ΠΑΝΤΕΛΗΣ Β. ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΚΗΣ
Ο συγγραφέας Παντελής Β. Γιαννουλάκης ζει και γράφει στην Θεσσαλονίκη, και σε πολλές εναλλακτικές πραγματικότητες που εξερευνεί με την ιδιαίτερη λογοτεχνία του και τις μελέτες του. Έχει συγγράψει και δημοσιεύσει ως τώρα 35 βιβλία, και πάνω από τρεις χιλιάδες άρθρα, δοκίμια και πρωτότυπα κείμενα και διηγήματα, σε περιοδικά, έντυπα, συλλογικά έργα, ειδικές θεματικές εκδόσεις και ανθολογίες. Έχει δημιουργήσει ή συντονίσει 12 περιοδικά και έντυπα, έχει ιδρύσει 4 εκδοτικούς οίκους. Έχει κάνει σπουδές Κινηματογράφου & Σκηνοθεσίας και Ιστορίας της Τέχνης, υπήρξε δημιουργός ραδιοφωνικών εκπομπών, τηλεοπτικών εκπομπών και ντοκιμαντέρ, έχει κάνει πολλές εξερευνήσεις και έρευνες στην Ελλάδα και σε αρκετά μέρη του κόσμου. Έχει κάνει μεταφράσεις έργων, υπήρξε editor πολλών ανθολογιών και επιμελητής εκδόσεων, μουσικός, περιηγητής, ξεναγός, συλλέκτης, αλληλογράφος, εισηγητής, διακεκριμένος ομιλητής με πολλές δεκάδες διαλέξεις σε μεγάλο κοινό, ειδικός γνωσιολόγος σε ποικίλα πεδία γνώσης. Είναι ο δημιουργός, εκδότης και διευθυντής του περιοδικού “Strange”, δημιουργός των εκδόσεων “Αόρατο Κολλέγιο” και “Άγνωστο” (επίσης, στο παρελθόν, των εκδόσεων “Terra Nova” και “Αρχέτυπο”), και έχει εκδόσει πάνω από διακόσια βιβλία... Είναι πατέρας δύο αγοριών, και έχει καθοδηγήσει και προωθήσει πάρα πολλούς συγγραφείς, ερευνητές και μελετητές. Ασχολείται ένθερμα με την Φανταστική Λογοτεχνία, την σημειολογία, την φιλοσοφία, την λογοτεχνία μυστηρίων, τις εναλλακτικές κοσμοθεωρίες, και τα μυστήρια του ανθρώπου και των κόσμων του.
ΑΡΧΕΙΟΘΗΚΗ
-
►
2022
(16)
- ► Δεκεμβρίου (3)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Ιανουαρίου (2)
-
►
2021
(16)
- ► Δεκεμβρίου (4)
- ► Φεβρουαρίου (1)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
►
2020
(12)
- ► Φεβρουαρίου (1)
- ► Ιανουαρίου (2)
-
►
2019
(13)
- ► Δεκεμβρίου (4)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
►
2018
(16)
- ► Δεκεμβρίου (4)
- ► Ιανουαρίου (4)
-
►
2017
(14)
- ► Δεκεμβρίου (5)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
►
2016
(35)
- ► Δεκεμβρίου (2)
- ► Σεπτεμβρίου (5)
- ► Φεβρουαρίου (7)
- ► Ιανουαρίου (3)
-
►
2015
(23)
- ► Δεκεμβρίου (4)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (2)
- ► Ιανουαρίου (4)
-
►
2014
(7)
- ► Δεκεμβρίου (1)
-
►
2013
(11)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (2)
-
►
2012
(18)
- ► Δεκεμβρίου (3)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (1)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
▼
2011
(10)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
►
2010
(14)
- ► Δεκεμβρίου (2)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
►
2009
(10)
- ► Δεκεμβρίου (2)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (1)
-
►
2008
(7)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
Αγωνιζομαστε για την προεκταση της πραγματικοτητας
Χρειαζόμαστε ένα παραμέρισμα της κουρτίνας, που ο συμβατικός κόσμος έχει τραβήξει μπροστά στα μάτια μας, μια νέα και μεγάλη προέκταση του οπτικού μας πεδίου, του πεδίου παρατήρησης.
Χρειαζόμαστε νέους τρόπους αντίληψης και κατανόησης, και νέους τρόπους μετάδοσης των πραγμάτων που θα αντιληφθούμε και θα κατανοήσουμε.
Αυτό θα σημαίνει μια ριζική αναθεώρηση ενός μεγάλου μέρους των γνώσεων μας και των πραγμάτων που θεωρούμε δεδομένα.
Μια τέτοια αναθεώρηση δεν συμφέρει κανέναν από αυτούς που χειρίζονται τις λειτουργίες των καθημερινών συστημάτων, και, επιπλέον, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν το μικρό, σίγουρο και ασφαλές νησί τους, για να εξερευνήσουν τα αβέβαια νερά ενός νέου και παράξενου ωκεανού...
Η πραγματικότητα είναι τελείως σχετική, κι αυτό αποδεικνύεται από το αγωνιώδες πείσμα της να μην αναιρεθεί, και από την αδυναμία της να σε τιμωρήσει μόλις την αναιρέσεις…
Ο Κοσμος εναντια στον Μυθο του
Ζούμε σε εποχές κατοχής και αντίστασης. Ο κόσμος επιζητά να παγιώσει τελείως την εικόνα του, και όλοι ανεξαιρέτως να υπηρετούν το τεχνητό κοσμικό είδωλο που ο κόσμος έφτιαξε για τον εαυτό του. Οι άνθρωποι που διαχώρισαν τον εαυτό τους από αυτόν τον κόσμο, αποσυρόμενοι στο ιδιωτικό τους σύμπαν, αντιστέκονται εστιαζόμενοι στον αέναα κρυφώς εξελισσόμενο μύθο του κόσμου, που η παγιωμένη εικόνα προσπαθεί να εξαφανίσει.
Οι άνθρωποι που προσπαθούν ν’ αποδράσουν από τις υποθέσεις αυτού του απογοητευτικού κόσμου, σπιθαμή με σπιθαμή φτιάχνουν μυστικά το Παραμύθι του Κόσμου. Το διηγείται ο ένας στον άλλον ψιθυριστά κι αν κάποιος είναι χωρίς συντρόφους, το διηγείται στον εαυτό του. Υπενθυμίζει συνέχεια την ιστορία, αποστηθίζει τους χάρτες και τα σημάδια, κάνει εξάσκηση τις νύχτες όταν όλοι κοιμούνται, απαγγέλλει το ποίημα, γράφει το μήνυμα, κουρδίζει τα ρολόγια και τα βιολιά, κοιμάται με το ξίφος κάτω απ’ το μαξιλάρι -μην έρθει η ώρα και δεν είναι έτοιμος για την ηρωική έξοδο…
Κάποιος που μπορεί να κοιτάξει γύρω του με τα σωστά μάτια, θα αντικρίσει παντού ολόγυρα το Παραμύθι του Κόσμου. Είναι τόσο μεγάλο και τόσο υπέροχο, γενιές ολόκληρες συνωμοτών το έφτιαχναν, το έγνεθαν, το έπλεκαν, το έχτιζαν, το χρωμάτιζαν. Στέκει εκεί (πού;) και διηγείται την πιο παράξενη ιστορία που ειπώθηκε ποτέ. Την ιστορία ενός άλλου κόσμου, κάπου πέρα, μακριά απ’ αυτόν εδώ τον κόσμο, κι ακόμη πιο μακριά, στα βάθη του νου και της καρδιάς μας.
Τα μηνύματα από αυτόν τον κρυφό κόσμο, αναπόφευκτα, είναι πολεμικές ανταποκρίσεις, ενός πολέμου μυστικού, ανάμεσα στους υπηρέτες της κατοχής του κόσμου και στους παρτιζάνους του Αντίκοσμου...
Life is Stranger than Fiction.
«Η ζωή είναι πιο παράξενη από τα μυθιστορήματα».
Το πιο ουσιαστικό επίτευγμα της Λογοτεχνίας μέχρι σήμερα, είναι ότι κατέληξε σ’ αυτό το συμπέρασμα. Αυτό δεν έγινε, βέβαια, για να απορρίψει τον εαυτό της, αλλά για να δώσει μια νέα σημασία στο ατέρμονο νόημα της ζωής.
Η ζωή καθορίστηκε από τη Λογοτεχνία.
Δεκάδες αιώνες χρειάστηκαν για να μετατρέψει ο άνθρωπος τα πάντα σε Λογοτεχνία. Ζούσε καταγράφοντας τα πάντα γύρω του, όλες τις πληροφορίες, όλες τις εμπειρίες, όλες τις ανακαλύψεις, όλα τα όνειρα, όλα τα συναισθήματα, όλα τα φαινόμενα, όλες τις ιδέες, όλες τις υποθέσεις… Και τα καταχωρούσε στην αιώνια βιβλιοθήκη.
Κάποτε η ζωή ξεπερνούσε τη Λογοτεχνία. Τώρα πια η βιβλιοθήκη είναι τόσο τεράστια, που η Λογοτεχνία ξεπερνά τη ζωή.
Οτιδήποτε ζω, μέχρι και η τελευταία εμπειρία και σκέψη μου, έχει ήδη προβλεφθεί από πριν μέσα στη Λογοτεχνία. Οι επιρροές της Λογοτεχνίας πάνω στη ζωή είναι τόσο πολυσύνθετες και εξαπλωμένες σε κάθε στοιχείο με όλους τους πιθανούς τρόπους, κρύβονται τόσο καλά μέσα στην ίδια τη ζωή, που σχεδόν κανείς δεν υποπτεύεται πως η κάθε στιγμή της ζωής του έχει ήδη πρωταγωνιστήσει στις σελίδες κάποιου βιβλίου, κάποτε.
Η ίδια η Λογοτεχνία άρχισε κάποτε να παρατηρεί τον εαυτό της, και ανακάλυψε μια συγκλονιστική παραδοξολογία. Αφού η ζωή και η σκέψη καθοριζόταν πλέον από τη Λογοτεχνία, τότε η κύρια αποστολή της Λογοτεχνίας, που ήταν να εξερευνήσει τη ζωή και τη σκέψη, είχε μετασχηματιστεί σε κάτι τελείως νέο και παράξενο: η Λογοτεχνία εξερευνούσε πια τη Λογοτεχνία.
Έτσι, μπορούσες πια να αφιερώσεις όλη σου τη ζωή στην εξερεύνηση της λογοτεχνίας, που εξερευνεί τον εαυτό της, και να εξερευνήσεις τη ζωή σου...
Ο Συγγραφεας ειναι ενα ιδιαιτερο ειδος ανθρωπου
Αυτό που κάνει τους συγγραφείς να ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους ανθρώπους, είναι κυρίως το γεγονός ότι οι συγγραφείς παρατηρούν πράγματα που οι υπόλοιποι άνθρωποι δεν τα παρατηρούν, δεν τα προσέχουν, δεν τους δίνουν σημασία. Κι επιπλέον, οι συγγραφείς τα θυμούνται, τα καταγράφουν, συγκεντρώνουν αυτές τις αξιομνημόνευτες λεπτομερείς παρατηρήσεις τους ως οπλοστάσιο, ως θησαυροφυλάκιο λεπτομερειών, που κάπου θα χρησιμοποιηθούν κάποτε.
Ο συγγραφέας έχει πάντα ένα σημειωματάριο γενικών καταγραφών, και πολλά άλλα σημειωματάρια και σημειώσεις που σχετίζονται με τα διάφορα σχέδια του, με συνεχείς σημειώσεις που αντίστοιχα τα αφορούν, χωρίς ακόμη τα έργα να έχουν αρχίσει να γράφονται, αλλά και κατά τη διάρκεια της συγγραφής τους. Στο γενικό σημειωματάριο, σημειώνει συνεχώς τα πάντα, οτιδήποτε ενδιαφέρον παρατηρεί γύρω του, ακούει, διαβάζει, βλέπει, μαθαίνει, εμπνέεται, ονειρεύεται, θυμάται, κλπ. Δεν αφήνει καμιά καλή και «ενδιαφέρουσα» σκέψη, ιδέα, έμπνευση, πληροφορία, σημειολογία, σύνδεση, αλληγορία, μεταφορά, απόσπασμα, παραδοξολογία, οξύμωρο, λέξη, μυστικό, παρατήρηση, επισήμανση, ανάμνηση, αφορισμό, απόφθεγμα, σύλληψη, να του ξεφύγει. Όταν οτιδήποτε από αυτά βγαίνει στον δρόμο του, το καταγράφει, για να το χρησιμοποιήσει, κάπου, κάπως, αργότερα. Είναι συλλέκτης ιδεών, σκέψεων, λέξεων, πληροφοριών, ενδιαφερόντων ζητημάτων και παρατηρήσεων. Διαθέτει μια ολόκληρη αόρατη βιβλιοθήκη από αυτά.
Ο συγγραφέας που δεν το κάνει συνειδητά και αφοσιωμένα και συνεχώς αυτό το πράγμα, που δεν παρατηρεί τις φευγαλέες λεπτομέρειες του κόσμου, δεν είναι συγγραφέας.
Αυτό, σταδιακά, του δίνει μια εποπτεία πάνω στην καθημερινή πραγματικότητα που οι άλλοι άνθρωποι ούτε που την έχουν ονειρευτεί ποτέ τους. Και, σιγά-σιγά, αρχίζει να ξεχωρίζει αμέσως το συγγραφικό ίχνος όταν εμφανίζεται οπουδήποτε για να του προσφερθεί από τη συγχρονικότητα. Μόλις παρατηρεί αυτό που πρέπει, ένα καμπανάκι χτυπάει στο κεφάλι του, κι εκείνος περισυλλέγει την παρατήρηση. Κι έπειτα την αντιμετωπίζει σαν πολύτιμη πληροφορία, σαν εύθραυστο μυστικό.
Μέσα από διεργασίες όπως αυτή και πολλές άλλες, ο συγγραφέας δεν περιμένει την έμπνευση, είναι ο Κυνηγός της Έμπνευσης, εκπαιδεύεται να την αναγνωρίζει παντού γύρω του, να την παραμονεύει και να την αρπάζει με λεπτεπίλεπτο τρόπο. Δεν είναι ποτέ απροετοίμαστος για αυτό.
Έτσι, παντού και πάντα, ο συγγραφέας καταστρατηγεί μια οικειότητα με το Παράξενο. Οι αληθινοί συγγραφείς είναι ερωτευμένοι με το Παράξενο. Είναι το παρασκήνιο του κόσμου μας.
Συμφωνώ με τον J. K. Chesterton, που γράφει:
«Το ότι υπάρχει ένας κόσμος πίσω από τον κόσμο, δεν το γνωρίζουν πολλοί άνθρωποι. Βέβαια, υπάρχει και ένας άλλος άνθρωπος πίσω από κάθε άνθρωπο, αλλά κι αυτό ακόμη συχνά ο ίδιος ο άνθρωπος δεν το γνωρίζει. Υπάρχει ένα παρασκήνιο στα πάντα, ένα σκοτεινό παρασκήνιο, πολλές φορές πέρα από κάθε φαντασία. Στο παρασκήνιο αυτό, πίσω από την αυλαία του κόσμου, δεν πηγαίνει κανείς, εκτός από τους συγγραφείς…»
Η αληθινά μεγάλη ευχαρίστηση που αντλώ από τον κόσμο, προέρχεται από τα βιβλία. Ίσως γιατί ο ίδιος ο κόσμος είναι ένα ανεξάντλητο βιβλίο. Ίσως γιατί ο κάθε άνθρωπος δεν είναι παρά ακόμη ένα βιβλίο. Παραμένει ακόμη άγνωστος ο συγγραφέας του κόσμου μας. Υπάρχουν νύχτες που το μόνο που θέλω είναι να τον γνωρίσω, και να μου επιτρέψει να περιπλανηθώ στην απέραντη βιβλιοθήκη του. Έχω πολλές όμορφες ερωτήσεις να του κάνω, δίπλα από το τζάκι, πίνοντας λίγο κονιάκ…
Μια Δευτερη Ζωη
Όταν ονειρευόμαστε, ο εγκέφαλός μας λειτουργεί κανονικότατα σαν να δέχεται αληθινά ερεθίσματα, και δίνει στους επιστήμονες την εικόνα ενός εγκεφάλου που βλέπει, ακούει, οσμίζεται, γεύεται, πιάνει, κινείται, κλπ, και επεξεργάζεται πληροφορίες σαν να τις δέχεται από το εξωτερικό περιβάλλον, με τη διαφορά ότι το σώμα κοιμάται και τίποτε από όλα αυτά δεν παρατηρείται να συμβαίνει σε αυτήν την πραγματικότητα...
Έχουμε έναν δεύτερο μυστηριώδη εαυτό, ο οποίος ζει κανονικά σε έναν παράλληλο κόσμο, τον κόσμο των ονείρων: ένα ολόκληρο εναλλακτικό σύμπαν. Μια μυστηριώδης ονειρική γεωγραφία που το πανόραμά της ξανοίγεται μέσα μας. Την εξερευνούμε ασυνείδητα μέσα από αινιγματικές εμπειρίες και βιώματα που καταγράφονται από τον εγκέφαλό μας ως αληθινά, για τον οποίο έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι ενώ ονειρευόμαστε συνεχίζει να λειτουργεί κανονικά σαν να βιώνει πραγματικές καταστάσεις.
Ζούμε μέσα στα όνειρα…μια δεύτερη ζωή.
Το μάτι. Αυτό το οπτικό πεδίο συναλλαγής του εσωτερικού κόσμου με τον εξωτερικό κόσμο, το μάτι, είναι το μόνο όργανό μας που ζει από το φως ενώ το υπόλοιπο σώμα μας είναι βουτηγμένο στη λάσπη, στην ύλη. Το μάτι έχει τη μορφή του σύμπαντος. Τρεις ομόκεντροι κύκλοι το περιγράφουν, η σφαίρα, η ίριδα και η κόρη: Ο εξωτερικός κύκλος του υπεργαλαξιακού κόσμου, ο εσωτερικός κύκλος του γαλαξιακού κόσμου, ο εσώτατος κύκλος του υποσελήνιου κόσμου. Κοιτώντας κανείς (με το μάτι του) το ανθρώπινο μάτι, είναι σαν να παρατηρεί το σχέδιο του Σύμπαντος. Το μαγικό σημείο όπου ενώνεται ο άνθρωπος με τον Θεό. Τα άστρα του ουρανού εκπροσωπούνται από το άστρο του ματιού. Η ίδια η κόρη του ματιού είναι μια άβυσσος, εκεί απ’ όπου μπορεί κανείς να ατενίσει με ίλιγγο τα βάθη της ανθρώπινης ψυχής, αστρική στη φύση της και αόρατη. Κατοπτρισμένη πάνω στην κόρη είναι εκείνη η ανταύγεια ενός φωτεινού γαλαξία, το ίχνος του θεϊκού φωτός, το σπερματικό φως του κόσμου, του εσωτερικού κόσμου...
Όταν υπάρχει κάτι που δεν το ξέρεις
Πώς ξέρεις ότι δεν υπάρχει;
Ξέρουμε ότι πολλά από τα όνειρά μας δεν θα γίνουν αληθινά. Ίσως να μη γίνουν ποτέ αληθινά. Κι όμως, συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε.
Αυτό λέει πολλά, και δεν είναι τόσο παράδοξο όσο ακούγεται.
Έχουμε μάθει ότι τα όνειρά μας είναι σημαντικά όχι γιατί γίνονται αληθινά, αλλά γιατί μας οδηγούν σε μέρη που ποτέ δεν θα πηγαίναμε αλλιώς, και μας διδάσκουν πράγματα που ποτέ δεν ξέραμε ότι μπορούσαμε να μάθουμε…
Ο κόσμος που παρακολουθούμε, εκείνος ο κόσμος της καθημερινής μας πραγματικότητας, δεν είναι ο αληθινός κόσμος, είναι μία περιγραφή του.
Τα βιβλία είναι συχνά πολύ καλός τρόπος για να βλέπεις τον κόσμο με άλλα μάτια.
Και τα βιβλία είναι παράθυρα.
Είναι σαν κιάλια που βλέπουν αλλού. Η αριστερή σελίδα για το αριστερό σου μάτι και η δεξιά σελίδα για το δεξί σου μάτι. Βάζεις μπροστά στο πρόσωπό σου ένα βιβλίο και αντικρίζεις το πανόραμα της ανάγνωσης. Το πεδίο της γνώσης από αλλού. Είναι μία τηλε-όραση. Βλέπεις μακριά, σε άλλους τόπους, σε άλλες ζωές, σε άλλα μυαλά, σε άλλους χρόνους.
Και, όταν γράφεις ένα βιβλίο, είσαι κάτι σαν οπτικός. Ρυθμίζεις έντεχνα την όραση του φίλου σου, του αναγνώστη σου, έτσι ώστε να μπορέσει να δει αλλού, να αλλάξει για λίγο την οπτική του κόσμου του και να παρακολουθήσει έναν απόκρυφο μικρόκοσμο, χαρτογραφημένο μέσα στις σελίδες…
Η Μεση Οδος
Η πεζοπορία, η οδοιπορία, η περιπλάνηση, το ταξίδι, η περιπέτεια, η περιπολία, η πρωτοπορία, η ανίχνευση, η εξερεύνηση...
Οι περισσότεροι άνθρωποι, δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν καταλαβαίνουν πόσο σημαντικά είναι όλα αυτά: Σχετίζονται με την πλοήγηση στον υλικό κόσμο.
Η τέχνη της πλοήγησης στον υλικό κόσμο είναι τόσο σημαντική όσο και η τέχνη της αναπνοής. Παραδόξως, για τους περισσότερους ανθρώπους, και οι δύο αυτές τέχνες είναι αυτοματικές συνήθειες και τίποτε παραπάνω.
Αλλά υπάρχει και η τέχνη της πλοήγησης στον πνευματικό κόσμο...
Εξασκούμε την πλοήγηση στον υλικό κόσμο χρησιμοποιώντας -διανύοντας- τις διαδρομές, και –από την άλλη– εξασκούμε την πλοήγηση στον πνευματικό κόσμο με τη φαντασία μας.
Όμως, αν συνδυάσουμε αυτά τα δύο, τις διαδρομές και τη φαντασία, έχουμε ένα νέο είδος πλοήγησης. Και πρόκειται για πλοήγηση σε ένα νέο πεδίο, ούτε πραγματικό ούτε φανταστικό, σε εκείνο το συνδετικό πεδίο μεταξύ πνεύματος και ύλης, που είναι ένα κρυφό ενδιάμεσο πεδίο, μυστικό και απαγορευμένο, για το οποίο δεν συζητά κανείς...
Αυτή είναι η λεγόμενη «αόρατη πλευρά του κόσμου», και αυτήν εννοούσε ο παππούλης μου ο Τσαρλς Φορτ όταν έλεγε ότι ανακάλυψε μία «πυξίδα για τη ναυσιπλοΐα της αόρατης πλευράς του κόσμου...»
Λοιπόν, αυτή η νέα πλοήγηση σ’ αυτό το μυστικό ενδιάμεσο πεδίο, βασίζεται –στο πρώτο στάδιο εξάσκησής της– σε μία σχετικά απλή τεχνική: να κάνεις μία πλοήγηση στο υλικό πεδίο με πνευματικό τρόπο (ή, αν το προτιμάτε έτσι, στο πνευματικό πεδίο με υλικό τρόπο).
Μία περιπλάνηση στις διαδρομές του υλικού κόσμου με πνευματικό τρόπο. Πρόκειται για ένα λειτουργικό συνδυασμό της περιπλάνησης στους δρόμους και της περιπλάνησης στη φαντασία. Κι αυτό κάνει εκείνο το ενδιάμεσο πεδίο να αρχίσει να διακρίνεται αδιόρατα. (Και διακρίνεται γιατί «ανταποκρίνεται» στην περιπλάνησή σου).
Μία αφηρημένη περιπλάνηση μέσα στον τρισδιάστατο χάρτη της πόλης, αφήνοντας τον εαυτό μας να παρασυρθεί από τη φαντασία, αλλά ταυτόχρονα και να παρασυρθεί από τους δρόμους. Δηλαδή, να παρασυρθεί στις διαδρομές της φαντασίας, και ταυτόχρονα να παρασυρθεί από τις διαδρομές της πόλης. Να παρασυρθεί από τη ροή των συλλογισμών, και ταυτόχρονα να παρασυρθεί στη ροή των δρόμων. Από τα «μονοπάτια της σκέψης» και από τα μονοπάτια του κόσμου. Να «αποπροσανατολιστεί» κάποιος από τον εαυτό του, και ταυτόχρονα να αποπροσανατολιστεί μέσα στην πόλη. Να «περι-πλανηθεί»…
Μ’ αυτόν τον τρόπο, ο εσωτερικός κόσμος μεταμορφώνεται σε εξωτερικό και μπορείς να περιπλανηθείς κανονικά μέσα του: να τον περπατήσεις.
Αν προτιμάτε, ο εξωτερικός κόσμος μεταμορφώνεται σε εσωτερικό και μπορείς να περιπλανηθείς σ’ αυτόν με τη σκέψη σου.
Το ίδιο είναι, απλά εξαρτάται από την οπτική γωνία από την οποία το βλέπεις…
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιπλάνησης, που σε πρώτη φάση γίνεται χωρίς νόημα, ο περιπλανώμενος είναι βυθισμένος σε μια επιλεγμένη φαντασίωση, (αλλά και στους αυθόρμητους συλλογισμούς του, ακολουθώντας με τον νου του ελεύθερα τη ροή τους, παρατηρώντας πως αυτή αρχίζει να σχετίζεται με τα ερεθίσματα που λαμβάνει από ολόγυρά του), και καθώς ακολουθεί τελείως αυθόρμητες διαδρομές, σταδιακά αρχίζει να συμβαίνει το εξής:
Η περιπλάνησή του αρχίζει να αποκτά νόημα, είναι σαν να βαδίζει πάνω σε υπονοούμενα, σαν να γράφει ή να διαβάζει ένα κείμενο, τα πάντα γύρω του αποκτούν ένα ιδιόμορφο νόημα, ή ένα πλέγμα από κρυφά νοήματα, που του αποκαλύπτονται, που συνδέονται όλο και περισσότερο με τους συλλογισμούς του. Φτάνει σε ένα σημείο που αυτό το φαινόμενο γίνεται τόσο έντονο, που ο περιπλανώμενος θεωρεί ότι μπορεί να κοντρολάρει το ίδιο το τοπίο, και όχι μόνο τις σκέψεις του. Η Πλοήγηση έχει ξεκινήσει…
Για τον Πλοηγό που θα το κάνει αυτό, οι συνηθισμένοι υλικοί δρόμοι του κόσμου χάνουν κάθε συμβατική σημασία. Οι διαδρομές αποκτούν ένα τελείως διαφορετικό νόημα γι’ αυτόν, η πόλη η ίδια μεταλλάσσεται μυστικά, οι δρόμοι της οδηγούν «αλλού»…
Τί να συμβαίνει στα ερημικά μέρη της εξοχής, τη νύχτα, όταν δεν είναι κανείς εκεί για να το δει;...
Χωρις Εμενα
Ο κόσμος που ζούμε, είναι ένα πάρα πολύ παράξενο μέρος! Αλλά, εγκλωβισμένοι μέσα στις υποθέσεις της καθημερινότητάς μας, έχουμε την τάση να το ξεχνάμε αυτό ή να το αγνοούμε. Εμείς οι ίδιοι που βαδίζουμε σ’ αυτό το παράξενο μέρος, είμαστε πάρα πολύ παράξενα όντα…
Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που δεν ξέρουμε για τους μηχανισμούς του κόσμου και του εαυτού μας, που φοβόμαστε να παραδεχτούμε αυτή την μεγάλη αλήθεια. Θέλουμε τον κόσμο και τον εαυτό μας να είναι μικροί, συγκεκριμένοι και περιορισμένοι, για να μπορούμε να τους ελέγχουμε και να νιώθουμε ασφαλείς. Αλλά τον κόσμο και τον εαυτό μας, τους διατρέχουν δυνάμεις ανεξιχνίαστες. Βιαστήκαμε να τους δώσουμε ονόματα, περιγραφές, επιστήμες, για να μπορούμε να έχουμε έναν υποτυπώδη έλεγχο πάνω στην αχαλίνωτη πραγματικότητα. Κι όμως, τα πράγματα δεν τελειώνουν στα όρια που έχουν θέσει αυτές οι εξηγήσεις. Τα πράγματα είναι ατέλειωτα .
Αυτή τη βροχερή νύχτα, μέσα στη μοναξιά μου, καθώς γράφω, έχω δίπλα μου ένα βιβλίο κιτρινισμένο από το χρόνο, το Pensees του Blaise Pascal. Ανοίγω μια σελίδα στην τύχη και διαβάζω:
«Όταν ατενίζω μπροστά μου τον ορίζοντα με το περιορισμένο βλέμμα μου… τί αχανές διάστημα είναι αυτό μέσα στο οποίο εγώ δεν υπάρχω! Κι αν κοιτάξω πίσω μου… τί φρικτή δίνη ατέλειωτων χρόνων που εγώ δεν υπήρξα! Όταν βυθίζομαι στον κόσμο της γνώσης… τί απύθμενες θάλασσες γνώσεων που εγώ δε γνωρίζω και ίσως ούτε θα γνωρίσω ποτέ! Πόσα πράγματα συμβαίνουν συνεχώς, χωρίς εμένα! Και… πόσο λίγο χώρο καταλαμβάνω εγώ σ’ αυτή την ατέρμονη άβυσσο του Χρόνου…»
Είδα το σπίτι που μένει ο Θεός.
Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Οι αληθινοί Συγγραφείς, οι εξερευνητές των ανθρώπινων ονείρων, οι πολεμιστές των ιδεών και των λέξεων, οι ονειροπόλοι που οραματίζονται νέους κόσμους στο σύμπαν μιας σελίδας, που δημιουργούν την ζωντανή φαντασία της ανθρωπότητας, οι αληθινοί Συγγραφείς, επιζητούν να μιλήσουν για το ανείπωτο, να βάλουν σε λόγια το ανήκουστο, να φωτίσουν το Άγνωστο, να διασώσουν το χαμένο, να περιγράψουν το απερίγραπτο, να διηγηθούν όλες τις ιστορίες που δεν διηγήθηκε ποτέ κανείς. Η λογοτεχνία τους είναι η ίδια η οικουμενική μνήμη των περίτεχνων ονείρων του κόσμου μας, η κιβωτός της ιστορίας της ανθρώπινης θέλησης, της δραματικής προσπάθειας να προσεγγιστεί το άφταστο άστρο, της συγκλονιστικής ανθρώπινης περιπέτειας που διαρκεί όσο θα διαρκεί η καταγραφή της. Η μνήμη των βάρδων είναι η μνήμη του κόσμου. Η μνήμη των εξερευνητών είναι οι χάρτες του κόσμου.
. . . . .
Όλα τα πράγματα συνδέονται. Οι αληθινοί Συγγραφείς γνωρίζουν αυτό το μυστικό, και εφαρμόζουν την τέχνη του για να αποκαλύψουν την κρυφή δομή του κόσμου. Οι ατμόσφαιρες, τα μηνύματα, η τέχνη, οι ιστορίες, οι ιδέες, οι ήρωες, οι μνήμες, είναι αιθέρια εργαλεία που χρησιμοποιούνται για να αποκαλύψουν το αραβούργημα των δικτύων που ενώνουν τα πάντα, σε ένα βαθύτερο επίπεδο που κανείς δεν παρατηρεί εκτός από τους Συγγραφείς.
Όλα τα πράγματα συνδέονται. Οι αληθινοί Συγγραφείς γνωρίζουν αυτό το μυστικό, και εφαρμόζουν την τέχνη του για να αποκαλύψουν την κρυφή δομή του κόσμου. Οι ατμόσφαιρες, τα μηνύματα, η τέχνη, οι ιστορίες, οι ιδέες, οι ήρωες, οι μνήμες, είναι αιθέρια εργαλεία που χρησιμοποιούνται για να αποκαλύψουν το αραβούργημα των δικτύων που ενώνουν τα πάντα, σε ένα βαθύτερο επίπεδο που κανείς δεν παρατηρεί εκτός από τους Συγγραφείς.
. . . . .
Οι εικόνες, οι εμπνεύσεις, οι γνώσεις και οι πληροφορίες, ταξιδεύουν στον χώρο και στον χρόνο σταλμένες από τους Συγγραφείς. Είναι ο καθρέφτης του κόσμου. Του αληθινού κόσμου. Εκείνου που βρίσκεται μέσα μας. Του κόσμου της φαντασίας μας. Που δημιούργησε το Σύμπαν. Το αληθινό δικό μας Σύμπαν. Της ανθρώπινης ψυχής.
Οι εικόνες, οι εμπνεύσεις, οι γνώσεις και οι πληροφορίες, ταξιδεύουν στον χώρο και στον χρόνο σταλμένες από τους Συγγραφείς. Είναι ο καθρέφτης του κόσμου. Του αληθινού κόσμου. Εκείνου που βρίσκεται μέσα μας. Του κόσμου της φαντασίας μας. Που δημιούργησε το Σύμπαν. Το αληθινό δικό μας Σύμπαν. Της ανθρώπινης ψυχής.
V
Ο Παντελής Β. Γιαννουλάκης
εκπέμπει από τον
ΜΥΣΤΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙΤΕ
Copyright ©
Παντελής Β. Γιαννουλάκης
33 comments:
Παντελή ήμουν εκεί, υπέροχα για ακόμα μια φορά. έγινε και η φάρσα για βόμβα, βγήκαμε έξω και μας μίλησε ο μεγάλος Φουράκης ρωτώντας μας, αν ήρθε η αστυνομία.
άντε, ανακοίνωσε επιτέλους την ημερομηνία για τον δεκέμβρη. πάθαμε στέρηση. το σάιτ πότε θα είναι έτοιμο Παντελή;
Βιντεοσκόπηση - παρουσίαση
& περιγραφή >
OUTER.GR
>
http://outer.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=552%3Aomilia-panteli-giannoulaki-2010&catid=107%3A2009-05-17-00-30-50&Itemid=218%CF%84%CE%B7%CE%BD
Π. Γ.
Θυμάμαι πάντα, όταν το φέρνει η συζήτηση, τη θρυλική ατάκα του Ζακ Μπερζιέ, ο οποίος έλεγε συχνά πολύ σοβαρά πράγματα με ένα ιδιότυπο χιούμορ: «Τα ούφο είναι μαζικές παραισθήσεις που προκαλούνται από τους εξωγήινους»...
επιτέλους και στο youtube. φανταστικη βραδιά, όπως πάντα!
WOW !
Κι άλλα θέλουμε
H omilia htan WOW ;)
Πρόκειται να γίνει κάποια νέα ομιλία στην Αθήνα;
Κύριε Γιαννουλάκη,
Σας παρακαλώ, μπορείτε να μου εξηγήσετε για ποιο λόγο κάποιος να θέλει να ελέγξει ένα κράτος; Ακούμε συχνά, τελευταία, ότι μια κλίκα υπερ-πλουσίων, ξεγέλασε τα κράτη, και τα έθεσε υπό χρέος για να τα ελέγχει.
Γιατί όμως; Εάν π.χ. θέλουν τους φυσικούς πόρους της Ελλάδας, γιατί δεν τους αγοράζουν έτσι απλά, αφού έχουν τα λεφτά; Τί είναι αυτό που θέλουν; Γιατί να θέλουν έλεγχο; Τί τον κάνουν;
Θυμάμαι ένα παλιό σας άρθρο για τις μυστικές εταιρίες. Συμπεραίνετε ότι έχει ανθρώπους που κυριολεκτικά ταξιδεύουν σε άλλες πραγματικότητες, ενώ εμείς παλεύουμε για ένα κομμάτι ψωμί. Λυπούμαι κ. Γιαννουλάκη, αλλά αδυνατώ να φανταστώ τη Μέργκελ να ταξιδεύει. Όλοι είναι ακόμα εδώ. Σας παρακαλώ, εξηγείστε μου γιατί θέλουν να ελέγχουν τα κράτη.
Μήπως είναι ζωώδη ένστικτα; Δηλαδή η Μέργκελ και οι λοιποι, θέλουν να ικανοποιήσουν το ερπετικό μέρος του εγκεφάλου τους; Είναι δυνατόν να είναι τόσο υπνωτισμένοι από το ίδιο το εγώ τους;
Σας ευχαριστώ για τισ μεταμεσονύχτιες εμπνεύεσεις,
Ιωνάς
Τι έγινε τελικά στην Υεμένη ?
Αγαπητέ Π.Γ.,
που εισαι τώρα, που σε ζητάν οι καιροί?
Που είσαι τώρα, που βγήκαν μπροστά οι μάγιστροι (αλήθεια, ο Παπαδήμος πότε θα εμφανιστεί με την κάπα του?) ?
Δεν μπορείς να εξαφανίζεσαι έτσι, εκτός κ αν είσαι ήρωας του Γουελς.
Αλλά είσαι ήρωας δικός μας, όχι του Γουελς.
Ο πόλεμος εντείνεται, τί ακριβώς περιμένεις?
Π for Παντελής.
υ.γ. say something
Φοβερά πράγματα ειπώθηκαν σε αυτην ομιλία σας
συγχαρητήρια
Αργεί ακόμη η επόμενη ;
The Heuristic
ΠΡΟΣΟΧΗ! ALERT! ALERT! «Τοp Secret» , αλλοκοσμικό μήνυμα, σε διαγαλαξιακό μπουκάλι,προς απανταχού ακατάτακτους , αθεράπευτους, αιθεροβάμονες και υποψήφιους λοιπούς αλλοπαρμένους. Κωδικός πρόσβασης : Παντελή βγάλε μας, μέσα.
ΜΥΝΗΜΑ:
ΑΠΟΣΥΝΔΕΣΟΥ!
Η πραγματικότητα δεν είναι η τηλεόραση , ούτα τα διάφορα μέσα "ενημέρωσης" κάθε είδους. Είναι μια μεγάλη διαβολή το ότι ονομάζονται έτσι. Να σε "ενημερώσουν" για πιο πράγμα; Για την πραγματικότητα; Είναι τόσο αστείο και παρανοϊκό! Η πραγματικότητα εμπεριέχει μπερλόκ με ζωγραφιές του Βαν Γκόγκ, εμπεριέχει τανούκια (τι είναι αυτό ε;) , φθαρμένα καλσόν, πεταμένες και ιπτάμενες(!) οδοντόπαστες, σπασμένα πληκτρολόγια, γαλαξίες κανίβαλους, αλλόμορφους, φύλακες Αγγέλους και στοιχειά, θλίψεις και διοράματα και χαρές και θαύματα που ποτέ στην ζωή σου δεν φαντάστηκες, δέντρα και μοναχικά μυρμήγκια, σπιτάκια του τρόμου, δισεκατομμύρια μικροοργανισμοί πάνω στο κορμί σου με ολόκληρες πολιτείες, ανθρώπους αόρατους και άλλους τρείς που πέρασαν μόλις τώρα (!) μαγικές πύλες, για κόσμους παράλληλους, στοιχειωμένα σύμπαντα και παράξενα όντα χωρίς κεφάλια. Κλείσε την τηλεόραση και τον υπολογιστή σου ,δεν είναι η πραγματικότητα! Είναι μια τεχνητή κλειστή πραγματικότητα. Είναι η μόνη αληθινά επαναστατική πράξη που μπορείς να πράξεις. Δεν έχει σημασία τι δείχνει αυτό το κουτί εκεί μέσα (μέσα που;) και τι λέει. Σημασία έχει, ότι η πραγματικότητα είναι ένα απείρως πιο πολύπλοκο και τεράστιο μέγεθος για να περιγραφεί με λόγια απο τον οποιοδήποτε και οτιδήποτε (ακόμη και από ένα υπεργαλαξιακό υπερπράκτορα όπως η ταπεινότητα μου). Πόσο μάλλον, για να αποτελεί ή εξαρτάται απόλυτα απο μερικά παλιόχαρτα που στην ουσία αυτό και μόνο είναι μπροστά σε αυτή την άπεραντη και αχανή πραγματικότητα : ασήμαντα χρωματισμένα χαρτιά, και μερικοί ηλεκτρονικοί αριθμοί, μπιτ πληροφοριών, μηδενικά ψηφία, σε γυάλινες οθόνες και ηλεκτρονικά τσιπ! Τίποτα άλλο κυριολεκτικά!
Καταλαβαίνεις πόσο εύθραυστη και φθαρτή, περαστική, τεχνητή,ασήμαντη είναι αυτή η μικρή στενή πραγματικότητα που σου προβάλλουν ; Και η ζωή του ανθρώπου είναι ένα κλάσμα του δευτερολέπτου μπροστά στην αιωνιότητα των συμπάντων για να την ελέγχει κάτι το τόσο εύθραυστο και ασήμαντο, αλλά η πραγματικότητα (η πραγματική) είναι ένα θαύμα και τα θαύματα υπάρχουν, τώρα απο πάντα και για πάντοτε . Και εσύ είσαι μέρος του θαύματος, και όχι κάτι «έξω» από αυτό. Δεν σου λένε την αλήθεια και σου λένε ψέματα γιατί και να θέλανε, η αλήθεια είναι έτσι και αλλιώς ένα άπειρο μέγεθος. Ποιος να την περιγράψει ,πως, και γιατί;
(συνεχίζεται)
(συνέχεια)
Αυτό που παρακολουθείς στους τηλεοπτικούς και άλλους ηλεκτρονικούς δέκτες είναι μια εικονική, πολύ περιορισμένη, και μικρή όψη της πραγματικότητας που προσπαθεί να σου επιβληθεί ώς πραγματική πραγματικότητα σαν διανοητικός υιός μέσα στα κεφάλια-τελικούς δέκτες. Όλο αυτό το θέατρο που παρακολουθείς δεν υπάρχει παρα μονάχα μέσα στα κεφάλια μας(… μας, που λέει ο λόγος ) και πουθενά αλλού. Η πραγματικότητα έχει ερήμους , νύχτες, αχανές εκτάσεις που κάνεις δεν γνωρίζει εκεί τι γίνεται, ανθρώπους που συνομιλούνε με τον Μπόρχες που μίλησε με τον θεό κάποτε σε μια βιβλιοθήκη του σύμπαντος, ζούγκλες και ανεξερεύνητους πλάνητες για πάντα, γάτες και ποντίκια, «ιστορίες που δεν διηγήθηκε ποτέ κανείς» (όπως λέει και ο τίτλος ενός ωραίου βιβλίου του συγγραφέα αυτού του ιστότοπου ,που κάποτε πρέπει επιτέλους να αποκαλύψει την αληθινή του ταυτότητα, ως διασυμπαντικός υπερπράκτορας! Σε τσάκωσα! ) άλλους κόσμους, μέσα, ανάμεσα, διάμεσα, μπροστά ή και πίσω απο τα μάτια μας. Δεν είμαστε οι αριθμοί στις στατιστικές και τις υπηρεσίες τους κράτους. Δεν υπάρχει κράτος και ούτε ποτέ υπήρξε. Κοσμοκράτορας είναι μονάχα το παράξενο Υπερ-όν που ονομάζουμε Θεός, Όλον( ότι και αν εννοείτε ή νομίζετε τελικά ο καθένας σας με αυτό). Και εμείς είμαστε κομμάτι και αντικατοπτρισμός αυτού του Όλου, ένα μαζί Του, μέσα σε ατέρμονα και υπέροχα ή δυσάρεστα μυστήρια ή κάτι άλλο …πολύ … «άλλο», ούτε υπέροχο ούτε δυσάρεστο, πρωτόγνωρες παιδικές ανακαλύψεις και ανείπωτα ταξίδια. Είσαι ο Άλλος! Είσαι το «Άλλο»! Πίστεψε το! Είναι η μόνη αληθινή Αλήθεια! Δεν είσαι ένα ασήμαντο ανθρωπάκι έρμαιο μιας αόρατης τεχνητής μοίρας. Είσαι πολύ σημαντικός , κρυφός, μυστικός (από το ίδιο σου το μικρό «εγώ») θαυμαστός και υπέροχος! Κλείσε την τηλεόραση ή ότι παρόμοιο μέσο, που το μόνο που ΔΕΝ κάνει, είναι να σε ενημερώνει αλλά σε «εξ-ημερώνει» μέσα σε μια ελάχιστη πραγματικότητα, όπως παρόμοια εξημερώνεται τα κατοικίδια σας.
Είσαστε όλοι συνδεδεμένοι με αυτή την εικονική πραγματικότητα, μέσα από οθόνες και ηλεκτρονικά σήματα που ταξιδεύουν σε όλο το πλανήτη και χαρίζουν ένα μαγικό ραβδί εξουσίας σε μερικούς παλιάνθρωπους που πραγματικά θα έπρεπε να τους λυπόμαστε, γιατί είναι και αυτοί μαριονέτες και θύματα αυτής της ψευδο-πραγματικότητας , σε σχέδια που αγνοούν την πραγματική τους πηγή. Ω! Δεν ξέρουν τι κάνουν και τι … χάνουν!
Αποσυνδέσου! Τράβα το καλώδιο και πάτα OFF και κάνε ένα restart!
… Καλώς ήρθες στην απερίγραπτη πραγματικότητα! Είς τους αιώνες των αιώνων.
Αμήν!
- Μια αναπάντεχη προσφορά για όλους τους ονειροπόλους (ή υποψήφιους ονειροπόλους έστω) εκει έξω, ανώνυμου διαγαλαξιακού υπερπράκτορα του αόρατου περιοδικού Egnarts (αναζητήστε το, κάθε Μανβαντάρα στο εξωχωρικό περίπτερο της γειτονιά σας)
Εμείς Ζούμε , Εσύ (ναι εσύ!) Κοιμάσαι!
Υπογραφή:
ΑΝΤΙ-ΥΔΟ*
*Υ.Δ.Ο= Υπηρεσία Δίωξης Ονειροπόλων.
ΥΓ 1: Το μήνυμα αυτό θα αυτοκαταστραφεί αυτόματα σε δέκα έτη, όταν θα έρθουν οι στρατιές του Κθούλου.
ΥΓ 2: Τι περιμένει ο Παντελής; Stop. Το υπεργαλαξιακό ιππικό φυσικά . Stop . (γράφω με σήματα μορς . stop. Γιατί. Stop. Τελείωσε η πεμπτουσιακή μου γεννήτρια. Stop. Με έχει ανακηρύξει ως επικύνδηνο καταζητούμενο. Stop. η διαγαλαξιακή Υ.Δ.Ο . Stop. Mε κυνηγ … μπι…μπιπ…μπιπ..- S.O.S … . ----S.O.…..----.-…
Παντελή υπάρχει κάποιο νέο για το καινούριο τεύχος του Strange??
«...Και το μόνο κατάστρωμα που θέλω να σταθώ, είναι τα απέραντα χωράφια με το καλαμπόκι που λικνίζονται μέσα στον άνεμο της νύχτας κάτω απ’ τ’ αστέρια, κι η μόνη θάλασσα που θέλω να πλεύσω , είναι εκείνη η σκοτεινή λιμνούλα στο αρωματισμένο σούρουπο του δάσους, που στην όχθη κάθεται ένα μικρό παιδί μέσα στη θλίψη, άσε ω άσε το πλοίο του να περιπλανηθεί ψηλά στου δειλινού τον ήλιο …»
- Παντελής Γιαννουλάκης "Editorial: Hμερολόγιο Καταστρώματος".
Σ' ευχαριστώ.
@ Andrianos T. :
Ευχαριστώ Συνταξιδιώτη. (Η αλήθεια είναι ότι το ακροατήριό μου είναι πάντα υπέροχο, κάτι που με κάνει πολύ περήφανο).
Ναι, νομίζω ήταν η τελευταία δημόσια εμφάνιση του Γιάννη Φουράκη. (Αυτός είναι τώρα πλέον μονίμως εξωγήινος).
Πλάκα είχε που μιλούσαμε για εξωγήινους παρέα με την αστυνομία...!
Ελπίζω λίαν συντόμως να ανακοινωθεί η ημερομηνία για την επόμενη ομιλία μου στην Αθήνα (που καθυστέρησε οικτρά, ζητώ συγγνώμη).
Το νέο site του Strange είναι σχεδόν έτοιμο, σε λίγο στον αέρα.
Χαίρε
@ Δημήτρης Τσουμάνης :
Μου αρέσει πολύ ο Μπερζιέ.
Εγώ, ακούγοντας αυτήν του την ατάκα, στη θέση σου θα του έκλεινα το μάτι και θα του έλεγα :
«Οι μαζικές παραισθήσεις είναι εξωγήινοι που προκαλούνται από τα ούφο».
Γεια σου φίλε.
@ GreekCthulhu :
Και η επόμενη ομιλία μου στην Αθήνα είναι -προς το παρόν- μια φανταστική βραδιά!
(και, για φαντάσου να υπήρχε κι αυτή στο youtube!...)
@ Ανώνυμος-1 & -2 & -3 :
Αυτά τα πράγματα, ξέρετε, τα παρακολουθούν και οι W.O.W. (Wings Over the World)
(συνεχίζεται)
@ Ανώνυμος-4 (Ιωνάς) :
Εύλογη η απορία σου, Συνταξιδιώτη μου.
Αν ζητάς τη γνώμη μου, προχείρως και με δυο λόγια, κατά την εποπτεία μου, είναι η εξής :
Αυτοί που θέλουν να ελέγχουν τα κράτη το κάνουν για τον εξής απλό λόγο: Είναι εναντίον της έννοιας και του θεσμού του κράτους. (επιθυμούσαν και) Επιθυμούν την παγκόσμια επανάσταση.
Θέλουν να καταλύσουν τον -παλαιού τύπου- Έλεγχο, και να εγκαταστήσουν μια μελετημένη και φροντισμένη ελευθερία για την ανθρωπότητα. Θέλουν να λυτρώσουν τον άνθρωπο από τα αιώνια δεσμά του, και να ντύσουν τη γύμνια του με τα καλά και άνετα ρούχα που του έχουν ράψει με το design τους. Θέλουν να διδάξουν τους ανθρώπους, να τους βάλουν σε μια σειρά, μαζί με όλες τις ανθρώπινες υποθέσεις, απαλλαγμένες από τους ζυγούς του παρελθόντος. Θέλουν να διαδόσουν το δόγμα τους της ελευθερίας, των ίσων ευκαιριών, της επιστήμης, της ισότητας, της σταθερής οικονομίας, της καλά σχεδιασμένης παιδείας, του διαφωτισμού, της τακτοποίησης του χάους, της καταπολέμησης του κακού, της καλής συνεννόησης, της εξάλειψης του φανατισμού και του ολοκληρωτισμού. Θέλουν να καταλύσουν τα σύνορα, τους πολέμους, τις διχόνοιες, τους διαχωρισμούς, τα μίση, τη βία, τη διεθνή εγκληματικότητα, την αισχροκέρδεια, την εκμετάλλευση των αδυνάτων, την σύγχιση, την άγνοια, την απάθεια, την τεμπελιά, την πονηριά και την απάτη. Και άλλα πολλά, όλα σε αυτό το πνεύμα.
(Συμπληρωματικά, αν θέλεις, μπορείς επίσης να διαβάσεις το κεφάλαιο "Δαιμονολογία" από το βιβλίο μου "Τα Ψάρια Δεν Ξέρουν Ότι Βρέχει").
Για να μπορούν να το κάνουν αυτό, προσπαθούν να καταλύσουν τα κράτη, τους διαχωρισμούς, κλπ, να βάλουν τα πολλά ταμπλώ και πλαίσια μέσα σε ένα ταμπλώ και πλαίσιο, για να λειτουργήσουν σωστά από πάνω του ώστε να επιτύχουν το ευγενικό τους αυτό σχέδιο.
Το κάνουν αυτό με ένα πλήθος επεμβάσεων επί του ασθενούς, και με τρόπους βαθύτατα επαναστατικούς, ριζοσπαστικούς, πρωτοποριακούς.
Δεν είναι καθόλου εγωιστές όπως υπονοείς. Είναι ενάντια στο ανθρώπινο Εγώ, πιστεύουν στη συλλογικότητα, στις ομάδες, στην κοινότητα. Πιστεύουν ότι όλοι είμαστε (ή θα έπρεπε να είμαστε) ένα. (Σου το συσκοτίζει το γεγονός ότι...απλώς χρειαζόμαστε καθοδήγηση).
(Ανθρώπους σαν την κυρία Μέρκελ, τους βλέπεις σαν όχι αρκετά πειστικούς ή όχι αρκετά ικανούς, απλώς διότι δεν είναι αυτοί για τους οποίους μιλάμε. Άνθρωποι σαν την κυρία Μέρκελ και τους λοιπούς, απλά τυχαίνει να είναι οι καλύτερα διαθέσιμοι για τον ρόλο της βιτρίνας των κινήσεων τους).
Είναι (ή θεωρούν ότι είναι) η μόνη ελπίδα της ανθρωπότητας. Μια νέα αυγή για τον Άνθρωπο και τον Κόσμο(The Dawn of a New Day).
Επανάσταση στους επαναστάτες δεν γίνεται, αδίκως το προσπαθείτε.
Ούτε μπορείτε να καταλάβετε τι συμβαίνει, (κατά την ταπεινή μου γνώμη), ακριβώς επειδή δεν ξέρετε τι συμβαίνει.
Πρώτα μπορούμε να δούμε. Μετά βλέπουμε. Μετά βλέπουμε στ' αλήθεια τι συμβαίνει. Μετά ξέρουμε τι συμβαίνει. Μετά καταλαβαίνουμε (κατανοούμε) τι συμβαίνει. Μετά έχουμε άποψη πλέον κι εμείς γι' αυτό που συμβαίνει. Μετά σκεφτόμαστε τι μπορούμε να κάνουμε εμείς γι' αυτό που συμβαίνει, ή ποια θα είναι έστω η δική μας στάση. Μετά το κάνουμε.
Ιδού, λοιπόν, Συνταξιδιώτη μου, ακόμη μία μεταμεσονύκτια έμπνευση, από μένα για σένα.
(συνεχίζεται)
@ Ανώνυμος-5 :
Συνέχεια περί Υεμένης έρχεται στο Strange.
@ Ανώνυμος-6 :
Εδώ είμαι, φίλε.
(Εξαρτάται και που -και πώς βλέπεις- ψάχνοντας με, βέβαια).
Σ' ευχαριστώ για την ενθάρρυνση (θυμήσου όμως ότι δεν είμαι και ο Batman! Χμ, ή μήπως είμαι;)
Ο πόλεμος εντείνεται, ναι, (και είναι δύσκολο όταν το μέτωπο είναι τόσο μπροστά μακριά που δεν έρχονται εύκολα ενισχύσεις από τα μετώπισθεν. Και προβληματίζονται ακόμη και οι διαβιβάσεις και η παρακολούθηση). Στον πόλεμο αυτόν, πρέπει να πολεμούμε με όλες μας τις δυνάμεις, για να έχει νόημα.
Εγώ, σ' αυτόν τον πόλεμο, πολεμώ με όσες δυνάμεις έχω, πάντα.
Ελπίζω κι εσύ.
@ Ανώνυμος-7 :
Αν είσαι φοβερός κι εσύ φίλε/η, τότε όντως φοβερά πράγματα ειπώθηκαν.
Δεν αργεί πολύ η επόμενη, ζητώ συγγνώμη που άργησε.
(συνεχίζεται)
@ Ανώνυμος Διαγαλαξιακός Υπερπράκτορας :
Τώρα που έριξες το μήνυμα δημοσίως, πρόσεχε πολύ από την Υ.Δ.Ο., (και όχι μόνο), θα σε έχουν σίγουρα εντοπίσει.
Άλλαξε συχνότητα.
Μεταμφιέσου (π.χ βλέπε τηλεόραση).
Σε επόμενο σου μήνυμα μη χρησιμοποιήσεις τις ίδιες λέξεις.
Κράτα Low Profile.
Άλλαξε καθημερινές διαδρομές.
Κλείνε τα παράθυρα.
Καλή Δύναμη.
@ Ανώνυμος-8 :
Το νέο τεύχος (141) του Strange κυκλοφορεί εντός των ημερών.
Ευχαριστούμε για το ενδιαφέρον σου!
@ Ανώνυμος-9 :
Σ' ευχαριστώ κι εγώ Συνταξιδιώτη για την αποδοχή του μηνύματος, αλλά και για την επισήμανση.
(Χμ, δεν μπορούσα να το τιτλοφορήσω "Ημερολόγιο Καλαμποκοχώραφου"...)
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ όλους για τα σχόλιά σας. Πάντα περιμένω με χαρά επόμενα σχόλια, και θα επιστρέψω εδώ στο blog μου αμέσως μόλις έχω τον ελεύθερο χρόνο.
Πολλά έχουν να δουν τα μάτια μας, και εύχομαι σε όλους σας καλό κουράγιο και φως.
Π. Γ.
Εξαιρετικό! Μακάρι να ανεβάσεις και άλλες ομιλίες. Ίσως θα μπορούσες σε κάποια άλλη ευκαιρία να επεκταθείς στα θέματα Adamski και Ummo. Και κάτι ακόμη' μόλις έκανε την εμφάνισή του σανσκριτικό κείμενο του Vimana shastra (!), το οποίο και παραθέτω: http://www.scribd.com/doc/38445209/%E0%A4%B5%E0%A4%BF%E0%A4%AE%E0%A4%BE%E0%A4%A8%E0%A4%B6%E0%A4%BE%E0%A4%B8%E0%A5%8D%E0%A4%A4%E0%A5%8D%E0%A4%B0%E0%A4%AE%E0%A5%8D
Αυτοί που ετοιμάζουν τον ολοκληρωτικό έλεγχο είναι ξεκάθαρο ποιοί είναι αν και έχουν τις βιτρίνες τους, τους αποκαλύπτω: ο clu που βγήκε απο το grid μαζί με τον fu man chu
Φαίνεται οτι και ο Nolan διαβάζει cosmopolis :) http://www.thedarkknightrises.com/
Πότε θα βγεί το δεύτερο album ?
<>
...μόνο που αυτό δεν δύνανται να το επιτύχουν σε έναν κόσμο που συντελείται από Εκείνον....εκείνοι.
τα σπουδαιότερα τα ζούμε τώρα
το νομιζόμενο 2012 απλά θα γίνει η καμπύλωσις
από εκεί και πέρα η εγκαθίδρυσις της εποχής του Γανυμήδη (ή του Φρόντο ''αρπαγμένου από τον αετό'' του Γκάνταλφ) θα πάρει δεκαετίες
σε κάθε περίπτωση ο δρόμος περνά από την Μόρντορ...που μας οδηγούν οι τρελλοί
ο άσχημος one ως Γκόλουμ
και ο ωραίος πλην μεταμορφωμένος Φρόντο μαζίμ με τον καλό στυλοβάτη Σαμ
ω δε ΓΑΠ...είχε και έχει χαρακτηριστικά τρελλού
τουτέστιν τώρα ειδικά που ''ημιφαίνεται'' έχουμε τις ενδείξεις της ορθής πορείας
για να δούμε θα σπάσει η ανακύκλωση του 17 ?...των 17 του γιούρο κατά την μικροκοσμική απεικόνιση
μιάς καιτο δακτυλίδιον δεν δύναται να είναι παρά το κοινό νόμισμα αυτό καθαυτό...το οδηγούμενον στο βουνό του χαμού
και όχι μόνο βεβαίως βεβαίως
μπροστά από την εποχή του λέμε ο Τόλκι(ε)ν
Παντελή μας άναψες φωτιές. Εμείς πρέπει να είμαστε υπέρ των επαναστατών αυτών ή κατά; Ποιοί είναι οι κακοί της ιστορίας τελικά. Αυτοί; Παρακαλώ απάντησε ξεκάθαρα.
Γεια σου συν-ταξιδιωτη Παντ-ελη...Αναμενουμε το καινουριο τευχος με αγωνια και το θεμα μετην Υεμενη(πολλες προεκτασεις με κατι πυλες πιο πανω και την Ιρεμ να περιμενει...χμμ...ειδωμεν)πολλα ειχε γραψει και ο >>...<< που χαθηκε αλ-ηθεια;Σου εχω στειλει και αλλα μνμτα αλλα δεν μου απαντησες...Δεν πειραζει να σαι καλα...Giorgos...στην παρουσα πραγματικοτητα...
Παντελή το τελευταίο σου κείμενο θέλει και δεύτερη και τρίτη ανάγνωση.Δεν είναι καθόλου εύκολο...Η ομιλία πάει για Γενάρη πλέον;
quote"Παντελή μας άναψες φωτιές. Εμείς πρέπει να είμαστε υπέρ των επαναστατών αυτών ή κατά; Ποιοί είναι οι κακοί της ιστορίας τελικά. Αυτοί; Παρακαλώ απάντησε ξεκάθαρα"quote
Φίλε μου ακόμη δεν το κατάλαβες?
Εσύ πρέπει να είσαι υπέρ της προσωπικής σου ελευθερίας - της εσωτερικής που μπορεί να οδηγήσει και στην όσο είναι δυνατόν εξωτερική.
Θείε Παντελή, σε ευχαριστώ για την καθαρή τοποθέτηση σου.
Αναμένω την αναγέννηση του Στραν-γη.
Προσδοκώ ανάσταση ζωντανών.
Π for Παντελής.
Cpt.marios
Κε Γιαννουλάκη,
Η απάντηση σας στον Ανώνυμο-4(Ιωνά) μου κίνησε την περιέργεια.
Διάβασα το κεφάλαιο "Δαιμονολογία", από τα "Ψάρια Δεν ξέρουν ότι Βρέχει".Διάβασα για τον "Πόλεμο του Καλού και του Κακού", στο τεύχος 123 του Αυγούστου 209, νομίζω έχει σχέση με αυτά που συζητάμε. Διάβασα, όμως, πάλι, το editorial του 138, Ιούνιος 2011 "ΠΡΟΣΟΧΗ: ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ"...Παραθέτω δύο φράσεις, επειδή μόνο και μόνο δεν μπορώ να παραθέσω ολόκληρο το κείμενο, ελπίζω στην κατανόηση τη δική σας και των αναγνωστών σας: "...ο Κεντρικός Έλεγχος αποφάσισε να αναλάβει ο ίδιος την κατάσταση και να εκποιήσει άγαρμπα όλη τη χώρα, για να ολοκληρωθεί η μετατροπή όλων των αξιών και η άμεση σύγκλιση με τη Διεθνή Εικονική Πραγματικότητα(αλλά και οι εταιρείες τους να έχουν αγοράσει μία χώρα)..."
και
"...πρόκειται να μας πετάξουν έξω από το αεροπλάνο χωρίς εκπαίδευση και χωρίς καλό αλεξίπτωτο"...
Το ερώτημα: Οι Επαναστάτες της απάντησης στον Ιωνά ταυτίζονται με τον Κεντρικό Έλεγχο, ή αναφέρεστε σε διαφορετικά συμφέροντα;
Θυμίζω κι εκείνο το άλλο editorial "GOING UNDERGROUND", όπου περνούν έξω από το παράθυρό σας οι λιμουζίνες του ΔΝΤ κι εσείς κλείνετε τις κουρτίνες για να μην σας εντοπίσουν.
Αν όλοι αυτοί είναι οι καλύτερα διαθέσιμοι των Επαναστατών, μήπως πρέπει να τις ανοίξετε τις κουρτίνες να μπει περισσότερο φως;
Τελικά τί συμβαίνει; Οι Επαναστάτες έχουν σχέδια για το egnarts ή το egnarts έχει σχέδια για τους Επαναστάτες;
Πάλι καλά που το Γενάρη έχει την Metacon στην Αθήνα! Περιμένουμε Παντελή!
κύριε Γιαννουλάκη συγχαρητήρια για την πολύ καλή δουλειά που κάνετε εκει στο STRANGE, εξαιρετική ομιλία!
πρόσφατα ανίχνευσα την πιο strange μάρκα ρούχων(χωρίς διάθεση διαφήμισης) έχει σχέδια εντελώς περίεργα στα όρια της υπερβολής και του κιτς
http://www.elvisjesus.co.uk/shop/mens/new_in/exploit_dark_grey/grey/?page=3
Φίλτατε Παντελή Γιαννουλάκη,
η καθημερινότητα μας μασάει και μας φτύνει συνεχώς, μας μιζεριάζει, κύματα αρνητικής ενέργειας μας χτυπούν ανηλεώς, χρειαζόμαστε άμεσα το αντίδοτο, ενα strangotanil γρηγορα...!
Ο >...< έγραψε σχόλιο φίλε μου από πάνω αν δεν το πρόσεξες...
Και αυτός λείπει βέβαια.
Να είστε πάντα καλά όλοι σας παιδιά. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ
Π. Γ.
Δημοσίευση σχολίου