Το Νέο Τεύχος του Περιοδικού STRANGE


15 comments:

Anwrimos είπε...

ΕΧΕΤΕ κατι υποψιν σας αν ειναι αληθινο ή κατασκευασμενο; Στην νοτια Κορεα, μια γυναικα πιστευει οτι ενας αστυνομικος ελεγχει το μυαλο της, και την προγραμματιζει ενω προβαλλει τη ζωη της 24 ωρες. Μηπως ειναι καποιο καλλιτεχνικο προτζεκτ;



http://www.opentopia.com/webcam/15505?viewmode=livevideo

Π. Β. Γ. είπε...

Προφανέστατα art project
https://en.wikipedia.org/wiki/Performance_art#2000s
Π. Γ.

Π. Β. Γ. είπε...

Καλή Χρονιά, επίσης.
Ναι, το είδα το Arrival.
Στις περιπτώσεις που κάποιος ζητάει δημοσίως την γνώμη μου για οτιδήποτε, πάντα μπερδεύομαι και διστάζω, όχι μόνο διότι συνήθως για ένα πράγμα παραδόξως διαμορφώνω πολλές γνώμες ταυτόχρονα, αλλά τελικά διότι δεν ξέρω αν πρέπει να καταθέσω μία «δόκιμη» γνώμη (δηλαδή μία ανάλυση από πλευράς μου), ή μία πολύ προσωπική μου γνώμη (που είναι ιδιωτική).
Θα προσπαθήσω να κάνω έναν μικρό συνδυασμό εδώ, λοιπόν, μόνο και μόνο διότι μου φαίνεται σημαντικό το θέμα που διαπραγματεύεται η ταινία, (Spoilers!),
δηλαδή την συλλογική επαφή με εξωγήινους που εμφανίζονται ανοιχτά για...ανταλλαγή πολιτισμού (ή θα το λέγαμε : πολιτιστικές ανταλλαγές).
Η ταινία δεν είναι πρωτότυπη, διότι ουσιαστικά συντίθεται από παλαιότερες ταινίες και κλασσικά στοιχεία της sci-fi λογοτεχνίας. (Αυτό το γεγονός την κάνει κάπως μέτρια γι' αυτούς που το αναγνωρίζουν αυτό, και ίσως πολύ ενδιαφέρουσα για κάποιους που δεν το αναγνωρίζουν. Είναι από τις περιπτώσεις, δηλαδή, που η παιδεία σού χαλάει την φάση).

Η παλιά αφελής αλλά ακόμη κραταιά γενική πεποίθηση ότι οι όποιοι αφιχθέντες εξωγήινοι θα πρέπει να εμφανιστούν "επίσημα" στις κυβερνήσεις του κόσμου ανοιχτά, εδραιώνοντας μία επικοινωνία με την "ανθρωπότητα", η οποία θα πρέπει να κάνει κάποια "υπέρβαση" για να αντιμετωπίσει το γεγονός, και να αποδεχθεί "ανώτερες" επιταγές από αυτούς, κλπ κλπ : προέρχεται αποκλειστικά από την ταινία The Day the Earth Stood Still (1951, Robert Wise), όπου οι εξωγήινοι προσγειώνονται στο χορτάρι του Λευκού Οίκου, σε live σύνδεση με όλη την υφήλιο, κλπ.
Το ίδιο κάνει και το σενάριο του Arrival, απλά πλέον με ένα στυλ του 2016.
Φυσικά, η γυναίκα γλωσσολόγος που παίζει καθοριστικό ρόλο κατά την επαφή, δεν είναι παρά καθρέφτισμα της αντίστοιχης γυναίκας επιστήμονος πρωταγωνίστριας της ταινίας Contact, και μάλιστα με πολλές κοινές λεπτομέρειες.
Η παράξενη "οικογενειακή" ιστορία που εμπλέκεται εμβόλιμα στο σενάριο, μού φαίνεται σαν ένα καθρέφτισμα της αντίστοιχης στην ταινία Signs.
Τα πολλά διαστημόπλοια που εμφανίζονται ταυτόχρονα σε όλη την υδρόγειο, αιωρούμενα και αινιγματικά, κλπ, δεν είναι παρά μία ιδέα που προέρχεται από την τηλεοπτική σειρά V, όπου συμβαίνει ακριβώς αυτό.
Οι θερμόαιμοι κακοί στρατιωτικοί που θέλουν καλού-κακού να επιτεθούν στους αφιχθέντες, προέρχονται από όλες τις εκατοντάδες αντίστοιχες ταινίες, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.
Το σπουδαίο μήνυμα που δεν μπορεί να αποκωδικοποιηθεί αλλά τελικά ένας ήρωας το πετυχαίνει για λογαριασμό της ανθρωπότητας (και παίρνει το μέρος των εξωγήινων ενώ οι δικοί του στρέφονται εναντίον του μέχρι να καταλάβουν), είναι κάτι τόσο κοινό που δεν επαρκεί ο χώρος εδώ για να καταθέσω μία λίστα.
Οι εξωγήινοι που φαίνονται τερατώδεις και απειλητικοί αλλά που πρέπει να το "ξεπεράσουμε" αυτό για να επικοινωνήσουμε μαζί τους διότι είναι τερατόμορφοι μεσσίες που τελικά καταλήγουν άκακοι και συμπαθείς, είναι τόσο κοινή ιδέα όσο τα λάχανα.
Η εξωτερική εμφάνιση των εξωγήινων, και άλλα χαρακτηριστικά τους, φυσικά, είναι εντελώς Lovecraft (επιφανειακά, αν και έχουν κοινά και με τους εξωγήινους του War of the Worlds του H. G. Wells σε πιο E.T. The Extraterrestrial εκδοχή, βλέπε και Abott και Costello).
Το πρόβλημα της γλώσσας επικοινωνίας, είναι φυσικά ο πρώτος "σοβαρός" προβληματισμός (δηλαδή που υποδύεται τον σοβαρό) γι' αυτά τα πράγματα, για τον οποίον υπήρξε μία ενδιαφέρουσα ιδέα στο Close Encounters of the Third Kind με την μουσική, την οποία μεταλλάσσουν στο Arrival και την κάνουν κυκλάκια προς αποκρυπτογράφηση. (Και, σε αντίθεση με το Close Encounters, εδώ αυτό το κάνουν εντελώς μη ρεαλιστικά, διότι το πράγμα που επιτυγχάνουν και τελικά επικοινωνούν, έτσι όπως το παρουσιάζουν, είναι εντελώς αδύνατο ρεαλιστικώς, γι' αυτό άλλωστε και δεν το εξηγούν ικανοποιητικά...)

(συνεχίζεται)






Π. Β. Γ. είπε...

(συνέχεια)

Ας μην συνεχίσω με όλες τις λεπτομέρειες της ταινίας (αληθινά θα μπορούσα να το κάνω) γιατί θα είναι υπερβολικά μακροσκελής η απάντησή μου, ελπίζω με αυτά να μπήκες στο νόημα αυτού που θέλω να καταδείξω.
Ας το πω έτσι απλά : είναι δηλαδή μία παράξενη κι ενδιαφέρουσα ωραία ταινία, γι' αυτούς που δεν βλέπουν τέτοιες ταινίες.
Εγώ βλέπω.

Κατά την γνώμη μου, (απ' όσες μπορώ να θυμηθώ αυτήν την στιγμή, πρόχειρα), οι μόνες ταινίες που έχουν παρουσιάσει μία πιο πιθανή ιστορία επαφής με εξωγήινους (αν επιθυμήσουμε κάποιον υποτυπώδη «ρεαλισμό» στο σενάριο, ως προς το πώς θα μπορούσε να γινόταν κάτι τέτοιο), νομίζω είναι το Close Encounters of the Third Kind του Spielberg, και το Starman του Carpenter. Και ας δώσουμε εύφημο μνεία ακόμη και στο Signs, στο Invasion of the Body Snatchers, και στο They Live. (Συν ίσως μία-δύο που μου ξεφεύγουν τώρα).

Από την άλλη, το fiction είναι fiction, είναι αυτό που είναι, πάντα, οπότε το αποδεχόμαστε ως τέτοιο, και οι κριτικές μας θα πρέπει να περιορίζονται στον τρόπο παρουσίασής του και στην συνθετική δομή του.
Από την άποψη αυτή, το Arrival είναι μία ωραία science fiction ταινία. Που εστιάζεται στο παράξενο, χωρίς να καταφύγει στο action drama πχ του Independence Day κ.ά., και έχει ενδιαφέρον που είναι σχεδόν θεατρική, και αρκετά ωραίο twist στο story με τα περί μη γραμμικού χρόνου στο τέλος (το οποίο είναι επίσης Lovecraft, βλέπε πχ το The Shadow Out of Time). Δηλαδή, στην ουσία οι χταποδόμορφοι εξωγήινοι (ή μάλλον επταποδόμορφοι, eptapods - που είναι joke αναφορά στο Tripods του War of the Worlds και πάλι), είναι χρονοταξιδιώτες. Είναι ωραία η υπολανθάνουσα επισήμανση της ταινίας, ότι οι εξωγήινοι μπορεί να μην έρχονται απλά από έξω από τον χώρο μας (την Γη), αλλά και από έξω από τον χρόνο μας...

(συνεχίζεται)

Π. Β. Γ. είπε...

(συνεχίζεται)

Εγώ, αν θα έκανα μία τέτοιου είδους ταινία (ή σενάριο, τέλος πάντων), οι εξωγήινοι δεν θα ήταν από άλλο πλανήτη, δεν θα είχαν "διαστημόπλοια", δεν θα επιθυμούσαν την "επαφή" με όλη την "ανθρωπότητα", δεν θα γινόταν αναφορά σε οτιδήποτε είχε να κάνει με "πολιτισμό" ή "τεχνολογία", δεν θα είχαν "ανώτερες" δυνατότητες από εμάς αλλά "ξένες" δυνατότητες για εμάς, θα έκαναν εντελώς παράξενα πράγματα, δεν θα αντιλαμβάνονταν την παρουσία τους σχεδόν κανείς, και στο τέλος δεν θα έφευγαν αλλά θα παρέμεναν εδώ μυστικά και παρασιτικά (χωρίς να τους ενδιαφέρει να μας κυβερνήσουν ή να μας επηρρεάσουν εκ του παρασκηνίου). Δεν θα ήθελαν ούτε να επικοινωνήσουν μαζί μας, ούτε να μας σώσουν, ούτε να μας εξολοθρεύσουν, αλλά θα έκαναν την παράξενη δουλειά την οποία ήρθαν να κάνουν, χωρίς να τους αντιληφθεί κανείς. Τέλος, θα επιδίωκαν ίσως την στενή επαφή με κάποιους λίγους ανθρώπους, όχι για να τους γνωρίσουν ή να πειραματιστούν μαζί τους, αλλά για να τους βάλουν να τους βοηθήσουν σε κάποια πράγματα από αυτά που έκαναν. Αν αυτοί οι λιγοστοί άνθρωποι θα προσπαθούσαν να επικοινωνήσουν την κατάσταση στους άλλους ανθρώπους, εγώ θα το έκανα έτσι ώστε οι άλλοι να τους περάσουν για τρελλούς, τον καθένα τους. Θα έβαζα ίσως και έναν χαρακτήρα που θα εντόπιζε κάποια κοινά στοιχεία στους τρελλούς αυτούς, τα οποία θα διερευνούσα, ας πούμε σαν ερευνητής, και ο οποίος θα έμπαινε έτσι στα ίχνη των εξωγήινων, τους οποίους θα συναντούσε κάποια στιγμή, κυριευμένος τελικά από απόλυτο τρόμο. Δεν θα έπαιρνε καμία γνώση από αυτούς, απλά θα τους εντόπιζε. Και μετά, φυσικά, θα ήξερε ότι θα ήταν μάταιο να πει οτιδήποτε σε οποιονδήποτε. Θα κρατούσε λεπτομερείς σημειώσεις για όλα αυτά, τις οποίες, κάποτε στο μακρινό μέλλον θα ανακάλυπτε κάποιος σαν κι αυτόν, και θα τους έδινε μεγάλη σημασία, αλλά δεν θα ήξερε αν η κατάσταση που περιέγραφε θα συνέχιζε να ισχύει στην εποχή του. Το σενάριο θα τελείωνε με αυτόν τον μελλοντικό ερευνητή που θα ακολουθούσε τα ίχνη του παλαιότερου, και θα ανακάλυπτε ότι η κατάσταση συνεχίζεται, κυριευμένος από απόλυτο τρόμο, και θα κρατούσε επίσης λεπτομερείς σημειώσεις που ίσως στο μέλλον κάποιος να τις ανακάλυπτε επίσης. The End.
Επίσης, ίσως θα έβαζα και την ιδέα ότι το αισθητηριακό σύστημα των "εξωγήινων" θα ήταν διαφορετικό από το δικό μας, οι αισθήσεις τους δηλαδή, με αποτέλεσμα να τριγυρνούν εδώ σε έναν πολύ διαφορετικό κόσμο από αυτόν τον οποίο ζούμε εμείς.

Το παραπάνω σενάριο το σκαρφίστηκα καθώς έγραφα αυτό το μήνυμα, για να καταδείξω πόσο εύκολο είναι να φτιάξεις κάτι πάρα πολύ ενδιαφέρον με όλα αυτά, (και σοβαρότατο και παράξενο και ανησυχητικό και μυστηριώδες), το οποίο να είναι και ιδιαίτερα "ρεαλιστικό" ταυτόχρονα, γι' αυτούς που έχουν την διάθεση ή την παιδεία για να το δουν ως τέτοιο.
Και πόσο μακριά είναι οι περισσότερες ανάλογες ταινίες από κάτι τέτοιο.

Αυτά, με δυο λόγια, αυτή είναι η...γνώμη μου που ζήτησες. Ευχαριστώ για την πρόφαση.

Π. Γ.

.
Υ. Γ.
(με την ευκαιρία, σε σχέση με προηγούμενη συζήτησή μας,το παρακάτω ενημερωτικότατο βίντεο, περί αυτοκτονίας και βουδισμού -μα και περί πλήθους πολύ ωραίων λογοτεχνικών τρικ)
>>>
https://www.youtube.com/watch?v=QswTVFT0qDs

Anwrimos είπε...

Since feb 8 a family reported strange things happening in a small house near Puerto Montt, Chile.
Yesterday they call the police and the local evangelic church to see what was going on.

The police reported on the local news that they found broken windows, knife marks on the walls and burned matresses.

The house is currently under surveilance of the police and church and the family is been transfered to church facilities near by.

https://www.youtube.com/watch?v=dgG1hoRGjvs
https://www.youtube.com/watch?v=B7SvPByrtys

Anwrimos είπε...

At this moment followers give us notice of paranormal situation at lodge's address in calle esperanza 3322. According to witnesses and with police in the place witnessing everything in the house would be raising the furniture and other things. In addition to entering police officers these immediately removed from the interior as the glass began to explode one by one and the kitchen services rushed against them."

Anwrimos είπε...

https://www.youtube.com/watch?v=QuqiZYsLWks


2:37 you can see a shadow on the window
6:39 you see how one of the Policemen gets something thrown at him
6:57 the lights go out

Π. Β. Γ. είπε...

@ Anwrimos :

Πολύ ενδιαφέροντα και πολύ παράξενα και πολύ ανησυχητικά αυτά που συμβαίνουν (και συνεχίζουν να συμβαίνουν) στην περίπτωση αυτή στο Puerto Montt της Χιλής.
Ξέρεις, τέτοια πράγματα συμβαίνουν συνέχεια (είναι η χιλιοστή περίπτωση που βλέπω), και τελικά περνούν στα ψιλά, είναι δηλαδή σαν να μην συμβαίνουν!
Παραβλέπονται, εξώφθαλμα ,δηλαδή...
Αυτό, νομίζω, λέει τα πάντα, από μόνο του, για το πόσο επιλεκτικοί είναι αυτοί που καλούνται να κρίνουν, που επιλέγουν να προσέχουν μόνο ό,τι θέλουν, για να κρίνουν τι είναι ο κόσμος και τι συμβαίνει σε αυτόν, τι «υπάρχει» και τι «δεν υπάρχει», και άλλα τέτοια υποκριτικά (διότι είναι όλα υποκριτικά, στην ουσία, όλα αυτά που υποστηρίζουν, ή απλά είναι εντελώς άσχετοι και ανίδεοι).
...Τέλος πάντων, αυτά που βλέπω στα βίντεος και αυτά που μαθαίνω γενικά για την περίπτωση, είναι ολοφάνερο ότι έχουν να κάνουν πρωτίστως με το αληθινό ανησυχητικότατο φαινόμενο Poltergeist.
Όμως, ενώ υποτίθεται ότι εμείς που το κατέχουμε καλά το ζήτημα, το έχουμε περίπου εξηγήσει, εδώ πχ στην περίπτωση αυτή, οι εξηγήσεις μας δεν κολλάνε, διότι όλα αυτά γίνονται και χωρίς τους ενοίκους παρόντες (και άρα χωρίς να είναι παρόν αυτός που υποτίθεται ότι το προκαλεί). Άρα, είτε αυτό γίνεται και μέσω άλλων που τελικά «παίρνουν την σκυτάλη» μετ' επιρροής, είτε δεν εξαρτάται από κάποιον, αλλά έχει αυθύπαρκτη παρουσία, δηλαδή πρόκειται όντως για αόρατες οντότητες.
Πάντως, τα παρακολουθούμε, και, εμείς που τα παρακολουθούμε, θα βγάλουμε άκρη...

Ευχαριστώ για τα βίντεος, Συνταξιδιώτη.
Π. Γ.

Π. Β. Γ. είπε...

@ persephone dim :

Ναι, είναι αρκετά απολαυστική η ταινία (τα σκάφη, οι οντότητες, η διαδικασία εισόδου και επαφής, μα και η Amy Adams φυσικά, είναι απολαυστικά). Επίσης, η ταινία είναι «σινεφίλ», δεν παίζει με την πρόθεση του block-buster.(Από την άλλη, δεν είναι και το Under the Skin, εδώ που τα λέμε, που είναι μια πιο καλή «σινεφίλ» τέτοια περίπτωση). (Ε, δεν είναι και ιδιαίτερα παράξενη, δηλαδή, όσο θα μπορούσε να είναι).
Εγώ δεν είπα ότι είναι «μέτρια» η ταινία, είπα ότι είναι ωραία. Απλά είπα ότι δεν είναι πρωτότυπη, και δεν είναι και «ρεαλιστική» όπως θα μπορούσε να είναι, κλπ, κλπ. Είναι ωραία, αλλά μία από τα ίδια τελικά.
Η καλή σκηνοθεσία, που λες, για εμάς, θα έπρεπε να είναι δεδομένη. Απλά, κακώς υπάρχουν ταινίες που δεν έχουν καλή σκηνοθεσία. Δεν είναι δηλαδή αληθινά εύσημο το καλή σκηνοθεσία, κανονικά θα έπρεπε να είναι στοιχειώδες.
Λες και για το...στοιχείο του μη γραμμικού χρόνου. Και εδώ είναι το θέμα, αυτό είναι απλά ένα...στοιχείο, και μάλιστα φευγαλέο (πάω στοίχημα ότι οι περισσότεροι θεατές ούτε καν το αντιλήθφηκαν, το βλέπουν ως πρόγνωση). Και γι' αυτό και δεν του δίνω περισσότερη σημασία από αυτό που είναι, δηλαδή ένα υπονοούμενο.
Για το σύμβολο ότι είναι ο ουροβόρος όφις, δεν νομίζω ότι είναι πρόθεση του σκηνοθέτη, διότι, αν ήταν, θα ήταν ιδιαιτέρως πιο φανερό για να γίνει σίγουρα αντιληπτό ως τέτοιο. Είναι αυθαίρετο συμπέρασμα που βγαίνει από μεμονωμένο στιγμιότυπο. Μπορείς να το σκεφτείς όμως, άρα ενδιαφέρον παρ' όλα αυτά.
Το σενάριο που σκαρφίστηκα αυτόματα (όχι τόσο πρόχειρα όσο το άφησα να φανεί), δεν νομίζω ότι θα το δεις ποτέ σε ταινία. Μακάρι δηλαδή, αλλά, πού τέτοια τύχη! (Μπορεί, στο μακρινό μέλλον, αν θα υπάρχει ακόμη αυτό το blog, κάποιος να διαβάσει αυτή την παράγραφο και να το κάνει, αλλά εγώ δεν θα είμαι εδώ για να το ευχαριστηθώ).
Μπορείς όμως, αν σε ενδιαφέρουν εσένα τέτοιου είδους σενάρια, να διαβάσεις με προσοχή το The Whisperer in Darkness του H. P. Lovecraft, και μετά το The Shadow Out of Time του ιδίου, γιατί όχι και το Through the Gates of the Silver Key, (στο πρωτότυπο φυσικά, αν μπορείς. Μιλάμε για αριστουργήματα). Και μετά να αναλογιστείς ότι αυτά γράφονται το 1930. Και μετά να αναλογιστείς ότι έχουμε 2017, και εμείς συνεχίζουμε να βλέπουμε ξανά και ξανά το The Day the Earth Stood Still σε όλες τις πιθανές εκδοχές του.

(συνεχίζεται)

Π. Β. Γ. είπε...

(συνέχεια)


Ναι, ωραίος ο Max Richter, αν και πολύ mainstream. (Νομίζω ότι προτιμώ, σε αυτό το πεδίο προθέσεων περίπου, κάπως παραμέσα, τον Leyland Kirby ή τον William Basinski, ή, ακόμη καλύτερα, τον Lustmord ή τον The Caretaker, κ.ά.)
...Η θύρα, που θέλεις να την ανοίγεις όπως λες, είναι πάντα είσοδος, δηλαδή προθάλαμος, και αυτό στο οποίο οδηγεί, δεν είναι στην θύρα, αλλά πολύ παραπέρα, παραμέσα. Οφείλεις, δηλαδή, αφού έχεις τέτοιες προθέσεις, να εμβαθύνεις, να εξερευνείς υπό την επιφάνεια ή πέρα από το προσκήνιο. Αν το κάνεις, αυτό διακρίνεται εύκολα και κατά τις συζητήσεις περί του παραμέσα.
Όσο για το βίντεο που λες, εκτιμώ πολύ τον Ρένο Αποστολίδη, (και είναι τιτάνια απώλεια που χάσαμε πρόωρα έναν τέτοιο μοναδικό Έλληνα στοχαστή -αληθινά σχεδόν δεν υπάρχει άλλος τέτοιος εκεί έξω, ήταν μάλλον ο μόνος). Όσο για το συγκεκριμένο θέμα που θίγει στο βίντεο, εγώ συμφωνώ με τον τρόπο που τα λέει, αλλά δεν συμφωνώ με αυτό που λέει. Φυσικά, φαντάζομαι, αν το συζητούσαμε οι δυο μας ιδιωτικά, θα έλεγε άλλα, (όπως άλλωστε υπονοεί σε μία στιγμή του βίντεο, όπου λέει ότι αλλιώς τα λέει σε κάποιον επειδή θεωρεί ότι δεν καταλαβαίνει). Δεν νομίζω δηλαδή ότι δεν έχει κάνει τις προεκτάσεις αυτών που λέει, και ότι μένει μόνο σε αυτά. Φιλοσοφικά, τουλάχιστον.
Τέλος πάντων, ας πούμε ότι είναι ιδεολογικό το ζήτημα.
Εσένα, σε ενδιαφέρει τόσο πολύ ο Βουδισμός, η Αναρχία, και η απόλυτη κατάλυση του εαυτού σου; Και η ιδέα της ανυπαρξίας νοήματος; Αυτό, κατά την γνώμη μου, θα πρέπει πρώτα να αναρωτηθείς, πριν εμβαθύνεις στις ιδεολογικές σου θέσεις, διότι αυτή είναι η τάση για την οποία μιλούσαμε. Σαφώς, φυσικά, επιλέγεις σε αυτά ό,τι σου αρέσει, όπως ίσως κάνω κι εγώ. Άρα, εδώ, τελικά, έχουμε θέμα γούστου; Και η θύρα, πού πάει;...
Πάντως, εσύ, να μην ξεχνάς ότι μπορούμε να φτιάξουμε μια πολύ ωραία σειρά από λογοτεχνικά τρικς, (εφ' όσον είμαστε ικανοί λογοτέχνες, φυσικά), ώστε να δικαιώσουμε οτιδήποτε θελήσουμε. --Η ίδια η ύπαρξη της ικανότητας μας αυτής, εμάς τους ίδιους, όμως, μάς οδηγεί στο να κατανοήσουμε και κάποια σημαντικότατα πράγματα που δεν τα κατανοούσαμε πριν το επιχειρήσουμε. Και, εκεί είναι όλο το μυστικό...
Ευχαριστώ και πάλι για το ενδιαφέρον και την επικοινωνία.
Π. Γ.

Ανώνυμος είπε...



Αγαπητέ Παντελή,

Συγχαρητήρια για το νέο τεύχος (αριθμ. 164) του Strange.

Θέλω να εστιαστώ στο άρθρο της Ηώς Αναγνώστου «Δύναμη!», Αν και δεν συμφωνώ με τα συμπεράσματα (πιστεύω μάλιστα πως και πολλοί από τους υπόλοιπους συντάκτες του Strange δεν συμφωνούν) πιστεύω ομως πως αποτελεί μία ενδιαφέρουσα καταγραφή απόψεων, βασισμένη εν μέρει σε μία επιδέξια σύνθεση.

Αν και αναφέρονται οι περισσότερες πηγές, ορισμένες από τις απόψεις είναι όμοιες με αυτές που παρουσιάζονται στο βιβλίο του Robert Greene «οι 48 νόμοι της δύναμης», εκδόσεις Έσοπτρον. Δεν είμαι σίγουρος ότι γίνεται ρητή μνεία στο βιβλίο αυτό,

Στην σ. 46 του Strange διαβάζω: «Αναδημιούργησε τον εαυτό σου, μην αποδέχεσαι τους ρόλους, τις ετικέτες που σου επιβάλλει το περιβάλλον σου, μην κολλάς στην όποια ταυτότητα »
Αντίστοιχα ο Νόμος 25 του Robert Greene ονομάζεται ¨Ξαναδημιούργησε τον εαυτό σου¨ και η περιγραφή που δίνει «Μην αποδέχεσαι τους ρόλους που σου δίνει η κοινωνία. Ξαναδημιούργησε τον εαυτό σου διαμορφώνοντας μία νέα ταυτότητα¨.

Στην σελίδα 45 του Strange «Η ζωή στην αυλή ήταν ένα αέναο και άχρονο παιχνίδι εκλεπτυσμένης εξουσίας»
Ο Νόμος 24 του Robert Greene ονομάζεται «Παίξε τον ρόλο του τέλειου αυλικού» και αναφέρεται στο παραπάνω παιχνίδι.

Στην σελίδα 47 «Οι συναισθηματικές καταστάσεις δυστυχίας (αποτυχίας, ατυχίας και δυστυχίας) είναι κολλητικές όπως και οι μολυσματικές ασθένειες,…, επομένως να διατηρείς σχέσεις και συναναστροφές μόνο με τους ευτυχισμένους και τους τυχερούς,,, »
Αντίστοιχα ο Νόμος 10 του Robert Greene ονομάζεται «Προσοχή κίνδυνος μόλυνσης απόφευγε τους δυστυχείς και τους άτυχους ».


Από ότι γνωρίζω ο Wilhelm Reich ήταν υπέρ της αμεσότητας και της ειλικρίνειας παρά υπέρ της ίντριγκας και των μακιαβελισμών που υποστηρίζει ο Robert Greene.

Ενδιαφέρουσα η εικόνα με την «πυραμίδα της δύναμης». Μην τυχόν όμως και υπάρχουν και άλλες πυραμίδες εκτός από αυτήν της δύναμης – εξουσίας;

K.M.

Ανώνυμος είπε...

Διαβάζοντας τις προτάσεις βιβλίων του Δόκτωρα Shambala:
THE COMANCHE EMPIRE του Pekka Hämäläinen

Οι Κομάντσι (Commanche) ήταν αρχικά ένα παρακλάδι των Shoshone οι οποίοι αποσπάστηκαν από αυτούς και κατέληξαν στις Νότιες Πεδιάδες των σημερινών ΗΠΑ (βόρεια του Μεξικού και ανατολικά του Τέξας). Εκεί ένα συγγενικό τους φύλο οι Ute τους μύησαν στα μυστικά της ιππασίας και του κυνηγιού των βισώνων.
Παράλληλα λεηλατώντας ράντσα στο Τέξας και στο Νέο Μεξικό (με την βοήθεια των εξαιρετικών ικανοτήτων τους στην ιππασία) και εξασκώντας εμπόριο μεγάλης κλίμακας, έγιναν σημαντική δύναμη στην περιοχή αποκτώντας εξουσία και πλούτο. Απώθησαν τους Απάτσι και είχαν καταφέρει να παίρνουν "φόρους" από τους Ισπανούς και αργότερα από τους Μεξικάνους σε μορφή δώρων. Η κυριαρχία τους διάρκεσε χοντρικά από τα μέσα του 18ου ως τα μέσα του 19ου αιώνα,

Ο συγγραφέας αποδεικνύει ότι παρ’ ότι οι Κομάντσι ήταν νομάδες και το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου ήταν χωρισμένοι σε μικρέ ς ομάδες για να εκμεταλλευτούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τους πόρους των πεδιάδων για την εκτροφή των αλόγων και των κυνήγι των βισώνων μπορούσαν να συντονίζουν τις δράσεις τους και να εμφανίζονται στις διαπραγματεύσεις με τους Ισπανούς τους Μεξικάνους ή τους Αμερικάνους σαν ένα έθνος αλλά και να συντονίζουν τις δράσεις τους ώστε να ενισχύουν την θέση τους σαν εμπορική οντότητα). Αυτός ο συντονισμός των ενεργειών, εξ ορισμού δύσκολος για έναν νομαδικό λαό, ήταν δυνατό να γίνει εν μέρει από τις «κοινωνικές δομές» των Κομάντσι (κάποια στοιχεία δίνονται στις σ. 275-277), αλλά και από το γεγονός ότι κατά τους χειμερινούς μήνες οι Κομάντσι αποκτούσαν «σταθερή» κατοικία, στις όχθες των ποταμών της περιοχής τους. Ούτως ή άλλως η μετακίνηση αυτή την περίοδο ήταν δύσκολη, αλλά και η διαμονή των βισώνων την εποχή αυτή ήταν στην ίδια περιοχή, πράγμα το οποίο επέτρεπε το κυνήγι τους έχοντας σταθερή βάση και κατοικία (βλ. κεφ. 6 «τα παιδιά του ήλιου»).

Οι απόψεις του βιβλίου είναι καλά την γνώμη μου καλά τεκμηριωμένες και η ανάλυση ενδιαφέρουσα. Το ότι «ιθαγενείς» Ινδιάνοι είχαν καταφέρει σε μεγάλη χρονική κλίμακα (ενός αιώνα να αναπτύξουν αρκετά πολύπλοκη οργάνωση ώστε να αποτελέσουν διαπραγματευτική δύναμη αλλά και να οργανώσουν ένα σημαντικό εμπορικό δίκτυο ήταν κάτι άγνωστο σε εμένα.

Πάντως ο όρος αυτοκρατορία δεν μου φάνηκε πειστικός επειδή η πληθυσμός των Κομάντσι ποτέ δεν ξεπέρασε τις λίγες εκατοντάδες χιλιάδες και η έκταση την οποία κατοικούσαν (οι Νότιες Πεδιάδες των σημερινών ΗΠΑ) δεν ήταν και τόσο μεγάλη.


Κ.Μ.

Π. Β. Γ. είπε...

Ευχαριστώ πάρα πολύ για τα links.
Θα τα δω με πολύ ενδιαφέρον.
(Αν δεν κάνω λάθος, φαίνεται ότι πρόκειται για το νέο format του Disclosure Project, μετονομασμένο σε Sirius - μετονομασμένο σε Unacknowledged. Πρόκειται για κινήσεις σε μία σκακιέρα, που έχουν να κάνουν με αυτά τα πράγματα).
Παρακολουθώ τις κινήσεις του Dr Steven M. Greer, εδώ και πολύ καιρό.
Είναι πάντα πολύ προκλητικές, και μου κάνει εντύπωση αυτό.
Όπως μου κάνει εντύπωση που δεν έχει γίνει χαμός με το σοκαριστικό Disclosure Project, και τις αποκαλύψεις του, εδώ και τόσο καιρό, κάτι που, κατά την άποψή μου, είναι καλή απόδειξη της ύπνωσης κάτω από την οποία βρίσκονται οι περισσότεροι άνθρωποι, και η συνωμοτική κατάσταση που υπάρχει στον κόσμο! Οι ιθύνοντες σιωπούν, το Κογκρέσο κ.ά. αδιαφορούν εξωφρενικά, και οι διάφοροι ανόητοι "σκεπτικιστές" κάνουν πως δεν είδαν τίποτε! Οι δημοσιογράφοι, φυσικά, κωφεύουν. Και ο περισσότερος κόσμος δεν γνωρίζει τίποτε, παρ' όλα αυτά!
Είναι απίστευτο, αλλά να τι συμβαίνει με αυτές τις φάσεις, και σε αυτό ακριβώς ποντάρει το Σύστημα υπό την τυραννική κατοχή του οποίου βρισκόμαστε...

(Σε εκείνα τα videos μου στο youtube για το "Εξωγήινο Παρασκήνιο", αποκαλύπτω ότι oι κινήσεις του Greer είναι χρηματοδοτημένες από τον Laurance Rockefeller... Και ότι αυτό το γεγονός δεν είναι αυτό που φαίνεται...)

Από αυτό το trailer που παραθέτεις, κρατώ την ατάκα του Greer : "If you tell anyone about this project, this bullet has your name on it, and it will find you..."
Ε, ναι, αυτό τα λέει όλα. Αλλά...ποιος τα ακούει όλα;

Το 99% των ανθρώπων δεν ξέρουν καν για ποιο πράγμα μιλάμε τώρα εδώ πέρα...
Και οι περισσότεροι από αυτούς που νομίζουν ότι είναι στο 1%, απλά έτσι νομίζουν...

Π. Γ.


Ανώνυμος είπε...

Dr Greer Unacknowledged Plagiarism
https://www.youtube.com/watch?v=e0rZQhfWN70