ο ήλιος που λάμπει για τη Γη, και παίρνουν φως απ’ άλλη πιο καθαρή πηγή…»
(Ίσως αυτός να είναι ο Amun Ra, ο «Μυστικός Ήλιος», που συνθηματικά λέγεται «Ο Ήλιος του Μεσονυκτίου», o κρυφός εκείνος ήλιος που εμφανίζεται αναπάντεχα στα μεσάνυχτα, στην βαθιά νύχτα μας…)

Διαβάζω κάτι ξεχασμένες γραμμές του Παράκελσου:
«Οι σκέψεις είναι ελεύθερες και δεν υπακούν σε κανέναν κανόνα. Σε αυτές υπάρχει η αληθινή ελευθερία του ανθρώπου, και ανυψώνονται πάνω από το φως της φύσης… Δημιουργούν ένα νέο ουρανό, ένα νέο στερέωμα, μια νέα πηγή ενέργειας από την οποία ρέουν οι τέχνες…»

…Πολλοί φίλοι μού ζήτησαν να γράψω κάτι για την κατάστασή μας αυτήν την εποχή, και αυτό είναι το μικρό κείμενο που έγραψα.
Αφιερώστε λίγα λεπτά στη φωτεινή ανά-γνωσή του μέσα στο σκοτάδι του καιρού. Το έγραψα με την καρδιά για να διαβαστεί από την καρδιά.
Υπό το φως μιας μικρής λάμπας, κάποτε, ο Καρλ Γιούνγκ έγραψε κι εκείνος κάπου:
«Σύμφωνα με τους Ινδιάνους, οι λευκοί είναι όλοι τρελοί. Μόνο οι τρελοί επιβεβαιώνουν την σκέψη με το κεφάλι τους. Αυτή η παρατήρηση με άφησε έκπληκτο, και ρώτησα τον Ινδιάνο αρχηγό να μού πει με τι σκεφτόταν αυτός. Μου απάντησε ότι σκεφτόταν με την καρδιά...»

Παντελής Γιαννουλάκης