Ομιλία στην Αθήνα στις 17 Μαρτίου 2008

5 comments:

Ανώνυμος είπε...

Συγχαρητήρια για την ομιλία σας, ήταν πολύ όμορφα και ενδιαφέροντα όλα αυτά που είχατε να πείτε..Όσο αναφορά τα βιβλία, μήπως σκοπεύετε να εκδώσετε κάποιο βιβλίο αποκλειστικά για τον ΚΛΑΡΚ ΑΣΤΟΝ ΣΜΙΘ..να περιλαμβάνει κάποιο αφιέρωμα για τον ίδιο και την τέχνη του και κάποιες από τις ιστορίες του όπως:1)Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ, 2)ΤΟ ΝΑΡΚΩΤΙΚΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΩΝΑ, 3)Η ΓΩΡΓΩ, 4)Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΝΕΚΡΟΜΑΝΤΩΝ, 5)ΝΕΚΡΟΜΑΝΤΕΙΑ ΣΤΟ ΝΑΑΤ, 6)ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΠΡΟΣ ΤΗ ΣΦΑΝΟΜΗ, 7)Ο ΠΕΡΙΠΑΤΗΤΗΣ ΤΗΣ ΣΚΟΝΗΣ..θα ήταν πολύ ιδιαίτερο βιβλίο, όπως ακριβώς και το τελευταίο σας κ.Γιαννουλάκη...

Ανώνυμος είπε...

Πριν από 5 περίπου χρόνια, μια ανοιξιάτικη μέρα, οι δρόμοι μου διασταυρώθηκαν με το Strange κ’ έμελε να είναι μοιραία η συνάντησή μας.
Διστακτικά στην αρχή, μιας κ’ είχα ήδη απογοητευτεί από τα σχετικά περιοδικά του χώρου (τα οποία ακόμα κ’ σήμερα τα νιώθω άκαμπτα, ψεύτικα κ’ δίχως ψυχή), άρχισα να ξεφυλλίζω το νέο περιοδικό που κρατούσα. Παραδόξως, αυτό ήταν διαφορετικό, χωρίς όμως να μπορώ να εξηγήσω την διαφορά του.

Έτσι λοιπόν βρέθηκα να διαβάζω κ’ το επόμενο τεύχος και το επόμενο από το επόμενο and the story goes. Μέχρι την στιγμή που κάποιο κείμενο μου μίλησε τόσο έντονα κ’ δυνατά που ξαφνιασμένη αναρωτήθηκα για πρώτη φορά:
“Μα, ποιος γράφει αυτά τα πράγματα;” και “πως το κάνει αυτό;”.... οι σελίδες γυρίζουν μπρος.... πίσω.... ακόμα πιο πίσω.... “Να το! Παντελής Γιαννουλάκης.... Π.Γ.;;; ” “ένα συνηθισμένο όνομα...., είναι όμως Έλληνας, χμ, και δείχνει να είναι ζωντανός ” (αφού όλοι οι αξιόλογοι συγγραφείς που είχα διαβάσει ήταν από καιρό νεκροί) “ποια να είναι η ιστορία του;...”
Έτσι έγινε, και στα επόμενα τεύχη συνάντησα αυτό το όνομα ξανά κ’ ξανά, έως ότου ανακάλυψα κ’ τον μαγικό κόσμο των editorials που τόσο απαξιωτικά είχα απορρίψει εξαιτίας όλων των άλλων χλιαρών editorial που είχα διαβάσει.
Ακολούθησαν δεκάδες εκατοντάδες άρθρα, κείμενα, ιστορίες, editorial, βιβλία, ομιλίες κ’ σαβ/κα αποδράσεων. Γνώρισα από κοντά την θαυμαστή παρέα του Strange, αυτοί μου γνώρισαν τους φίλους τους, τρανταχτά ονόματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, Mέγα στοχαστές κ’ Ονειροπόλους.

Κάθε κείμενο ή ομιλία του Παντελή είναι κ’ ένα ταξίδι προς τα έξω (ή προς τα έσω), με μοναδικό όχημα την φαντασία κ’ λίγη ονειρόσκονη για καύσιμο, επιβιβαζόμαστε στο ιπτάμενο πλοίο κ’ περιπλανιόμαστε στα αχανή κοσμοδρόμια άγνωστων τόπων κ’ τοπίων, λέξεων, εικόνων κ’ εννοιών. Εκτινασσόμαστε με ιλιγγιώδη ταχύτητα από το μέλλον στο παρελθόν, σταματάμε το χρόνο, κοιτάμε με ικανοποίηση ο ένας συνταξιδιώτης τον άλλον, χαμογελάμε κ’ ξεκινάμε πάλι.
Το σύνθημα είναι το ίδιο για όλους: «Παντελή, ΒΓΑΛΕ ΜΑΣ ΕΞΩ!», το παρασύνθημα: «Προσδεθείτε!»

Σ’ ευχαριστώ για την έμπνευση που μας μεταδίδεις, την κατανόησή σου, τις πληροφορίες κ’ τις γνώσεις που μοιράζεσαι μαζί μας..... για όλα.
Μακάρι να μπορούσα να βρω καταλληλότερες λέξεις για να πω ευχαριστώ κ’ να δείξω την εκτίμησή μου.

ΥΓ1. Τι κάνει εκείνο το χνουδωτό, γκρίζο συννεφάκι (;) στην κεντρική φωτογραφία σου, πάνω από το τραμ;;
ΥΓ2. Συνέχισε να γράφεις, να γράφεις, να γράφεις.... ιστορίες που δεν διηγήθηκε ποτέ κανείς.

Από την χώρα του Ποτέ και του Πάντα, που αντανακλάται σε σπασμένους καθρέπτες κ’ τα μάτια άπαντων Ονειροπόλων.... καλά ταξίδια!

Ανώνυμος είπε...

Συγχαρητήρια ξανά κ ξανά.. κ όχι μόνο για την ομιλία σας..αλλά κ για αυτό που είστε κ για αυτό που κάνετε.. Είναι η δεύτερη ομιλία που παρακολουθώ..(στην οποία "ταξιδεύω" καλύτερα..)κ εύχομαι (τρεις φορές!) να υπάρξουν κ πολλές άλλες..
Καθώς επέστρεφα με το τρένο..κ διάβαζα κάποιες σημειώσεις,από την ομιλία σας,με,μας φαντάστηκα σαν βιβλία..όλοι άνθρωποι είναι βιβλία..θα μου πείτε..καλά αυτό είναι γνωστό.. το θέμα είναι ότι το είναι πολύ περίεργη η όλη αυτή παρομοίωση..υπάρχουν βιβλιαράκια,χαρτάκια,αντίγραφα,φωτοτυπίες, τόμοι,βιβλία,σκονάκια,ευαγγέλια.. με διαφορετική ποιότητα χαρτιού.. καθένα με διαφορετικό μελάνι..διαφόρων χρωμμάτων.. Κάθε άνθρωπος είναι ένα βιβλίο. Ένα βιβλίο όμως "απ'αλλού" καθώς ενώνεται με τα τόσα άλλα βιβλία..σελίδες παρόμοιες, κ χιλιάδες σελίδες γραμμένες από χιλιάδες άλλους συγγραφείς.. Κ αν υοθετήσουμε το "είμαστε οι επιλογές που δεν έχουμε κάνει" συνειδητοποιούμε πως είμαστε ένα βιβλίο που δεν ξέρουμε ποιοι το γράφουν. Είμαστε.. (τουλάχιστον έτσι νιώθω).. βιβλία μέσα σε βιβλία..μέσα σε βιβλία.. ..

Υ.Γ [μετά το τέλος της ομιλίας σας, σας ρώτησα αν είναι εύκολο να αποκτήσω κάπως τα Dvd παλαιότερων ομιλιών - θυμάμαι τα βιντεοσκοπούσατε.. είχα επικοινωνήσει δυο-τρεις φορές με το strange..κ μου είχαν πει ότι θα με ειδοποιούσαν.. συγχωρέστε με που επικοινωνώ μέσα από το blog σας..]

Ευχαριστώ..
Γιάννης

(αν είναι εύκολο κ μπορείτε να μου δώσετε αντίγραφα από τις βιντεοσκοπημένες ομιλίες σας, επικοινωίστε μαζί μου : nuomouerieno@hotmail.com)

Παναγιώτης Γ. είπε...

Οταν χαράζει
και του ονείρου οι κοιλάδες
έχουν χαθεί
σε άγιους κόσμους του αοράτου
όλοι εμείς της νύχτας οι φυγάδες
έχουμε φύγει
απ'τη σκιά κρυφού θανάτου

είναι ο θάνατος
στου ονείρου μας τις πρόβες
που αναζητούμε
νατον ζούμε κάθε βράδυ
και όταν φεύγει
μας αφήνει χαραγμένο
ένα χαμόγελο παράξενο σαν χάδι

όταν χαράζει
και της νύχτας τα βαγόνια
χάνονται, κρύβονται
στα φώτα της ημέρας
όλοι εμείς παντοτινοί
συνοδηγοί στα χρόνια
είμαστε αιχμάλωτοι εκδρομείς
πειρατικής γαλέρας

κι όταν ο θάνατος
γίνει ένα με το τώρα
και μας αλλάξει
μια για πάντα την τροχιά
μπορεί να φτάσουμε
στου Αγνωστου τη χωρα
και να γνωρίσουμε
Άλλου κόσμου τη φωτιά

Ανώνυμος είπε...

κ. Γιαννουλάκη θα ήθελα να σας ρωτήσω αν σκοπεύετε κάποια στιγμή να εκδώσετε κάποιες από τις ιστορίες, που παρουσιάστηκαν στη σειρά TERRA NOVA. Πιστεύω πως θα ήταν ωραίο ένα βιβλίο για τον ΛΟΡΔΟ ΝΤΑΝΣΑΝΥ ή τον ΚΛΑΡΚ ΑΣΤΟΝ ΣΜΙΘ ή τον ΓΟΥΪΛΙΑΜ Χ. ΧΟΝΤΖΣΟΝ με ίσως μία πιο επίσημη εμφάνιση αυτή τη φορά, με ιστορίες, βιογραφίες, εικονογράφηση ή και βιβλιοδεσία (π.χ. σαν αυτή στο τ.Ψ.δ.Ξ.ο.Β και Κρυφός Κόσμος, 2η έκδοση)...Έχω συναντήσει αρκετά άτομα, που είχαν εντυπωσιαστεί από τη σειρά TERRA NOVA (εμένα προσωπικά με επηρέασαν μέχρι και στον τρόπο, που παρακολουθούσα και αξιολογούσα ταινίες). Ξέρω πως θέλετε να παρουσιάζετε καινούργια θέματα στον κόσμο αλλά ίσως αξίζει τον κόπο (άλλωστε αν θυμάμαι καλά στην ομιλία σας είχατε σχολιάσει ότι έξω στα βιβλιοπωλεία υπάρχει ελάχιστη αληθινή λογοτεχνία του Φανταστικού). Όσο αναφορά το κόστος ίσως θα μπορούσαν στην αρχή να εκδοθούν σε περιορισμένα αντίτυπα (ίσως και με κάποια συνεννόηση με τους αναγνώστες σας αν όντως τους ενδιαφέρει)…

πάντα με τη μεγαλύτερη εκτίμηση,
Άγγελος Π.