ΠΑΝΤΕΛΗΣ Β. ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΚΗΣ
Ο συγγραφέας Παντελής Β. Γιαννουλάκης ζει και γράφει στην Θεσσαλονίκη, και σε πολλές εναλλακτικές πραγματικότητες που εξερευνεί με την ιδιαίτερη λογοτεχνία του και τις μελέτες του. Έχει συγγράψει και δημοσιεύσει ως τώρα 35 βιβλία, και πάνω από τρεις χιλιάδες άρθρα, δοκίμια και πρωτότυπα κείμενα και διηγήματα, σε περιοδικά, έντυπα, συλλογικά έργα, ειδικές θεματικές εκδόσεις και ανθολογίες. Έχει δημιουργήσει ή συντονίσει 12 περιοδικά και έντυπα, έχει ιδρύσει 4 εκδοτικούς οίκους. Έχει κάνει σπουδές Κινηματογράφου & Σκηνοθεσίας και Ιστορίας της Τέχνης, υπήρξε δημιουργός ραδιοφωνικών εκπομπών, τηλεοπτικών εκπομπών και ντοκιμαντέρ, έχει κάνει πολλές εξερευνήσεις και έρευνες στην Ελλάδα και σε αρκετά μέρη του κόσμου. Έχει κάνει μεταφράσεις έργων, υπήρξε editor πολλών ανθολογιών και επιμελητής εκδόσεων, μουσικός, περιηγητής, ξεναγός, συλλέκτης, αλληλογράφος, εισηγητής, διακεκριμένος ομιλητής με πολλές δεκάδες διαλέξεις σε μεγάλο κοινό, ειδικός γνωσιολόγος σε ποικίλα πεδία γνώσης. Είναι ο δημιουργός, εκδότης και διευθυντής του περιοδικού “Strange”, δημιουργός των εκδόσεων “Αόρατο Κολλέγιο” και “Άγνωστο” (επίσης, στο παρελθόν, των εκδόσεων “Terra Nova” και “Αρχέτυπο”), και έχει εκδόσει πάνω από διακόσια βιβλία... Είναι πατέρας δύο αγοριών, και έχει καθοδηγήσει και προωθήσει πάρα πολλούς συγγραφείς, ερευνητές και μελετητές. Ασχολείται ένθερμα με την Φανταστική Λογοτεχνία, την σημειολογία, την φιλοσοφία, την λογοτεχνία μυστηρίων, τις εναλλακτικές κοσμοθεωρίες, και τα μυστήρια του ανθρώπου και των κόσμων του.
ΑΡΧΕΙΟΘΗΚΗ
-
►
2022
(16)
- ► Δεκεμβρίου (3)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Ιανουαρίου (2)
-
►
2021
(16)
- ► Δεκεμβρίου (4)
- ► Φεβρουαρίου (1)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
►
2020
(12)
- ► Φεβρουαρίου (1)
- ► Ιανουαρίου (2)
-
►
2019
(13)
- ► Δεκεμβρίου (4)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
►
2018
(16)
- ► Δεκεμβρίου (4)
- ► Ιανουαρίου (4)
-
►
2017
(14)
- ► Δεκεμβρίου (5)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
►
2016
(35)
- ► Δεκεμβρίου (2)
- ► Σεπτεμβρίου (5)
- ► Φεβρουαρίου (7)
- ► Ιανουαρίου (3)
-
►
2015
(23)
- ► Δεκεμβρίου (4)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (2)
- ► Ιανουαρίου (4)
-
►
2014
(7)
- ► Δεκεμβρίου (1)
-
►
2013
(11)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (2)
-
►
2012
(18)
- ► Δεκεμβρίου (3)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (1)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
►
2011
(10)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
▼
2010
(14)
- ► Δεκεμβρίου (2)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
►
2009
(10)
- ► Δεκεμβρίου (2)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (1)
-
►
2008
(7)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
Αγωνιζομαστε για την προεκταση της πραγματικοτητας
Χρειαζόμαστε ένα παραμέρισμα της κουρτίνας, που ο συμβατικός κόσμος έχει τραβήξει μπροστά στα μάτια μας, μια νέα και μεγάλη προέκταση του οπτικού μας πεδίου, του πεδίου παρατήρησης.
Χρειαζόμαστε νέους τρόπους αντίληψης και κατανόησης, και νέους τρόπους μετάδοσης των πραγμάτων που θα αντιληφθούμε και θα κατανοήσουμε.
Αυτό θα σημαίνει μια ριζική αναθεώρηση ενός μεγάλου μέρους των γνώσεων μας και των πραγμάτων που θεωρούμε δεδομένα.
Μια τέτοια αναθεώρηση δεν συμφέρει κανέναν από αυτούς που χειρίζονται τις λειτουργίες των καθημερινών συστημάτων, και, επιπλέον, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν το μικρό, σίγουρο και ασφαλές νησί τους, για να εξερευνήσουν τα αβέβαια νερά ενός νέου και παράξενου ωκεανού...
Η πραγματικότητα είναι τελείως σχετική, κι αυτό αποδεικνύεται από το αγωνιώδες πείσμα της να μην αναιρεθεί, και από την αδυναμία της να σε τιμωρήσει μόλις την αναιρέσεις…
Ο Κοσμος εναντια στον Μυθο του
Ζούμε σε εποχές κατοχής και αντίστασης. Ο κόσμος επιζητά να παγιώσει τελείως την εικόνα του, και όλοι ανεξαιρέτως να υπηρετούν το τεχνητό κοσμικό είδωλο που ο κόσμος έφτιαξε για τον εαυτό του. Οι άνθρωποι που διαχώρισαν τον εαυτό τους από αυτόν τον κόσμο, αποσυρόμενοι στο ιδιωτικό τους σύμπαν, αντιστέκονται εστιαζόμενοι στον αέναα κρυφώς εξελισσόμενο μύθο του κόσμου, που η παγιωμένη εικόνα προσπαθεί να εξαφανίσει.
Οι άνθρωποι που προσπαθούν ν’ αποδράσουν από τις υποθέσεις αυτού του απογοητευτικού κόσμου, σπιθαμή με σπιθαμή φτιάχνουν μυστικά το Παραμύθι του Κόσμου. Το διηγείται ο ένας στον άλλον ψιθυριστά κι αν κάποιος είναι χωρίς συντρόφους, το διηγείται στον εαυτό του. Υπενθυμίζει συνέχεια την ιστορία, αποστηθίζει τους χάρτες και τα σημάδια, κάνει εξάσκηση τις νύχτες όταν όλοι κοιμούνται, απαγγέλλει το ποίημα, γράφει το μήνυμα, κουρδίζει τα ρολόγια και τα βιολιά, κοιμάται με το ξίφος κάτω απ’ το μαξιλάρι -μην έρθει η ώρα και δεν είναι έτοιμος για την ηρωική έξοδο…
Κάποιος που μπορεί να κοιτάξει γύρω του με τα σωστά μάτια, θα αντικρίσει παντού ολόγυρα το Παραμύθι του Κόσμου. Είναι τόσο μεγάλο και τόσο υπέροχο, γενιές ολόκληρες συνωμοτών το έφτιαχναν, το έγνεθαν, το έπλεκαν, το έχτιζαν, το χρωμάτιζαν. Στέκει εκεί (πού;) και διηγείται την πιο παράξενη ιστορία που ειπώθηκε ποτέ. Την ιστορία ενός άλλου κόσμου, κάπου πέρα, μακριά απ’ αυτόν εδώ τον κόσμο, κι ακόμη πιο μακριά, στα βάθη του νου και της καρδιάς μας.
Τα μηνύματα από αυτόν τον κρυφό κόσμο, αναπόφευκτα, είναι πολεμικές ανταποκρίσεις, ενός πολέμου μυστικού, ανάμεσα στους υπηρέτες της κατοχής του κόσμου και στους παρτιζάνους του Αντίκοσμου...
Life is Stranger than Fiction.
«Η ζωή είναι πιο παράξενη από τα μυθιστορήματα».
Το πιο ουσιαστικό επίτευγμα της Λογοτεχνίας μέχρι σήμερα, είναι ότι κατέληξε σ’ αυτό το συμπέρασμα. Αυτό δεν έγινε, βέβαια, για να απορρίψει τον εαυτό της, αλλά για να δώσει μια νέα σημασία στο ατέρμονο νόημα της ζωής.
Η ζωή καθορίστηκε από τη Λογοτεχνία.
Δεκάδες αιώνες χρειάστηκαν για να μετατρέψει ο άνθρωπος τα πάντα σε Λογοτεχνία. Ζούσε καταγράφοντας τα πάντα γύρω του, όλες τις πληροφορίες, όλες τις εμπειρίες, όλες τις ανακαλύψεις, όλα τα όνειρα, όλα τα συναισθήματα, όλα τα φαινόμενα, όλες τις ιδέες, όλες τις υποθέσεις… Και τα καταχωρούσε στην αιώνια βιβλιοθήκη.
Κάποτε η ζωή ξεπερνούσε τη Λογοτεχνία. Τώρα πια η βιβλιοθήκη είναι τόσο τεράστια, που η Λογοτεχνία ξεπερνά τη ζωή.
Οτιδήποτε ζω, μέχρι και η τελευταία εμπειρία και σκέψη μου, έχει ήδη προβλεφθεί από πριν μέσα στη Λογοτεχνία. Οι επιρροές της Λογοτεχνίας πάνω στη ζωή είναι τόσο πολυσύνθετες και εξαπλωμένες σε κάθε στοιχείο με όλους τους πιθανούς τρόπους, κρύβονται τόσο καλά μέσα στην ίδια τη ζωή, που σχεδόν κανείς δεν υποπτεύεται πως η κάθε στιγμή της ζωής του έχει ήδη πρωταγωνιστήσει στις σελίδες κάποιου βιβλίου, κάποτε.
Η ίδια η Λογοτεχνία άρχισε κάποτε να παρατηρεί τον εαυτό της, και ανακάλυψε μια συγκλονιστική παραδοξολογία. Αφού η ζωή και η σκέψη καθοριζόταν πλέον από τη Λογοτεχνία, τότε η κύρια αποστολή της Λογοτεχνίας, που ήταν να εξερευνήσει τη ζωή και τη σκέψη, είχε μετασχηματιστεί σε κάτι τελείως νέο και παράξενο: η Λογοτεχνία εξερευνούσε πια τη Λογοτεχνία.
Έτσι, μπορούσες πια να αφιερώσεις όλη σου τη ζωή στην εξερεύνηση της λογοτεχνίας, που εξερευνεί τον εαυτό της, και να εξερευνήσεις τη ζωή σου...
Ο Συγγραφεας ειναι ενα ιδιαιτερο ειδος ανθρωπου
Αυτό που κάνει τους συγγραφείς να ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους ανθρώπους, είναι κυρίως το γεγονός ότι οι συγγραφείς παρατηρούν πράγματα που οι υπόλοιποι άνθρωποι δεν τα παρατηρούν, δεν τα προσέχουν, δεν τους δίνουν σημασία. Κι επιπλέον, οι συγγραφείς τα θυμούνται, τα καταγράφουν, συγκεντρώνουν αυτές τις αξιομνημόνευτες λεπτομερείς παρατηρήσεις τους ως οπλοστάσιο, ως θησαυροφυλάκιο λεπτομερειών, που κάπου θα χρησιμοποιηθούν κάποτε.
Ο συγγραφέας έχει πάντα ένα σημειωματάριο γενικών καταγραφών, και πολλά άλλα σημειωματάρια και σημειώσεις που σχετίζονται με τα διάφορα σχέδια του, με συνεχείς σημειώσεις που αντίστοιχα τα αφορούν, χωρίς ακόμη τα έργα να έχουν αρχίσει να γράφονται, αλλά και κατά τη διάρκεια της συγγραφής τους. Στο γενικό σημειωματάριο, σημειώνει συνεχώς τα πάντα, οτιδήποτε ενδιαφέρον παρατηρεί γύρω του, ακούει, διαβάζει, βλέπει, μαθαίνει, εμπνέεται, ονειρεύεται, θυμάται, κλπ. Δεν αφήνει καμιά καλή και «ενδιαφέρουσα» σκέψη, ιδέα, έμπνευση, πληροφορία, σημειολογία, σύνδεση, αλληγορία, μεταφορά, απόσπασμα, παραδοξολογία, οξύμωρο, λέξη, μυστικό, παρατήρηση, επισήμανση, ανάμνηση, αφορισμό, απόφθεγμα, σύλληψη, να του ξεφύγει. Όταν οτιδήποτε από αυτά βγαίνει στον δρόμο του, το καταγράφει, για να το χρησιμοποιήσει, κάπου, κάπως, αργότερα. Είναι συλλέκτης ιδεών, σκέψεων, λέξεων, πληροφοριών, ενδιαφερόντων ζητημάτων και παρατηρήσεων. Διαθέτει μια ολόκληρη αόρατη βιβλιοθήκη από αυτά.
Ο συγγραφέας που δεν το κάνει συνειδητά και αφοσιωμένα και συνεχώς αυτό το πράγμα, που δεν παρατηρεί τις φευγαλέες λεπτομέρειες του κόσμου, δεν είναι συγγραφέας.
Αυτό, σταδιακά, του δίνει μια εποπτεία πάνω στην καθημερινή πραγματικότητα που οι άλλοι άνθρωποι ούτε που την έχουν ονειρευτεί ποτέ τους. Και, σιγά-σιγά, αρχίζει να ξεχωρίζει αμέσως το συγγραφικό ίχνος όταν εμφανίζεται οπουδήποτε για να του προσφερθεί από τη συγχρονικότητα. Μόλις παρατηρεί αυτό που πρέπει, ένα καμπανάκι χτυπάει στο κεφάλι του, κι εκείνος περισυλλέγει την παρατήρηση. Κι έπειτα την αντιμετωπίζει σαν πολύτιμη πληροφορία, σαν εύθραυστο μυστικό.
Μέσα από διεργασίες όπως αυτή και πολλές άλλες, ο συγγραφέας δεν περιμένει την έμπνευση, είναι ο Κυνηγός της Έμπνευσης, εκπαιδεύεται να την αναγνωρίζει παντού γύρω του, να την παραμονεύει και να την αρπάζει με λεπτεπίλεπτο τρόπο. Δεν είναι ποτέ απροετοίμαστος για αυτό.
Έτσι, παντού και πάντα, ο συγγραφέας καταστρατηγεί μια οικειότητα με το Παράξενο. Οι αληθινοί συγγραφείς είναι ερωτευμένοι με το Παράξενο. Είναι το παρασκήνιο του κόσμου μας.
Συμφωνώ με τον J. K. Chesterton, που γράφει:
«Το ότι υπάρχει ένας κόσμος πίσω από τον κόσμο, δεν το γνωρίζουν πολλοί άνθρωποι. Βέβαια, υπάρχει και ένας άλλος άνθρωπος πίσω από κάθε άνθρωπο, αλλά κι αυτό ακόμη συχνά ο ίδιος ο άνθρωπος δεν το γνωρίζει. Υπάρχει ένα παρασκήνιο στα πάντα, ένα σκοτεινό παρασκήνιο, πολλές φορές πέρα από κάθε φαντασία. Στο παρασκήνιο αυτό, πίσω από την αυλαία του κόσμου, δεν πηγαίνει κανείς, εκτός από τους συγγραφείς…»
Η αληθινά μεγάλη ευχαρίστηση που αντλώ από τον κόσμο, προέρχεται από τα βιβλία. Ίσως γιατί ο ίδιος ο κόσμος είναι ένα ανεξάντλητο βιβλίο. Ίσως γιατί ο κάθε άνθρωπος δεν είναι παρά ακόμη ένα βιβλίο. Παραμένει ακόμη άγνωστος ο συγγραφέας του κόσμου μας. Υπάρχουν νύχτες που το μόνο που θέλω είναι να τον γνωρίσω, και να μου επιτρέψει να περιπλανηθώ στην απέραντη βιβλιοθήκη του. Έχω πολλές όμορφες ερωτήσεις να του κάνω, δίπλα από το τζάκι, πίνοντας λίγο κονιάκ…
Μια Δευτερη Ζωη
Όταν ονειρευόμαστε, ο εγκέφαλός μας λειτουργεί κανονικότατα σαν να δέχεται αληθινά ερεθίσματα, και δίνει στους επιστήμονες την εικόνα ενός εγκεφάλου που βλέπει, ακούει, οσμίζεται, γεύεται, πιάνει, κινείται, κλπ, και επεξεργάζεται πληροφορίες σαν να τις δέχεται από το εξωτερικό περιβάλλον, με τη διαφορά ότι το σώμα κοιμάται και τίποτε από όλα αυτά δεν παρατηρείται να συμβαίνει σε αυτήν την πραγματικότητα...
Έχουμε έναν δεύτερο μυστηριώδη εαυτό, ο οποίος ζει κανονικά σε έναν παράλληλο κόσμο, τον κόσμο των ονείρων: ένα ολόκληρο εναλλακτικό σύμπαν. Μια μυστηριώδης ονειρική γεωγραφία που το πανόραμά της ξανοίγεται μέσα μας. Την εξερευνούμε ασυνείδητα μέσα από αινιγματικές εμπειρίες και βιώματα που καταγράφονται από τον εγκέφαλό μας ως αληθινά, για τον οποίο έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι ενώ ονειρευόμαστε συνεχίζει να λειτουργεί κανονικά σαν να βιώνει πραγματικές καταστάσεις.
Ζούμε μέσα στα όνειρα…μια δεύτερη ζωή.
Το μάτι. Αυτό το οπτικό πεδίο συναλλαγής του εσωτερικού κόσμου με τον εξωτερικό κόσμο, το μάτι, είναι το μόνο όργανό μας που ζει από το φως ενώ το υπόλοιπο σώμα μας είναι βουτηγμένο στη λάσπη, στην ύλη. Το μάτι έχει τη μορφή του σύμπαντος. Τρεις ομόκεντροι κύκλοι το περιγράφουν, η σφαίρα, η ίριδα και η κόρη: Ο εξωτερικός κύκλος του υπεργαλαξιακού κόσμου, ο εσωτερικός κύκλος του γαλαξιακού κόσμου, ο εσώτατος κύκλος του υποσελήνιου κόσμου. Κοιτώντας κανείς (με το μάτι του) το ανθρώπινο μάτι, είναι σαν να παρατηρεί το σχέδιο του Σύμπαντος. Το μαγικό σημείο όπου ενώνεται ο άνθρωπος με τον Θεό. Τα άστρα του ουρανού εκπροσωπούνται από το άστρο του ματιού. Η ίδια η κόρη του ματιού είναι μια άβυσσος, εκεί απ’ όπου μπορεί κανείς να ατενίσει με ίλιγγο τα βάθη της ανθρώπινης ψυχής, αστρική στη φύση της και αόρατη. Κατοπτρισμένη πάνω στην κόρη είναι εκείνη η ανταύγεια ενός φωτεινού γαλαξία, το ίχνος του θεϊκού φωτός, το σπερματικό φως του κόσμου, του εσωτερικού κόσμου...
Όταν υπάρχει κάτι που δεν το ξέρεις
Πώς ξέρεις ότι δεν υπάρχει;
Ξέρουμε ότι πολλά από τα όνειρά μας δεν θα γίνουν αληθινά. Ίσως να μη γίνουν ποτέ αληθινά. Κι όμως, συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε.
Αυτό λέει πολλά, και δεν είναι τόσο παράδοξο όσο ακούγεται.
Έχουμε μάθει ότι τα όνειρά μας είναι σημαντικά όχι γιατί γίνονται αληθινά, αλλά γιατί μας οδηγούν σε μέρη που ποτέ δεν θα πηγαίναμε αλλιώς, και μας διδάσκουν πράγματα που ποτέ δεν ξέραμε ότι μπορούσαμε να μάθουμε…
Ο κόσμος που παρακολουθούμε, εκείνος ο κόσμος της καθημερινής μας πραγματικότητας, δεν είναι ο αληθινός κόσμος, είναι μία περιγραφή του.
Τα βιβλία είναι συχνά πολύ καλός τρόπος για να βλέπεις τον κόσμο με άλλα μάτια.
Και τα βιβλία είναι παράθυρα.
Είναι σαν κιάλια που βλέπουν αλλού. Η αριστερή σελίδα για το αριστερό σου μάτι και η δεξιά σελίδα για το δεξί σου μάτι. Βάζεις μπροστά στο πρόσωπό σου ένα βιβλίο και αντικρίζεις το πανόραμα της ανάγνωσης. Το πεδίο της γνώσης από αλλού. Είναι μία τηλε-όραση. Βλέπεις μακριά, σε άλλους τόπους, σε άλλες ζωές, σε άλλα μυαλά, σε άλλους χρόνους.
Και, όταν γράφεις ένα βιβλίο, είσαι κάτι σαν οπτικός. Ρυθμίζεις έντεχνα την όραση του φίλου σου, του αναγνώστη σου, έτσι ώστε να μπορέσει να δει αλλού, να αλλάξει για λίγο την οπτική του κόσμου του και να παρακολουθήσει έναν απόκρυφο μικρόκοσμο, χαρτογραφημένο μέσα στις σελίδες…
Η Μεση Οδος
Η πεζοπορία, η οδοιπορία, η περιπλάνηση, το ταξίδι, η περιπέτεια, η περιπολία, η πρωτοπορία, η ανίχνευση, η εξερεύνηση...
Οι περισσότεροι άνθρωποι, δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν καταλαβαίνουν πόσο σημαντικά είναι όλα αυτά: Σχετίζονται με την πλοήγηση στον υλικό κόσμο.
Η τέχνη της πλοήγησης στον υλικό κόσμο είναι τόσο σημαντική όσο και η τέχνη της αναπνοής. Παραδόξως, για τους περισσότερους ανθρώπους, και οι δύο αυτές τέχνες είναι αυτοματικές συνήθειες και τίποτε παραπάνω.
Αλλά υπάρχει και η τέχνη της πλοήγησης στον πνευματικό κόσμο...
Εξασκούμε την πλοήγηση στον υλικό κόσμο χρησιμοποιώντας -διανύοντας- τις διαδρομές, και –από την άλλη– εξασκούμε την πλοήγηση στον πνευματικό κόσμο με τη φαντασία μας.
Όμως, αν συνδυάσουμε αυτά τα δύο, τις διαδρομές και τη φαντασία, έχουμε ένα νέο είδος πλοήγησης. Και πρόκειται για πλοήγηση σε ένα νέο πεδίο, ούτε πραγματικό ούτε φανταστικό, σε εκείνο το συνδετικό πεδίο μεταξύ πνεύματος και ύλης, που είναι ένα κρυφό ενδιάμεσο πεδίο, μυστικό και απαγορευμένο, για το οποίο δεν συζητά κανείς...
Αυτή είναι η λεγόμενη «αόρατη πλευρά του κόσμου», και αυτήν εννοούσε ο παππούλης μου ο Τσαρλς Φορτ όταν έλεγε ότι ανακάλυψε μία «πυξίδα για τη ναυσιπλοΐα της αόρατης πλευράς του κόσμου...»
Λοιπόν, αυτή η νέα πλοήγηση σ’ αυτό το μυστικό ενδιάμεσο πεδίο, βασίζεται –στο πρώτο στάδιο εξάσκησής της– σε μία σχετικά απλή τεχνική: να κάνεις μία πλοήγηση στο υλικό πεδίο με πνευματικό τρόπο (ή, αν το προτιμάτε έτσι, στο πνευματικό πεδίο με υλικό τρόπο).
Μία περιπλάνηση στις διαδρομές του υλικού κόσμου με πνευματικό τρόπο. Πρόκειται για ένα λειτουργικό συνδυασμό της περιπλάνησης στους δρόμους και της περιπλάνησης στη φαντασία. Κι αυτό κάνει εκείνο το ενδιάμεσο πεδίο να αρχίσει να διακρίνεται αδιόρατα. (Και διακρίνεται γιατί «ανταποκρίνεται» στην περιπλάνησή σου).
Μία αφηρημένη περιπλάνηση μέσα στον τρισδιάστατο χάρτη της πόλης, αφήνοντας τον εαυτό μας να παρασυρθεί από τη φαντασία, αλλά ταυτόχρονα και να παρασυρθεί από τους δρόμους. Δηλαδή, να παρασυρθεί στις διαδρομές της φαντασίας, και ταυτόχρονα να παρασυρθεί από τις διαδρομές της πόλης. Να παρασυρθεί από τη ροή των συλλογισμών, και ταυτόχρονα να παρασυρθεί στη ροή των δρόμων. Από τα «μονοπάτια της σκέψης» και από τα μονοπάτια του κόσμου. Να «αποπροσανατολιστεί» κάποιος από τον εαυτό του, και ταυτόχρονα να αποπροσανατολιστεί μέσα στην πόλη. Να «περι-πλανηθεί»…
Μ’ αυτόν τον τρόπο, ο εσωτερικός κόσμος μεταμορφώνεται σε εξωτερικό και μπορείς να περιπλανηθείς κανονικά μέσα του: να τον περπατήσεις.
Αν προτιμάτε, ο εξωτερικός κόσμος μεταμορφώνεται σε εσωτερικό και μπορείς να περιπλανηθείς σ’ αυτόν με τη σκέψη σου.
Το ίδιο είναι, απλά εξαρτάται από την οπτική γωνία από την οποία το βλέπεις…
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιπλάνησης, που σε πρώτη φάση γίνεται χωρίς νόημα, ο περιπλανώμενος είναι βυθισμένος σε μια επιλεγμένη φαντασίωση, (αλλά και στους αυθόρμητους συλλογισμούς του, ακολουθώντας με τον νου του ελεύθερα τη ροή τους, παρατηρώντας πως αυτή αρχίζει να σχετίζεται με τα ερεθίσματα που λαμβάνει από ολόγυρά του), και καθώς ακολουθεί τελείως αυθόρμητες διαδρομές, σταδιακά αρχίζει να συμβαίνει το εξής:
Η περιπλάνησή του αρχίζει να αποκτά νόημα, είναι σαν να βαδίζει πάνω σε υπονοούμενα, σαν να γράφει ή να διαβάζει ένα κείμενο, τα πάντα γύρω του αποκτούν ένα ιδιόμορφο νόημα, ή ένα πλέγμα από κρυφά νοήματα, που του αποκαλύπτονται, που συνδέονται όλο και περισσότερο με τους συλλογισμούς του. Φτάνει σε ένα σημείο που αυτό το φαινόμενο γίνεται τόσο έντονο, που ο περιπλανώμενος θεωρεί ότι μπορεί να κοντρολάρει το ίδιο το τοπίο, και όχι μόνο τις σκέψεις του. Η Πλοήγηση έχει ξεκινήσει…
Για τον Πλοηγό που θα το κάνει αυτό, οι συνηθισμένοι υλικοί δρόμοι του κόσμου χάνουν κάθε συμβατική σημασία. Οι διαδρομές αποκτούν ένα τελείως διαφορετικό νόημα γι’ αυτόν, η πόλη η ίδια μεταλλάσσεται μυστικά, οι δρόμοι της οδηγούν «αλλού»…
Τί να συμβαίνει στα ερημικά μέρη της εξοχής, τη νύχτα, όταν δεν είναι κανείς εκεί για να το δει;...
Χωρις Εμενα
Ο κόσμος που ζούμε, είναι ένα πάρα πολύ παράξενο μέρος! Αλλά, εγκλωβισμένοι μέσα στις υποθέσεις της καθημερινότητάς μας, έχουμε την τάση να το ξεχνάμε αυτό ή να το αγνοούμε. Εμείς οι ίδιοι που βαδίζουμε σ’ αυτό το παράξενο μέρος, είμαστε πάρα πολύ παράξενα όντα…
Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που δεν ξέρουμε για τους μηχανισμούς του κόσμου και του εαυτού μας, που φοβόμαστε να παραδεχτούμε αυτή την μεγάλη αλήθεια. Θέλουμε τον κόσμο και τον εαυτό μας να είναι μικροί, συγκεκριμένοι και περιορισμένοι, για να μπορούμε να τους ελέγχουμε και να νιώθουμε ασφαλείς. Αλλά τον κόσμο και τον εαυτό μας, τους διατρέχουν δυνάμεις ανεξιχνίαστες. Βιαστήκαμε να τους δώσουμε ονόματα, περιγραφές, επιστήμες, για να μπορούμε να έχουμε έναν υποτυπώδη έλεγχο πάνω στην αχαλίνωτη πραγματικότητα. Κι όμως, τα πράγματα δεν τελειώνουν στα όρια που έχουν θέσει αυτές οι εξηγήσεις. Τα πράγματα είναι ατέλειωτα .
Αυτή τη βροχερή νύχτα, μέσα στη μοναξιά μου, καθώς γράφω, έχω δίπλα μου ένα βιβλίο κιτρινισμένο από το χρόνο, το Pensees του Blaise Pascal. Ανοίγω μια σελίδα στην τύχη και διαβάζω:
«Όταν ατενίζω μπροστά μου τον ορίζοντα με το περιορισμένο βλέμμα μου… τί αχανές διάστημα είναι αυτό μέσα στο οποίο εγώ δεν υπάρχω! Κι αν κοιτάξω πίσω μου… τί φρικτή δίνη ατέλειωτων χρόνων που εγώ δεν υπήρξα! Όταν βυθίζομαι στον κόσμο της γνώσης… τί απύθμενες θάλασσες γνώσεων που εγώ δε γνωρίζω και ίσως ούτε θα γνωρίσω ποτέ! Πόσα πράγματα συμβαίνουν συνεχώς, χωρίς εμένα! Και… πόσο λίγο χώρο καταλαμβάνω εγώ σ’ αυτή την ατέρμονη άβυσσο του Χρόνου…»
Είδα το σπίτι που μένει ο Θεός.
Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Οι αληθινοί Συγγραφείς, οι εξερευνητές των ανθρώπινων ονείρων, οι πολεμιστές των ιδεών και των λέξεων, οι ονειροπόλοι που οραματίζονται νέους κόσμους στο σύμπαν μιας σελίδας, που δημιουργούν την ζωντανή φαντασία της ανθρωπότητας, οι αληθινοί Συγγραφείς, επιζητούν να μιλήσουν για το ανείπωτο, να βάλουν σε λόγια το ανήκουστο, να φωτίσουν το Άγνωστο, να διασώσουν το χαμένο, να περιγράψουν το απερίγραπτο, να διηγηθούν όλες τις ιστορίες που δεν διηγήθηκε ποτέ κανείς. Η λογοτεχνία τους είναι η ίδια η οικουμενική μνήμη των περίτεχνων ονείρων του κόσμου μας, η κιβωτός της ιστορίας της ανθρώπινης θέλησης, της δραματικής προσπάθειας να προσεγγιστεί το άφταστο άστρο, της συγκλονιστικής ανθρώπινης περιπέτειας που διαρκεί όσο θα διαρκεί η καταγραφή της. Η μνήμη των βάρδων είναι η μνήμη του κόσμου. Η μνήμη των εξερευνητών είναι οι χάρτες του κόσμου.
. . . . .
Όλα τα πράγματα συνδέονται. Οι αληθινοί Συγγραφείς γνωρίζουν αυτό το μυστικό, και εφαρμόζουν την τέχνη του για να αποκαλύψουν την κρυφή δομή του κόσμου. Οι ατμόσφαιρες, τα μηνύματα, η τέχνη, οι ιστορίες, οι ιδέες, οι ήρωες, οι μνήμες, είναι αιθέρια εργαλεία που χρησιμοποιούνται για να αποκαλύψουν το αραβούργημα των δικτύων που ενώνουν τα πάντα, σε ένα βαθύτερο επίπεδο που κανείς δεν παρατηρεί εκτός από τους Συγγραφείς.
Όλα τα πράγματα συνδέονται. Οι αληθινοί Συγγραφείς γνωρίζουν αυτό το μυστικό, και εφαρμόζουν την τέχνη του για να αποκαλύψουν την κρυφή δομή του κόσμου. Οι ατμόσφαιρες, τα μηνύματα, η τέχνη, οι ιστορίες, οι ιδέες, οι ήρωες, οι μνήμες, είναι αιθέρια εργαλεία που χρησιμοποιούνται για να αποκαλύψουν το αραβούργημα των δικτύων που ενώνουν τα πάντα, σε ένα βαθύτερο επίπεδο που κανείς δεν παρατηρεί εκτός από τους Συγγραφείς.
. . . . .
Οι εικόνες, οι εμπνεύσεις, οι γνώσεις και οι πληροφορίες, ταξιδεύουν στον χώρο και στον χρόνο σταλμένες από τους Συγγραφείς. Είναι ο καθρέφτης του κόσμου. Του αληθινού κόσμου. Εκείνου που βρίσκεται μέσα μας. Του κόσμου της φαντασίας μας. Που δημιούργησε το Σύμπαν. Το αληθινό δικό μας Σύμπαν. Της ανθρώπινης ψυχής.
Οι εικόνες, οι εμπνεύσεις, οι γνώσεις και οι πληροφορίες, ταξιδεύουν στον χώρο και στον χρόνο σταλμένες από τους Συγγραφείς. Είναι ο καθρέφτης του κόσμου. Του αληθινού κόσμου. Εκείνου που βρίσκεται μέσα μας. Του κόσμου της φαντασίας μας. Που δημιούργησε το Σύμπαν. Το αληθινό δικό μας Σύμπαν. Της ανθρώπινης ψυχής.
V
Ο Παντελής Β. Γιαννουλάκης
εκπέμπει από τον
ΜΥΣΤΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙΤΕ
Copyright ©
Παντελής Β. Γιαννουλάκης
21 comments:
Απιστευτο, καλα, μας εχετε κουφανει, στ αληθεια εντοπιζετε και με τον τροπο σας λυνετε το ανθρωπινο προβλημα!
Τι αλλο να περιμενουμε πια απο το strange;
Εχω μεινει εκπληκτη απο το εγχειρημα.
Μπραβο σας!
(Και μια παρακληση, θελουμε νεο αρθρο του κ. Αριβάνη, ειπατε οτι ετοιμαζατε μερικα. Ευχαριστω)
Συνεχιστε τη καλη δουλεια
Nena
Μια Stranger συνταξιδιωτισα
Καταπληκτικό το τεύχος. συγχαρητήρια έχετε όλοι σας.
ARIOSO
Γεια σου Συν-Ταξιδιωτη Παντελη.Προσπαθω να καταλαβω τις ερωτησεις που σου εκανα αρα εχω ακομη δρομο.Και το βιβλιο περιμενουμε με αγωνια μαζι με τα αρθρα του κΑριβανη που πιστευω θα ειναι εξω πραγματικα.Θα ηθελα να αναλυσεις και να προεκτεινεις οπως εσυ ξερεις μερικα πραγματα που εχει πει οπως:Τι ειναι οι οντοτητες που αναφερει που ζουν 300.000 ετη,ποια τα στρατοπεδα που ανηκουμε ποιων οντοτητων ποιες ειναι αυτες που θελουν να επιβληθουν στο σχεδιο ανθρωπος και πως επηρεαζουμε εμεις το συμπαν,με τη θεληση οπως ειχε αναφερει.Τωρα θα μου αρχισεις παλι ποιο συμπαν και τις αλλες ερωτησεις ξερεις εσυ αλλα δεν πειραζει κατι θα καταλαβω.Υ.Γ.Εκεινος ο ...-Μιμακος που εξαφανιστηκε?BE WELL MY FRIENDS,THE MATRIX ITS START TO BRAKE.Be seing you.
Υ.Γ.Νο 2:Μερικες αποριες ενος περιεργου?Τι ετοιμαζουν να ανατιναξουν στον Δια τον Ιουνιο?Εχει σχεση με το παγωμενο μεθανιο που βρηκαν?Βρεθηκε και βαθεια στον κολπο του Μεξικου(τι μολυνση υπαρχει τωρα εκει-ΒP)?Που αλλου βρεθηκε εδω γυρω?Στο Καστελοριζο που αναγγελθηκαν τα καινουρια μετρα και καπου εκει κοντα γιναν οι βιοπραγιες με τον θανατο 19 ανθρωπων(Τουρκων).Πολλες συμπτωσεις μαζευτηκαν.Το καυσιμο του μελλοντος λεγεται Υδριτης,υπαρεχει σε τοση αφθονια ειδικα στο Μεξικο που ξεπερναει ολα τα αποθεματα oil-gas και μπορει να καλυψει ενεργειακα τις ΗΠΑ για 20000 ετη.Η εξορυξη του θα αργησει γυρω στα 20 χρονια.Και καποια αλλα θεματα,τι αντικειμενα εχουν δει οι της nasa στον ηλιο ποια ηφυση του η πραγματικη και τις σχεσεις εχει με ακτινοβολιες που ερχονται προς τα εδω και ποιοι προσπαθουν να τις εμποδισουν?Κατι εχει αναφερει ο Μεγαλος Κλαρκ σε μια τριλογια που κυκλοφορει εκδ.Αιολος -ηλιακη καταιγιδα οπως και ακομη σε αλλο ενα για καποιο ανσασερ απο νανοτεχνολογια που ειχε βγει στην επικαιροτητα προς το διαστημα...Που παει το ηλιακο μας συστημα μαζι με καποια αλλα ,μηπως προς το κεντρο του γαλαξια στο κετερ που ολα ειναι παρον παρελθον μελλον και ποιοι και γιατι θελπουν να περασουμε στη διασταση τους?Ησεληνη και οι ψυχες με τα σωματα μας γιατι ανακυκλωνονται,τι πυργοι υπαρχουν εκει που ειχε αναφερει ο JOHN LEAR?XEXEXE ξεχαστηκα αλλα μην πιασει κανεις το strange στα χερια του εχει κατι ιους agnostous!!!!!!
ΠΑΝΤΕΛΗ ΤΟ STRANGE EINAI OTI ΠΙΟ ΚΑΛΟ ΕΧΟΥΜΕ ΔΕΙ ΣΑΝ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ.
ΣΑΣ ΔΙΑΒΑΖΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ.
ΜΠΡΑΒΟ Κ ΞΑΝΑ ΜΠΡΑΒΟ!!!!!!
Κε Γιαννουλάκη, είναι μια ερώτηση που πάντα ήθελα να σας κάνω, από περιέργεια, αν και δεν πιστεύω ότι έχει σημασία και τόσο πολύ η ποσότητα σε αυτό, αλλά: Πόσα βιβλία περίπου έχετε στην βιβλιοθήκη σας;
θέλω να δω, πόσα θέλω ακόμη για να σας φτάσω (πλάκα κάνω ... αλλά και γιατί όχι; )
Και κάτι άλλο: Αν δείτε το κύριο Shambala, σας παρακαλώ, μεταφέρετε του το παρακάτω μήνυμα μου:
Aγαπητέ Sha,
Τον προηγούμενο χειμώνα είχα πάει διακοπές στην κούφια Γη. Το συνηθίζω αυτό καμιά φορά, γιατί έχει τον εσωτερικό ήλιο και έχει περισσότερη ζέστη. Την τελευταία φορά είδα από μακριά , ποιόν όμως; Ήταν ο Φού με το υδροπλάνο του! Μα καλά τι δουλειά έχει αυτός στην κούφια Γη; Γνωρίζεται κάτι;
Του φώναξα απο μακριά: "Φου είσαι μεγάλο κάθαρμα! Μισητή λαίλαπα της νύχτας, κίτρινε σκύλε της κίνας!"
Δεν ξέρω αν με άκουσε. (νομίζω πως ναι, αλλά έκανε πως όχι).
Τέλος, είδαμε και το The Box (την ταινία). Καταπληκτική ταινία, αρκετά παράξενα και με διάφορα μυστικιστικά-κωδικά και άλλα τέτοια που μας τρελαίνουν. Την προτείνω και εγώ ανεπιφύλακτα στους φίλους του Strange.
Να προσέχεις Dr.
Φιλικά.
Γεια σου και παλι συν-ταξιδιωτη Παντελη.Σου ξαναγραφω λογω των τελευταιων γεγονοτων με τον αστεροειδη που χτυπησε τον Δια και τα προηγουμενα σχολια που σου ειχα γαψει στο τελευταιο email.H ανατιναξη που προκειται να γινει(ερευνα Goro Adachi)ειναι για να ζεστανουν την ατμοσφαιρα του Αρη.Το ειχαν κανει και παλιοτερα με αποτελεσμα ανατιναξη Φαεθων-πατριδα Νεφελιμ? που λεγεται οτι οι κατοκοι του ηρθαν αργοτερα στην γη.Και ο αλλος λογος που σου γραφω ειναι για τις ανακαλυψεις εξω γηινης ζωης στον Τιτανα και τα αερια του για καυσιμο του αυριο.Τι ειχε αναφερει ο κΑριβανης στην τελευταια συνετευξη που σου ειχε δωσει?Ενδιαφερον της NASA για τον Τιτανα.Προπομπος αυτη η συνετευξη.Ερχεται και το 2012.Και κατι για το τελος τι εννοουσε οταν ελεγε στο ενθετο stranger οτι ολα τα συστηματα στην πραγμακοτητα μας δουλευει-μεταφυσικο,πολιτικο-φαντασου τις προεκτασεις αυτων...Ουφ τα ειπα και ξαλαφρωσα.Βε well my friend!!!!!Υ.Γ.Ο giorgos ειμαι αλλα προβλημα ο googlees.
Yπεροχα και ποσο τυχεροι ειμαστε να μας δινεται λυσεις για τα προβληματα μας!!Ενα αλλοθι ,αν κατι διαφορετικο εχομε εφαρμοσει ,και οδηγηθηκαμε σε κατεστραμμενες ζωες.Θρηνουμε για ολα αυτα ,αλλα ψαχνουμε και για μια απροσμενη στιγμη που θα σχισει το πεπλο της μελαγχολιας.Τεχνη ειναι να ζεις .Ο καθενας με τον ρυθμο του.Γιατι η τεχνη ειναι η συγκινση χωρις την επιθυμια.Μπορει να ειναι εξουθενωτικο να επιθυμουμε συνεχως ,δεν ξερω.Λοιπον ας ταξιδεψουμε για λιγο στο κεντρο της γης μηπως οι ηφαιστιακοι κεραυνοι μας ταρακουνησουν και φερουν στην επιφανεια ανθρωπους που χαμογελουν και ψαχνουν την ομορφια σε τουτο τον κοσμο.
Καληνυχτα με νοτες μουσικης.
@ Ανώνυμος - 1 (Nena) :
Τι άλλο να περιμένετε πια από το Strange, αναρωτιέστε;
Μα, να δείτε το πρόσωπό σας στο εξώφυλλο (δηλαδή κάτι τόσο απρόσμενο και τόσο προσωπικό) και ένα άρθρο με την ιστορία της ζωής σας (παρελθοντικής και μελλοντικής) (δηλαδή κάτι τόσο χρήσιμο και οικείο).
Να, τέτοια πράγματα ονειρευόμαστε.
Νέο άρθρο Δρ Α. Αριβάνη έρχεται, λίγη υπομονή.
Συνεχίζουμε ακάθεκτοι, ευχαριστούμε Συνταξιδιώτισσα!
@ Arioso :
Συγχαρητήρια και σ' εσάς που το βρίσκετε τόσο καταπληκτικό.
Σάς ευχαριστούμε για την ενθάρρυνση.
@ Ανώνυμος-2 :
Σε ποιες ερωτήσεις αναφέρεσαι φίλε μου; (δεν θυμάμαι ίσως)
Πολλά από αυτά που λες, βλέπω ότι όντως τα αναφέρει ο Δρ Αριβάνης στο επόμενο άρθρο του που έχουμε στα χέρια μας και που το ετοιμάζουμε σιγά-σιγά για δημοσίευση στο περιοδικό STRANGE, οπότε, σύντομα, αν θέλεις, θα τα διαβάσεις εκεί.
Στο επόμενο τεύχος του STRANGΕ (132), θα έχει Στήλη Υδραργύρου (Μιμάκος ή »...«) κανονικά, διότι με ένα μπέρδεμα που είχε γίνει στις επικοινωνίες μας κάπου είχαμε χαθεί, και τώρα το διορθώνουμε.
Ο αποχαιρετισμός «Be Seeing You» προέρχεται από την παλιά cult «δικιά μας» τηλεοπτική σειρά "The Prisoner", στην οποία ο Number Six το έλεγε αυτό, (κάνοντας έναν κύκλο με τα δάχτυλα -δείκτη και αντίχειρα- του δεξιού του χεριού γύρω από το δεξί μάτι του - τα υπόλοιπα δάχτυλα έκαναν την ουρά αυτού του κύκλου, που δημιουργούσε δηλαδή ένα 6 - με ένα μάτι στο κέντρο του - «the eye in the six» ...ή και s-I-x).
Αυτά με τον Υδρίτη εσύ που τα ξέρεις;...
Και εσύ πού το ξέρεις ότι αυτό που βρήκαν στον Δία το βρήκαν και στον Κόλπο του Μεξικού;
«Προς το κέντρο του Γαλαξία στο Κέτερ...» ;; (Με εντυπωσιάζεις Συνταξιδιώτη...)
Οι πύργοι; Ο John Lear, ε; Μάλιστα...
Ναι, το Strange έχει ιούς, καλούς ιούς βέβαια, κι απ' ό,τι φαίνεται συχνά απευθύνονται σε συγκεκριμένους ανθρώπους, εκτός των άλλων, κι αυτά τα πράγματα, ξέρεις, έχουν τη δική τους ζωή, αποκτούν δική τους ανεξαρτησία, άλλωστε συχνά δεν προέρχονται από εμάς αλλά εμείς τα μεταφέρουμε, είμαστε οι εν-διάμεσοι.
Be Seeing You, λοιπόν...
@ Chris Man :
Ευχαριστούμε Συνταξιδιώτη μας για την ενθάρρυνση, αληθινά και αυθεντικά, δώδεκα χρόνια τώρα προσπαθούμε πάντα να δικαιώνουμε αυτό που τώρα λες για το STRANGE μας. Μπράβο και σε σένα που μάς διαβάζεις τόσα πολλά χρόνια, είσαι δηλαδή κάπως σαν συγγενής πλέον.
Να επικοινωνείς...
Χαίρε
(συνεχίζεται)
@ Unio Mystica :
Συνταξιδιώτη, ρωτάς πόσα βιβλία έχω στη βιβλιοθήκη μου;
Λοιπόν, και, κατ' αρχήν, ποιος σου λέει ότι έχω...μόνο μία βιβλιοθήκη;...
Φίλε έχω, ας πούμε, πάρα πολλά βιβλία, εννοώ πάρα πολλά, τι να σου πω τώρα που μάς διαβάζουν και ξένοι άνθρωποι και θα νομίσουν ότι υπερβάλλω αν αρχίσω τους αριθμούς. (Δηλαδή, χαχα, δεν μπαίνει θέμα «να με φτάσεις ποτέ», όπως λες...γιατί κι εγώ συνεχίζω όσο εσύ θα προσπαθείς...)
Και ήδη λες ότι δεν πιστεύεις «ότι έχει σημασία και τόσο πολυ η ποσότητα σ' αυτό». Και, ναι, καταλαβαίνω τι λες, και μένα αυτό με ενδιαφέρει, η ποιότητα, δεν χαίρομαι τόσο για τον μεγάλο αριθμό των...χμ...βιβλιοθηκών μου, αλλά για αρκετά σπάνια και πάρα πολύ σημαντικά (για μένα, τουλάχιστον) βιβλία που έχω στη συλλογή μου, κι αυτό είναι που «μετράει», αλλά δεν μπορείς να περηφανευτείς σε κανέναν γι' αυτά τα πράγματα, διότι αν δεν γνωρίζουν οι άλλοι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν για τι θησαυρούς μιλάμε. Έτσι, είναι κάτι σαν μυστικό, που θα ήθελες να το ξέρουν όλοι για να χαίρεσαι, αλλά δυστυχώς δεν το ξέρει σχεδόν κανένας, χωρίς να κρύβεται.
Το ξέρεις, άλλωστε, φαντάζομαι, (εφόσον είσαι πολύ βιβλιόφιλος), ότι εμείς είμαστε που κρυβόμαστε από τα μυστικά, και όχι τα μυστικά από εμάς...
Λοιπόν, έδειξα στον Dr. Shambala αυτά που τού γράφεις και θέλει να σου απαντήσει από το περιοδικό, (κάτι του άρεσε, ή εμπνεύστηκε, ποιος ξέρει), οπότε, αν δεν έχεις αντίρρηση, για να το κάνει θα δημοσιεύσουμε αυτό που γράφεις στην αλληλογραφία του STRANGE για να έχει μετά από κάτω την απάντησή του. Οπότε βλέπε επόμενο τεύχος (132).
Χάρηκε που είδες την ταινία "The Box" που πρότεινε, (εγώ δεν την είδα ακόμη, οπότε θα σάς πω τη γνώμη μου σε άλλη στιγμή), και σού (φου) λέει: «Εσύ να προσέχεις από τον Φου Μαν Τσου, ο οποίος τα βλέπει όλα και τώρα σε εντόπισε...»
Φαντάζομαι θα σου πει περισσότερα στην απάντησή του. (Χαίρεται όταν τού απευθύνει κάποιος τον λόγο, και τότε λέει «α, να λοιπόν ένας αφυπνισμένος», από την άποψη ότι μόνο οι αφυπνισμένοι τον καταλαβαίνουν, και άλλα τέτοια. Είναι απίστευτος!).
Χαίρε Συνταξιδιώτη
@ Ανώνυμος - 3 (Γιώργος):
Λοιπόν, ο «αστεροειδής» που χτύπησε τον Δία, τον είχε χτυπήσει και πέρυσι (2009) την ίδια εποχή! Και μάλιστα το είχε εντοπίσει και τότε και τώρα ο ίδιος άνθρωπος!
Χμ, ενδιαφέρον ε;
Για ψάξε το λίγο...
Ναι, είχε πει πολλά ενδιαφέροντα ο Δρ Αριβάνης στην τελευταία του συνένεντευξη στο STRANGE, που τα βλέπεις τώρα τι γίνεται με αυτά και τι θα γίνει....
Όπως ήδη είπα, γράφει περισσότερα στο νέο του άρθρο που είναι πολύ «hot», αναμείνατε στο ακουστικό σας (του Radio Nowhere).
Καλή Δύναμη σε όλα Συν-ταξιδιώτη μου. Ευχαριστώ για την ωραία επικοινωνία.
@ Prasino Liker :
Α, απολαμβάνω πάντα τα μηνύματά σου, τα λες πολύ όμορφα.
«Μια απρόσμενη στιγμή που θα σχίσει το πέπλο της μελαγχολίας...» Τι ωραία! Και αυτά περί σχισμένων πέπλων με ενδιαφέρουν πολύ, πόσο μάλλον τα μελαγχολικά που πάντα με εμπνέουν.
Συγκίνηση χωρίς επιθυμία! Μα, τι ανακάλυψη κι αυτή!
(Έλα να δούμε τις λέξεις λίγο, σημαντικό: Τι σχέση έχει η συγκίνηση με την κίνηση; Και ο θύμος -προσοχή στον τόνο- με την επι-θυμία...;...)
Ο καθένας με τον ρυθμό του (αν έχει), ναι.
Άνθρωποι που χαμογελούν, από το κέντρο της Γης; Α, τι ωραία. Και καληνύχτα με νότες μουσικής; Λοιπόν, είμαι και εγώ πολύ μουσικόφιλος, και καλός νυκτόφιλος, και χαμογελώ κι εγώ από το κέντρο της Γης...οπότε έχουμε κάτι κοινό...χαίρε!
(Θυμήσου: Κάθε πρόβλημα έχει τη λύση του. Και...κάθε λύση το πρόβλημά της...)
--
Ευχαριστώ πολύ για τα τόσο ενδιαφέροντα για μένα μηνύματά σας. Πάντα περιμένω νεότερα με χαρά. Να είστε όλοι σας πάντα καλά.
Π. Γ.
Eυχαριστω πολυ για τα καλα σας λογια.Σας ευχομαι ενα πολυ ομορφο Σαββατοκυριακο με μπολικες επιθυμιες που θα φερουν θετικες συγκινησεις.Σας στελνω ενα μπουκετακι απο γιασεμια ασπρα και μυρωδατα.Εσεις εκει στο κεντρο της γης ισως να μην τα εχετε.Μπορει να μην αντεχουν την λαμψη του δικου σας ηλιου.Οπως επισης και λιγη μυρωδια απο θαλασσα.
Να ειστα παντα καλα.
Φίλοι μου, ζητώ συγγνώμη, πριν τη δημοσίευση εδώ μερικών μηνυμάτων που μού αφήσατε, πήγα να σβήσω ένα μήνυμα όπως μού ζήτησε ο γραφέας του, αλλά κατά λάθος είχα τσεκαρισμένα και τα άλλα μηνύματα και σβήστηκαν και τα άλλα παρά τη θέλησή μου. Κι έτσι, χάθηκαν. Ίσως, αν θέλετε, να μπορέσετε να τα ξαναγράψετε εδώ, αν όχι, δεν πειράζει, συμβαίνουν τέτοια ατυχήματα μερικές φορές.
Π. Γ.
Μάιος 2006, τεύχος 88#...
ένα παράξενο editorial που μέχρι στιγμής δεν έχει αποκρυπτογραφηθεί.
θυμάσαι τι έγραφε; θα μας πεις;
Υ.Γ. Ήμουν σε μια υπαίθρια αγορά και χάζευα τριγύρω όταν άκουσα μια υπέροχη μελωδία να έρχεται από μακριά. Κάποιος σφύριζε ένα σκοπό.. ήταν ένας κύριος με την μπεζ καμπαρντίνα του και το κιτρινισμένο από το χρόνο μυτερό γενάκι του, χάζευε κάτι παλιά βιβλία. Υπάρχουν ακόμα Δον Κιχώτες στις μέρες μας. Χαμογέλασα και στέφτηκα ότι όλα θα πάνε καλά.
πολλούς χαιρετισμούς
Πέρα απο τα βάθη της νύχτας; Μυστήρια Μηνύματα; Μάλλον έστειλε βόλτα και το δικό μου μηνυματάκι το Delete κουμπάκι σας. Προλάβατε τουλάχιστον να το διαβάσετε και αν ναι, έχετε ακούσει κάτι σχετικό;
Νεραϊδοχριστίνα
@ Blue Moon :
Χαίρομαι που το θυμάσαι εσύ.
Αν τα κρυπτογραφημένα πράγματα τα αποκρυπτογραφούσαν οι κρυπτογράφοι τους, για όλους, μόλις περνούσε λίγος καιρός από τα κρυπτογραφημένα τους μηνύματα, τότε κακώς θα τα είχαν κρυπτογραφήσει εξ αρχής...
(Επιπλέον, εδώ δεν μπήκες στον κόπο εσύ που σε ενδιαφέρει να το μάθεις, γιατί να μπω στον κόπο εγώ για σένα, που δεν με ενδιαφέρει και τόσο πολύ να το μάθεις;...)
Ψάξε το λίγο!
@ «Νεραϊδοχριστίνα» :
Ναι, Συνταξιδιώτισσα, το διάβασα, κατά πως φαίνεται είναι λεπτό θέμα, κι έτσι σου απάντησα στο e-mail σου στις 15/6, και μόλις στο προώθησα και πάλι.
Π. Γ.
..κι όμως είχα μπει στον "κόπο" να λύσω το μυστήριο, κ' όχι μια αλλά αρκετές φορές.
Έψαχνα σε βιβλία με σύμβολα, κατέβαζα αιγυπτιακά ιερογλυφικά, είχα γεμίσει χαρτιά, σημειώσεις, πόστις, μουτζούρες την σελίδα του strange... χεχε
Είχα παθιαστεί με το θέμα, θεωρούσα ότι για να κρυπτογραφήσεις το editorial θα περιείχε κάποιο πολύ σημαντικό μήνυμα και έπρεπε πάση θυσία να μάθω πιο ήταν αυτό!
Θα ήταν για μένα ένα μυστήριο που θα έλυνα και φανταζόμουν την κρυφή ικανοποίηση και αυταρέσκεια που θα ένιωθα για το μυστικό που θα είχα κατακτήσει!
Δεν τα κατάφερα, όπως και να 'χει όμως, ήταν ωραία η όλη προσπάθεια.
@ Blue Moon :
Χμ... Κι όμως, υπάρχει και περισσότερος «κόπος».
Είναι καλή πρόφαση, τότε, νομίζω, να αποκτήσεις σε βιβλίο ένα αυθεντικό λεξικό των αιγυπτιακών ιερογλυφικών.
Προτείνω, φυσικά, το εξαιρετικό (και ίσως μοναδικό) δίτομο του Sir Wallis Budge.
Χαίρε πάντα
Π. Γ.
Γεια σου συνταξιδιωτη και παλι.Το ξαναστελνω γιατι δεν ξερω αν πηρες αυτο που εστειλα.Τις πληροφοριες για τον υδριτη τις βρηκα σε ενθετο περιοδικο κυριακατικης εφημεριδας που ηταν αφιερωμενο στις νεεs πηγες ενεργειας.Τωρα γιατον Δια διαβασα σε συνετευξη του κΑικατερινιδη οτι αποτελει πυλη για το πνευματικο συμπαν η αντισυμπαν,γιαυτο τον θελουν οι αρνητικοι αλλοειδης.Περιμενοντας τα αρθρα του δρΑριβανη και επειδη ειμαστε αχορταγοι και μας κακομαθαινεις περιμενουμε και το βιβλιο του οπως και μια συνετευξη για να σχολιασει ολα τα τελευταια γεγονοτα(Δια,stargate Νορβηγιας,Αυστραλιας και Υεμενης με την τελευταια να εχει πολλες πρoεκτασεις-Ιρεμ,Κθουλου,σομαλοι πειρατες και μεγαλοι νατοικη δυναμη στην περιοχη σχεση με εικοσαεδρα και αλλα του μεγαλου Πυθαγορα οπως και απο τον (...)που ειχε γραψει σε καποιο φορουμ για την περιοχη της Υεμενης, Φοβοςκ ιαπετος,αγνωστα αντικειμενα-ufo στον ηλιο,που ειναι πυλη για αλλου γιαυτο και αλλη η φυση του, σταματαω γιατι κυκλοφορει ο agnostos ιος του strange και δεν εχω και αντιδοτο,οπως και οτι ολα τα συστηματα δουλευουν σε αυτη την πραγματικοτητα-μεταφυσικα,πολιτικα,αποκρυφιστικα ολα μεσα στο ματριξ και που ειναι η εξοδος?Τελος να σε ρωτησω αν θα υπαρχει συνεχεια στο αρθρο της Αθανασιας Χοντζογλου περι μηνυματων απο τον κανωππο της αργους ΄που ειχε γραψει παλια στο παραξενο περιοδικο.Σε ζαλισα και σταματω αλλα φιλε μου μας μεταδιδεις και εσυ παραξενες ιωσεις και δεν κυκλοφορουν και αντιδοτα.Be well my friend,it comes strange days...giorgos
The Mole People ??? pote ???
Αγαπητε κυριε Γιαννουλακη.Θα ηθελα να εκφρασω και εγω τα συγχαρητηρια μου για τη σωστη δουλεια που κανετε στο strange!Συνεχυστε ετσι εσεις και οι συνεργατες σας.χρονια διαβαζω το περιοδικο σας και τα τελευταια χρονια και συνδρομητη σας!καινουριος ομως στην παρεα σας του blog σας!(αν και σας εψαχνα επισης στο facebook οπως εχει σελιδα ο κυριος Σταμκος)ελπιζω να μπω και σε αυτη την εδω παρεα σας!ευχαριστω πολυ καλη συνεχεια!!ΜΑΝΩΛΗΣ ΓΑΒΑΛΑΣ
Με ενθουσίασε το άρθρο για τα προβλήματα των ανθρώπων. Βρήκα πολλές σκέψεις και προβληματισμούς που απασχόλησαν και μένα... ιδίως σχετικά με το χρόνο που με απασχολεί ιδιαίτερα... φυλάω στο προσκεφάλι μου το τεύχος 131 για να διαβάζω ξανά και ξανά αυτό το άρθρο... πολύ καλό...
Δημοσίευση σχολίου