Το Νέο Τεύχος του Περιοδικού STRANGE

από Π. Β. Γ. on 31.3.11 48 Σχόλια

48 comments:

Ανώνυμος είπε...

Κυριε Γιαννουλακη καλησπερα σας.Θα ηθελα αρχικα να ρωτησω,επειδη προσφατα επεσε στην αντιληψη μου το θεμα,τι ακριβως συμβαινει με το CosmopoliS Project(urbanomancy-magapolisomancy).Εχουν ακουστει παρα πολλες εκδοχες.Απο εξαιρετικα περιπλοκες μεχρι ιδιαιτερα επικριτικες εναντιον σας.Το μπλογκ http://urbanomancy.blogspot.com/ ειναι δικο σας?Τελος,θα ηθελα να σας ξαναζητησω ενα αναλυτικοτατο αφιερωμα στο Strange για τον σπουδαιο Βαγγελη Παπαθανασιου.
Ευχαριστω πολυ,Ανδρεας.

31 Μαρτίου 2011 στις 3:02:00 μ.μ. CEST
giorgos είπε...

Tο περιμεναμε πως κςι πως ειδικα με τον κΑριβανη μεσα θα σκισει...Κανενα νεο για το βιβλιο του εχουμε;Οπως περιμενουμε και το αρθρο για την Υεμενη κ τα περιεργα που συμβαινουν εκει...Αστροπυλες,στρατιωτικες δυναμεις,πειρατες(της καραιβικης εχουν σχεση αραγε σε αλλο επιπεδο;)Ιρεμ πιο πανω κ Μεγαλοι Παλαοι,ειχε γραψει και ο >>...<<κατι σχετικο πιο παλια σε μεγαλο αρθρο με τον Αρκτουρο(χαθηκε παλι απο το περιοδικο),ερχονται και οι αλλαγες στον πλανητη πολλα δενουν...Το περιοδικο θα βγαινει καθε μηνα η αλλαξε;Να σαι παντα καλα και να σε διαβαζουμε συν-ταξιδιωτη Παντελη...

31 Μαρτίου 2011 στις 3:24:00 μ.μ. CEST
Σύλλας Κών/νος είπε...

Κε Γιαννουλάκη μπορειτε να μου πειτε ακριβως τι σημαινει αυτη η φραση ''Ecce Veneris hortatory et armiger liber advenit ultro''. Βρισκεται σε καποιο απο τα κειμενα του Απουλήιου?

1 Απριλίου 2011 στις 12:38:00 π.μ. CEST
AidyL είπε...

Χαίρετε κ. Γιαννουλάκη
σας εύχομαι τα καλύτερα για εσάς και για το περιοδικό «μας». (εμείς οι αναγνώστες του το θεωρούμε και δικό μας)
Θέλω να σας πω πως τα τελευταια τεύχη του ΣτρανΓη είναι εξαιρετικά και ότι είναι το πιο ιδιαίτερο περιοδικό που υπάρχει και ότι έχει πάντα το δικό του αυθεντικό χαρακτήρα που συνδιάζει πολλά στοιχεία που του δίνουν το ύφος και τις θέσεις του. Τα θέματα που πάντοτε επιλέγετε να τονίσετε και να αναλύσετε, είναι καίρια.
Ευχαριστώ για το τεύχος αυτό. Κάτι μου έκανε. Ακόμη το εξερευνώ. Αυτό το τεύχος φιλοξενεί το καταπληκτικό άρθρο του κ. Αριβάνη που είναι η πιο ψύχραιμη επιστημονική ανοιχτόμυαλη και λεπτομερής ανάλυση που έχω διαβάσει για το τι συμβαίνει στο πλανήτη μας. Και να πω ότι με εντυπωσίασε στη θέση και στα στοιχεία του το μεγάλο άρθρο του κ. Φερεσιάδη για το ποιες είναι οι ρίζες του συστήματος που χρησιμοποιεί το "βιοτεχνικό ιερατείο" για να εγκαθιδρύει τους ελέγχους στις μάζες των ανθρώπων και στον καθένα και στην καθεμιά μας προσωπικά και εγωιστικά, η ρομποτοκοινωνία με όλα της τα συστατικά. Και αποδείχνει στο άρθρο τι πιστεύουν αυτοί που τα κάνουν αυτά στις κοινωνίες και από που ξεκινούν οι μεθοδολογίες τους και πως.
Όχι δεν είμαστε ρομπότ!
Υπέροχο το εντιτόριαλ σας, το διαβάζω και το ξαναδιαβάζω. Λέτε τα πάντα μέσα σε μια σελίδα! Τα πάντα για τη πραγματικότητα μας. Είναι τρομερό χάρισμα αυτό που έχετε.
Να είστε καλά και να συνεχίσετε το έργο σας που το αγαπάμε και το χρειαζόμαστε σα φάρο στη μαύρη θάλασα (δεν υπερβάλω).
Περιμένουμε την ετήσια ομιλία σας. Πότε θα γίνει; Αργήσατε φέτος νομίζω και πια ανυπομονούμε κι εγώ και πολλοί φίλοι.
Σας παρακαλώ ενημερώστε μας.
Με τιμή
μια Συνταξιδιώτισα
Λυδία

ΥΓ
Μακάρι να σωθεί ο "Αρίσταρχος" και να συνεχίσουμε να βλέπουμε το σύμπαν με ελληνικά μάτια. Τι εικόνες! Το σύμπαν μας βλέπει; Βλέπει τα χάλια μας;

6 Απριλίου 2011 στις 7:18:00 μ.μ. CEST
prasino liker είπε...

Στο τευχος του Απριλιου ,που μολις πριν δυο μερες εφθασε εδω,αναμεσα στις σελιδες του υπαρχει μια πολυ γλυκεια εικονα.Εκπεμπει γαληνη ηρεμια ,τρυφεροτητα.Ετσι νομιζω.Ειναι
//Τα ωραιοτερα ποιηματα του κοσμου//
επιλογη απο τον κυριο Χριστο Γουδη.Μαλλον διαβαζοντας το βιβλιο θα μπορουμε με σιγουρια να πουμε οτι ζουμε την αληθινη πραγματικοτητα και μια και η πραγματικοτητα ειναι ευπλαστη,οπως αναφερετε στο editorial ας την τροφοδοτησουμε με κατι μοναδικο.Τα ομορφα συναισθηματα.
Τα κειμενα του περιοδικου δεν τα εχω διαβασει ακομα ,περα απο το editorial.
Να ειστε ολοι καλα μια και ζουμε στον κοσμο των θαυματων.

7 Απριλίου 2011 στις 12:04:00 π.μ. CEST
Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ με τους προλαλήσαντες
Και πέρα από το γαμάτο editorial στο τεύχος αυτό του Strange λάμπει και ο Δημήτρης Τσουμάνης που γράφει για την "Αλχημεία ενάντια στην Παγκόσμια Ασθένεια - Ο Κόσμος Θαυμάτων" αποδίδει το σύγχρονο αλχημιστή Παύλο Λουκαρέλι , που λέει κάτι συνταρακτικό αποκαλυπτικό :

«,,,Η περιγραφή του sujet des sages (του «υπo–κειμένου» των σοφών), της ύλης πάνω στην οποία ο αλχημιστής εργάζεται, είναι ξεκάθαρη. Αν παρατηρήσετε, από τον Rupescissa (14ος αιώνας) ως τον Fulcanelli, περιγράφεται μια ύλη βρώμικη, ευτελής, που δεν αξίζει τίποτα, είναι απαίσια, είναι κάτι το δυσώδες, είναι ένα πράγμα δημιουργημένο από...είναι φρικαλέο... Όμως αυτός ο μικρόκοσμος είναι η αναπαραγωγή εις μικρόν του κόσμου μας. Του κόσμου μας! Όταν ο Fulcanelli λέει ότι το Υποκειμένο των Σοφών παριστάνεται ως Διάβολος – ο Διάβολος είναι ο κόσμος μας.
Είστε στο εσωτερικό ενός κόσμου δαιμονικού, διαβολικού... είναι αυτή η αρρώστια! Κάτι συνέβη κατά τη διάρκεια της Δημιουργίας, κάτι δεν λειτούργησε. Πιθανώς ο Δημιουργός μας δεν ήταν ο καλύτερος δυνατός, υπήρχαν καλύτεροι...αλλά μας έδωσαν εκείνον εκεί, και τελικώς έκανε λάθη, ε; Έσφαλε!

» Ο κόσμος όλος το διηγείται...Όταν ήμουν νέος πήγαινα στο κατηχητικό στην Ιταλία, δεν ξέρω στη Γαλλία, και μας εξιστορούσαν το προπατορικό αμάρτημα και τα λοιπά...ολόκληρη η βιβλική παράδοση...Στην Ινδία ο Σίβα αποκοιμιέται και αρχίζει να ονειρεύεται...να έχει έναν εφιάλτη πιθανώς! Στην ταοϊστική παράδοση χάνεται η επαφή με το Ταό και τα λοιπά... Στη μασονική παράδοση είναι ο Χιράμ που πεθαίνει, δολοφονημένος...αυτή η διακοπή στην κατασκευή του Ναού, συνεπώς κατά τη διάρκεια της δημιουργίας του κόσμου.
Συνέβη ένα τραύμα, υπήρξε κάποιο λάθος. Η Δημιουργία διακόπηκε, ο άνθρωπος...είναι μια υπόθεση, είναι μια δυνατότητα... Ο άνθρωπος–θεός, ο Κύριος...είναι μια δυνατότητα...

» Αλλά τότε, σκεφθείτε, πρώτο συμπέρασμα: αν σε αυτόν τον κόσμο τα πάντα ασθενούν –ας φανταστούμε ένα AIDS παγκόσμιο... Είναι μια αναλογία ενδιαφέρουσα επειδή πράγματι είναι ένα είδος ασθένειας του παγκόσμιου ανοσοποιητικού συστήματος, ε; Υπάρχει ένα AIDS παγκόσμιο, τα πάντα έχουν αρρωστήσει: τα χωνευτήρια σας είναι άρρωστα, τα μέταλλά σας είναι άρρωστα, οι αποστακτήρες σας είναι άρρωστοι, τα φυτά σας, τα άλατά σας, ο υδράργυρός σας...είναι άρρωστα τα πάντα. Και εσείς σκέφεστε ότι μπορείτε να φτιάξετε ένα εμβόλιο με κάτι άρρωστο; Είναι σαν κάποιος άρρωστος από AIDS να ήθελε να θεραπευθεί με αυτομεταγγίσεις –είναι λίγο βλακώδες, ε;
Συνεπώς, η σύγχρονη φυσική και τα μαθηματικά μας δείχνουν αυτό: το θεώρημα του Γκέντελ, δεν ξέρω αν το γνωρίζετε, λέει ότι δεν είναι δυνατόν να κατασκευάσεις ένα λογικό σύστημα το οποίο να μην προβλέπει πράξεις που αυτοαποδεικνύονται εκ των προτέρων. Είναι η κατάδειξη της ασθένειας από την οπτική γωνία των μαθηματικών.
Καλώς, έλεγα...η αρχή της απροσδιοριστίας του Χάιζενμπεργκ, είναι μια άλλη κατάδειξη της αρρώστιας του κόσμου. Είναι ένα όριο στη δυνατότητα για γνώση όχι όσον αφορά τον μικρόκοσμό μας, όχι απαραιτήτως στις δικές μας μικρές διαστάσεις...ο εικονικός πειραματισμός του Σρέντιγκερ κατέδειξε ότι ισχύει επίσης και για τις μεγάλες διαστάσεις. Το όριο της ταχύτητας του φωτός... Εξακολουθούμε με την έρευνα στη φυσική, τη χημεία, την ιατρική, να σπάζουμε το κεφάλι μας ενάντια στην παγκόσμια αρρώστια.
Συνεπώς, στο εσωτερικό αυτής της εκδηλώσεως δεν είναι δυνατόν να διασωθούμε, να θεραπευθούμε. Χρειάζεται μια παρέμβαση από το εξωτερικό, είναι προφανές. Χρειάζεται να γεννηθεί κάτι που να είναι αμόλυντο. ,,,,,,»

Πραγματικά διαφωτιστικό !!

Παντελή περιμένουμε την ομιλία σας στην Αθήνα ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ

XENOS - ΑBRAX

7 Απριλίου 2011 στις 3:11:00 μ.μ. CEST
Ανώνυμος είπε...

Ένα από τα καλύτερα τεύχη του Strange. Ever! Μπράβο

7 Απριλίου 2011 στις 3:14:00 μ.μ. CEST
Ανώνυμος είπε...

εξαιρετικά τα άρθρα του κου Φερεσιάδη και του κου Τσουμάνη

κύριε Γιαννουλάκη οι τρεις τελείες δεν γράφουν πιά στο περιοδικό; αναμένουμε μήνες μιά νέα ασπρόμαυρη στήλη εναγωνίως

8 Απριλίου 2011 στις 12:11:00 μ.μ. CEST
Ανώνυμος είπε...

Πολύ καλό τεύχος. Εύγε! Εύχομαι να συνεχίσετε έτσι και ακόμη καλύτερα, ει δυνατόν. Όλα τα άρθρα ήταν πολύ πολύ ενδιαφέροντα αλλά ξεχώρισα το άρθρο του Νίκου Φερεσιάδη, το δίκο σου Παντελή αλλά και του Δ. Τσουμάνη. Μπράβο σου Παντελή σε εσένα και στους συνεργάτες σου. Περιμένουμε εναγωνίως ομιλία σου στην Αθήνα. Προτείνω και θέμα: ομιλία για τις Μυστικές Εταιρίες, Εσωτερικά Τάγματα, Μυητικές σχολές και Στοές, Αρχαιογνωσία κτλ ή έστω κάτι σχετικό, αν αυτό είναι δυνατόν σε μια ομιλία. Καταλαβαίνω πως αυτό το θέμα είναι τεράστιο και αρκετά πολύπλοκο ή "σκοτεινό" και θολό, αλλά κάπως νομίζω ότι μπορείτε να το προσσεγγίσετε με τον δικό σας πιο "ψύχραιμο" , ενημερωμένο και ιδιαίτερο τρόπο σκέψης (μιάς και το θέμα πέρα απο τα άλλα είναι αρκούντος "δύστροπο" ή "ευαίσθητο"). Νομίζω θα είχε πολύ ενδιαφέρον μια τέτοια ομιλία, μιας και δεν γίνονται "ανοιχτά" σχεδόν ποτέ τέτοιες ομιλίες. Όταν γίνονται, συνήθως είναι μονόπλευρες, όχι καλά ενημερωμένες, υπεραπλουστευτικές ή ακόμη και "ύποπτες" και υπερ της μίας ή άλλης σχετικής άποψης απο συγκεκριμένους πομπούς και κέντρα που προσωπικά τουλάχιστον δεν με ικανοποιηούν.

Σαν ενναλακτική ομιλία , θα πρότεινα: Ο Μαγικός Κόσμος ή Ο Κόσμος του Πνεύματος ... ή ίσως και Ενναλακτικές Πραγματικότητες ... Γενικά , θα με ενδιάφερε πολύ να ακούσω (πιστεύω πως ενδιαφέρει πολύ και άλλους συνταξιδιώτες) μια ομιλία σχετική με την άποψη σας περι θρησκειών, μυστικισμού , εσωτερισμού κτλ που δημοσιεύεται κατά καιρούς διάφορα τέτοια θέματα και στο περιοδικό.

Πάντα βέβαια, όλα αυτά τα εννοώ, με την δική σας (ελπίζω και "μας") "strange" τoποθέτηση - οπτική - πρόθεση , γύρω απο όλα αυτά τα θέματα.

13 Απριλίου 2011 στις 6:39:00 μ.μ. CEST
Ανώνυμος είπε...

Είμαι ο προηγούμενος "ανώνυμος" που είπα τα περι ομιλίας.

Το θέμα , τώρα που το σκέφτομαι,καλύτερα, θα μπορούσε να "συνοψιστεί" στον εξής τίτλο : Η "Μυστική Παράδοση" (γιατί νομίζω ότι περί αυτού πραγματικά πρόκειται), ένας όρος που έχεις και εσύ Παντελή, σε κάποια κείμενα σου χρησιμοποιείσει.

Ευχαριστώ.


- Τάκης Λ.

13 Απριλίου 2011 στις 7:14:00 μ.μ. CEST
Ανώνυμος είπε...

Κύριε Γιαννουλάκη σας εύχομαι ευτυχία και δύναμη στο ταξίδι σας για την γνώση! Σύμφωνα με αυτά που έχω διαβάσει για εσάς , μέσα από τα βιβλία σας, έχω καταλάβει ότι σαν άνθρωπος της γνώσης ασχολείστε με πολλά και ιδιαίτερα ζητήματα. Ένα από αυτά είναι η αναζήτηση σπάνιων βιβλίων• σαν αποτέλεσμα αυτού θα έχετε στην κατοχή σας πολλά σπάνια και ανεκτίμητης αξίας βιβλία. Το τελευταίο καιρό ασχολούμαι με τη φιλοσοφία και την αρχαία πνευματική παράδοση των Τολτέκων ( έχω στην κατοχή μου σε ελληνική μετάφραση όλα τα βιβλία του Carlos Castaneda, 3 του Theun Mares , 1 της Florida Donner και 1 του Victor Sanchez μέχρι στιγμής). Θα ήθελα πάνω σε αυτό το ζήτημα να μου προτείνεται κάποια βιβλία και συγγραφείς που εντρυφούν στην φιλοσοφία και εναλλακτική κοσμοθεωρία αρχαίων ινδιάνικων φύλων που έδρασαν στην περιοχή του Μεξικού, Βορείου και Νοτίου Αμερικής. Ευχαριστώ πολύ για τα όσα έχετε προσφέρει σε ανθρώπους που προσπαθούν με τον τρόπο τους να δώσουν τη μάχη τους ενάντια στη φυλακή του κόσμου!

15 Απριλίου 2011 στις 4:11:00 μ.μ. CEST
Ανώνυμος είπε...

Εξαιρετικό το άρθρο του Φερεσιάδη. Μια καλή απάντηση σε όλα αυτά περί ρομπότ και εγωιστικών γονιδίων βρίσκεται στο υπόγειο του Ντοστογιέφσκι, αν και γράφτηκε πριν από σχεδόν 150 χρόνια.
Ο άνθρωπος πολλές φορές δεν κάνει πράγματα που είναι προς όφελός του, δεν τείνει κατ’ ανάγκη προς το κέρδος αλλά προς την ελευθερία της βούλησης του, έστω και αν αυτή είναι μια ψευδαίσθηση. Η ψυχή του ανθρώπου είναι πάνω από τα μθηματικάκαι τους αριθμούς...

17 Απριλίου 2011 στις 1:03:00 μ.μ. CEST
Ανώνυμος είπε...

Γεια σου Παντελή(ή Nyarlathotep...)!Ανάμεσα στα τόσα φοβερά και τρομερά,απίστευτα(ή μήπως όχι,αφού όταν τα πιστέψεις εισέρχονται στην πραγματικότητά σου,χμ) θέματα που μας έχεις δώσει ήτανε και αυτό με τις 200(196 για την ακρίβεια μαζί με κάποιες ύστερες προσθήκες)ταινίες με τη μυστική ροή πληροφοριών.Δεν ξέρω αν είναι πολλοί εκεί έξω που τους έχει κολλήσει το meme της εύρεσης όλων,αλλά εγώ προσπαθώ ακόμη.Προσπάθησα να συνεισφέρω με κάποιες δικές μου ανακαλύψεις αλλά ή αποχώρηση σου από forum που συμμετείχες δεν μου επέτρεψε να επιβεβαιώσω αν όντως μπορούμε να τις προσθέσουμε στη λίστα.Θα αναφέρω μερικές εδώ αν τις έχεις δει να μου πεις τη γνώμη σου,αν όχι θα σε προτρέψω να τις δεις.
Πρώτα αυτές που θεωρώ σίγουρες:
Light Years(Gandahar)-Rene Laloux
Time Masters-Rene Laloux
Hombre mirando al sudeste-Eliseo Subiela
Animatrix
Broken Saints-Brooke Burgess
Inception-Christopher Nolan
La Antena-Esteban Sapir
Wojna swiatow - nastepne stulecie-Piotr Szulkin
Black Swan-Darren Aronofsky
Stranger Than Fiction-Marc Forster
The Fountain-Darren Aronofsky
La science des reves-Michel Gondry
eXistenZ-David Cronenberg
The Imaginarium of Doctor Parnassus-Terry Gilliam
Metropia-Tarik Saleh
The Adjustment Bureau-George Nolfi
Κυνόδοντας-Γιώργος Λάνθιμος
και μερικές που ίσως να έχουν σχέση:
Ink-Jamin Winans
Ergo Proxy(σειρά anime)
The Neverending Story-Wolfgang Petersen
Bridge to Terabithia-Gabor Csupo
Chronopolis-Piotr Kamler
The Happening-M. Night Shyamalan
Papurika-Satoshi Kon
Ιστορία 52-Αλέξης Αλεξίου
The Awakening-Michael Petroni
αυτές για αρχή και κάποια στιγμή θα συνεχίσω με τις υπόλοιπες που είναι και πιο απίθανο να σχετίζονται.Ειδικά για το Broken Saints που δεν είναι ακριβώς ταινία είναι σαν κάποιος σαν εσένα εκεί έξω θέλει να μας δώσει όλες τις πληροφορίες που εξέπεμψαν μεγάλοι δάσκαλοι μαζεμένες...
Πάντως σε αυτό το ζήτημα η μοναδική που δεν έχω βρει κανένα ίχνος ειναι το The beyond-Albert Zenox.Ίσως βέβαια και να είναι το τελικό κλειδί αφού τελειώσω με τις υπόλοιπες...
Περιμένουμε εναγωνίως την ομιλία σου στην Αθήνα και εύχομαι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζετε στην έκδοση των αγαπημένων μας περιοδικών να τελειώσουν σύντομα...
ΔΑΝΑΟΣ

18 Απριλίου 2011 στις 1:39:00 π.μ. CEST
Ανώνυμος είπε...

Κύριε Γιαννουλάκη θα πάτε;

http://hplfilmfestival.com/

18 Απριλίου 2011 στις 2:52:00 μ.μ. CEST
ANDRIANOS T. είπε...

Παντελή καλησπέρα. Διαβάζοντας τις επιστολές τις Ομάδας Ε, μου έκανε εντύπωση το εξής: ότι θεωρεί ως τραγικές ημέρες και μεγάλες ήττες για τον Ελληνισμό την μάχη του Μαντζικέρτ(1071) και την Μικρασιατική καταστροφή. παραδόξως δεν αναφέρουν το 1453. το μαντζικέρτ γιατι το αναφέρουν; ισως επειδή τότε θεωρεί η Ομάδα Ε, ότι άρχισε η πτώση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας; θα κανετε κάποια μελέτη ως συμπερασμα για τις επιστολές στο περιοδικό;
Παντελή η Μυστική Ελλάδα ποτε θα κυκλοφορήσει πάλι;
και κάτι αλλο, λίγο άσχετο. επειδή θέλω να επισκεφθώ το Εδιμβούργο το καλοκαίρι και γνωρίζω την σχέση σου με αυτό, θα ήθελα αν μπορείς να μου προτείνεις κάποια ξενοδοχεία ή hostels σε λογική τιμή. με ένα πρώτο ψάξιμο είδα ότι είναι λίγο ακριβή η διαμονή. αυτά παντελή, σε ευχαριστώ και περιμένουμε το καινούριο strange και το βιβλίο του Κου Αριβάνη.

18 Απριλίου 2011 στις 6:16:00 μ.μ. CEST
Ανώνυμος είπε...

Χαίρετε
ειλικρινά
καταπληκτικό τεύχος
θερμά συγχαρητήρια
καλό κουράγιο
καλή δύναμη

χ.

19 Απριλίου 2011 στις 10:29:00 μ.μ. CEST
Διονύσιος Σαμπόνης είπε...

@ΔΑΝΑΟΣ
Δαναέ, δεν είσαι μόνος! Είμαστε και άλλοι που έχουμε κολλήσει το αντιστασιακό κινηματογραφικό meme των 200+ ταινιών. Αναφερόμαστε στο τεύχος #85 Φεβρουαρίου 2006.
Αν θέλεις, επικοινώνησε μαζί μου στο dionysios.sabonis@yahoo.gr να πούμε, να ανταλλάξουμε και να προτείνουμε προσθήκες. Καλώ και όποιους άλλους αντιστέκοντες κινηματογραφόφιλους επιθυμούν να επικοινωνήσουν μαζί μου. Καλώ επίσης εσάς κε Γιαννουλάκη να ετοιμάσετε update-Μερος Β', της Κινηματογραφικής Αντίστασης, πέντε χρόνια μετά!
Διονύσης

24 Απριλίου 2011 στις 3:34:00 π.μ. CEST
Ανώνυμος είπε...

Χρόνια Πολλά !

Κρίμα που το περιοδικό βγαίνει τοσο αραιά τελευταία,
ωραία άρθρα, με τη συνέχεια του megapolisomancy/cosmopolis τι γίνεται ?

24 Απριλίου 2011 στις 8:02:00 μ.μ. CEST
Ανώνυμος είπε...

Συλλεκτικά βιβλία Τρόμου:

http://www.abebooks....ean-press.shtml

5 Μαΐου 2011 στις 12:53:00 π.μ. CEST
Ανώνυμος είπε...

Κυριε Γιαννουλακη,επεσε στην αντιληψη μου το βιβλιο "Είμαστε όλοι στοιχειωμένοι" του Τσακ Πολανικ(fight club) και μου φανηκε αρκετα ενδιαφερον ως θεματολογια.
Ψαχνοντας ομως για κριτικες, ειδα οτι σε ορισμενα σημεια ξεπερναει τα ορια του μεσου αναγνωστη(πολλοι το αφησαν στη μεση).
Με αφορμη αυτο το βιβλιο λοιπον,θα με ενδιεφερε η αποψη σας,για το αν υπαρχουν ορια στη λογοτεχνια και αν πολλες φορες βοηθαει η χρηση του σοκ για λογους αφυπνισης του μεσου αναγνωστη ή απλα αποτελει ενα ακομα πετυχημενο μεσο προωθησης του "προιοντος".

5 Μαΐου 2011 στις 1:49:00 π.μ. CEST
Π. Β. Γ. είπε...

@ Ανώνυμος 1 :

Λέτε ότι έχουν ακουστεί πάρα πολλές εκδοχές για το Cosmopolis Project μας. Χαίρομαι. Ακόμη και για τις «ιδιαίτερα επικριτικές» που λέτε (αν και προτιμώ τις «εξαιρετικά περίπλοκες», αφού οι άλλες δεν ξέρουν καν τι «επικρίνουν»). (Οι άνθρωποι, από φθόνο ή από άγνοια, συχνά κατηγορούν αυτό που δεν καταλαβαίνουν. Αυτό είναι ιδιαίτερα κολακευτικό, διότι με εξισώνει με τους αγαπημένους μας ήρωες, όταν συμβαίνει...)
Όπως και για οτιδήποτε άλλο, έτσι και μ' αυτό, θα πρέπει να ασχοληθείτε για να μάθετε τι ακριβώς συμβαίνει...
Για το αφιέρωμα που λέτε, το έχω σκεφτεί κι εγώ, με την πρώτη ευκαιρία θα το προτείνω στον κ. Παπαθανασίου, θα ήταν μεγάλη μας χαρά.
Ευχαριστώ κι εγώ.

@ giorgos :

Το βιβλίο του κ. Αριβάνη δεν έχει ξεπεράσει ακόμη το, κάπως πολύπλοκο, στάδιο της επιμέλειας. Ελπίζω σύντομα να βρει τον δρόμο του για τα βιβλιοπωλεία.
Οι «Πειρατές της Καραϊβικής», στους οποίους αναφέρθηκες, είναι ένα καταπληκτικό μέρος στην αυθεντική παλιά Disneyland, στο Anaheim του Orange County στην California.
Νομίζω ότι εκεί κρύβονται οι Αστροπύλες.
Δεν έχει σημασία πότε βγαίνει το περιοδικό, αλλά πότε μπαίνεις εσύ.
Να είσαι κι εσύ πάντα καλά, Συνταξιδιώτη.

@ Σύλλας Κων/νος :

Η Φράση που παραθέτεις νομίζω ότι είναι από τον "Χρυσό Γάιδαρο" του Απουλήιου, (Metamorphoseon Libri ΙΙ), ίσως την πρώτη μεγάλη μαγική διήγηση της Ιστορίας.
Δεν μού είναι ξεκάθαρο το ακριβές νόημα αυτής της λατινικής φράσης, αλλά πρόκειται για κάτι σαν πρόποση, ένας χαιρετισμός προς την κούπα με το κρασί, σε συμπόσιο. Πρόκειται μάλλον για αναφορά στα διονυσιακά μυστήρια, «χωρίς τον διόνυσο, το κρασί, δεν μπορεί να υπάρξει αγάπη», «ο οίνος είναι βοηθός της Αφροδίτης και των πόθων της», σχετίζεται και με κάτι ανάλογο που λέγεται στις Βάκχες του Ευρυπίδη, αλλά και με εκείνη τη μυστικιστική ρήση :
«ος δ' από τούδε πίησι ποτηρίου, 'κείνον ίμερος αιρήσει καλλιστεφάνου Αφροδίτης...» Όποιος πιεί από αυτό το ποτήριο, κλπ αλληγορικά.
Λοιπόν, μπορεί να συνδέεται και με το Graal!
Τέλος πάντων, δεν είναι εδώ το κατάλληλο μέρος για να συζητήσουμε για τέτοια πράγματα...

(Συνεχίζεται)

6 Μαΐου 2011 στις 5:32:00 π.μ. CEST
Π. Β. Γ. είπε...

(Συνέχεια)

@ Aidyl :

Συνταξιδιώτισσα Λυδία, σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και για την καλή σου και εξερευνητική σου διάθεση.
(Όχι, δεν είμαστε ρομπότ! Αντισταθείτε!)
Να προσέχεις στη μαύρη θάλασσα, μόνο οι φάροι δεν αρκούν για να είσαι σε καλή ρότα.
Η ετήσια ομιλία μου στην Αθήνα, ως συνήθως, καθυστέρησε, λόγω πολλών και ετερόκλητων εξωκοσμικών δραστηριοτήτων, και μάς πήρε ο Μάιος! Οπότε, αναπόφευκτα, τη βλέπω στα τέλη Μαϊου (αν δεν την αναβάλλω για τον Σεπτέμβριο-Οκτώβριο), θα ενημερωθείτε εντός των ημερών.
Με χαροποιεί που ανυπομονείτε, δεν είναι κακό. Χαίρε.
(Δυστυχώς, ναι, όπως το λες, το Σύμπαν βλέπει τα χάλια μας, εμείς δεν τα βλέπουμε)

@ Prasino Liker :

Ναι, αποτέλεσε έργο ζωής η μετάφραση των ωραιότερων ποιημάτων του κόσμου από τον φίλτατο Χρίστο Γούδη. Η συγκεκριμένη έκδοση, τι να πω, πρόκειται για ευτύχημα. Είναι μοναδικό έργο, έχει τα πάντα.
Δεν ζουν όλοι οι άνθρωποι στον Κόσμο των Θαυμάτων. Σίγουρα όμως όλα τα Θαύματα ζουν στον κόσμο των ανθρώπων, απαρατήρητα...
Χαίρε.

@ Ανώνυμος 2 :

Πολύ ιδιαίτερο το απόσπασμα που παραθέτεις από το άρθρο του αγαπητού Δημήτρη Τσουμάνη. Μου αρέσει. (Που το επισημαίνεις).

@ Ανώνυμος 3 :

Ευχαριστούμε!

@ Ανώνυμος 4 :

Ο »...« θα επιστρέψει σύντομα με τη στήλη του στο Strange. Έγινε ένα διάλειμα.
Ευχαριστούμε για την ενθάρρυνση.

@ Ανώνυμος 5 :

Συνταξιδιώτη, προτείνεις ομιλία μου για Μυστικές Εταιρίες κλπ, και το λες και μόνος σου ότι το θέμα είναι τεράστιο και πολύπλοκο και ευαίσθητο κλπ. Και, δυστυχώς, και ο δικός μου «πιο ψύχραιμος και ενημερωμένος και ιδιαίτερος τρόπος σκέψης» σε μορφή διάλεξης είναι εξίσου τεράστιος (σε μακρηγορία) και πολύπλοκος και ευαίσθητος κλπ. Πραγματικά θα είχα πολλά να πω για όλα αυτά, αλλά δεν ξέρω αν θα μπορούσαμε να ξεπεράσουμε τη σωστή εισαγωγή, που δεν έχει γίνει ποτέ, κατά την άποψή μου, και να προλάβουμε να καταδυθούμε στο βάθος που θα ήθελες, φίλε. Εννοώ, μέσα σε μια βραδιά. Εγώ θα μπορούσα βέβαια να τα συμπυκνώσω όλα σε μία βραδιά, αλλά δεν ξέρω αν θα μπορούσε τότε κανείς να με παρακολουθήσει σε κάτι τέτοιο. Θα ήταν ένα τερατούργημα! (Είναι καλή ιδέα!)
Την άποψή μου περί θρησκειών, μυστικισμών, κλπ, εναλλακτικών πραγματικοτήτων κλπ, την ενσωματώνω, λίγο ή πολύ, μεταξύ πολλών άλλων, σε όλες τις ομιλίες μου, το ίδιο θα κάνω σίγουρα και σε αυτήν.
«Η Μυστική Παράδοση» είναι ο τίτλος που κι εγώ προτιμώ, όπως ξέρεις.
Σκεφτόμουν, έτσι κι αλλιώς, η ομιλία μου αυτή να είναι για τη «Μυστική Ιστορία των Ιδεών», κάτι που είναι εξαιρετικά σχετικό με αυτό που λες αλλά και με πολλά άλλα, αν και έχω και κάποιες άλλες ιδέες (εξίσου μυστικές) και δεν έχω αποφασίσει τελεσίδικα ακόμη μέχρι αυτή τη στιγμή το θέμα της ομιλίας. (Εσείς οι άλλοι φίλοι, τι λέτε?)

@ Ανώνυμος 6 :

Στο βίντεο που παραθέτεις, φίλε, αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι όλοι ανεξαιρέτως οι περαστικοί διαβάτες σχεδόν δεν του δίνουν την παραμικρή σημασία, είναι σαν να μην υπάρχει ο άνθρωπος, ένας τύπος με τηλεβόα που φωνάζει δίπλα τους! Εμένα, λοιπόν, αυτό με ενδιαφέρει στο βίντεο, ότι δείχνει την ύπνωση που υπάρχει στη μεγάλη πόλη. They Live, You Sleep.
Λοιπόν, για μένα, το σωστό βίντεο είναι αυτό:

ttp://www.youtube.com/watch?v=7Lwlx3GnLGs


(Συνεχίζεται)

6 Μαΐου 2011 στις 6:07:00 π.μ. CEST
Π. Β. Γ. είπε...

(Συνέχεια)

@ Ανώνυμος 7 :

Όπως το λες, είμαι πολύ βιβλιόφιλος, και, ως τέτοιος, έχω μια καλή συλλογή που με ευχαριστεί, αν και δεν μπορώ να μοιραστώ αυτή μου την ευχαρίστηση με όσους ανθρώπους θα ήθελα, επειδή κι οι ιδιαίτερες ευχαριστήσεις είναι σπάνιες εδώ πέρα, σε ένα μέρος όπου ανθίζουν οι ιδιαίτερες δυσαρέσκειες...
Λες, Συνταξιδιώτη, ότι ασχολείσαι με την φιλοσοφία και την πνευματική παράδοση των Τολτέκων. Θα πρέπει να ξέρεις ότι αυτή δεν είναι διαθέσιμη, (δεν έχει διασωθεί, δηλαδή), και η μόνη πηγή που υπάρχει για αυτήν, είναι τα βιβλία του Carlos Castaneda, που αναφέρονται σε προφορική παράδοση που λαμβάνει από τον δάσκαλό του, τον θρυλικό Don Juan.
Η προσωπική μου άποψη, (και όχι μόνο η δική μου), είναι ότι ο Theun Mares και ο Victor Sanchez στους οποίους αναφέρεσαι, είναι απλά κακοί αντιγραφείς του έργου του Castaneda, δηλαδή αυτό είναι η μόνη πηγή τους, και η -κάπως ρηχή και τυποποιημένη- φαντασία τους, ή New Age πράγματα που τα μετατρέπουν σε «παράδοση των Τολτέκων».
Το ίδιο ισχύει, κατά κύριο λόγο, και για την «εναλλακτική φιλοσοφία των Ινδιάνων κλπ» που αναφέρεις, που δεν είναι διαθέσιμη, και αυτή που εννοείς δεν είναι παρά διάφορα εφευρήματα (ή αποτέλεσμα συγκριτισμού) του New Age και των θιασωτών του.
Οπότε, πάντα κατά τη γνώμη μου, θα σου πρότεινα να μελετήσεις εξ ολοκλήρου και εμβριθώς το έργο του Carlos Castaneda και του Terence MacKenna, για να αναφέρω δύο αξιόλογους πομπούς, και κατά τα άλλα περί Ινδιάνων θα σου πρότεινα να εντοπίσεις όλα τα αξιόλογα ανθρωπολογικά έργα και τις σχετικές μελέτες των μεγάλων ανθρωπολόγων.
Εκεί, ανάμεσα στον "θόρυβο", θα εντοπίσεις αναφορές και ιδέες, που θα σε οδηγήσουν αλλού, πέρα από αυτά, μακριά, όπου είναι και ο στόχος μας...

@ Ανώνυμος 8 :

Ωραίος ο Ντοστογιέφσκι! Και το υπόγειό του, φυσικά. (Κάτι συμβαίνει με τα υπόγεια, γενικώς). Ακόμη πιο ωραία μπορεί να γίνει η ψυχή του ανθρώπου, που λες, η οποία συνήθως όμως είναι μία άβυσσος...


(Συνεχίζεται)

6 Μαΐου 2011 στις 6:47:00 π.μ. CEST
Π. Β. Γ. είπε...

(Συνέχεια)

@ Ανώνυμος 9 :

Χαίρομαι που θέλεις να ασχοληθείς με τη "μυστική ροή πληροφορίας" στις ταινίες, φίλε, αν και με αυτόν τον όρο δεν εννοούσα τη κινηματογραφοφιλία (ή σινεφιλία), αλλά μία συγκεκριμένη μυστική ροή πληροφορίας για συγκεκριμένα πράγματα που "ρέουν" προς τα εκεί έξω από συγκεκριμένες ταινίες, ή συγκεκριμένου τύπου ταινίες.
Το έχω ξανασυναντήσει αυτό, μετά από όσα έγραψα σε εκείνο το τεύχος του Strange ή μετά στο net, πολλοί να νομίζουν ότι απλά αναφέρομαι στον κινηματογράφο του Φανταστικού και του Παράξενου, ενώ εμπεριστατωμένα έχω θίξει το ζήτημα (και με πολλά δείγματα, σχεδόν πανομοιότυπα θεματολογικά) και δεν καταλαβαίνω τι είναι αυτό που δεν καταλαβαίνετε.

Οι ταινίες που αναφέρεις εδώ, είναι όλες τους πολύ καλές ταινίες, αλλά μόνο πολύ ελάχιστες εντάσσονται στο αρκετά σαφές πλαίσιο της "μυστικής ροής πληροφορίας" στο οποίο εγώ έχω αναφερθεί.
Εκτός από το Inception, που είναι το πιο χαρακτηριστικό δείγμα από αυτές που αναφέρεις ως «σίγουρες», και μάλλον και το Imaginarium of Doctor Parnassus, οι άλλες από αυτές τις «σίγουρες» που λες που θα μπορούσαν ΙΣΩΣ να ενταχθούν, (αν και δεν έχω δει το Hombre και το Wojna), είναι ο Κυνόδοντας (νομίζω ότι το κάνει συνειδητά, αν και δεν είναι καθόλου βέβαιο), και το Stranger Than Fiction, ίσως και το La Antena. Αντίθετα, από αυτές που θεωρείς ότι «ίσως να έχουν σχέση», έχουν ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΙΓΟΥΡΑ: το Ink, το Bridge to Terabithia, το Neverending Story.

Θέλω κι εγώ να επιστρέψουμε στο θέμα αυτό στο Strange, (φίλε Διονύση Σαμπόνη), και, με την ευκαιρία παρουσίασης πολλών νέων ιδιαίτερων ταινιών (γενικά) που έχουμε προγραμματίσει για το μεθεπόμενο τεύχος,συμπληρωματικά νομίζω ότι θα δοκιμάσω να θίξω περισσότερα περί του ειδικού αυτού ζητήματος, με νέες ταινίες και σκέψεις.
Η λίστα σου κατά τα άλλα είναι πολύ καλή, με αληθινά ιδιαίτερες ταινίες που αξίζουν να βρίσκονται στη συλλογή του καθενός μας.
Περιμένω κι εγώ την ομιλία μου στην Αθήνα, ευχαριστώ.
Δεν αντιμετωπίζουμε δυσκολίες, Συνταξιδιώτη, αυτές μάς αντιμετωπίζουν!

@ Ανώνυμος 10 :

Καλό κουράγιο και καλή δύναμη και σ' εσένα, Συνταξιδιώτη!

@ Ανώνυμος 11 :

Χρόνια Πολλά! (έχουμε)


(Συνεχίζεται)

6 Μαΐου 2011 στις 7:08:00 π.μ. CEST
Π. Β. Γ. είπε...

(Συνέχεια)

Πολύ θα ήθελα να παρευρεθώ στο H. P. Lovecraft Film Festival, αλλά δεν θα τα καταφέρω. Μακάρι να μπορέσετε να πάτε εσείς.


@ Ανώνυμος 12 :

Το "Ιστορίες που Δεν Διηγήθηκε Ποτέ Κανείς" στο οποίο αναφέρεσαι, έχει κυκλοφορήσει στο παρελθόν σε δύο εκδόσεις, ιδίου περιεχομένου, μία σε βιβλίο τσέπης και αργότερα μία σε βιβλίο κανονικό, με διαφορετικά εξώφυλλα. Και οι δύο είναι εξαντλημένες. Σκοπεύω πολύ σύντομα να επανεκδοθεί αυτό μου το έργο, με συμπλήρωμα νέων διηγημάτων και διαφορετικό πρόλογο και εξώφυλλο, δηλαδή μία αρκετά διαφορετική έκδοση από την παλιά.
Επίσης, σύντομα θα επανεκδοθεί και το έργο μου "Megapolisomancy: Τα Μυστήρια των Πόλεων", κάπως ανασκευασμένο και συμπληρωμένο.
Κάνε λίγη υπομονή. Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου.

Δεν νομίζω ότι το Strange είναι wiki, που αναφέρεις, νομίζω ότι παρασύρεσαι από κάποια αλλόφρονη σκέψη σου και υπερβάλλεις. (Ούτε που το σκεφτήκαμε ποτέ).
Αν υποθέσουμε ότι αυτό που θέλεις δεν είναι απλά ένα σατυρικό περιοδικό χαβαλέ:
Επίσης, σεβαστά αυτά που θέλεις από το Strange (που μόνο το Strange τα έχει κάνει, και τα κάνει, έτσι κι αλλιώς), αλλά δεν είσαι όμως ο μόνος που θέλεις κάτι από αυτό, και αυτά που θέλει ο κάθε άλλος είναι διαφορετικά από αυτά που θέλεις εσύ και ο κάθε άλλος, και το Strange είναι αυτό που είναι κάθε φορά, δηλαδή αυτό που θέλουμε εμείς. :-)
(Είσαι βέβαιος ότι εντάσσεσαι μέσα σε αυτό το «εμείς», όπως το βλέπουμε εμείς, για να σε λάβουμε υπ' όψιν μας όσο θέλεις?)
Τέλος πάντων, επί σχεδόν δεκαπέντε χρόνια έχουμε κάνει τόσα πολλά παράξενα πράγματα (κι αυτά που φαντάστηκες κι αυτά που δεν φαντάστηκες) -γιατί όχι?- θα προσπαθήσουμε να ικανοποιήσουμε και τα δικά σου στάνταρτς για τα σουβλάκια!
Ευχαριστούμε για τις συμβουλές, και για το blog που προτείνεις (ως δείγμα "μη σοβαροφάνειας";) -αν και είναι λίγο λούμπεν για τα προσωπικά γούστα μου. (Ε, γούστα είναι αυτά)
(Ωραίος ο Cave).
Πάρε κι από μένα ένα εξίσου ωραίο τραγουδάκι :

http://www.youtube.com/watch?v=1lSPGN27-zo


(Συνεχίζεται)

6 Μαΐου 2011 στις 7:42:00 π.μ. CEST
Π. Β. Γ. είπε...

(Συνέχεια)

@ Ανώνυμος 13 :

Είναι ωραίο να βρίσκεις συλλεκτικά βιβλία τρόμου σε όχι τρομακτικές τιμές. Αλλά, δυστυχώς, τα αληθινά συλλεκτικά βιβλία τρόμου, λίγο-πολύ έχουν ανάλογα τρομακτικές τιμές...

@ Ανώνυμος 14 :

Μου είχε αρέσει πάρα πολύ το Fight Club, η ταινία του Fincher, αλλά η νουβέλα του Chuck Palahniuk(που τη διάβασα μετά), δεν μου άρεσε τόσο. Το λέω αυτό, για να πω απλά ότι προσωπικά δεν τον έχω σε κάποια ιδιαίτερη εκτίμηση, αλλά, καλός είναι.
Σε αυτό το πεδίο ενδιαφέροντος, μου αρέσουν πιο original τέτοιοι συγγραφείς, όπως ο Hunter S. Thompson, o Thomas Pynchon,o Bret Easton Ellis, o J. G. Ballard, o Douglas Coupland, o Irvine Welsh.
(Και, με εξαίρεση τον Ballard και τον Pynchon, είναι ένα πεδίο που δεν με ενδιαφέρει και τόσο)

Σε σχέση με αυτό που αναφέρεις: η γενική πεποίθηση στον επαγγελματικό χώρο των συγγραφέων είναι: όταν ο μέσος αναγνώστης αφήνει ένα βιβλίο στη μέση, τότε αυτό δεν είναι ένα καλό βιβλίο.
(Για να καταλάβεις καλύτερα αυτήν την πεποίθηση: αναλογίσου το ότι το αφήνουν στη μέση, και όχι από την αρχή...)

Προσθέτεις: «...θα με ενδιεφερε η αποψη σας,για το αν υπαρχουν ορια στη λογοτεχνια και αν πολλες φορες βοηθαει η χρηση του σοκ για λογους αφυπνισης του μεσου αναγνωστη ή απλα αποτελει ενα ακομα πετυχημενο μεσο προωθησης του "προιοντος"...»

Λοιπόν, όταν ένα σοκ «προωθείται», δεν είναι σοκ, έτσι δεν είναι;

Όρια στη λογοτεχνία, κατά γενική ομολογία φαντάζομαι, δεν υπάρχουν.
Στην ανάγνωση, από την άλλη, ίσως και να υπάρχουν, τα οποία θα είναι προφανώς τα αντιληπτικά όρια του αναγνώστη, τα όρια της παιδείας του, της διάθεσής του, της υπομονής του, της οπτικής του, κλπ, κλπ.
Ας πούμε, εγώ έχω όρια, δεν θα διάβαζα ποτέ μου τα περισσότερα βιβλία των περισσότερων νέων Ελλήνων συγγραφέων.
Πράγμα που σημαίνει ότι ακόμη και η βιβλιοφιλία έχει τα όρια της! :-)

Η χρήση του σοκ, είναι εργαλείο της «σκηνοθεσίας» του συγγραφέα.
Όπως όλα τα εργαλεία, έχει δύο χρήσεις: τη χρήσιμη (που χρησιμεύει σε κάτι άλλο) και την ανόητη (τη χωρίς νόημα).
Προσωπική μου άποψη είναι ότι αν η χρήση του σοκ είναι αυτοσκοπός σε ένα βιβλίο (δηλαδή το βιβλίο γράφτηκε μόνο γι' αυτό το σοκ), ακόμη κι αυτό έχει νόημα, ως σοκ αντικείμενο.
Από την άλλη, η αλόγιστη χρήση του σοκ σε ένα βιβλίο, δεν έχει νόημα, αλλά πολλές φορές ακόμη και κάτι που δεν έχει νόημα, έχει νόημα (γι' αυτούς που του το προσδίδουν).

Με απλά λόγια, η συγγραφική είναι ένας λαβύρινθος. Στον οποίο πολλοί συγγραφείς μπήκαν και λίγοι βγήκαν. Το ζήτημα είναι ο συγγραφέας να ξεναγεί τον αναγνώστη σε αυτόν τον λαβύρινθο. Και προπαντός να μη χάνεται εκεί μέσα μαζί του. Αν το καταφέρνει αυτό, όποτε χρειάζεται, είναι ένας καλός συγγραφέας, και μπορεί και να «αφυπνίσει» τους αναγνώστες του, αν θέλει.

#


Σας ευχαριστώ πολύ όλους για τα σχόλια σας και για τον χρόνο σας.
Το συντομότερο δυνατόν, θα ενημερώσω για το τι θα γίνει με την ομιλία μου στην Αθήνα (ευπρόσδεκτες και οι ιδέες σας και οι σκέψεις σας).
Χαίρετε!

6 Μαΐου 2011 στις 8:19:00 π.μ. CEST
HERMES είπε...

ΠΑΝΤΕΛΗ΄ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ EDITORIAL
ΘΥΜΗΘΗΚΑ ΠΟΥ ΤΟ ΠΡΩΤΟΣΥΝΑΝΤΗΣΑ΄ΚΑΙ ΞΑΝΑΠΗΡΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ ΤΟ ΄΄ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ΄΄ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΜΕΤΑΞΥ ΑΛΛΩΝ ΕΓΡΑΦΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΗ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΤΕΧΝΗ. . .ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΑΠΟΔΡΑΣΗΣ,ΚΑΙ ΣΑΝ ΠΡΟΕΚΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΑΠΟΙΕΣ ΠΟΛΥ ΙΔΙΑΙΤΕΡΕΣ,ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ. . ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΠΥΛΟΝΙΚΗΣ,ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΠΛΟΗΓΗΣΗΣ. . .ΘΑ ΤΟ ΗΘΕΛΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΟΤΑΝ ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΛΙΓΟ ΧΡΟΝΟ ΝΑ ΜΟΥ ΕΔΙΝΕΣ ΚΑΠΟΙΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΥΟ ΑΥΤΕΣ ΤΕΧΝΕΣ,ΙΣΩΣ ΑΚΟΜΑ,ΑΠΛΑ,ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ . . . ΓΙΑ ΝΑ ΨΑΞΩ, ΝΑ ΜΕΛΕΤΗΣΩ ΚΤΛ. . . ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΄΄ΧΡΗΣΗ΄΄ΙΣΩΣ ΚΑΤΑΛΗΞΕΙ ΣΕ SITE ΣΕ BLOG Η ΚΑΙ ΣΕ ΒΙΒΛΙΟ ΑΝ ΣΕ ΠΡΟΛΑΒΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΓΡΑΨΕΙΣ ΕΣΥ . . .
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ
ΥΓ ,ΟΤΑΝ ΕΓΡΑΦΕΣ ΣΤΟ FOLIE ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΛΑΒΚΡΑΦΤ ΜΕ ΤΟ ΓΑΤΑΚΙ. . . ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΞΑΝΑΔΙΑΒΑΖΑ ΚΙΕΓΩ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΣΟΥ . . .

11 Μαΐου 2011 στις 2:11:00 μ.μ. CEST
Ανώνυμος είπε...

Το νέο ελληνικό μουσικό Φαινόμενο.(?)

Τhe Boy-Σ'αγαπάω να της λες
http://www.youtube.com/watch?v=25Yqvnswmjo&feature=related

11 Μαΐου 2011 στις 5:39:00 μ.μ. CEST
Ανώνυμος είπε...

Κύριε Γιανουλάκη,πιστεύετε ότι δεν υπάρχουν σήμερα καλοί έλληνες συγγραφείς,στον χωρό της φανταστικής λογοτεχνίας(και όχι μόνο).
Εσείς,έχετε εντοπίσει κάποιες καλές προσπάθειες τα τελευταία χρόνια?

Δημήτρης Κ

11 Μαΐου 2011 στις 7:36:00 μ.μ. CEST
Ανώνυμος είπε...

Κύριε Παντελή Γιαννουλάκη,μια μεγάλη μερίδα κριτικών της λογοτεχνίας,αλλά και πολλοί διανοούμενοι,χαρακτηρίζουν τη φανταστική λογοτεχνία(sci-fi,τρόμου,αστυνομικά κλπ) ,με τον όρο παραλογοτεχνία-υποτιμητικά.
Υπάρχει μια μεγάλη δυσπιστία,ως προς αυτό το είδος βιβλίου,από πολλούς διαβασμένους ανθρώπους,οι οποίοι μάλιστα κροροιδεύουν βιβλία με θέματα:βρυκόλακες,ΟΥΦΟ,εξωγηινους,δαίμονες,φαντάσματα,κουφια γη(ανεξαρτήτως της ποιότητας και του περιεχομένου) κλπ
Εσείς ως ένας από τους πιο καταξιωμένους συγγραφείς της γενιάς σας,στο χώρο της φανταστικής λογοτεχνία,έχετε βιώσει αυτόν τον ρατσισμό από τον "έγκυρο" τύπο και τους σοβαροφανείς κριτικούς?
Γιατί πχ το βιβλίο σας "Τα ψάρια δεν ξέρουν ότι Βρέχει" ή ο "Ονειροπόλος",που τα διάβασα 5 φορές και σε όσους τα έδωσα(σχετικούς και μη) πορώθηκαν,παρ' όλα αυτά δεν διάβασα κριτικές σε εφημερίδες ή σε "έγκυρα" σχετικά Blog(πλήν μιας τρομερής εκπομπής με τον Βασιλικό στη ΕΤ-3?
Μήπως ευθύνεται για την γελοιοποίηση του "είδους" ,μια μερίδα συγγραφέων που κάνουν αρπαχτές?
Γιατί κατά καιρούς βλέπω όλο τους ίδιους και τους ίδιους συγγραφείς ,να φιγουράρουν στα ΤΟΠ-10 των πιο εμπορικών βιβλίων και να μιλάνε γι' αυτά από εκπομπές μαγειρικής ,μέχρι εκπομπές με κληρώσεις του λόττο και σε δήθεν δημοσιογραφίσκους της συμφοράς ?
Μια σχετική συζήτηση έγινε ,σε πολύ έντονο ύφος στο παρακάτω blog με αφορμή ένα κείμενο που γελοιοποιούσε το είδος:
http://vivliocafe.blogspot.com/2010/02/gothic-coffee.html

Δημήτρης Κ

15 Μαΐου 2011 στις 1:20:00 μ.μ. CEST
ANDRIANOS T. είπε...

ΚΥΡΙΕ ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΚΗ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ. ΔΙΑΒΑΖΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ Ε. ΣΤΗΝ ΣΕΛΙΔΑ 51 Ο ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΣ ΦΟΥΡΑΚΗΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΟΤΙ Η ΝΑΣΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΑΠΟΤΡΕΨΕΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΣΗ Η ΤΗΝ ΕΠΑΝΟΔΟ ΤΩΝ ΘΕΩΝ. ΕΣΕΙΣ ΣΤΟ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΜΙΛΑΤΕ ΓΙΑ ΜΕΙΩΣΗ ΚΟΝΔΥΛΙΩΝ ΣΤΗΝ ΝΑΣΑ ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΠΥΡΗΝΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ. ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΔΗΛΑΔΗ ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΟ, ΣΥΝΕΧΗ ΠΟΛΕΜΟ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΔΥΟ ΠΛΕΥΡΩΝ; ΑΝ ΝΑΙ ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕΙ ΤΟ ΦΩΣ. ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΒΕΒΑΙΑ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΜΟΝΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ. ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΟΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΣΤΟ ΑΜΕΣΟ ΜΕΛΛΟΝ; ΘΑ ΕΠΙΣΠΕΥΘΕΙ Η ΑΦΥΠΝΙΣΗ; ΑΠΑΝΤΗΣΤΕ ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΜΗΝΥΜΑ ΜΟΥ. ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΟΛΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΜΕ ΑΓΩΝΙΑ ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΤΕΥΧΟΣ ΤΟΥ STRANGE.

16 Μαΐου 2011 στις 1:36:00 μ.μ. CEST
Ανώνυμος είπε...

Εξαιρετική η συνθετική δουλειά του Νίκου Φερεσιάδη για την σύνδεση της «θεωρίας των παιγνίων» όπως αυτή διατυπώθηκε από τον Nash με πρόσφατες θεωρίες για τον ρόλο των πολιτικών, των στελεχών επιχειρήσεων στην κοινωνία, τις αναλύσεις για το «εγωιστικό γονίδιο», οι οποίες (θεωρίες) συγκλίνουν στην άποψη ότι «ότι είναι καλό για τα άτομα θα είναι καλό για την κοινωνία», απόψεις οι οποίες αντικρούονται πολύ επιτυχημένα.

Για την άποψη του ψυχολόγου, του οπαδού των παραπάνω θεωριών, ότι για πολλά άτομα η οικογένεια είναι η πηγή των δεινών, θα μπορέσει να αντιπαραθέσει κάποιος ότι αυτό συμβαίνει επειδή αυτή έχει εξαιρετικά ισχυρή επίδραση, αφού είναι η βάση για όλους τους συναισθηματικούς δεσμούς μας. Σε πολλές περιπτώσεις η επίδραση αυτή μπορεί να είναι φυσικά και θετική. Στο ότι τα συναισθήματα τα οποία έχουν την πηγή τους στην οικογένεια, είναι η βάση για πολλά γεγονότα στη ζωή μας, στηρίζεται και η «συστηματική αναπαράσταση», τα αποτελέσματα της οποίας είναι εντυπωσιακά. (Ίσως να μπορέσετε να γράψετε ένα σχετικό άρθρο σε προσεχές τεύχος του Strange).

Για να γυρίσω στην θεωρία των παιγνίων: το άρθρο του κ. Φερεσιάδη ίσως να συμπλέει και με την άποψη (δική μου αλλά και άλλων), ότι τα μαθηματικά είναι πιο κατάλληλα στο να «συλλάβουν» τις αρμονίες που υπάρχουν στην φύση, παρά την πολυπλοκότητα των ανθρώπινων κοινωνιών. (αυτό άλλωστε εννοούσα και σε επιστολή που είχατε δημοσιεύσει πριν από δύο ή τρία χρόνια).

Όπως και να έχει συγχαρητήρια στον κ. Φερεσιάδη.

Όσο αφορά το άρθρο του Δημήτρη Τσουμάνη για την αλχημεία έχω να πω ότι οι απόψεις του εκτός από ενδιαφέρουσες είναι και πολύ καθαρά παρουσιασμένες (επίτευγμα όχι αμελητέο για αυτό το νεφελώδες ζήτημα).

Μπράβο λοιπόν στο Strange το οποίο μπορεί και συνδυάζει τόσο διαφορετικά θέματα.
Περιμένω λοιπόν το επόμενο τεύχος (ελπίζω να βγει σύντομα).

Κ.Μ.

27 Μαΐου 2011 στις 1:41:00 μ.μ. CEST
Ανώνυμος είπε...

Κυριε Γιαννουλακη μια μικρη διευκρινιση, η μυστική ροή πληροφορίας που λετε θα μπορουσαμε να την αποκρυπτογραφησουμε αν ειχαμε υποψην μας τις πρωτοπορες μπαλανικες ερευνες ή τα ''σοκαριστικα'' γραπτα του Ι.Φουρακη και γενικα αν ξεραμε πως τα λιγα πραγματικα σημαντικα θεματα εχουν πολλα ονοματα;

27 Μαΐου 2011 στις 10:37:00 μ.μ. CEST
Ανώνυμος είπε...

ΠΟΤΕ ΒΓΑΙΝΕΙ ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΤΕΥΧΟΣ????
ΠΟΤΕ ΒΓΑΙΝΕΙ ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΤΕΥΧΟΣ????
ΠΟΤΕ ΒΓΑΙΝΕΙ ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΤΕΥΧΟΣ????
ΠΟΤΕ ΒΓΑΙΝΕΙ ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΤΕΥΧΟΣ????
ΠΟΤΕ ΒΓΑΙΝΕΙ ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΤΕΥΧΟΣ????
ΠΟΤΕ ΒΓΑΙΝΕΙ ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΤΕΥΧΟΣ????
ΠΟΤΕ ΒΓΑΙΝΕΙ ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΤΕΥΧΟΣ????
ΠΟΤΕ ΒΓΑΙΝΕΙ ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΤΕΥΧΟΣ????
ΠΟΤΕ ΒΓΑΙΝΕΙ ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΤΕΥΧΟΣ????
ΠΟΤΕ ΒΓΑΙΝΕΙ ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΤΕΥΧΟΣ????

Ευχαριστώ

1 Ιουνίου 2011 στις 9:40:00 μ.μ. CEST
Π. Β. Γ. είπε...

Τελικά, η αναμενόμενη ετήσια ομιλία μου στην Αθήνα αναβλήθηκε για τα τέλη Σεπτεμβρίου. Καθυστερήσαμε (λόγω χώρου), και καλοκαίριασε, και με τη ζέστη δεν είναι εύκολο οι άνθρωποι να μπουν σε μία κλειστή αίθουσα. Ραντεβού λοιπόν στα τέλη Σεπτεμβρίου, καλά να είμαστε.

@ Ηermes :

Ευχαριστώ για την ενημέρωση της συγχρονικότητας.
Για το ζήτημα που με ρωτάς, για την Τέχνη της Απόδρασης, έχω γράψει ένα βιβλίο με τον τίτλο "Ονειροπόλος" (εκδόσεις "Άγνωστο").
Για την Πλοήγηση κλπ, βλέπε το άλμπουμ μας, Cosmopolis Project...

@ Ανώνυμος-2 :

Αγαπητέ Δημήτρη Κ, με ρωτάς «...πιστεύετε ότι δεν υπάρχουν σήμερα καλοί έλληνες συγγραφείς,στον χώρο της φανταστικής λογοτεχνίας(και όχι μόνο); Εσείς,έχετε εντοπίσει κάποιες καλές προσπάθειες τα τελευταία χρόνια?»

Η προσωπική μου γνώμη (που προκύπτει από τις προσωπικές μου προτιμήσεις και προσδοκίες, αν μου το επιτρέπετε) είναι ότι δεν υπάρχει κάτι ούτε ελάχιστα ενδιαφέρον από Έλληνες συγγραφείς, ειδικά στον χώρο του Φανταστικού.
Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι έχω απόλυτη εποπτεία στα βιβλία των διαφόρων νέων Ελλήνων συγγραφέων, αλλά μιλώ για όσα έχουν υποπέσει στη δική μου αντίληψη (που όμως δεν είναι λίγα).
Άλλωστε, είναι δύσκολο να συγγράψει ένας νέος Έλληνας συγγραφέας κάτι περίτεχνο και πρωτότυπο, που θα μπορούσε να εντυπωσιάσει έναν πολύχρονο αναγνώστη του Φανταστικού.
Καλές προσπάθειες υπάρχουν πάντα, φυσικά, αλλά είναι απλά αυτό: καλές προσπάθειες. Η συγγραφική δεν είναι απλά θέμα καλής προσπάθειας. (Το ίδιο ισχύει και με όλες τις άλλες τέχνες, στις οποίες -όπως π.χ. στη μουσική- αυτό γίνεται πολύ πιο φανερό. Δεν θα θεωρούσατε π.χ. καλή και αξιόλογη και αξιομνημόνευτη μουσική, κάτι που είναι απλά καλή προσπάθεια...)

Αυτό δημιουργεί ένα πολύ μεγάλο κενό, και είναι χαρακτηριστικό της ελληνικής παρακμής σε όλα τα επίπεδα.
Από την άλλη, έχω διδαχθεί ότι τα μεγάλα κενά είναι πολύ ελπιδοφόρα φάση. Καλούν για κάλυψη τόσο έντονα, που στο τέλος κάτι πολύ καλό έρχεται να τα καλύψει. Και μια νέα εποχή αρχίζει...

@Ανώνυμος-3
Για το άλλο που λες ότι
«...μεγάλη μερίδα κριτικών της λογοτεχνίας,αλλά και πολλοί διανοούμενοι,χαρακτηρίζουν τη φανταστική λογοτεχνία(sci-fi,τρόμου,αστυνομικά κλπ) ,με τον όρο παραλογοτεχνία-υποτιμητικά.
Υπάρχει μια μεγάλη δυσπιστία,ως προς αυτό το είδος βιβλίου,από πολλούς διαβασμένους ανθρώπους,οι οποίοι μάλιστα κροροιδεύουν βιβλία με θέματα:βρυκόλακες,ΟΥΦΟ,εξωγηινους,δαίμονες,φαντάσματα,κουφια γη(ανεξαρτήτως της ποιότητας και του περιεχομένου) κλπ Εσείς ως ένας από τους πιο καταξιωμένους συγγραφείς της γενιάς σας,στο χώρο της φανταστικής λογοτεχνία,έχετε βιώσει αυτόν τον ρατσισμό από τον "έγκυρο" τύπο και τους σοβαροφανείς κριτικούς?
Γιατί πχ το βιβλίο σας "Τα ψάρια δεν ξέρουν ότι Βρέχει" ή ο "Ονειροπόλος",που τα διάβασα 5 φορές και σε όσους τα έδωσα(σχετικούς και μη) πορώθηκαν,παρ' όλα αυτά δεν διάβασα κριτικές σε εφημερίδες ή σε "έγκυρα" σχετικά Blog(πλήν μιας τρομερής εκπομπής με τον Βασιλικό στη ΕΤ-3?
Μήπως ευθύνεται για την γελοιοποίηση του "είδους" ,μια μερίδα συγγραφέων που κάνουν αρπαχτές?
Γιατί κατά καιρούς βλέπω όλο τους ίδιους και τους ίδιους συγγραφείς ,να φιγουράρουν στα ΤΟΠ-10 των πιο εμπορικών βιβλίων και να μιλάνε γι' αυτά από εκπομπές μαγειρικής ,μέχρι εκπομπές με κληρώσεις του λόττο και σε δήθεν δημοσιογραφίσκους της συμφοράς ?....»

Ανοίγεις εδώ ένα πολύ μεγάλο θέμα, που σηκώνει πολύ μεγάλη συζήτηση, που έχει γίνει πολλές φορές, και την οποία δεν μπορώ να αναπαράγω εδώ, κι έχω άλλωστε γράψει πολλές φορές την άποψη μου για αυτά τα ζητήματα.
Όμως, ιδού, με δυο λόγια:

(συνεχίζεται)

10 Ιουνίου 2011 στις 6:03:00 π.μ. CEST
Π. Β. Γ. είπε...

(συνέχεια)

Τους κριτικούς της λογοτεχνίας τούς έχουμε χεσμένους, και δεν θα έπρεπε να μας ενδιαφέρουν ούτε στο ελάχιστο οι φλεγματικές εξυπνάδες με τις οποίες προσπαθούν να γεμίσουν τις σελίδες που τους έχουν παραγγείλει να γράψουν.
Συνήθως, (όχι πάντα), επειδή δεν είναι στ' αλήθεια βιβλιόφιλοι, δεν αγαπούν τίποτε, και γι' αυτό γράφουν μόνο για να απαξιώσουν κάτι, ενώ θα έπρεπε να γράφουν για την ομορφιά που ανακαλύπτουν για να σε βοηθήσουν να την ανακαλύψεις και εσύ. Αυτό τα λέει όλα...
Αλλά και όταν προτείνουν κάτι ή σχολιάζουν κάτι επιδοκιμαστικά, συνήθως το κάνουν επειδή χρηματίστηκαν για να το κάνουν, ή απλώς για να επαυξήσουν τις δημόσιες σχέσεις τους.

Σημειώνεις ότι «Υπάρχει μια μεγάλη δυσπιστία,ως προς αυτό το είδος βιβλίου,από πολλούς διαβασμένους ανθρώπους», και δεν έχεις παρατηρήσει ότι αυτοί οι «διαβασμένοι» άνθρωποι συνήθως είναι θιασώτες μίας πολύ συγκεκριμένης ιδεολογίας, που τους επιβάλλει αυτήν τους τη «δυσπιστία».
Εμείς που αγαπάμε το Φανταστικό, τούς έχουμε χεσμένους και αυτούς και την ιδεολογία τους, και τους πολεμάμε με κάθε ευκαιρία, επειδή ανήκουμε στην αντίπαλη παράταξη.
Απλά περί αυτού πρόκειται, όταν δεν πρόκειται απλώς για αμόρφωτους ανθρώπους που δεν είναι αληθινά «διαβασμένοι» και δεν ξέρουν τι τους γίνεται πέρα από τη φυσαλίδα ιδεοληψιών μέσα στην οποία ζούνε...
Και, δεν μιλώ για τις περιπτώσεις στις οποίες έχουν δίκιο, (γιατί υπάρχουν κι αυτές), μόνο που τις εντοπίζουν σαν κυνηγόσκυλα και τις χρησιμοποιούν για να ακυρώσουν ακριβώς τις περιπτώσεις τις οποίες θα είχαν άδικο να το κάνουν αυτό, ακριβώς επειδή το κάνουν επίτηδες, (ενώ δεν υπάρχει κανένας για να κάνει το ίδιο με τις αντίστοιχες περιπτώσεις της δικής τους ιδεολογικής παράταξης, διότι εμείς δεν ασχολούμαστε με τις ανοησίες τους έτσι ή άλλιώς, έχουμε καλύτερα πράγματα να κάνουμε).

Αν δεν έχετε καταλάβει ότι όλα αυτά τα πράγματα σχετίζονται με έναν διαχρονικό παγκόσμιο πόλεμο ιδεών, δεν έχετε καταλάβει τίποτε για την ιστορία των ιδεών, δηλαδή για την ιστορία της πραγματικότητας και των ερμηνειών της.

Όσο για τον στενά ελληνικό χώρο, όλα τα υπόλοιπα που σας προβληματίζουν, εξηγούνται πολύ εύκολα αν αναλογιστείτε ότι στους χώρους αυτούς υπάρχουν απλά πέντε-δέκα κλίκες και μία-δύο μαφίες, που προβάλλουν τους δικούς τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως αξιοκρατίας ή ενδιαφέροντος, και αυτοί κυβερνούν ανενόχλητοι τους χώρους αυτούς, όπως ίσχυε πάντοτε και πρόκειται να ισχύει για πολύ καιρό ακόμη.
Αυτό είναι τόσο δεδομένο, όσο το κλίμα της χώρας. Είναι άσκοπο να διαμαρτύρεσαι για τις καιρικές συνθήκες, απλά τις παίρνεις ως δεδομένες, προσαρμόζεσαι όπως μπορείς και συνεχίζεις τη δουλειά σου. Έτσι δεν είναι;
Δυστυχώς, έτσι είναι...

Λες ότι τα χαρακτηρίζουν όλα αυτά με τον όρο «παραλογοτεχνία».
Πολύ λογικά το κάνουν αυτό.
Το έχω ξαναγράψει πολλές φορές, είναι μια ιδέα που έχω:
Είναι παραλογοτεχνία. Παραλογο-τεχνία!
...Δεν είναι παρα-λογοτεχνία, όπως το εννοούν, δηλαδή μία διπλανή λογοτεχνία, μια παρακατιανή παράλληλη λογοτεχνία παραδίπλα από τη δική τους άξια λογοτεχνία. Δεν είναι έτσι, διότι, αν με τη «λογοτεχνία» τους εννοούν τη λογοτεχνία που βλέπω ότι γράφουν και μνημονεύουν και διαδίδουν και προωθούν, προτιμώ αυτά που αρέσουν σε εμάς να τα τοποθετούν παραδίπλα, μακριά από τις αξίες τους, μήπως και χαλάσουν τις δικές μας.
Ετσι το θεωρώ πολύ λογικό.
Τους προτείνω, αυτό το «παραλογοτεχνία» που λένε, να το εννοούν ως «παραλογο-τεχνία», η τέχνη του παραλόγου δηλαδή, για να δικαιώνεται η λογοτεχνία του φανταστικού, πέρα από την απογοητευτική και μικρή λογική τους...

(συνεχίζεται)

10 Ιουνίου 2011 στις 6:04:00 π.μ. CEST
Π. Β. Γ. είπε...

(συνέχεια)



@ AndrianosT :

Ακριβώς, φίλε, όπως το λες: υπαρχει ένας συνεχής πόλεμος μεταξύ των δύο πλευρών: του σκότους και του φωτός.
Δεν είναι υπεραπλούστευση αυτό, είναι η αλήθεια.
Εμείς, όπως το λέει ένας αγαπημένος μου τραγουδοποιός (o Johnny Cash) πρέπει, ο καθένας μας, να είναι «a flower of light in a field of darkness». Ένα άνθος φωτός σε ένα λιβάδι σκοταδιού.
Και μόνο ένα τέτοιο άνθος αν υπάρχει σε όλο το λιβάδι, το σκοτάδι δεν είναι νικητής.
Αν θέλεις αυτό το φως να το ονομάσουμε Έψιλον...γιατί όχι; Έχει πολλές ονομασίες, άλλωστε. Μόνον ο εχθρός δεν τις ξέρει όλες...


@ Ανώνυμος-6 :

Το νέο τεύχος του Strange κυκλοφορεί λίγες μέρες μετά τη Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος. Καθυστέρησε λίγο λόγω κάποιων συγκυριών, κι ελπίζω αυτό να μην επαναληφθεί. Σας ευχαριστούμε για την υπομονή σας και για το θερμό ενδιαφέρον σας!



Ευχαριστώ για τα σχόλια σας, πάντα με ενδιαφέρουν πολύ, και ελπίζω σύντομα να επανέλθουμε με περισσότερες μικρές συζητήσεις.


Π. Γ.

10 Ιουνίου 2011 στις 6:04:00 π.μ. CEST
Ανώνυμος είπε...

Κύριε Γιαννουλάκη,να ρωτήσω κάτι,ποιά είναι η άποψή σας για τον Thomas Ligotti και ειδικά για το βιβλίο του "Εργοστάσιο Εφιαλτών"?
Άκουσα ότι είναι από τους πιο ψαγμένους συγγραφείς τρόμου.Το βιβλίο αυτό είναι εξαντλημένο και πρέπει να ψάξω παντού,μήπως και το βρω.Αξίζει τον κόπο?Ρωτάω γιατί σέβομαι πολύ την κρίση σας στην λογοτεχνία.Μέχρι στιγμής,ότι έχω διαβάσει μέσω δικών σας αναφορών σε άλλους συγγραφείς,με έχει ενθουσιάσει!
Δημήτρης

14 Ιουνίου 2011 στις 10:24:00 μ.μ. CEST
Ανώνυμος είπε...

Tα όρια μεταξύ παραλογοτεχνίας(με την παύλα όπου θέλει ο καθένας) και λογοτεχνίας,δεν υπάρχουν από μόνα τους,αλλά έχουν να κάνουν με τους στόχους που θέτει ο καθένας,προς επίτευξη,γράφοντας ένα βιβλίο ή διαβάζοντάς το.
Υπάρχουν πάρα πολλές απόψεις,οι οποίες ποικίλουν,μέχρι και ότι παρα-λογοτεχνία είναι οτιδήποτε έχει πλοκή :)
Εμένα με ενδιαφέρει πολύ αυτή η τελευταία άποψη και θα το έλεγα και για το σινεμά αυτό.
Πιστεύω ότι,όταν η πλοκή είναι πολύ ξεκάθαρη,κάπου το όλο πράγμα φτηναίνει και γίνεται σαχλό.

Δημήτης

16 Ιουνίου 2011 στις 11:34:00 μ.μ. CEST
ΥΔΡΑΡΓΥΡΟΣ είπε...

Αγαπητέ κ. Γιαννουλάκη καλημέρα.
Ρωτάω προς το παρόν μόνο αυτό.
Πότε επιτέλους θα δούμε το καινούργιο τεύχος του Strange;
Να είστε όλοι καλά και πάντα έμπνεοι θεών και φωτός...
Την αγάπη μου!

22 Ιουνίου 2011 στις 10:55:00 π.μ. CEST
Π. Β. Γ. είπε...

Αγαπητοί Συνταξιδιώτες, το νέο τεύχος του Strange (138) καθυστέρησε λόγω κάποιων συγκυριών (δηλαδή όχι επίτηδες ή λόγω κάποιας μεγάλης αλλαγής προγραμματισμού), και γι' αυτό την ευθύνη την έχουμε εμείς οι ίδιοι, σας ζητούμε συγγνώμη, θα προσπαθήσουμε να μην επαναληφθεί.
Αλλά, δυστυχώς, έπειτα, καθυστέρησε ακόμη πιο πολύ εξαιτίας μιας αναδιοργάνωσης που κάνει το πρακτορείο διανομής εντύπων (Άργος) σε σχέση με τους πράκτορές του, που κάνει κάποιου είδους restart στο δίκτυό του και δεν διανέμει για μερικές ημέρες (κυρίως στην Αθήνα), κάτι το οποίο -όπως πληροφορούμαι- θα έρθει σε πέρας σύντομα οπότε και θα συνεχίσει κανονικά τις διανομές εντύπων, οπότε και θα κυκλοφορήσει και το νέο Strange (όπως φαίνεται, κάπου ανάμεσα στις 28 Ιουνίου και στις 2 Ιουλίου. Το επόμενο τεύχος (139) θα κυκλοφορήσει κανονικά στις αρχές Αυγούστου, κι έτσι θα διορθώσουμε τον ρυθμό κυκλοφορίας μας που χάσαμε λίγο αυτήν την εποχή.
Σας ευχαριστούμε για το ενδιαφέρον σας.

Θα επανέλθω για περισσότερα σχόλια στα μηνύματά σας, και με μια νέα ανάρτηση στο blog μου, σε μία από τις επόμενες ημέρες.
Χαίρετε!

Π. Γ.

23 Ιουνίου 2011 στις 7:13:00 μ.μ. CEST
ΥΔΡΑΡΓΥΡΟΣ είπε...

Επιτέλους, τρεις μήνες χωρίς Strange είναι ένα ζήτημα...
Ευελπιστούμε να μας αποζημιώσει (όπως ξέρει αυτή) η θεματολογία του νέου τεύχους για την αναμονή...
Να είστε πάντα καλά και καλές εξερευνήσεις!

23 Ιουνίου 2011 στις 10:00:00 μ.μ. CEST
Ανώνυμος είπε...

Κυριε Γιαννουλάκη,έχω διαβάσει σχεδόν ό,τι έχετε γράψει σε STRANGE,ειδικές εκδόσεις και στα πολύ όμορφα βιβλία σας,όμως παρ' όλα αυτά η απορία και η ασάφεια ακόμα με τρώει μέσα μου.Ποιές μεθόδους (άμεσα εφαρμόσιμες)αντιπροτείνετε ως αστικές ατραπούς
οι οποίες οδηγούν σε μια ολοτροπική νοητική κατάσταση;
Κατά την γνώμη μου βασικό μέσο αποτελούν τα ενθεογενή βότανα (κοινως, τα ψυχεδελικα). Ιδού ο τρόπος για να αντιληφθείς την πραγματικότητα γυμνή από κάθε απόδοση ερμηνείας, το Είναι και την πρωτογενή του αγωνία , το κατεξοχήν μη-ερμηνεύσιμο! Μα παράδοξο
Eσείς,αν θυμάμαι καλά μιλάτε κυρίως για περιπατικές μεθόδους και μποέμ τρόπο ζωής,χωρίς όμως να καταδεικνύετε σαφείς μεθοδολογίες,πέρα από κάποια- ομολογουμένως περίεργα - gudgets,τα οποία δυστυχώς δεν έχει την γνώση ο μέσος άνθρωπος,ο μη μυημένος να κατασκευάσει.Και πότε επιτέλους θα κυκλοφορήσει το COSMOPOLIS PROJECT 2,για να μας δώσετε τις απαντήσεις που μας "χρωστάτε".Έχουν περάσει τόσα χρόνια και πρέπει μετά την γλαφυρή περιγραφή να περάσετε και σε άμεσα εφαρμόσιμες μεθόδους που θα βοηθήσουν τον μέσο αναγνώστη και δε θα τον συσκοτίσουν ακόμα περισσότερο.Όλο αυτό μου μοιάζει με ένα πυροτέχνημα που σκάει στον νυχτερινό ουρανό προκαλώντας πάταγο και μετά τίποτα,το απόλυτο σκοτάδι.Ήταν όλο αυτό ένα hype τελικά;

Δημήτρης

24 Ιουνίου 2011 στις 7:44:00 μ.μ. CEST
Π. Β. Γ. είπε...

@ Ανώνυμος - 1:

Ναι, εντάξει, καλούτσικα είναι, αν δεν ξέρει κανείς πολλά για να έχει υψηλές προσδοκίες από μία cartoon δημιουργία.
Εμένα προσωπικά αυτά τα southparkοειδή (ή beavisandbuttheadοειδή ή SonicYouthοδειδή) τεχνικώς πρόχειρα cartoons δεν μου αρέσουν, τα αντικρίζω ως φλύαρα και ρηχά, και συνήθως κενά περιεχομένου, (συχνά προσπαθούν απλά να εικονοποιήσουν το RockNRoll όπως το βλέπει ένας drugist political δεκαεξάχρονος -που κατά τη γνώμη μου έχει καλύτερα πράγματα να κάνει), [το RockΝRoll)...

Τα αληθινά original cartoons (που έφτιαξαν την όλη φάση) είχαν μεγάλο παρασκήνιο, και μυστικά νοήματα και μηνύματα, και συνήθως έχουν πολλά επίπεδα, (για κάποιον που ξέρει τι βλέπει, --αλλά, τι υπέροχο, και για όλους τους άλλους).
Να, λοιπόν, μια δική μου πρόταση για σένα:

http://www.youtube.com/watch?v=SoJkxNa6v14


@ Ανώνυμος - 2:

Συνταξιδιώτη Δημήτρη, ο Thomas Ligotti, ναι, μου αρέσει, είναι αρκετά καλός, επίσης και το «Εργοστάσιο Εφιαλτών» του. Μου είχε αρέσει, θυμάμαι, και μια συνεργασία του που έχω με τους Current 93.
Αλλά, προσοχή, με ρωτάς αν αξίζει τον κόπο να αναζητήσεις το τάδε βιβλίο του, κλπ.
Δεν ξέρω τι αξίζει και τι δεν αξίζει για σένα, εσύ ρωτάς εμένα.
Η δική μου άποψη είναι ότι αν δεν έχεις διαβάσει τους αυθεντικούς μαιτρ και δασκάλους του Φανταστικού και του Τρόμου, και δεν έχεις αναζητήσει τα τόσο συγκλονιστικά βιβλία τους, δεν υπάρχει κανένας λόγος να αναζητάς το τάδε βιβλίο του Thomas Ligotti, που είναι κάποιος σύγχρονος μικρός απόηχός τους.
(Και, αν θέλεις απλά να νιώσεις μοντέρνος, αναζήτησε καλύτερα το "Atrocity Exhibition" τou G. J. Ballard που είναι απείρως πιο modern horror από τον Ligotti. H δοκίμασε τα παλιά του Ramsey Camπbell, που είναι στην ίδια συχνότητα αλλά αυτός είναι το original της, όπως το "The Doll Who Ate His Mother", το "The Face that Must Die", το "Alone With the Horrors", ή το "Demons by Daylight", κ.ά.)
Δηλαδή, π.χ. εννοώ, πάντα κατά τη δική μου άποψη, αν είσαι στο Horror Genre, και δεν έχεις διαβάσει οτιδήποτε έχει γράψει ο Algernon Blackwood, καλύτερα να αναζητήσεις αυτόν, τον πατέρα του μυστηριώδους τρόμου, και όχι τα comics ή τον Ligotti.
Ο Ligotti (ή π.χ. ο ακόμη καλύτερος Carl Edward Wagner ή ο T. E. D. Klein) είναι πιο απολαυστικός αν ξέρεις από που προέρχεται η συνταγή του και η όλη παράδοση της οποίας ένα πρόσκαιρο κλαδάκι αυτός είναι.

Γενικά, ισχύει για τα πάντα, προσπαθήστε να ενημερωθείτε και να αναζητήσετε τα originals των πραγμάτων που σας ενδιαφέρουν, και όχι απλά τα "κοινωνικά φαινόμενα" που δημιούργησαν με την επιρροή τους...

Είναι πολύ κακό να συγχέουμε το συμβάν με την επιρροή του, ή να γνωρίζουμε την επιρροή του και όχι το συμβάν.
Το συμβάν είναι διαχρονικό και πολύ μυστηριώδες, και για να μπορείς να το ατενίσεις και να παίξεις αληθινά στο The Great and Secret Show, πρέπει να μπορείς να το παρακολουθείς, να το αναγνωρίζεις, να το κατανοείς, να το διαχωρίζεις από τα καθρεφτίσματά του, να το εκτιμάς...
Η, τέλος πάντων, έτσι το νιώθω εγώ, γι' αυτό και έτσι προσπαθώ να το διδάξω...


(συνεχίζεται)

27 Ιουνίου 2011 στις 7:06:00 μ.μ. CEST
Π. Β. Γ. είπε...

@ Ανώνυμος 3:

Διασκεδαστικές οι προτάσεις σου, φίλε. Μου αρέσουν αυτά.
Και: Αφού σου αρέσει το Church of the SubGenius, πρέπει να διαβάσεις την αποκλειστική συνέντευξη που πήραμε από τον original θεό BOB (που είναι φίλος μας) στο Strange, ψάξ' το. (Strange 127)


@ Ανώνυμος 4:

Φίλε, όπως ήδη σου έγραψα με δυο λόγια, περί «παραλογοτεχνίας», δεν συμφωνώ ούτε με την άποψή σου ούτε με τις απόψεις που σε προβλημάτισαν.

Προσπάθησα να σου εξηγήσω ότι και πίσω από τη Λογοτεχνια υπάρχουν ιδεολογίες, ιδεολογικές παρατάξεις, και παίζει κι εκεί ο Μυστικός Πόλεμος των Ιδεών, που παίζει διαχρονικά παντού.
Και, επίσης, υπάρχουν και εκεί αντικρουόμενα καλλιτεχνικά ρεύματα, στόχοι, προθέσεις, συνήθειες, ολόκληρες διαφορετικές μεταξύ τους παραδόσεις, κλπ.
Ουσιαστικά, αναφέρεσαι στις στυλιζαρισμένες απόψεις των ανέμπνευστων ψυχολογοδραματιστών ρεαλιστών υλιστών, της πολιτικοποιημένης αριστερής γαλλικής σχολής...


@ Ανώνυμος - 5 :

Κατανοώ τη διακριτή εμμονή σας με τα «ενθεογενή» (κι εμένα μου άρεσε ο Terence McΚenna, και είχα τη χαρά να τον γνωρίζω και προσωπικά), αλλά θα πρέπει να τα διαχωρίσετε από τη μεθοδολογική πανάκεια.

Αφού αναφέρεστε σε πυροτεχνήματα που κάνουν απλά πάταγο, θα πρέπει να προσθέσω ότι κανείς θα πρέπει να είναι λίγο περισσότερο ενήμερος για να μπορεί να τα διαχωρίσει από τις επιχειρήσεις βομβαρδισμού, καθώς τα ατενίζει όλα αυτά από μακριά, ως άσχετος με τα συμβάντα (και που δεν επιθυμεί να πάει να τα ψάξει από κοντά).
Επίσης, εμένα, όπως το λέτε εσείς, δεν με ενδιαφέρουν οι «εφαρμόσιμες μέθοδοι που θα βοηθήσουν τον μέσο αναγνώστη», κλπ, διότι προφανέστατα αναφέρεστε σε κάποιου είδους "τσελεμεντέ", που, ακόμη και αν υπάρχει, και ακόμη και αν εγώ τον έχω, δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει να τον δώσω έτσι απλά στον «μέσο αναγνώστη» δηλαδή στον πρώτο τυχόντα. Για να εφαρμόσει ποια μέθοδο, που και σε τι, και, πάνω απ' όλα, γιατί. Αυτά είναι λεπτά ζητήματα, αγαπητέ.
(Γιατί να το κάνω; Και γιατί θεωρείτε ότι είναι αυτός ο ρόλος μου; Ένας απλός συγγραφέας είμαι. Δεν είμαι κανενός είδους «γκουρού»! Και, ακόμη και αν θα ήμουν, θα είχα την απαίτηση από τους σπουδαστές μου να με καταλαβαίνουν καλύτερα).
(Δεν συμμερίζομαι τη βουδιστική εκδοχή σας περί «γυμνής πραγματικότητας χωρίς ερμηνείες» κλπ).

Αν σας ενδιαφέρουν αληθινά οι «αστικοί ατραποί», δεν έχετε παρά να διαβάσετε το μεγάλο «Megapolisomancy» άρθρο μου στο νέο τεύχος του Strange, όπου λέω πολλά (και αναλυτικά αλλά και ανάμεσα από τις γραμμές) και πιστεύω ότι θα σας λυθεί κάθε απορία για τις θέσεις μου και για τη μελέτη μου, τουλάχιστον εισαγωγικά, ώστε να κατανοήσετε ότι κάτι δεν έχετε καταλάβει σωστά, όπως διαφαίνεται από το μήνυμά σας εδώ.

Πριν από τις εφαρμοσμένες μεθοδολογίες, όπως το θέτετε, υπάρχουν ζητήματα προτιμήσεων, πεποιθήσεων, ενημέρωσης, γνωσιολογίας, φιλοσοφίας, αλλαγής οπτικής, έμπνευσης, ανακάλυψης αιτιών και προθέσεων, πυξίδες, κλπ.
Με ένα χαπάκι ή βοτανάκι, κατά την άποψή μου, και μια καλή πρόθεση, απλά ξεμπερδεύετε από τις έγνοιες και απολαμβάνετε το σώου, το οποίο όμως παραμένει για εσάς ανεξήγητο. (Ε, επίσης και «πειραματίζεστε», με...τι;)
Και, αν δεν θέλετε να το εξηγήσετε, τότε γιατί με κουράζετε κι εμένα να προσπαθώ να σας δώσω μια συμπυκνωμένη απάντηση εδώ -και πρόταση ανάγνωσης;
Σε κάθε περίπτωση, αν ενδιαφέρεστε αληθινά για το ζήτημα, και θέλετε να με ακούσετε, (to «lent me your ears»), είναι καλή η συγχρονικότητα, διαβάστε αυτά που γράφω στο Strange που κυκλοφορεί, και, πάνω εκεί πείτε μου μία συγκεκριμένη άποψή σας να τη συζητήσουμε, αν δεν διακρίνετε τη «μεθοδολογία» στην πλήρη περιγραφή τού τι ακριβώς συμβαίνει στη μεγαλούπολη και στις «αστικές ατραπούς»

Δυστυχώς, (αν και θα μου άρεσε), δεν μπορώ να σας πάρω και από το χεράκι και να σας βγάλω εκεί έξω. (Όπου κι αν είναι αυτό). Το κάνω με τον τρόπο μου, (πάρα πολύ εμπεριστατωμένα, και πολυεπίπεδα, σε πολλά γραπτά), ε κάντε κι εσείς αυτό που πρέπει να κάνετε...
Αν δεν θέλετε να το κάνετε, (επειδή βαριέστε, ή είστε ανώτερος, ή επειδή με κάτι δεν συμφωνείτε), μη μου λέτε ότι κάτι δεν κάνω καλά εγώ...



(συνεχίζεται)

27 Ιουνίου 2011 στις 8:02:00 μ.μ. CEST
Π. Β. Γ. είπε...

(συνέχεια)

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τα σχόλια σας, που είναι για μένα πολύ ενδιαφέροντα (ανεξάρτητα από τις προσωπικές μου απόψεις). Και πάντα περιμένω περισσότερα.

Θα επανέλθω, το συντομότερο δυνατόν, με περισσότερα κι εγώ στο blog μου.

Συνταξιδιώτες μου, καλή δύναμη σάς εύχομαι, στους σκοτεινούς καιρούς που ζούμε!

Π. Γ.

27 Ιουνίου 2011 στις 8:05:00 μ.μ. CEST
Ανώνυμος είπε...

Σέβομαι την άποψή σας κύριε Γιαννουλάκη, γιατί είστε απίστευτα διαβασμένος και αγαπάτε πραγματικά τα βιβλία.Απλά όσον αφορά το διάβασμα και την ανακάλυψη βιβλίων και συγγραφέων, εγώ είμαι λίγο κάβουρας και πάω ανάποδα,ξεκινώντας δηλαδή από αυτό -το σύγχρονο-που μου τραβάει την προσοχή(ως νεότερος ηλικιακά) και αργότερα αρχίζω και ψάχνω για τις επιρροές που είχε ο εκάστοτε συγγραφέας για να καταλάβω καλύτερα το έργο του.Το ίδιο ισχύει και για σινεμά,μουσική κλπ
Τώρα όσον αφορά το περίφημο megapolisomancy, η αλήθεια είναι ότι έχω μια κάπως αόριστη/ομιχλώδη εικόνα που περιορίζεται στο πολύ πρωτότυπο άλμπουμ COSMOPOLIS PROJECT 1 :Στο Ρήγμα,σε μια ιστορία από το βιβλίο σας "Ιστορίες Που Δεν Διηγήθηκε Ποτέ Κανείς"(το οποίο το ανακάλυψα σχεδόν τυχαία σε ένα μικρό βιβλιοπωλείο),σε κάποια διάσπαρτα άρθρα σας για το θέμα από το STRANGE και σε κάποιες μελέτες που είχα διαβάσει για τα μυστηριώδη καπάκια των πόλεων.Το βιβλίο megapolisomancy:Τα μυστήρια των Πόλεων,η αλήθεια είναι δεν έχω καταφέρει να το εντοπίσω.(ακόμα)
Γενικότερα,υπάρχει κάποια σύνδεση με το βιβλίο του Λουις Στήβενσον "Η λεσχη της Αυτοκτονίας" ;
Πάντως το timing μου έκατσε μια χαρά και θα ξεκοκαλίσω το καινούριο τεύχος του STRANGE μήπως και ξεθολώσει λιγάκι το τοπίο.
Το κακό είναι ότι σε αυτά τα θέματα πρέπει να είσαι συνέχεια σε εγρήγορση,γιατί αν χάσεις ένα μικρό κομμάτι του παζλ...χάνεσαι και εσύ!
Τέλος η ανυπαρξία πλοκής υπάρχει και σε άλλα είδη λογοτεχνίας όπως στο sci-fi πχ το VALIS του P.K.Dick είναι ο εφιάλτης της πλοκής,προκαλεί άνετα κράμπα στον εγκέφαλο του μέσου ανυποψίαστου αναγνώστη :)
Αλλά και στο σινεμά,απουσία πλοκής έχουν πολλές ταινίες μεγάλων σκηνοθετών όπως πχ του David Lynch.

Δημήτρης

27 Ιουνίου 2011 στις 11:56:00 μ.μ. CEST
Π. Β. Γ. είπε...

@ Ανώνυμος :

Ναι, εντάξει, ωραία τα λες, κινήσου αναλόγως. (Αλλά μην ξεχνάς να κινείσαι).

Στις περιπτώσεις του VALIS του Dick και των ταινιών του David Lynch, μού φαίνεται ότι μπερδεύεις την «ανυπαρξία πλοκής» με την πλοκή που δεν μπορείς εύκολα εσύ -ή κάποιος άλλος- να παρακολουθήσεις, λόγω γνωσιολογικών ελλείψεων ή όχι αρκετής εποπτείας ή ενημέρωσης.
(Δηλαδή, εδώ δεν έχουμε να κάνουμε π.χ. με το «Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνo» του Μαρσέλ Προυστ).

Αλλα είναι και θέμα οπτικής. Π.χ., νομίζω ότι μπορώ να σε βοηθήσω με τον Lynch, π.χ. δες το Mulholland Drive και το Lost Highway από τη μέση και όχι από την αρχή και συνέχισε μετά το τέλος απ' την αρχή μέχρι τη μέση. Συνήθως οι ταινίες του απλά δεν είναι γραμμικές.
Αν ξέρεις και πέντε πράγματα περί εναλλακτικών πραγματικοτήτων και περί μυστικιστικών συμβολισμών, there you have it!

Το VALIS του Philip K. Dick νομίζω ότι θα το καταλάβεις πάρα πάρα πολύ καλύτερα αν διαβάσεις το Radio Free Albemuth που είναι το original που έγραψε ο Dick, ο εκδότης δεν το δέχτηκε, κι έπειτα ο Dick το μετάλλαξε στο VALIS, αλλά τελικά το Radio εκδόθηκε μετά τον θάνατό του. (Επίσης, θα πρέπει να δεις το The Man Who Fell to the Earth του Nicolas Roeg, με τον εξωγήινο David Bowie, που είναι η ταινία στην οποία αναφέρεται).
Και, τέλος, θα έπρεπε να είσαι ενήμερος ότι το VALIS είναι το δεύτερο μέρος μίας τριλογίας που το πρώτο της είναι το Divine Invasion και το τρίτο της το The Transmigration of Timothy Archer.
Και θα πρέπει να θυμάσαι ότι όλα αυτά έχουν να κάνουν με αληθινά πρόσωπα και καταστάσεις, και να τα ψάξεις αντίστοιχα.
Επίσης, θα πρέπει όλα αυτά να συνδυαστούν με το θρυλικό EXEGESIS του Dick και με τις προσωπικές του μυστικιστικές εμπειρίες και βιώματα από τα οποία προέρχονται αυτά (π.χ. δες μια καλή βιογραφία του).
Αλλά και να ενημερωθείς για το The Owl in Daylight, που είναι η συνέχεια όλων αυτών την οποία δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει διότι απεβίωσε.
(Λέει τα πάντα περί αυτού, στην τελευταία απίστευτη συνέντευξή του που έχει δημοσιευτεί στο βιβλίο What if Our World is Their Heaven?...)

Άλλο η σύνθετη πλοκή ή η υπερ-πλοκή, οι συνέχειες κλπ, και άλλο η έλλειψη πλοκής.

Αυτά, προς το παρόν. Χαίρε.

Π. Γ.

29 Ιουνίου 2011 στις 6:02:00 μ.μ. CEST

Δημοσίευση σχολίου