Το Νέο Τεύχος του Περιοδικού STRANGE

31 comments:

Ανώνυμος είπε...: worth the waiting!; 1 Φεβρουαρίου 2011 στις 4:27:00 μ.μ. CET
Ανώνυμος είπε...: Άξιζε η αναμονή πραγματικά!Δυο μήνες το περιμέναμε...Όπως κατάλαβα τα επόμενα τεύχη θα είναι επίσης εκπληκτικά!; 4 Φεβρουαρίου 2011 στις 12:54:00 π.μ. CET
DimLyd Trek είπε...: Γεια σας
Εντυπωσιακό το αφιέρωμα για το Φουράκη και για το έργο τις γνώσεις αυτού του ανθρώπου
και για το άρθρο σχετικά με τις αλλαγές στο ηλιακό σύστημα βλέπω τώρα διαβάζω τόσα πολλά που συμβαίνουν κι αναρωτούμαστε τι δε μας λένε σε όλα αυτά {όχι πως αυτά τα ξέραμε μα καλά που υπάρχετε και εσείς!}
Αλλά όμως αυτό που μας έχει βάλει σε σκέψεις πολλές είναι αυτές οι ανακοινώσεις που όλο γίνονται για έλευση εξωγήινων κι είπατε ότι θα επανέλθετε στο επόμενο τεύχος και θέλουμε να σας ζητήσουμε να το κάνετε οποσδήποτε και να μας πείτε και τις δικές σας απόψεις κύριε Γιαννουλάκη για αυτό που συμβαίνει
Και περιμένουμε νεότερα πάντα από τον κύριο Αριβάνη
θέλουμε επιτέλους και ένα άρθρο για το Valis και το μονόλιθο και το μαύρο ιππότη . ξέρετε τι ενοούμε
και σας ευχαριστούμε που υπάρχετε
:-)
Συνταξιδιώτες
Δημήτρης & Λυδία; 4 Φεβρουαρίου 2011 στις 7:58:00 μ.μ. CET
DON είπε...: WOW WOW ! ! Απίστευτο τεύχος ! Ευχαριστούμε; 4 Φεβρουαρίου 2011 στις 10:45:00 μ.μ. CET
Ανώνυμος είπε...: Τι γίνεται με τις περιβόητες sinkholes; Τις τρύπες που ανοίγουν ξαφνικά στο έδαφος ανά τον κόσμο; Τον Δεκέμβρη υπήρξε νέο περιστατικό, αυτή τη φορά στη Ρουμανία. Τουλάχιστον αυτή έδειχνε φυσική, σε σχέση με την τρύπα της Γουατεμάλα.

Χρήστος; 7 Φεβρουαρίου 2011 στις 2:45:00 μ.μ. CET
Ανώνυμος είπε...: Παντελή ο Dr Shambala σε προηγούμενο τεύχος μίλησε για μια παράξενη ιστιοσελίδα που έχετε στα σκαριά.Υπάρχει τέτοιο ενδεχόμενο;Αναμένουμε...; 8 Φεβρουαρίου 2011 στις 11:34:00 μ.μ. CET
IOANNIS TSIRKAS είπε...: Κύριε Γιαννουλάκη,
πότε να περιμένουμε το επόμενο τεύχος του περιοδικού Μυστική Ελλάδα;
Ιωάννης Τσίρκας; 11 Φεβρουαρίου 2011 στις 10:59:00 π.μ. CET
prasino liker είπε...: Aνεκτιμητης αξιας οι σκεψεις και οι ερευνες του κου Φουρακη.
Καταλαβαινετε οτι εκει που βρισκεται δεν θα εχει ησυχια.Θα θελουν να τον συναντησουν ολοι αυτοι για τους οποιους ολα αυτα τα χρονια αναφερει στις ερευνες του.Θα θελουν να μαθουν πως ανακαλυψε τα μυστικα τους ,τα σχεδια τους.Θα συσκεπτονται και θα ανταλλασουν αποψεις ,ταξιδευοντας ο ενας στο αστρο του αλλου.
Μην αφησετε να χαθει η γνωση του.Ειστε εσεις εδω που θα συνεχισει να σας στελνει οτι καινουργιο ανακαλυπτει .; 11 Φεβρουαρίου 2011 στις 11:32:00 μ.μ. CET
Ανώνυμος είπε...: Πραγματικά δεν είχα διαβάσει αυτή τη συνένετυξη του αείμνηστου Ι.Φουράκη κ διαπίστωσα πως ξεκίνησαν οι περισσότερες νεομυθολογίες κ οι μεγαλύτερες συνωμοσίες που αργότερα έγιναν ολόκληρες σειρές τόμων από άλλους!
Μου είναι δύσκολο να φανταστώ πως τα συνέδεε όλα αυτά,ωστε να βγάζουν συναρπαστικό νόημα..
Αργότερα ακολούθησαν κ άλλοι στο ίδιο στυλ αλλά κατά την άποψή μου αποτυχημένα!

Τώρα όσων αφορά τον εκλιπόντα τι να πει κανείς όλοι στενοχωρήθηκαν!
Να φανταστείτε όταν ενημέρωσα φίλους μου-που δεν ασχολούνται με όλα αυτα-για τον θάνατό του στενοχωρήθηκαν όλοι.Και μόνο από την τηλεοπτική του παρουσία εγώ τον εκτίμησα γιατί έλεγε ότι γούσταρε δημόσια,χωρίς να φοβαται και ήταν αυθεντικός.Εγώ πχ θα φοβόμουν να μιλήσω δημόσια ακόμα κ να τα ήξερα όλα αυτά.
Οπότε τέτοιοι άνθρωποι πάντα χρειάζονται,αλλά δυστυχώς είναι σπάνιοι.
Οι περισσότεροι δυστυχώς καθοδηγούνται από ατομικές σκοπιμότητες και εξυπηρετούν ακούσια ή εκούσια διάφορα κέντρα εξουσίας.; 13 Φεβρουαρίου 2011 στις 10:14:00 π.μ. CET
d.koletsis είπε...: καλημέρα
άσεχετο (αν και τιποτα δεν είναι άσχετο)
μήπως θα μπορούσες να μου πείς,
που μπορώ να βρώ το
polephemus underground.

σε παρακαλώ (Ματζικ γουορντ)

Σ'ευχαροστώ προκαταβολικά
το mail μου το βλέπεις εδώ.; 14 Φεβρουαρίου 2011 στις 11:10:00 π.μ. CET
Ανώνυμος είπε...: Ομολογω πως ανηκα στη μεριδα των ατομων που γελαγαν με τον κ.Φουρακη,επρεπε να χαθει αυτος ο υπεροχος ανθρωπος για να ξεκινησει η αποκατασταση της υποληψης του εστω στα ματια μου.Μεγαλο μερτικο εχετε εσεις και σας ευχαριστω.Μα τωρα βλεπω με πικρια τι πολεμο του ειχαν κηρυξει και θαυμαζω ακομα περισσοτερο το σθενος του.Το λιγοτερο που θελω πλεον να κανω ειναι να ερευνησω το εργο του.Ναστε καλα; 14 Φεβρουαρίου 2011 στις 11:03:00 μ.μ. CET
Anonymous είπε...: Somalia ,Ganwar region kai ta korakia pou epeftan nekra ap ton ourano to 1991... Ola auta sth seira FlashForward. (Giati den pisteuw sthn tyxh); 14 Φεβρουαρίου 2011 στις 11:52:00 μ.μ. CET
Anonymous είπε...: Φαντάζομαι κάποια παιδιά της Κούφιας Γής που δέν ξέρουν τίποτα για την ιστορία τους να βλέπουν κατι λευκές τρύπες (Sinkholes) να ανοίγουν στον σκοτεινό ουρανό τους
και να αναρωτιούνται αν έρχονται οι εξωγήινοι,αν είναι κανα μυστικό πρόγραμμα της κυβέρνησής τους (μερικοί ξέρουν και το όνομα του προγράμματος, "Red" Beam Project, λένε πως λέγετε)
με σκοπό ποιός ξέρει τί... ,αν είναι φυσικό φαινόμενο και γενικώς να ψάχνονται για το τι συμβαίνει,γιατι βλέπουν οτι κάτι συμβαίνει,κατι δεν πάει καλά.
Και φαντάζομαι και κάποια άλλα να μην έχουν ιδέα (άσχετα αν μετα "ξέραν τα πάντα") και να κάθονται στα σπίτια τους παίζοντας κάτι βίαια παιχνίδια που σκοπός του παιχνιδιού είναι να
σκοτώσεις οσα περισσότερα τέρατα γίνεται,τέρατα που αυτοί τα ονομάζουν ανθρώπους...

Φανταστείτε τι έχει να γίνει όταν/αν βγούν στην επιφάνεια οι δεύτεροι...

ΜΟΥΑΧΑΧΑΧΑΧΑ

Ζωγράφισα μιλάμε.; 25 Φεβρουαρίου 2011 στις 12:56:00 μ.μ. CET
Pausanias είπε...: Κύριε Γιαννουλάκη
Βρισκόμενος στο εξωτερικό, ευτυχώς για λίγο μόνο ακόμη, είναι δύσκολο να παρακολουθώ λεπτομερώς τα πάντα αλλά έχω να κάνω κάποιες επισημάνσεις σχετικά με την θεματολογία τουλάχιστον.
Ο Φουράκης, είχε κάποιες γνώσεις, το πως το αγνοώ, αλλά και πολλά λάθη.
Οι εξωγήινοι δεν χρειάζεται να έρθουν γιατί είναι εδώ,είμαστε εμείς και..
αν θέλετε περισσότερες πληροφορίες για το θέμα αυτό υπάρχει ένα "μέρος" έξω από την θεσσαλονίκη,ευρύτερη περιοχή Λαγκαδά, που ξέρουν πολλά. Είναι θα έλεγα το δικό μας 51.
Ελπίζω ότι όταν επιστρέψω να μπορέσουμε να τα πούμε εκτενέστερα.; 26 Φεβρουαρίου 2011 στις 9:27:00 π.μ. CET
Ανώνυμος είπε...: Διάβαζα το βιβλίο "είσοδος στην κούφια γη" κ έπεσα σε κάτι που μου έκανε πολύ εντύπωση την "ανταύγεια του σάμιθ".
Πραγματικά πολύ ενδιαφέροντα-πρωτότυπα όλα αυτά.
Μάλιστα πριν είχα διαβάσει τον "κρυφό κόσμο" κ είδα πολλές αντιστοιχίες σε διάφορα θέματα.
Πολλά ονόματα συγγραφέων εμφανίζονται ξανά και ξανά...

Πολυ ενδιαφέροντα όλα αυτά.Με κάνουν να ξεχνιέμαι από την καθημερινότητα.
Δεν ξέρω πόσο μοιρολατρικό ακούγεται αυτό,αλλά έτσι νιώθω!

Και ένα μικρό παράπονο :εγώ ως μικρός ηλικιακά 19 χρονών δεν πρόλαβα κάποια παλιότερα βιβλία σου κ δεν μπορώ να τα βρώ πουθενά όσο κ αν έψαξα:"Ιστορίες που δεν διηγήθηκε ποτέ κανείς","Megapolisomancy","Κούφια Γη" κα
Επίσης περιμένω κ ένα βιβλίο από τις εκδόσεις άγνωστο με θέμα τα ΑΤΙΑ,κατι σαν συλλογη όπως πχ για τα ξωτικά,βρυκόλακες κλπ εκτός κ αν θεωρείτε ότι το θέμα έχει γίνει γραφικό με την πάροδο των χρόνων.

Τέλος η ειδική έκδοση για την ομάδα Ε μου φάνηκε άκρως εμπεριστατωμένη αν κ δεν πρόλαβα να διαβάσω ολόκληρο το τεύχος.
Μου άρεσε πολύ η ιστορική αναδρομή του Χρίστου Γούδη κ με έκανε να χαμογελάσω το μανιφέστο-παραλήρημα της Ο.Ε.Α. πραγματικά μια υπερσυλλεκτική έκδοση!

Βρηκα κ στο νετ μια σελίδα e-e-e.gr νομίζω που ΄χει μεσα τα απίστευτα.Πραγματικά αν δεν τη διαβάσει κάποιος(αν μπορέσει-αντέξει) ότι κ να πω θα 'ναι λίγο.; 26 Φεβρουαρίου 2011 στις 9:04:00 μ.μ. CET
Ανώνυμος είπε...: Ο άγνωστος 26 Φεβρουαρίου 2011 9:04:00 είμαι πάλι,μόλις ολοκλήρωσα την ανάγνωση της ειδικής-αποκαλυπτικής έκδοσης για την ομάδα Ε.
Έβγαλα το συμπερασμα ότι δεν υπάρχει καμιά ομάδα Ε με την μορφή της νεομυθολογίας,αλλά σίγουρα γίνονται κάποιες κινήσεις κυρίως από σημαντικούς έλληνες της διασποράς αφού στην τελική ο έλληνας όπου κ να πάει πονάει τον τόπο του κ όσο ψηλά κ να φτάσει στο εξωτερικό κάποια στιγμή θέλει να επιστρέψει εδώ.Αυτό το βλέπουμε στους σπουδαίους καθηγητές πανεπιστημίου που αφήνουν τα κορυφαία ακαδημαικά ιδρύματα της Αμερικής και της Ευρώπης κ επιστρέφουν στην Ελλάδα,κυρίως στη δύση της καριέρας τους.

Τα λεγόμενα του Dr Α.Αριβάνη μου φάνηκαν κάτι παραπάνω από ενδιαφέροντα κ πιστεύω ότι είναι μια πολύ μεγάλη προσωπικότητα,αφού συνδυάζει τις θετικές επιστήμες με ένα ανοιχτό μυαλό που δύσκολα συναντας στους πολλούς τεχνοκράτες επιστήμονες.Σύμφωνα με την όποια μικρή εμπειρία μου από ακαδημαικούς χώρους αν ρωτούσατε κάτι απ' όλα αυτά έλληνες ακαδημαικους(πχ τους καθηγητές μου) το πιθανότερο θα ηταν να καλέσουν το δαφνί ή την αστυνομία να σας μαζέψει κ δεν το λέω με καμία δόση υπερβολής.Γνωρίζω καλά τους ελληνικούς ακαδημαικούς κύκλους κ λόγω σπουδών μου σε γνωστό ΑΕΙ κ επειδή τυγχάνει ο πατέρας μου να είναι λέκτορας σε σχολή ΑΕΙ και να έχω γνωρίσει φίλους του καθηγητές.Στην καλύτερη να έχουν διαβάσει S. King ή Dan Brown σε κάποια παραλία στα νησιά το καλοκαίρι.
Εύγε λοιπόν σε Αριβάνη και Γούδη που συζητανε δημόσια τέτοια θέματα χωρις το κόμπλεξ του να θεωρηθούν γραφικοί(στην καλύτερη) ή σαλταρισμένοι!; 28 Φεβρουαρίου 2011 στις 9:52:00 μ.μ. CET
Ανώνυμος είπε...: Πότε θα κάνετε στο strange ένα αφιέρωμα στον Austin Osman Spare?
(Αν έχετε κάνει κ το έχω χάσει μπορειτε να μου πείτε σε ποιο τεύχος να το παραγγείλω απ τα γραφεια σας?)

Δημήτρης Ψυχογιός; 1 Μαρτίου 2011 στις 7:30:00 μ.μ. CET
Π. Β. Γ. είπε...: @Ανώνυμος-1-2 (& DON):

Ευχαριστούμε. Κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε.

@DimlydtreK:

Σας ευχαριστώ για τα θετικά σας σχόλια.
«Επίσημες» δηλώσεις περί έλευσης εξωγήινων γίνονται συνεχώς, και αυξάνονται. Στο Strange παρακολουθούμε το θέμα πολύ στενά, και αντίστοιχα συνεχώς βγάζουμε πολλά συμπεράσματα. Μην ανησυχείτε, θα συνεχίσουμε την ενημέρωση στο περιοδικό, που δυστυχώς δεν υπάρχει ιδιαίτερα σε κανένα άλλο ελληνικό φορέα. Το ίδιο και τα σχόλια και τη γνώμη μας.
Τις προσωπικές μου απόψεις τις έχω πει πολλές φορές, και τις έχω γράψει, αλλά πάντα υπάρχει λόγος να επανέλθω σε αυτό, και θα το κάνω, ελπίζω πολύ σύντομα.
Νεότερα από Άγγελο Αριβάνη στο νέο τεύχος Μαρτίου (137) του Strange που σε λίγες μέρες κυκλοφορεί.
V.A.L.I.S. κλπ έχουμε γράψει πολλά στο παρελθόν, και θα επανέλθουμε, είναι θέματα με τα οποία ασχολούμαστε σχεδόν καθημερινά, και σύντομα θα αποφασίσουμε για νέα ανταπόκριση.

@Ανώνυμος-3 (Χρήστος):

Ωραία συγχρονικότητα η αναφορά σου. Για τα «sinkholes» που λες, που μάς τράβηξαν και εμάς την προσοχή, έχουμε εδώ και λίγο καιρό ένα έτοιμο άρθρο με φωτογραφίες, το οποίο πρόκειται να δημοσιεύσουμε σε επόμενο τεύχος.

@Ανώνυμος-4:

Ναι, ετοιμάζουμε νέα ιστοσελίδα, πολύ παράξενη και ωραία, σύντομα θα ανεβεί. Λένε ότι το καλό πράγμα αργεί να γίνει, και μερικές φορές έχουν δίκιο που το λένε, και αυτή είναι μία από αυτές...

@Ιωάννης Τσίρκας:

Δυστυχώς, στο "Άγνωστο" αναγκαστήκαμε να αναστείλουμε τη μηνιαία έκδοση του περιοδικού "Μυστική Ελλάδα", λόγω της γενικότερης «κρίστης» που, όπως ίσως καταλαβαίνετε, δεν έχει αφήσει εμάς ανεπηρέαστους.
Παρ' όλα αυτά, το περιοδικό δεν «έκλεισε», έχουμε ήδη έτοιμο ένα νέο τεύχος το οποίο σύντομα θα κυκλοφορήσουμε. Απλά θα το βγάζουμε σε πιο αραιά χρονικά διαστήματα, αρχίζοντας με το όποτε μπορούμε, ελπίζοντας ότι το συντομότερο και πάλι θα επιστρέψει στη μηνιαία κυκλοφορία του.
Ξέρετε, αυτές οι προσπάθειες χρειάζονται στήριξη, αλλά στην Ελλάδα ο κόσμος δεν διαβάζει, και ακόμη και οι ρομαντικοί -όπως εμείς- δεν έχουν άπειρα μέσα έστω για τη διαρκή υπεράσπιστη της «τιμής των όπλων» τους.
Παρ' όλα αυτά, είμαστε πάντα αισιόδοξοι. Όπως πρέπει να είστε και εσείς, στα πάντα.

@Prasino Liker:

Θα προσπαθήσουμε να υπερασπιστούμε όσο μπορούμε, την κληρονομιά που μάς άφησε ο αγαπητός Γιάννης Φουράκης, και την απροβλημάτιστη διάδοσή της.
Ευχαριστούμε για τις καλές σκέψεις.

Π. Γ.

(Συνεχίζεται); 3 Μαρτίου 2011 στις 9:48:00 μ.μ. CET
Π. Β. Γ. είπε...: (συνέχεια)

@Ανώνυμος-5:

Ναι, φίλε, ο Γιάννης Φουράκης ήταν ένας πολύ τολμηρός άνθρωπος και πολύ αυθεντικός. Δεν φοβόταν να εκτεθεί με τα λεγόμενά του, τα οποία είχαν σχεδόν πάντοτε υπερβατικούς στόχους.
Οι συνεντεύξεις που του πήρα και δημοσίευσα, από το 1995 μέχρι σήμερα, όπως διαπίστωσες (επειδή προφανώς δεν τις είχες υπ' όψιν σου, όπως και πολλοί άλλοι νεότεροι) επηρέασαν και προκάλεσαν απίστευτα φαινόμενα στη ροή της πληροφορίας, τη δημιουργία μεγάλης και ενδιαφέρουσας νεομυθολογίας, και, όπως έχω πει, δημιούργησαν πολλούς κακούς μιμητές και εκμεταλλευτές, που συχνά έχουν διαστρεβλώσει όχι μόνο τις αρχικές προθέσεις του πράγματος αλλά και το ίδιο το περιεχόμενο της «εκπομπής».
Το σήμα παρ' όλα αυτά εκπέμπεται ακόμη, αν είναι κανείς συντονισμένος με την αυθεντική συχνότητα.
Και, ναι μεν ευθυνόμαστε για τις αρμονικές που δημιουργούνται, αλλά, όπως και να το κάνουμε, όχι για τα παράσιτα, τον «θόρυβο», ή τις υποκλοπές και τα αποτελέσματά τους...

Δυστυχώς, έτσι λειτουργεί το «Μεγάλο και Μυστικό Σώου».
Έχει πάντα λίγους αυθεντικούς θεατές, και πολλούς που ακούνε την ηχώ του.
Πάντοτε κατά τη γνώμη μου, βέβαια...

@D.Koletsis:

Το Polephemus Underground του G.P.O. εγώ το έχω σε μία συλλεκτική έκδοση ηχογραφήσεων που έβγαλε παλιά το underground αλλά πολύ καλό περιοδικό "Rapid Eye", με τίτλο "News From Nowhere" (αναφορά λογοπαίγνιο με το βιβλίο του William Morris).
Αν κατάλαβα καλά, προφανώς βρήκες την αναφορά μου αυτή (για την πειραματική αυτή ηχογράφηση σε σπήλαιο) στο βιβλίο μου "Είσοδος στην Κούφια Γη".
Λοιπόν, εγώ την έχω σε αυτήν την ιδιόμορφη συλλογή που σου είπα, και δυστυχώς δεν γνωρίζω (ή δεν θυμάμαι τώρα) αν έχει συμπεριληφθεί σε κάποιον δίσκο του Orridge ή των Psychic TV ή των TG.
Αλλά την έχει κάνει (βλέποντας τα credits) μαζί με τον Chris από τους Chris and Cosey.
Δεν μπορώ να σε βοηθήσω περισσότερο, αλλά χαίρομαι για τα μουσικά σου ενδιαφέροντα και που με ρώτησες σχετικά, είσαι ο μόνος που ενδιαφέρθηκε -προς εμένα- για το συγκεκριμένο θέμα.
Χαίρε!

@Ανώνυμος-6-7-8:

Συνταξιδιώτες μου, συνεχίστε να ερευνάτε και θα μάθετε πολλά περισσότερα γι' αυτά που λέτε...

@Παυσανίας:

Ναι, φίλε, σε καταλαβαίνω. Κι εγώ καφέ έπινα με τους εξωγήινους, πολλές φορές, αλλά δεν μπορούμε να γράψουμε γι' αυτά τα πράγματα έτσι ανοιχτά!!!
:-)
(Άλλωστε, κι εγώ στο εξωτερικό βρίσκομαι...)

---

Αγαπητοί φίλοι, ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια σας. Λόγω λιγοστού ελεύθερου χρόνου δεν μπόρεσα σήμερα να απαντήσω σε όλα τα σχόλια, αλλά θα επανέλθω το συντομότερο για να ολοκληρώσω τις απαντήσεις εδώ. Ζητώ συγγνώμη.

Π. Γ.

(συνεχίζεται); 3 Μαρτίου 2011 στις 9:50:00 μ.μ. CET
Ανώνυμος είπε...: Κύριε Γιαννουλάκη καλημέρα!

Θα ήθελα να ρωτήσω αν και πού μπορώ να βρώ κάποια απο τα βιβλία της Φανταστικής Βιβλιοθήκης Terra Nova που μου λείπουν για να συμπληρώσω τη συλλογή μου. Καταπληκτική δουλειά, όπως και όλα τα projects σας!
Να είστε πάντα καλά!; 5 Μαρτίου 2011 στις 9:29:00 π.μ. CET
Π. Β. Γ. είπε...: (συνέχεια)

Επανέρχομαι, λοιπόν...

@Ανώνυμος-9:

Αγαπητέ Συνταξιδιώτη, μου λες ότι διαβάζοντας το βιβλίο μου "Είσοδος στην Κούφια Γη", σου έκανε εντύπωση το παράξενο ζήτημα της "Ανταύγειας του Σάμιθ". Τι ωραία!
Προέρχεται από τα λεγόμενα του αείμνηστου Δημήτρη Κούγκουλου και από τις πολύ παράξενες έρευνές του.
Στο βιβλίο μου αυτό, το δεύτερο βιβλίο μου για την "Κούφια Γη" (που εμένα μου αρέσει πιο πολύ από το πρώτο, όπου έχω συμπεριλάβει ένα κεφάλαιο που περιέχει μία μεγάλη συζήτηση με τον Δημήτρη Κούγκουλο, απ' όπου προέρχεται και η "Ανταύγεια του Σάμιθ" που λες, δήλωσα σοβαρά ότι πιστεύω ότι το συγκεκριμένο κεφάλαιο είναι το πιο παράξενο κεφάλαιο που έχει γραφτεί ποτέ σε ελληνικό βιβλίο. Και...αυτό τα λέει όλα, νομίζω.

Επίσης λες ότι στο βιβλίο μου "Κρυφός Κόσμος" είδες πολλές αντιστοιχίες σε διάφορα θέματα.
Ναι, αυτό συμβαίνει επειδή το συγκεκριμένο βιβλίο, που αποτελείται από φαινομενικά ξεχωριστά δοκίμια-άρθρα μου, είναι φτιαγμένο έτσι ώστε να αποτελεί ένα concept (υπό τον τίτλο του βιβλίου), δηλ. μία νοηματική ενότητα, και έτσι τα κείμενα αυτά είναι αλληλοσυνδεόμενα (interconnected). Και, μάλιστα, αυτή η διασύνδεση συμβαίνει σε πολλά επίπεδα, όπως μου αρέσει πάντα να σκαρώνω τα πράγματα όταν προσφέρονται για κάτι τέτοιο...

Λοιπόν, αν τα διαβάζεις όλα αυτά, όπως λες, για να «ξεχνιέσαι από την καθημερινότητα», παρ' όλο που επικροτώ το Εscapism που εκφράζεται συνήθως με τέτοιες προθέσεις, νομίζω ότι τα αδικείς λίγο. Διότι πρόκειται για έναν ολόκληρο Κρυφό Κόσμο, κανονικό κόσμο με τα όλα του, ο οποίος είναι παράλληλος με τον κόσμο της καθημερινότητας όπως το θέτεις. Ένας δεύτερος, παράλληλος, κόσμος!

Άλλοι, αυτό το παράξενο πράγμα που λέω, θα το ονόμαζαν «εναλλακτική πραγματικότητα» (alternative reality), άλλοι θα το ονόμαζαν «paranormal» (παρακανονικό - παραφυσικό), άλλοι θα το ονόμαζαν «Underground» (σε αντιπαράθεση με το «Main Stream»), άλλοι το ονομάζουν "The Counter-Culture" (Η Αντικουλτούρα) ή Sub-Cultures (υποκουλτούρες), άλλοι "Revisionism" (Aναθεωρητισμό), άλλοι "Μαγικό Ρεαλισμό" (Magical Realism), άλλοι "Occult" (Απόκρυφο), άλλοι "Παραλογοτεχνία" (ελληνικός «αριστερός ορθολογιστικός» όρος που με το «παρα-» εννοεί κάποια παρανομία ή κάποια διαστροφή, αλλά εγώ προτιμώ να τον διαβάζω ως «παραλογο-τεχνία», όπως το έχω γράψει πολλές φορές), άλλοι το βλέπουν ως «Νεομυθολογία» (ο όρος είναι δικός μου και έχει γνωρίσει κάποια διάδοση), άλλοι το ονομάζουν (μάλλον υποτιμητικά, ως συνώνυμο του "ψεύτικου", τόσο τούς κόβει) "Φανταστικό", άλλοι το ονομάζουν όπως τους κατέβει, κλπ, κλπ.

Εγώ νομίζω ότι απλά πρόκειται για την "Μυστική Ιστορία των Ιδεών", όπως μου αρέσει εμένα να ονομάζω όλο το «παράλληλο» πακέτο, (που είναι και ένας όρος που από μόνος του μπορεί να σε εισάγει στην αληθινή εικόνα του πράγματος).

(συνεχίζεται); 5 Μαρτίου 2011 στις 8:48:00 μ.μ. CET
Π. Β. Γ. είπε...: (συνέχεια)
>
Επίσης, μου λες:
«...Εγώ ως μικρός ηλικιακά 19 χρονών δεν πρόλαβα κάποια παλιότερα βιβλία σου κ δεν μπορώ να τα βρώ πουθενά όσο κ αν έψαξα:"Ιστορίες που δεν διηγήθηκε ποτέ κανείς","Megapolisomancy","Κούφια Γη" κ.ά. ...»

Ω, έχεις λοιπόν πολλά χρόνια μπροστά σου για να ψάξεις και να διαβάσεις τόσα βιβλία! Τα τρία δικά μου που αναφέρεις, συν το βιβλίο μου για τον H. P. Lovecraft (Ταξίδι στη Μοναξιά του Χρόνου), είναι όντως εξαντλημένα, αλλά πολύ σύντομα πρόκειται να επανεκδοθούν από τις εκδόσεις "'Αγνωστο", και μάλιστα κάποια από αυτά θα είναι αρκετά επαυξημένα-αναθεωρημένα-κλπ ώστε, κατά τη γνώμη μου και την πρόθεσή μου, θα παρουσιάζουν ενδιαφέρον ακόμη και γι' αυτούς που ήδη τα έχουν στις παλαιότερες εκδόσεις τους. Λίγη υπομονή, λοιπόν!
Άλμπουμ μας, όπως τα "Ξωτικά" ή οι "Βρυκόλακες", για τα Α.Τ.Ι.Α. (U.F.O.) υπάρχει και μπορείς όποτε θέλεις να το παραγγείλεις από το "Άγνωστο" (2310-886.480). Επίσης, υπάρχει κάτι ανάλογο (και, κατά τη γνώμη μου, σημαντικό για τα θέματα αυτά)και σε βιβλίο μας, το συλλογικό έργο "Το Πεπρωμένο Μας είναι Τα Άστρα - Ad Astra Per Aspera" το οποίο σού προτείνω να διαβάσεις αφού σ' ενδιαφέρουν αυτά τα θέματα.
(UFOs κλπ: Το μεγαλύτερο μυστήριο της σύγχρονης εποχής τουλάχιστον, δεν είναι γραφικό φίλε, όπως με κάποιο φάουλ υποθέτεις...)

Η ειδική έκδοση αναδρομή στα της "Ομάδας Έψιλον" είναι πράγματι πολύ εμπεριστατωμένη και θίγει όλη την ιστορία του πράγματος με όλη την αληθινή του ιστορία.
Αυτά που αναφέρεις στο νετ είναι κάποιου είδους σουρεαλιστικής σάτυρας με λίβελους και βωμολοχίες -ή έτσι μου φαίνεται εμένα.
Τα αυθεντικά παλιά κείμενα της Ο.Ε.Α. (που πλαστοπροσωπείται τώρα στο ίντερνετ) περιείχαν καταπληκτικές γνώσεις και πληροφορίες μαζί με τις παράξενες ιστορίες και τα "παραληρήματα" και τις πομπώδεις καταγγελίες κλπ. Είχαν μεγάλο ενδιαφέρον.

Τέλος πάντων, γενικά, ως γνωστόν, χρειάζεται αρκετή μελέτη και ψάξιμο για να μπορεί να ξεχωρίσει κανείς την ήρα από το σιτάρι, αλλά συνήθως αξίζει τον κόπο...

@Ανώνυμος-10:

Χαίρομαι που σου δώσαμε έστω τη δυνατότητα να βγάλεις κάποιο δικό σου συμπέρασμα.
Τα δικά μου συμπεράσματα τα έχω γράψει πολλές φορές.
Καταπληκτικό νέο μεγάλο κείμενο του Δρ. Αριβάνη ο οποίος σου αρέσει, υπάρχει στο νέο τεύχος του Strange (137) που κυκλοφορεί σε λίγες μέρες.
Αληθινά, όπως λες, και ο κ. Αριβάνης και ο κ. Γούδης είναι πολύ ανοιχτόμυαλοι επιστήμονες, πολυσχιδείς, και σαφώς χωρίς κόμπλεξ ή δογματικό σκεπτικισμό. Μου αρέσουν κι εμένα πολύ και είναι καλοί μου φίλοι.

Σ' ευχαριστώ για τα σχόλια σου, Συνταξιδιώτη! Καλές Εξερευνήσεις!

(συνεχίζεται); 5 Μαρτίου 2011 στις 8:49:00 μ.μ. CET
Π. Β. Γ. είπε...: (συνέχεια)

@Ανώνυμος-11 (Δημήτρης Ψυχογιός):

«...Πότε θα κάνετε στο strange ένα αφιέρωμα στον Austin Osman Spare?...» Αναρωτιέσαι φίλε.
Μας αρέσει πάρα πολύ (και σ' εμένα προσωπικά) ο A.O.S., οι πίνακές του, τα σκίτσα του, η μαγική φιλοσοφία του, τα λεγόμενα του και τα γραπτά του, η συνάφειά του με τον Kenneth Grant και με τον Aleister Crowley, κλπ.
Ναι, θα μπορούσαμε να δημοσιεύσουμε λίγα ενδιαφέροντα λόγια γι' αυτόν, μαζί με κάποιες πληροφορίες που δεν είναι ευρύτερα γνωστές, αλλά και κυρίως συνοδευτικά με ένα φωτογραφικό αφιέρωμα με μερικά ζωγραφικά έργα του, που -επειδή είναι πολύ συλλεκτικά- δεν τα έχει δει πολύς κόσμος, τα οποία έχω σε μερικά άλμπουμς στη βιβλιοθήκη μου.
Ωραία ιδέα!
(Αν και, δυστυχώς, δεν ενδιαφέρεται και πολύς κόσμος γι' αυτά τα πράγματα...)

@Ανώνυμος-12:

Χαίρε Συνταξιδιώτη. Ρωτάς που μπορείς να βρεις «...κάποια απο τα βιβλία της Φανταστικής Βιβλιοθήκης Terra Nova που μου λείπουν για να συμπληρώσω τη συλλογή μου. Καταπληκτική δουλειά, όπως και όλα τα projects σας!...»
Ευχαριστώ πάρα πολύ, και εμένα μου αρέσουν πολύ. Δυστυχώς, όλοι αυτοί οι τίτλοι της Terra Nova μου είναι εξαντλημένοι, και επομένως (σε αυτές τις εκδόσεις τσέπης) συλλεκτικοί. Κάποιους από αυτούς τους τίτλους, επιθυμώ διακαώς να τους επανεκδόσω, και θα το κάνω το συντομότερο! Αλλά, όλους, είναι μάλλον αδύνατον, διότι θα πρέπει να ξέρεις ότι οι Έλληνες δεν διαβάζουν Φανταστική Λογοτεχνία, κι έτσι καταδικάζονται αυτές οι εκδοτικές προσπάθειες, και η συγκεκριμένη σειρά ήταν πολυδάπανη διότι τύπωνε σε πολλά αντίτυπα που μοιράζονταν στα περίπτερα, μη βρίσκοντας την ανταπόκριση που θα της άξιζε (πλην εξαιρέσεων), κι έτσι δεν μπόρεσε τελικά να κρατηθεί μόνο με τον δικό μας ρομαντισμό και την αγάπη. Και, όπως ίσως καταλαβαίνεις, κάτι τέτοιο σήμερα είναι ακόμη πιο δύσκολο να επαναληφθεί.
Παρ' όλα αυτά, όπως είπα, κάποιους τίτλους από αυτούς θέλω πάρα πολύ να τους επανεκδόσω (σε οποιαδήποτε μορφή, αλλά μάλλον όχι πάλι σε βιβλίο τσέπης), και θα το κάνω, όπως θα το διαπιστώσεις με λίγη υπομονή, το συντομότερο δυνατόν.
Θυμήσου, όμως, ότι για να υπάρχουν αυτά τα πράγματα, χρειάζονται υποστήριξη από τους ανθρώπους που αγαπούν αυτά τα θέματα, (κάτι που στην Ελλάδα δυστυχώς δεν συμβαίνει, και μάλιστα μπορεί να συμβαίνει και το ανάποδο!), υποστήριξη όσο θέλει και μπορεί και όσο καταλαβαίνει ο καθένας...
Τολμώ να πω ότι εγώ αυτό που μου αναλογεί το έχω κάνει και με το παραπάνω, και είμαι έτοιμος να το ξανακάνω, όσο μπορώ, κι αυτό ίσως να σημαίνει ότι τα αγαπώ όλα αυτά περισσότερο από τον καθένα, ή ίσως απλά να σημαίνει ότι φαίνεται έτσι επειδή είμαστε τόσο λίγοι -οι «αγαπητικοί»- ή ακόμη και ότι είμαι μόνος μου! :-)
Όπως και αν έχει, μπορώ και ασχολούμαι με αυτό που μου αρέσει και είμαι πολύ ευγνώμων γι' αυτό.
Κι εσύ να είσαι πάντα καλά φίλε, χαίρε.

---

Σας ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια σας, που πάντα τα βρίσκω πολύ ενδιαφέροντα και με βοηθούν σε πολλά επίπεδα.

Π. Γ.; 5 Μαρτίου 2011 στις 8:49:00 μ.μ. CET
Ανώνυμος είπε...: Πλησιάζει και ο καιρός της ομιλίας σας στην Αθήνα.Ελπίζω οι δύσκολες οικονομικές συνθήκες που επικρατούν να μην την επηρρεάσουν.Να προτείνω ένα θέμα,αν και είμαι βέβαιος πως ήδη θα έχετε επιλέξει."Μυστηριώδεις Προσωπικότητες" όπου μπορείτε να μιλήσετε από το Robert Anton Wilson έως τον H.P. Lovecraft και από τον David Lynch έως τον Ιωάννη Φουράκη που βέβαια θα είναι εκεί και θα παρέμβει και αυτός με τον τρόπο του...
ένας Συνταξιδιώτης; 9 Μαρτίου 2011 στις 12:42:00 π.μ. CET
Ανώνυμος είπε...: Τελικά μετά από ψάξιμο σχεδόν σε όλα τα ηλεκτρονικά βιβλιοπωλεία κατάφερα να βρω το "Ιστορίες που δεν διηγήθηκε ποτέ κανείς"(ελπίζω να είναι το κανονικό κ όχι το pocket),τώρα αν βγάλετε κ καινούριο με επιπλέον ιστορίες θα σπεύσω να το αγοράσω,γιατί γενικά συλλέγω τα δικά σας βιβλία!
Γι' αυτό που γράψατε,ότι δεν υπάρχει ενδιαφέρον από το αναγνωστικό κοινό,έχετε απόλυτο δίκαιο,αφού κ φίλοι μου που ασχολούνται με εκδόσεις από συγγραφείς τρόμου/sci-fi κλπ μου λένε το ίδιο.
Πάντως είναι κρίμα να βγάζουν λεφτά με το κιλό κάτι συγγραφείς της πλάκας που γραφουν άρλεκιν κ νέοι αλλά κ παλιοί συγγραφείς με προχωρημένες και έξυπνες ιδέες να μην μπορούν να βρούν εκδοτικό ή να μην βρίσκουν την αναμενόμενη αναταπόκριση.
Γενικά δεν υπάρχει στην Ελλάδα το λεγόμενο underground ρεύμα ούτε στη μουσική ουτε στο σινεμα ουτε στα βιβλία.
Αλλά ούτε κ το ποιοτικό mainstream θα έλεγα.

Πραγματικά αν δεν υπήρχατε εσείς κ μερικοί ελάχιστοι ακόμα,δε θα μιλούσαμε καν για ελληνική φανταστική λογοτεχνία,αλλά ούτε κ θα ξέραμε πολλά ξένα παράξενα βιβλία που τα μαθαμε μεσα από τα δικά σας βιβλία κ το strange!

Το επόμενο βήμα θα ήταν να βρω το megapolisomancy,η κυρα του σκοταδιού και μερικά ακόμα σχετικά με το θέμα,αλλά μάλλον προς το καλοκαιρι.
Πολυ συναρπαστικό θέμα πάντως αυτό το magapolisomancy!

Και μια ερώτηση:από τους συγχρονους συγγραφείς βιβλίων τρόμου,ποιους μου προτείνετε?Εχω διαβάσει κάποια του Clive Barker-(ο κλεφτης του πάντοτε-υφαντόκοσμος-Ιματζικα)
Graham Masterton(sleepless,o Παρίας,Μανιτου,Ο αρχοντας του ψευδους)
King(It,salems lot,το κοράκι)

Έχετε να μου προτείνετε καποιον συγγραφέα ή βιβλίο του είδους?; 10 Μαρτίου 2011 στις 2:51:00 μ.μ. CET
Ανώνυμος είπε...: Αγαπητε κ.Γιαννουλακη θα ηθελα να προτεινω ενα αναλυτικοτατο αφιερωμα στον Βαγγελη Παπαθανασιου σε καποιο μελλοντικο τευχος του περιοδικου Strange.Σας ευχαριστω πολυ.Ανδρεας; 11 Μαρτίου 2011 στις 11:35:00 π.μ. CET
Ανώνυμος είπε...: Παντελή τσέκαρε αυτό το συγκρότημα αν δεν το ξέρεις ήδη:
Six Organs of Admittance

Ένα δείγμα:

http://www.youtube.com/watch?v=ntRs-XEIPSE&feature=channel_video_title; 13 Μαρτίου 2011 στις 12:22:00 μ.μ. CET
Ανώνυμος είπε...: Γεια σας κύριε Γιαννουλάκη!Θα ήθελα να μάθω την άποψη σας για τo Zeitgeist Movement και το Venus Project αν είσαστε ενημερωμένος σχετικά.Θα με ενδιέφερε πραγματικά,αν βέβαια κρίνετε το θέμα σχετικό με όλα αυτά τα παράξενα πραγματα που συζητάμε.Επίσης θα ήθελα να μάθω αν υπάρχει πιθανότητα να κυκλοφορήσει νέο τεύχος Συνωμοσίες.Ευχαριστώ!; 15 Μαρτίου 2011 στις 12:54:00 π.μ. CET
Ανώνυμος είπε...: Κάποια στιγμή πρέπει να κάνετε στο strange ένα αφιέρωμα στον σχιζοφρενή καλλιτέχνη Royal Robertson (1936–1997).

Νικηφόρος Ε; 31 Μαρτίου 2011 στις 9:10:00 μ.μ. CEST
Ανώνυμος είπε...: Καλησπερα Παντελη η δουλεια που κανεις με τους συνεργατες σου ειναι αξιοθαυμαστη μα οχι αρκετη για να μας αλλαξει τον τροπο σκεψης.Πλεον χρειαζεται και το δικο μας μεριδιο ευθυνης και στοχασμου.Εχω αρχισει να μελετω βιβλια ,ελληνικα προς το παρον, σεβαστων ερευνητων και θα ηθελα να μου προτεινεις ενα τιτλο του κ.Φουρακη γιατι δεν ξερω ποιο να πρωτοδιαλεξω (το κριτιριο ειναι μια εισαγωγη των οσων ειπωθηκαν στην συνεντευξη σας) ειμαι και σε δυσκολη ηλικεια(21) που τα θελω ολα εδω και τωρα γιαυτο κ ζητω τα εισαγωγικα πριν μπω στα βαθεια και παρα του οτι αντιπαθω τις αυθεντειες δεν λεω οχι σε συμβουλες ισα ισα λεω ναι!Να σαι παντα καλα
Νικος Τ.; 28 Ιουνίου 2011 στις 11:31:00 μ.μ. CEST
Π. Β. Γ. είπε...: @ Ανώνυμος :

Αγαπητέ φίλε ευχαριστώ.
Από το έργο του Ιωάννη Φουράκη, σου προτείνω "Τα Προμηνύματα των Δελφών" και το "Μείξις και Ανακύκλησις Μυθολογίας - Ιστορίας" και το "Πυρεθαίριον Ελλήνων Όραμα".
(Και, φυσικά, τις πολλές συνεντεύξεις μας)...

Καλές μελέτες και καλή δύναμη!

Π. Γ.; 29 Ιουνίου 2011 στις 6:11:00 μ.μ. CEST

ΠΑΝΤΕΛΗΣ Β. ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΚΗΣ

Ο συγγραφέας Παντελής Β. Γιαννουλάκης ζει και γράφει στην Θεσσαλονίκη, και σε πολλές εναλλακτικές πραγματικότητες που εξερευνεί με την ιδιαίτερη λογοτεχνία του και τις μελέτες του. Έχει συγγράψει και δημοσιεύσει ως τώρα 35 βιβλία, και πάνω από τρεις χιλιάδες άρθρα, δοκίμια και πρωτότυπα κείμενα και διηγήματα, σε περιοδικά, έντυπα, συλλογικά έργα, ειδικές θεματικές εκδόσεις και ανθολογίες. Έχει δημιουργήσει ή συντονίσει 12 περιοδικά και έντυπα, έχει ιδρύσει 4 εκδοτικούς οίκους. Έχει κάνει σπουδές Κινηματογράφου & Σκηνοθεσίας και Ιστορίας της Τέχνης, υπήρξε δημιουργός ραδιοφωνικών εκπομπών, τηλεοπτικών εκπομπών και ντοκιμαντέρ, έχει κάνει πολλές εξερευνήσεις και έρευνες στην Ελλάδα και σε αρκετά μέρη του κόσμου. Έχει κάνει μεταφράσεις έργων, υπήρξε editor πολλών ανθολογιών και επιμελητής εκδόσεων, μουσικός, περιηγητής, ξεναγός, συλλέκτης, αλληλογράφος, εισηγητής, διακεκριμένος ομιλητής με πολλές δεκάδες διαλέξεις σε μεγάλο κοινό, ειδικός γνωσιολόγος σε ποικίλα πεδία γνώσης. Είναι ο δημιουργός, εκδότης και διευθυντής του περιοδικού “Strange”, δημιουργός των εκδόσεων “Αόρατο Κολλέγιο” και “Άγνωστο” (επίσης, στο παρελθόν, των εκδόσεων “Terra Nova” και “Αρχέτυπο”), και έχει εκδόσει πάνω από διακόσια βιβλία... Είναι πατέρας δύο αγοριών, και έχει καθοδηγήσει και προωθήσει πάρα πολλούς συγγραφείς, ερευνητές και μελετητές. Ασχολείται ένθερμα με την Φανταστική Λογοτεχνία, την σημειολογία, την φιλοσοφία, την λογοτεχνία μυστηρίων, τις εναλλακτικές κοσμοθεωρίες, και τα μυστήρια του ανθρώπου και των κόσμων του.

Αγωνιζομαστε για την προεκταση της πραγματικοτητας

Χρειαζόμαστε ένα παραμέρισμα της κουρτίνας, που ο συμβατικός κόσμος έχει τραβήξει μπροστά στα μάτια μας, μια νέα και μεγάλη προέκταση του οπτικού μας πεδίου, του πεδίου παρατήρησης.

Χρειαζόμαστε νέους τρόπους αντίληψης και κατανόησης, και νέους τρόπους μετάδοσης των πραγμάτων που θα αντιληφθούμε και θα κατανοήσουμε.

Αυτό θα σημαίνει μια ριζική αναθεώρηση ενός μεγάλου μέρους των γνώσεων μας και των πραγμάτων που θεωρούμε δεδομένα.

Μια τέτοια αναθεώρηση δεν συμφέρει κανέναν από αυτούς που χειρίζονται τις λειτουργίες των καθημερινών συστημάτων, και, επιπλέον, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν το μικρό, σίγουρο και ασφαλές νησί τους, για να εξερευνήσουν τα αβέβαια νερά ενός νέου και παράξενου ωκεανού...

Η πραγματικότητα είναι τελείως σχετική, κι αυτό αποδεικνύεται από το αγωνιώδες πείσμα της να μην αναιρεθεί, και από την αδυναμία της να σε τιμωρήσει μόλις την αναιρέσεις…

Ο Κοσμος εναντια στον Μυθο του

Ζούμε σε εποχές κατοχής και αντίστασης. Ο κόσμος επιζητά να παγιώσει τελείως την εικόνα του, και όλοι ανεξαιρέτως να υπηρετούν το τεχνητό κοσμικό είδωλο που ο κόσμος έφτιαξε για τον εαυτό του. Οι άνθρωποι που διαχώρισαν τον εαυτό τους από αυτόν τον κόσμο, αποσυρόμενοι στο ιδιωτικό τους σύμπαν, αντιστέκονται εστιαζόμενοι στον αέναα κρυφώς εξελισσόμενο μύθο του κόσμου, που η παγιωμένη εικόνα προσπαθεί να εξαφανίσει.

Οι άνθρωποι που προσπαθούν ν’ αποδράσουν από τις υποθέσεις αυτού του απογοητευτικού κόσμου, σπιθαμή με σπιθαμή φτιάχνουν μυστικά το Παραμύθι του Κόσμου. Το διηγείται ο ένας στον άλλον ψιθυριστά κι αν κάποιος είναι χωρίς συντρόφους, το διηγείται στον εαυτό του. Υπενθυμίζει συνέχεια την ιστορία, αποστηθίζει τους χάρτες και τα σημάδια, κάνει εξάσκηση τις νύχτες όταν όλοι κοιμούνται, απαγγέλλει το ποίημα, γράφει το μήνυμα, κουρδίζει τα ρολόγια και τα βιολιά, κοιμάται με το ξίφος κάτω απ’ το μαξιλάρι -μην έρθει η ώρα και δεν είναι έτοιμος για την ηρωική έξοδο…

Κάποιος που μπορεί να κοιτάξει γύρω του με τα σωστά μάτια, θα αντικρίσει παντού ολόγυρα το Παραμύθι του Κόσμου. Είναι τόσο μεγάλο και τόσο υπέροχο, γενιές ολόκληρες συνωμοτών το έφτιαχναν, το έγνεθαν, το έπλεκαν, το έχτιζαν, το χρωμάτιζαν. Στέκει εκεί (πού;) και διηγείται την πιο παράξενη ιστορία που ειπώθηκε ποτέ. Την ιστορία ενός άλλου κόσμου, κάπου πέρα, μακριά απ’ αυτόν εδώ τον κόσμο, κι ακόμη πιο μακριά, στα βάθη του νου και της καρδιάς μας.

Τα μηνύματα από αυτόν τον κρυφό κόσμο, αναπόφευκτα, είναι πολεμικές ανταποκρίσεις, ενός πολέμου μυστικού, ανάμεσα στους υπηρέτες της κατοχής του κόσμου και στους παρτιζάνους του Αντίκοσμου...

Life is Stranger than Fiction.

«Η ζωή είναι πιο παράξενη από τα μυθιστορήματα».

Το πιο ουσιαστικό επίτευγμα της Λογοτεχνίας μέχρι σήμερα, είναι ότι κατέληξε σ’ αυτό το συμπέρασμα. Αυτό δεν έγινε, βέβαια, για να απορρίψει τον εαυτό της, αλλά για να δώσει μια νέα σημασία στο ατέρμονο νόημα της ζωής.

Η ζωή καθορίστηκε από τη Λογοτεχνία.

Δεκάδες αιώνες χρειάστηκαν για να μετατρέψει ο άνθρωπος τα πάντα σε Λογοτεχνία. Ζούσε καταγράφοντας τα πάντα γύρω του, όλες τις πληροφορίες, όλες τις εμπειρίες, όλες τις ανακαλύψεις, όλα τα όνειρα, όλα τα συναισθήματα, όλα τα φαινόμενα, όλες τις ιδέες, όλες τις υποθέσεις… Και τα καταχωρούσε στην αιώνια βιβλιοθήκη.

Κάποτε η ζωή ξεπερνούσε τη Λογοτεχνία. Τώρα πια η βιβλιοθήκη είναι τόσο τεράστια, που η Λογοτεχνία ξεπερνά τη ζωή.

Οτιδήποτε ζω, μέχρι και η τελευταία εμπειρία και σκέψη μου, έχει ήδη προβλεφθεί από πριν μέσα στη Λογοτεχνία. Οι επιρροές της Λογοτεχνίας πάνω στη ζωή είναι τόσο πολυσύνθετες και εξαπλωμένες σε κάθε στοιχείο με όλους τους πιθανούς τρόπους, κρύβονται τόσο καλά μέσα στην ίδια τη ζωή, που σχεδόν κανείς δεν υποπτεύεται πως η κάθε στιγμή της ζωής του έχει ήδη πρωταγωνιστήσει στις σελίδες κάποιου βιβλίου, κάποτε.

Η ίδια η Λογοτεχνία άρχισε κάποτε να παρατηρεί τον εαυτό της, και ανακάλυψε μια συγκλονιστική παραδοξολογία. Αφού η ζωή και η σκέψη καθοριζόταν πλέον από τη Λογοτεχνία, τότε η κύρια αποστολή της Λογοτεχνίας, που ήταν να εξερευνήσει τη ζωή και τη σκέψη, είχε μετασχηματιστεί σε κάτι τελείως νέο και παράξενο: η Λογοτεχνία εξερευνούσε πια τη Λογοτεχνία.

Έτσι, μπορούσες πια να αφιερώσεις όλη σου τη ζωή στην εξερεύνηση της λογοτεχνίας, που εξερευνεί τον εαυτό της, και να εξερευνήσεις τη ζωή σου...

Ο Συγγραφεας ειναι ενα ιδιαιτερο ειδος ανθρωπου

Αυτό που κάνει τους συγγραφείς να ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους ανθρώπους, είναι κυρίως το γεγονός ότι οι συγγραφείς παρατηρούν πράγματα που οι υπόλοιποι άνθρωποι δεν τα παρατηρούν, δεν τα προσέχουν, δεν τους δίνουν σημασία. Κι επιπλέον, οι συγγραφείς τα θυμούνται, τα καταγράφουν, συγκεντρώνουν αυτές τις αξιομνημόνευτες λεπτομερείς παρατηρήσεις τους ως οπλοστάσιο, ως θησαυροφυλάκιο λεπτομερειών, που κάπου θα χρησιμοποιηθούν κάποτε.

Ο συγγραφέας έχει πάντα ένα σημειωματάριο γενικών καταγραφών, και πολλά άλλα σημειωματάρια και σημειώσεις που σχετίζονται με τα διάφορα σχέδια του, με συνεχείς σημειώσεις που αντίστοιχα τα αφορούν, χωρίς ακόμη τα έργα να έχουν αρχίσει να γράφονται, αλλά και κατά τη διάρκεια της συγγραφής τους. Στο γενικό σημειωματάριο, σημειώνει συνεχώς τα πάντα, οτιδήποτε ενδιαφέρον παρατηρεί γύρω του, ακούει, διαβάζει, βλέπει, μαθαίνει, εμπνέεται, ονειρεύεται, θυμάται, κλπ. Δεν αφήνει καμιά καλή και «ενδιαφέρουσα» σκέψη, ιδέα, έμπνευση, πληροφορία, σημειολογία, σύνδεση, αλληγορία, μεταφορά, απόσπασμα, παραδοξολογία, οξύμωρο, λέξη, μυστικό, παρατήρηση, επισήμανση, ανάμνηση, αφορισμό, απόφθεγμα, σύλληψη, να του ξεφύγει. Όταν οτιδήποτε από αυτά βγαίνει στον δρόμο του, το καταγράφει, για να το χρησιμοποιήσει, κάπου, κάπως, αργότερα. Είναι συλλέκτης ιδεών, σκέψεων, λέξεων, πληροφοριών, ενδιαφερόντων ζητημάτων και παρατηρήσεων. Διαθέτει μια ολόκληρη αόρατη βιβλιοθήκη από αυτά.

Ο συγγραφέας που δεν το κάνει συνειδητά και αφοσιωμένα και συνεχώς αυτό το πράγμα, που δεν παρατηρεί τις φευγαλέες λεπτομέρειες του κόσμου, δεν είναι συγγραφέας.

Αυτό, σταδιακά, του δίνει μια εποπτεία πάνω στην καθημερινή πραγματικότητα που οι άλλοι άνθρωποι ούτε που την έχουν ονειρευτεί ποτέ τους. Και, σιγά-σιγά, αρχίζει να ξεχωρίζει αμέσως το συγγραφικό ίχνος όταν εμφανίζεται οπουδήποτε για να του προσφερθεί από τη συγχρονικότητα. Μόλις παρατηρεί αυτό που πρέπει, ένα καμπανάκι χτυπάει στο κεφάλι του, κι εκείνος περισυλλέγει την παρατήρηση. Κι έπειτα την αντιμετωπίζει σαν πολύτιμη πληροφορία, σαν εύθραυστο μυστικό.

Μέσα από διεργασίες όπως αυτή και πολλές άλλες, ο συγγραφέας δεν περιμένει την έμπνευση, είναι ο Κυνηγός της Έμπνευσης, εκπαιδεύεται να την αναγνωρίζει παντού γύρω του, να την παραμονεύει και να την αρπάζει με λεπτεπίλεπτο τρόπο. Δεν είναι ποτέ απροετοίμαστος για αυτό.

Έτσι, παντού και πάντα, ο συγγραφέας καταστρατηγεί μια οικειότητα με το Παράξενο. Οι αληθινοί συγγραφείς είναι ερωτευμένοι με το Παράξενο. Είναι το παρασκήνιο του κόσμου μας.

Συμφωνώ με τον J. K. Chesterton, που γράφει:

«Το ότι υπάρχει ένας κόσμος πίσω από τον κόσμο, δεν το γνωρίζουν πολλοί άνθρωποι. Βέβαια, υπάρχει και ένας άλλος άνθρωπος πίσω από κάθε άνθρωπο, αλλά κι αυτό ακόμη συχνά ο ίδιος ο άνθρωπος δεν το γνωρίζει. Υπάρχει ένα παρασκήνιο στα πάντα, ένα σκοτεινό παρασκήνιο, πολλές φορές πέρα από κάθε φαντασία. Στο παρασκήνιο αυτό, πίσω από την αυλαία του κόσμου, δεν πηγαίνει κανείς, εκτός από τους συγγραφείς…»

Η αληθινά μεγάλη ευχαρίστηση που αντλώ από τον κόσμο, προέρχεται από τα βιβλία. Ίσως γιατί ο ίδιος ο κόσμος είναι ένα ανεξάντλητο βιβλίο. Ίσως γιατί ο κάθε άνθρωπος δεν είναι παρά ακόμη ένα βιβλίο. Παραμένει ακόμη άγνωστος ο συγγραφέας του κόσμου μας. Υπάρχουν νύχτες που το μόνο που θέλω είναι να τον γνωρίσω, και να μου επιτρέψει να περιπλανηθώ στην απέραντη βιβλιοθήκη του. Έχω πολλές όμορφες ερωτήσεις να του κάνω, δίπλα από το τζάκι, πίνοντας λίγο κονιάκ…

Μια Δευτερη Ζωη

Όταν ονειρευόμαστε, ο εγκέφαλός μας λειτουργεί κανονικότατα σαν να δέχεται αληθινά ερεθίσματα, και δίνει στους επιστήμονες την εικόνα ενός εγκεφάλου που βλέπει, ακούει, οσμίζεται, γεύεται, πιάνει, κινείται, κλπ, και επεξεργάζεται πληροφορίες σαν να τις δέχεται από το εξωτερικό περιβάλλον, με τη διαφορά ότι το σώμα κοιμάται και τίποτε από όλα αυτά δεν παρατηρείται να συμβαίνει σε αυτήν την πραγματικότητα...

Έχουμε έναν δεύτερο μυστηριώδη εαυτό, ο οποίος ζει κανονικά σε έναν παράλληλο κόσμο, τον κόσμο των ονείρων: ένα ολόκληρο εναλλακτικό σύμπαν. Μια μυστηριώδης ονειρική γεωγραφία που το πανόραμά της ξανοίγεται μέσα μας. Την εξερευνούμε ασυνείδητα μέσα από αινιγματικές εμπειρίες και βιώματα που καταγράφονται από τον εγκέφαλό μας ως αληθινά, για τον οποίο έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι ενώ ονειρευόμαστε συνεχίζει να λειτουργεί κανονικά σαν να βιώνει πραγματικές καταστάσεις.

Ζούμε μέσα στα όνειρα…μια δεύτερη ζωή.

Το μάτι. Αυτό το οπτικό πεδίο συναλλαγής του εσωτερικού κόσμου με τον εξωτερικό κόσμο, το μάτι, είναι το μόνο όργανό μας που ζει από το φως ενώ το υπόλοιπο σώμα μας είναι βουτηγμένο στη λάσπη, στην ύλη. Το μάτι έχει τη μορφή του σύμπαντος. Τρεις ομόκεντροι κύκλοι το περιγράφουν, η σφαίρα, η ίριδα και η κόρη: Ο εξωτερικός κύκλος του υπεργαλαξιακού κόσμου, ο εσωτερικός κύκλος του γαλαξιακού κόσμου, ο εσώτατος κύκλος του υποσελήνιου κόσμου. Κοιτώντας κανείς (με το μάτι του) το ανθρώπινο μάτι, είναι σαν να παρατηρεί το σχέδιο του Σύμπαντος. Το μαγικό σημείο όπου ενώνεται ο άνθρωπος με τον Θεό. Τα άστρα του ουρανού εκπροσωπούνται από το άστρο του ματιού. Η ίδια η κόρη του ματιού είναι μια άβυσσος, εκεί απ’ όπου μπορεί κανείς να ατενίσει με ίλιγγο τα βάθη της ανθρώπινης ψυχής, αστρική στη φύση της και αόρατη. Κατοπτρισμένη πάνω στην κόρη είναι εκείνη η ανταύγεια ενός φωτεινού γαλαξία, το ίχνος του θεϊκού φωτός, το σπερματικό φως του κόσμου, του εσωτερικού κόσμου...

Ξέρουμε ότι πολλά από τα όνειρά μας δεν θα γίνουν αληθινά. Ίσως να μη γίνουν ποτέ αληθινά. Κι όμως, συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε.

Αυτό λέει πολλά, και δεν είναι τόσο παράδοξο όσο ακούγεται.

Έχουμε μάθει ότι τα όνειρά μας είναι σημαντικά όχι γιατί γίνονται αληθινά, αλλά γιατί μας οδηγούν σε μέρη που ποτέ δεν θα πηγαίναμε αλλιώς, και μας διδάσκουν πράγματα που ποτέ δεν ξέραμε ότι μπορούσαμε να μάθουμε…

Ο κόσμος που παρακολουθούμε, εκείνος ο κόσμος της καθημερινής μας πραγματικότητας, δεν είναι ο αληθινός κόσμος, είναι μία περιγραφή του.

Είναι η γλώσσα της πραγματικότητας που έχουμε μάθει. Γύρω μας μιλιούνται πολλές άλλες γλώσσες, πολλές άλλες εκδοχές και περιγραφές, αλλά εμείς λαμβάνουμε, επεξεργαζόμαστε και καταλαβαίνουμε μόνο τη γλώσσα που εμείς έχουμε μάθει. Η πραγματικότητα που ξέρουμε, όποια κι αν είναι αυτή, είναι το προϊόν αυτής της συνειδησιακής περιγραφής, αυτής της «γλώσσας», καθώς και των επιβεβλημένων τεχνητών νόμων της.

Έξω από αυτήν την περιγραφή και καταγραφή, ο αληθινός κόσμος είναι κρυφός.

Αν ο κόσμος αποτελούταν απλά από εικόνες, όλες οι υπόλοιπες αναρίθμητες εικόνες θα ήταν έξω από την εικόνα που εμείς βλέπουμε.

Κατά τη γνώμη μου, το πρόβλημα δεν είναι στο γεγονός ότι βλέπουμε μονάχα ένα απειροελάχιστα μικρό κομμάτι της μεγάλης εικόνας του κόσμου. Το πρόβλημα είναι στο γεγονός ότι νομίζουμε πως, αυτό το απειροελάχιστα μικρό κομμάτι που βλέπουμε και καταλαβαίνουμε, είναι η μεγάλη εικόνα.

Αναπόφευκτα, αυτό το πρόβλημα –που είναι απλό στη ρίζα του– μας αποτρέπει από το να αναζητήσουμε τη μεγάλη εικόνα, και από το να κατανοήσουμε την ίδια μας τη θέση μέσα σε αυτήν.

Δεν θα ήταν και τόσο τολμηρό αν έλεγα ότι, ο εαυτός μας είναι απόλυτο δημιούργημα της εικόνας που έχουμε για τον κόσμο. Δηλαδή, είναι ένας μικρός εαυτός.

Κατ' επέκταση, αυτός ο μικρός εαυτός, έχει μικρή γνώση, μικρή κατανόηση, μικρή έμπνευση, μικρές δυνατότητες, μικρές προεκτάσεις, μικρές πιθανότητες, μικρή νοημοσύνη, και μεγάλη μικροπρέπεια.

Και, έχω παρατηρήσει πως, όταν μεγαλώνει η εικόνα του κόσμου που βλέπουμε και κατανοούμε, μεγαλώνει και ο εαυτός, εμπλουτίζεται, αποκτά μεγαλύτερη ελευθερία (ελευθερία πνεύματος, τουλάχιστον), τα πάντα αυξάνονται για αυτόν.

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ο κόσμος, τελικά, είναι ο χάρτης του.

Όταν μεγαλώνει ο χάρτης, μεγαλώνει ο κόσμος.

Όταν ο χάρτης είναι μικρός και περιορισμένος, ο αληθινός κόσμος είναι κρυφός.

Ο κόσμος δεν είναι αυτό που φαίνεται.

Είναι πολύ μα πολύ περισσότερα πράγματα από αυτό που φαίνεται ότι είναι...ό,τι κι αν σου φαίνεται...

Τα βιβλία είναι συχνά πολύ καλός τρόπος για να βλέπεις τον κόσμο με άλλα μάτια.

Και τα βιβλία είναι παράθυρα.

Είναι σαν κιάλια που βλέπουν αλλού. Η αριστερή σελίδα για το αριστερό σου μάτι και η δεξιά σελίδα για το δεξί σου μάτι. Βάζεις μπροστά στο πρόσωπό σου ένα βιβλίο και αντικρίζεις το πανόραμα της ανάγνωσης. Το πεδίο της γνώσης από αλλού. Είναι μία τηλε-όραση. Βλέπεις μακριά, σε άλλους τόπους, σε άλλες ζωές, σε άλλα μυαλά, σε άλλους χρόνους.

Και, όταν γράφεις ένα βιβλίο, είσαι κάτι σαν οπτικός. Ρυθμίζεις έντεχνα την όραση του φίλου σου, του αναγνώστη σου, έτσι ώστε να μπορέσει να δει αλλού, να αλλάξει για λίγο την οπτική του κόσμου του και να παρακολουθήσει έναν απόκρυφο μικρόκοσμο, χαρτογραφημένο μέσα στις σελίδες…

Η Μεση Οδος

Η πεζοπορία, η οδοιπορία, η περιπλάνηση, το ταξίδι, η περιπέτεια, η περιπολία, η πρωτοπορία, η ανίχνευση, η εξερεύνηση...

Οι περισσότεροι άνθρωποι, δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν καταλαβαίνουν πόσο σημαντικά είναι όλα αυτά: Σχετίζονται με την πλοήγηση στον υλικό κόσμο.

Η τέχνη της πλοήγησης στον υλικό κόσμο είναι τόσο σημαντική όσο και η τέχνη της αναπνοής. Παραδόξως, για τους περισσότερους ανθρώπους, και οι δύο αυτές τέχνες είναι αυτοματικές συνήθειες και τίποτε παραπάνω.

Αλλά υπάρχει και η τέχνη της πλοήγησης στον πνευματικό κόσμο...

Εξασκούμε την πλοήγηση στον υλικό κόσμο χρησιμοποιώντας -διανύοντας- τις διαδρομές, και –από την άλλη– εξασκούμε την πλοήγηση στον πνευματικό κόσμο με τη φαντασία μας.

Όμως, αν συνδυάσουμε αυτά τα δύο, τις διαδρομές και τη φαντασία, έχουμε ένα νέο είδος πλοήγησης. Και πρόκειται για πλοήγηση σε ένα νέο πεδίο, ούτε πραγματικό ούτε φανταστικό, σε εκείνο το συνδετικό πεδίο μεταξύ πνεύματος και ύλης, που είναι ένα κρυφό ενδιάμεσο πεδίο, μυστικό και απαγορευμένο, για το οποίο δεν συζητά κανείς...

Αυτή είναι η λεγόμενη «αόρατη πλευρά του κόσμου», και αυτήν εννοούσε ο παππούλης μου ο Τσαρλς Φορτ όταν έλεγε ότι ανακάλυψε μία «πυξίδα για τη ναυσιπλοΐα της αόρατης πλευράς του κόσμου...»

Λοιπόν, αυτή η νέα πλοήγηση σ’ αυτό το μυστικό ενδιάμεσο πεδίο, βασίζεται –στο πρώτο στάδιο εξάσκησής της– σε μία σχετικά απλή τεχνική: να κάνεις μία πλοήγηση στο υλικό πεδίο με πνευματικό τρόπο (ή, αν το προτιμάτε έτσι, στο πνευματικό πεδίο με υλικό τρόπο).

Μία περιπλάνηση στις διαδρομές του υλικού κόσμου με πνευματικό τρόπο. Πρόκειται για ένα λειτουργικό συνδυασμό της περιπλάνησης στους δρόμους και της περιπλάνησης στη φαντασία. Κι αυτό κάνει εκείνο το ενδιάμεσο πεδίο να αρχίσει να διακρίνεται αδιόρατα. (Και διακρίνεται γιατί «ανταποκρίνεται» στην περιπλάνησή σου).

Μία αφηρημένη περιπλάνηση μέσα στον τρισδιάστατο χάρτη της πόλης, αφήνοντας τον εαυτό μας να παρασυρθεί από τη φαντασία, αλλά ταυτόχρονα και να παρασυρθεί από τους δρόμους. Δηλαδή, να παρασυρθεί στις διαδρομές της φαντασίας, και ταυτόχρονα να παρασυρθεί από τις διαδρομές της πόλης. Να παρασυρθεί από τη ροή των συλλογισμών, και ταυτόχρονα να παρασυρθεί στη ροή των δρόμων. Από τα «μονοπάτια της σκέψης» και από τα μονοπάτια του κόσμου. Να «αποπροσανατολιστεί» κάποιος από τον εαυτό του, και ταυτόχρονα να αποπροσανατολιστεί μέσα στην πόλη. Να «περι-πλανηθεί»…

Μ’ αυτόν τον τρόπο, ο εσωτερικός κόσμος μεταμορφώνεται σε εξωτερικό και μπορείς να περιπλανηθείς κανονικά μέσα του: να τον περπατήσεις.

Αν προτιμάτε, ο εξωτερικός κόσμος μεταμορφώνεται σε εσωτερικό και μπορείς να περιπλανηθείς σ’ αυτόν με τη σκέψη σου.

Το ίδιο είναι, απλά εξαρτάται από την οπτική γωνία από την οποία το βλέπεις…

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιπλάνησης, που σε πρώτη φάση γίνεται χωρίς νόημα, ο περιπλανώμενος είναι βυθισμένος σε μια επιλεγμένη φαντασίωση, (αλλά και στους αυθόρμητους συλλογισμούς του, ακολουθώντας με τον νου του ελεύθερα τη ροή τους, παρατηρώντας πως αυτή αρχίζει να σχετίζεται με τα ερεθίσματα που λαμβάνει από ολόγυρά του), και καθώς ακολουθεί τελείως αυθόρμητες διαδρομές, σταδιακά αρχίζει να συμβαίνει το εξής:

Η περιπλάνησή του αρχίζει να αποκτά νόημα, είναι σαν να βαδίζει πάνω σε υπονοούμενα, σαν να γράφει ή να διαβάζει ένα κείμενο, τα πάντα γύρω του αποκτούν ένα ιδιόμορφο νόημα, ή ένα πλέγμα από κρυφά νοήματα, που του αποκαλύπτονται, που συνδέονται όλο και περισσότερο με τους συλλογισμούς του. Φτάνει σε ένα σημείο που αυτό το φαινόμενο γίνεται τόσο έντονο, που ο περιπλανώμενος θεωρεί ότι μπορεί να κοντρολάρει το ίδιο το τοπίο, και όχι μόνο τις σκέψεις του. Η Πλοήγηση έχει ξεκινήσει…

Για τον Πλοηγό που θα το κάνει αυτό, οι συνηθισμένοι υλικοί δρόμοι του κόσμου χάνουν κάθε συμβατική σημασία. Οι διαδρομές αποκτούν ένα τελείως διαφορετικό νόημα γι’ αυτόν, η πόλη η ίδια μεταλλάσσεται μυστικά, οι δρόμοι της οδηγούν «αλλού»…

Χωρις Εμενα

Ο κόσμος που ζούμε, είναι ένα πάρα πολύ παράξενο μέρος! Αλλά, εγκλωβισμένοι μέσα στις υποθέσεις της καθημερινότητάς μας, έχουμε την τάση να το ξεχνάμε αυτό ή να το αγνοούμε. Εμείς οι ίδιοι που βαδίζουμε σ’ αυτό το παράξενο μέρος, είμαστε πάρα πολύ παράξενα όντα…
Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που δεν ξέρουμε για τους μηχανισμούς του κόσμου και του εαυτού μας, που φοβόμαστε να παραδεχτούμε αυτή την μεγάλη αλήθεια. Θέλουμε τον κόσμο και τον εαυτό μας να είναι μικροί, συγκεκριμένοι και περιορισμένοι, για να μπορούμε να τους ελέγχουμε και να νιώθουμε ασφαλείς. Αλλά τον κόσμο και τον εαυτό μας, τους διατρέχουν δυνάμεις ανεξιχνίαστες. Βιαστήκαμε να τους δώσουμε ονόματα, περιγραφές, επιστήμες, για να μπορούμε να έχουμε έναν υποτυπώδη έλεγχο πάνω στην αχαλίνωτη πραγματικότητα. Κι όμως, τα πράγματα δεν τελειώνουν στα όρια που έχουν θέσει αυτές οι εξηγήσεις. Τα πράγματα είναι ατέλειωτα .
Αυτή τη βροχερή νύχτα, μέσα στη μοναξιά μου, καθώς γράφω, έχω δίπλα μου ένα βιβλίο κιτρινισμένο από το χρόνο, το Pensees του Blaise Pascal. Ανοίγω μια σελίδα στην τύχη και διαβάζω:
«Όταν ατενίζω μπροστά μου τον ορίζοντα με το περιορισμένο βλέμμα μου… τί αχανές διάστημα είναι αυτό μέσα στο οποίο εγώ δεν υπάρχω! Κι αν κοιτάξω πίσω μου… τί φρικτή δίνη ατέλειωτων χρόνων που εγώ δεν υπήρξα! Όταν βυθίζομαι στον κόσμο της γνώσης… τί απύθμενες θάλασσες γνώσεων που εγώ δε γνωρίζω και ίσως ούτε θα γνωρίσω ποτέ! Πόσα πράγματα συμβαίνουν συνεχώς, χωρίς εμένα! Και… πόσο λίγο χώρο καταλαμβάνω εγώ σ’ αυτή την ατέρμονη άβυσσο του Χρόνου…»

Είδα το σπίτι που μένει ο Θεός.
Ταξίδευα με το τραίνο και το είδα να περνά μέσα στη νύχτα.
Είχε φως στο παράθυρο, και μια μικρή αυλή.
Καθόταν εκεί και διάβαζε, ανάμεσα στα βιβλία του, και σήκωσε το βλέμμα του, και κοίταξε από το παράθυρο το τραίνο μου να περνά μέσα στη νύχτα.
Ήμουν μόνος μου στο βαγόνι, και μου χαμογέλασε…

Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Οι αληθινοί Συγγραφείς, οι εξερευνητές των ανθρώπινων ονείρων, οι πολεμιστές των ιδεών και των λέξεων, οι ονειροπόλοι που οραματίζονται νέους κόσμους στο σύμπαν μιας σελίδας, που δημιουργούν την ζωντανή φαντασία της ανθρωπότητας, οι αληθινοί Συγγραφείς, επιζητούν να μιλήσουν για το ανείπωτο, να βάλουν σε λόγια το ανήκουστο, να φωτίσουν το Άγνωστο, να διασώσουν το χαμένο, να περιγράψουν το απερίγραπτο, να διηγηθούν όλες τις ιστορίες που δεν διηγήθηκε ποτέ κανείς. Η λογοτεχνία τους είναι η ίδια η οικουμενική μνήμη των περίτεχνων ονείρων του κόσμου μας, η κιβωτός της ιστορίας της ανθρώπινης θέλησης, της δραματικής προσπάθειας να προσεγγιστεί το άφταστο άστρο, της συγκλονιστικής ανθρώπινης περιπέτειας που διαρκεί όσο θα διαρκεί η καταγραφή της. Η μνήμη των βάρδων είναι η μνήμη του κόσμου. Η μνήμη των εξερευνητών είναι οι χάρτες του κόσμου.

. . . . .
Όλα τα πράγματα συνδέονται. Οι αληθινοί Συγγραφείς γνωρίζουν αυτό το μυστικό, και εφαρμόζουν την τέχνη του για να αποκαλύψουν την κρυφή δομή του κόσμου. Οι ατμόσφαιρες, τα μηνύματα, η τέχνη, οι ιστορίες, οι ιδέες, οι ήρωες, οι μνήμες, είναι αιθέρια εργαλεία που χρησιμοποιούνται για να αποκαλύψουν το αραβούργημα των δικτύων που ενώνουν τα πάντα, σε ένα βαθύτερο επίπεδο που κανείς δεν παρατηρεί εκτός από τους Συγγραφείς.

. . . . .
Οι εικόνες, οι εμπνεύσεις, οι γνώσεις και οι πληροφορίες, ταξιδεύουν στον χώρο και στον χρόνο σταλμένες από τους Συγγραφείς. Είναι ο καθρέφτης του κόσμου. Του αληθινού κόσμου. Εκείνου που βρίσκεται μέσα μας. Του κόσμου της φαντασίας μας. Που δημιούργησε το Σύμπαν. Το αληθινό δικό μας Σύμπαν. Της ανθρώπινης ψυχής.