Το Νέο Τεύχος του Περιοδικού STRANGE

24 comments:

Ανώνυμος είπε...: just dropping by to say hey; 27 Φεβρουαρίου 2013 στις 1:47:00 π.μ. CET
Ανώνυμος είπε...: Ωραία βλέπω έχει Castaneda, Cosmopolis θα έχει πάλι ?(ούφο, τρίγωνα των βερμούδων και τρίγωνα Ελενίδη είναι λίγο κοινά για μάς τους παλιούς strangers :) ); 2 Μαρτίου 2013 στις 8:49:00 μ.μ. CET
Π. Β. Γ. είπε...: Στό Πανόραμα μένεις? (Ή είσαι ανηψιός του Ελενίδη?)

Λυπάμαι που άλλαξες ενδιαφέροντα. Τα δικά μας δεν άλλαξαν.

Castaneda και Cosmopolis Project κλπ, είναι κοινά για τους παλιούς Strangers επίσης...

(Μην μου λες εμένα για παλιούς Strangers, ο πιο παλιός Stranger είμαι εγώ...)

:-); 4 Μαρτίου 2013 στις 7:05:00 π.μ. CET
Π. Β. Γ. είπε...: hey; 4 Μαρτίου 2013 στις 7:05:00 π.μ. CET
Ανώνυμος είπε...: Καστανέντα δεν βλέπει κανείς και πολύ συχνά σε περιοδικά αυτές τις εποχές, πολύ ενδιαφέρον άρθρο! Έτσι μπράβο! Την καλημέρα μου!; 5 Μαρτίου 2013 στις 2:48:00 μ.μ. CET
Ανώνυμος είπε...: Συγχαρητήρια.
Εξαιρετικό το τεύχος, όλα τα άρθρα πολύ ιδιαίτερα, πραγματικά αποκαλυπτικά, με μεγάλη υπευθυνότητα και σοβαρή προσέγγιση, ένα προς ένα.; 5 Μαρτίου 2013 στις 8:26:00 μ.μ. CET
Ανώνυμος είπε...: Κυριε Γιαννουλακη,
υπαρχουν εξελιξεις γυρω απο το θεμα των Ε?και αν ναι εχετε σκοπο να μας ενημερωσετε με αρθρο σας?
(μαλλον ειστε οι μονοι που μπορουν, ολοι οι αλλοι η' αντιγραφουν η' απλα λενε μπουρδες); 6 Μαρτίου 2013 στις 8:43:00 μ.μ. CET
ΥΔΡΑΡΓΥΡΟΣ είπε...: Αγαπητέ Παντελή τους κοσμικούς χαιρετισμούς μου!!!
Το θέμα της διάθεσης του περιοδικού στην επαρχία, παραμένει ως έχει, δηλαδή μετά από ένα μήνα κυκλοφορίας στην πρωτεύουσα θα το βρίσκουμε;
Πολύ καλό το γεγονός πως μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα είχαμε καινούργιο τεύχος strange, σας διαβάζω από το πρώτο τεύχος και πιο πριν... και η αλήθεια είναι ότι η συγκεκριμένη οπτική και το εύρος των αντιληπτικών ορίζοντων που εκπέμπει το strange δεν τα συναντάς και εύκολα...
Έτσι και αλλιώς συνταξιδεύουμε προς το απύθμενο, το αχαρτογράφητο, το μοναδικό!; 11 Μαρτίου 2013 στις 4:31:00 μ.μ. CET
BugoTheCat είπε...: Ααα πολύ ωραία! Μερικά από τα αγαπημένα μου θέματα (UFO, τρίγωνα Πανοράματος έχουν διαχρονική αξία :)
Το περιμένω πως και πως στην Θεσσαλονίκη.; 12 Μαρτίου 2013 στις 9:09:00 μ.μ. CET
obsidian conspiracy είπε...: Καλημέρα Παντελή. υπέροχο το νέο τεύχος. όπως πάντα.
πότε θα κυκλοφορήσει το βιβλίο σου ΜΟΝΟΣ ΑΛΛΟΥ;
επίσης περιμένουμε συνέντευξη/αρθρο/βιβλιο απο τον κ.Αριβάνη. ή κάτι από τα παραπάνω. επίσης περιμενουμε με αγωνία τα αδημοσιευτα κειμενα οτυ κ. Φουράκη. ελπίζω να υπάρχουν στο επόμενο τεύχος του strange. Να είσαι καλά.; 15 Μαρτίου 2013 στις 9:41:00 π.μ. CET
Ανώνυμος είπε...: καλημέρα παντελή. υπέροχο το νεό τεύχος όπως πάντα.
περιμένουμε το βιβλίο σου ΜΟΝΟΣ ΑΛΛΟΥ, όπως και συνεντευξη/αρθρο/βιβλιο απο τον κ.Αριβάνη. Τα αδημοσίευτα κείμενα που ετοιμάζετε του κ. Φουράκη θα περιέχουν και στοιχεία για την Ε; να είσαι καλά.; 15 Μαρτίου 2013 στις 9:44:00 π.μ. CET
Ανώνυμος είπε...: Να είσαι καλά Παντελή!

Άλλο ένα πολύ ιδιαίτερο και ενδιαφέρον τεύχος του Strange! Ανάμεσα σε όλα τα άλλα υπάρχει κι εκείνο το παράξενο μήνυμα του πολύ αγαπημένου μου Philip K. Dick, που πάντα είχε να πεί πολλά και πολύ ουσιαστικά πράγματα. Ήταν πολύ όμορφο που κάπου εκεί μέσα στο καινούργιο τεύχος του περιοδικού υπήρχε κι ένα μήνυμά του... Αν και πάντα, οπουδήποτε μπορείς να βρείς "δικά του μηνύματα"! Όταν κανείς αρχίσει να τον διαβάζει, μπορεί ξαφνικά να αρχίσει να παρατηρεί πράγματα που δεν έβλεπε πριν!
Πόσα θα είχε να πεί σήμερα ε;
Θλίβομαι και με θυμώνει πολλές φορές όταν κάποιοι δεν τον καταλαβαίνουν και θεωρούν οτι τα τελευταία από τα βιβλία του είναι ακατανόητα και τρελά....
Αν δεν ήταν "τρελός" όμως δεν θα έφτανε ποτέ εκεί ε;
Είναι τόσα πολλά αυτά που είπε...
Αναρωτιέμαι αν οι αναγνώστες του αντιλαμβάνονται πόσα πράγματα μαζί είναι αυτά που έχει γράψει, πόσο ιδιαίτερα και πόσο έχει επιρρεαστεί η ίδια η πραγματικότητα! Είναι σαν να ζούμε στο σύμπαν του Filip Dick!

Υ.Γ. Το πολύ όμορφο 2ο CD από τον δίσκο Aerial της Kate Bush μου αφήνει μια αίσθηση που μου αφήνει το πολύ όμορφο βιβλίο σου, Ο Ονειροπόλος!; 16 Μαρτίου 2013 στις 7:49:00 μ.μ. CET
Ανώνυμος είπε...: Πλησιάζει το τεύχος 150, πως βρίσκετε την ιδέα σε αυτούς που έχουν όλα τα τέυχη(ή με νέα συνδρομή) να μπορουν να τα έχουν και σε pdf(ή έστω τα πρώτα 120 τέυχη); 18 Μαρτίου 2013 στις 4:15:00 μ.μ. CET
ANDRIANOS T. είπε...: Καλησπερα Παντελη. πολυ καλες οι σειρες american horror story (ειδικα η δευτερη σεζον) και 666 Park avenue που προτεινατε στα 2 τελευταια τευχη. να προτεινω και εγω το τρομερο homeland, το Misfits, το παραξενο utopia, το house of cards για οσους τους αρεσει η πολιτικη, η ιντρικα, η διαπλοκη. πολυ καλη ειναι και το newsroom αλλα δεν ξερω κατα ποσο αφορα τους αναγνωστες του strange. εμενα μου αρεσε παρα πολυ. και φυσικα το touch και το once upon a time.
υπαρχει καποια πληροφορια σχετικα με το τευχος της μυστικης ελλαδος που εχει ετοιμαστει; αν ναι, ποτε περιπου θα κυκλοφορησει;
διαβαζα πριν λιγο παλι τηνε ειδικη εκδοση για την ομαδα Ε. συνεχως ανακαλυπτω στοιχεια. σχετικα με το σχεδιο του καποδιστρια και την επιστολη που βρηκαν οι αυστριακοι ποια ειναι η γνωμη σου; προσωπικα το θεωρω πιθανο ο καποδιστριας να ετοιμαζε μια ολοκληρη συνωμοσια για να δημιουργηθει σιγα σιγα μελλοντικα μια Ελλαδα σαν την Ελβετια, αλλα στον πολιτισμο. μια ιερη κιβωτος δηλαδη. υπαρχει αυτη η επιστολη; εχει βρεθει; δεν το εχει αναφερει ποτε και κανενας. η δολοφονια του βεβαια μαρτυρα οτι οντως ειχε σχεδιο.
τελος, θεωρω διαβαζοντας ακομα μια φορα τις επιστολες των Ε, οτι δεν εχουν ηττηθει, δεν αδρανουν και θα τολμουσα να πω, οτι καποια απο οσα γινονται σημερα στην χωρα, ισως να εχουν αν οχι την συνδρομη τους, τουλαχιστον την ανοχη τους. αναφερομαι στην αναδιαρθρωση του κρατους κυριως και στο ας το ονομασουμε "νοικοκυρεμα του δημοσιου". δεν ξερω ποια ειναι η γνωμη σου, αν θελεις μου λες.; 23 Μαρτίου 2013 στις 10:53:00 μ.μ. CET
Johnnie είπε...: Εγώ μαζί (ή ξεχωριστά) με το τεύχος 150 θέλω και μια ειδική έκδοση με όλα τα editorials μαζί και για εξώφυλλο να έχει ολα τα εξώφυλλα απ τα 150 τεύχη

Ή επανέκδοση του 1ου τεύχους
Ή και τα 2

:-); 24 Μαρτίου 2013 στις 2:39:00 π.μ. CET
ΥΔΡΑΡΓΥΡΟΣ είπε...: Αφού πλοηγήθηκα στις αχανείς θάλασσες του σελιδοδιαστήματος STRANGE να καταθέσω εδώ τον θαυμασμό μου για άλλο ένα άψογο τεύχος αυτού του έντυπου ταξιδιού...
Τεύχος πολυσήμαντο και εξόχως ποικιλλότροπο...
Πολύ καλή η γραφή και της Χριστίνας Μπούα, και στο προηγούμενο τεύχος και σε αυτό, όπως επίσης και της Μαίρης Βαρελή, πολύ ξεχωριστά και ιδιαίτερα κείμενα.
Ο DR. SHAMBALA όπως πάντα μεγαλουργεί...
Καιρό έχουμε να διαβάσουμε τον Φερεσιάδη, ενώ αυτές οι τρεις τελείες με τις στήλες υδραργύρου και άλλα θαυμαστικά, τι απέγιναν;
Σταματάω, γιατί θα μπορούσα να γράφω με τις ώρες για τα κείμενα και τους συντάκτες του Strange.
Έχει έρθει όντως από αλλού, όπως στα αρχικά τεύχη ανέφερες Παντελή!; 2 Απριλίου 2013 στις 1:23:00 π.μ. CEST
Ανώνυμος είπε...: Καλησπερα Παντελη,αυτη την ανοιξη δεν θα σε δουμε στην Αθηνα;Τελειωνει κι ο Απριλιος και δεν εχουμε ακουσει τιποτα...; 25 Απριλίου 2013 στις 8:17:00 μ.μ. CEST
Π. Β. Γ. είπε...: Τα έχω υπ' όψιν μου.
Έχουν κάποιο ενδιαφέρον για αυτούς που ενδιαφέρονται για τον Φελίνι.
Ο Φελίνι, κατά την άποψή μου, ήταν ένας αλλοπρόσαλλος χαρακτήρας (ευγενικά το λέω απλώς) και όχι αξιόπιστος, και αυτά που λέει τα περισσότερα δεν ισχύουν.
Τα πάντα για τη συνάντησή τους τα έχει διηγηθεί ο ίδιος ο Καστανέντα με λεπτομέρειες (και άλλα άτομα επίσης που έχω υπ' όψιν μου από τον κύκλο του), και έχει διηγηθεί μια αρκετά διαφορετική ιστορία. Συνοπτικά, είχαν συναντηθεί στην Ιταλία, είχε διάφορες παράξενες εμπειρίες με τον Καστανέντα (επιπλέον κολλούσε πρόστυχα και μια από τις συνοδούς του). Ο Φελίνι τον πίεζε να γυρίσει μια ταινία γι' αυτόν, ο Καστανέντα αρνήθηκε τελείως και αμέσως, τελικά ο Φελίνι πήγε με το ζόρι από μόνος του στο Μεξικό για να τη γυρίσει όπως νόμιζε αυτός μόνος του (δεν τον υποδέχθηκε κανένας) και δεν τα κατάφερε. Τα άλλα που λέει είναι σαχλαμάρες.
Αυτά διηγείται ο Καστανέντα και άλλοι, και εγώ δίνω σημασία σε αυτόν και όχι στον Φελίνι (που δεν τον μετράω καθόλου). Αυτή είναι η -όχι πρόχειρη- άποψή μου.

Το νέο τεύχος του Strange θα κυκλοφορήσει μέσα στις επόμενες μέρες.
(περιέχει και τη συνέχεια από τον "φάκελο Καστανέντα", που θα συνεχίσει και σε επόμενα τεύχη).

Το Cosmopolis Project συνεχίζεται ως Project, και μάλιστα πολύ, αλλά έχουμε σταματήσει προς το παρόν τις δημοσιεύσεις του στο Strange, εξαιτίας διαφόρων λόγων που δεν μπορώ να συζητήσω.
Ίσως σύντομα επιστρέψει, όταν ξεπεραστούν κάποια πράγματα...

Υπάρχουν πάρα πολλές εξελίξεις στο συκοφαντημένο και διαστρεβλωμένο «θέμα των Έψιλον», και μόλις το κρίνουμε σκόπιμο θα επανέλθουμε και θα τις καταθέσουμε όλες συγκεντρωτικά στο περιοδικό.

Κάνουμε προσπάθεια για δημοσίευση νέου άρθρου και συνέντευξης από τον Άγγελο Αριβάνη, και θα εμφανιστεί ελπίζω πολύ σύντομα.

Το βιβλίο μου "Μόνος Αλλού" (μεταξύ αρκετών άλλων) βρίσκεται ακόμη στο στάδιο της συγγραφής του και όταν ολοκληρωθεί θα μπορεί να το διαβάσει όποιος ενδιαφέρεται γι' αυτό. Σας ευχαριστώ πολύ.

Ο Philip K. Dick που αναφέρεις φίλε είναι από τους αγαπημένους μου συγγραφείς, και στη μνήμη του σε ευχαριστώ. Επίσης μου αρέσει πολύ και η Kate Bush (οι καλύτερες στιγμές της νομίζω είναι το Cloudbusting, και το Don't Give Up με τον Peter Gabriel...)

Σκέφτομαι ακόμη τι πρέπει να κάνουμε για το εορταστικό τεύχος του Strange 150, που πλησιάζει. Θα δούμε.

Από τηλεοπτικές σειρές που αναφέρεις εσύ φίλε Συνταξιδιώτη, κι εγώ και φίλοι μου και συνεργάτες βλέπουμε πολλές καλές. Όλες αυτές που αναφέρεις είναι καλές. Τελευταία εγώ προσωπικά ξεχωρίζω το Fringe, το Game of Thrones, το The Walking Dead, και μερικές άλλες.
(δεν γνωρίζω για τον Καποδίστρια που λες, πέρα από τα γνωστά, θα το ψάξω)
Ο Ν. Φερεσιάδης τελευταία απέχει από δημοσιεύσεις για δικούς του προσωπικούς λόγους, αλλά ελπίζουμε σύντομα να επιστρέψει, διότι και σε όλους εμάς αρέσουν πάρα πολύ τα πάντα ενδιαφέροντα κείμενά του.

Η καθιερωμένη μεγάλη ετήσια ομιλία μου στην Αθήνα, μάλλον θα καθυστερήσει λίγο, θα ενημερωθείτε όμως σύντομα πότε θα γίνει, όσοι ενδιαφέρεστε -και σας ευχαριστώ πάρα πολύ γι' αυτό.

Σας ευχαριστώ επίσης εκ καρδίας για τα ενθαρρυντικά σχόλια σας για το Strange, και θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε να κάνουμε μια όσο καλύτερη ανταπόκριση από τα αληθινά και ενεργά ενδιαφέροντά μας στο περιοδικό.

Εύχομαι σε όλους σας καλή δύναμη σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που διανύουμε,
και Καλή Ανάσταση!

Σας ευχαριστώ πολύ για κάθε θετική σκέψη σας.
(θα επανέλθω εδώ σύντομα)

Π. Γ.; 4 Μαΐου 2013 στις 4:00:00 π.μ. CEST
ANDRIANOS T. είπε...: παντελη καλησπερα. παλι σε σειρες θα αναφερθω και συγκεκριμενα στο da vinci's demons. νομιζα οτι το σεναριο το εχεις γραψει εσυ ή καποιος απο το strange. τι κεραμιδα ηταν αυτη; αποκρυφη γνωση, συνωμοσιολογια, συνωμοσιες, ιντριγκες, απαγορευμενη επιστημη. εχω παθει σοκ. θελω την γνωμη σου.; 9 Μαΐου 2013 στις 10:19:00 π.μ. CEST
Johnnie είπε...: Κανα νέο για την Μαρία-Λουίζ Μπιργκίτα Χάινιτς (the cave woman) έχουμε;; 21 Ιουνίου 2013 στις 7:20:00 π.μ. CEST
Anonymous είπε...: Λοιπόν, σήμερα το βράδυ οταν όλοι θα χουν κοιμηθεί , ξέρετε τι θα κάνω; Θα βγάλω το παντελόνι της πυτζάμας μου και θα το φορέσω ανάποδα. Έπειτα θα κάτσω πάνω στα σκεπάσματα και θα βάλω το μαξιλάρι μου στο κεφάλι μου σαν καπέλο, θα κλείσω τα μάτια μου με τα δυο μου χέρια και θα ψιθυρίσω τρείς φορές : "Τεκελίλι-Τεκελίλι-Τεκελίλι!" και θα περιμένω να ακούσω την πανέμορφη μουσικούλα του νέου τεύχους του Strange.

:-); 26 Ιουνίου 2013 στις 5:38:00 μ.μ. CEST
Ανώνυμος είπε...: Αγαπητέ Παντελή πότε θα κυκλοφορήσει το νέο τεύχος του strange;μας έχει λείψει..; 8 Ιουλίου 2013 στις 9:46:00 μ.μ. CEST
Ανώνυμος είπε...: Εχω μπερδευτεί λίγο, έρχεται η συντέλεια του κόσμου ή οι εξωγήινοι και το περιοδικό δεν βγαίνει, ή μήπως ερχεται o κθούλου ?

Μπορείτε να απαντήετε σε ένα άρθρο στο καινούργιο Strange.; 19 Ιουλίου 2013 στις 5:51:00 μ.μ. CEST
Π. Β. Γ. είπε...: Συνταξιδιώτες, ευχαριστώ πάρα πολύ για το ενδιαφέρον σας και την ενθάρρυνσή σας.
Κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε...
Π. Γ.

υ.γ. (Τεκελίλι!); 3 Ιουνίου 2015 στις 1:21:00 π.μ. CEST

ΠΑΝΤΕΛΗΣ Β. ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΚΗΣ

Ο συγγραφέας Παντελής Β. Γιαννουλάκης ζει και γράφει στην Θεσσαλονίκη, και σε πολλές εναλλακτικές πραγματικότητες που εξερευνεί με την ιδιαίτερη λογοτεχνία του και τις μελέτες του. Έχει συγγράψει και δημοσιεύσει ως τώρα 35 βιβλία, και πάνω από τρεις χιλιάδες άρθρα, δοκίμια και πρωτότυπα κείμενα και διηγήματα, σε περιοδικά, έντυπα, συλλογικά έργα, ειδικές θεματικές εκδόσεις και ανθολογίες. Έχει δημιουργήσει ή συντονίσει 12 περιοδικά και έντυπα, έχει ιδρύσει 4 εκδοτικούς οίκους. Έχει κάνει σπουδές Κινηματογράφου & Σκηνοθεσίας και Ιστορίας της Τέχνης, υπήρξε δημιουργός ραδιοφωνικών εκπομπών, τηλεοπτικών εκπομπών και ντοκιμαντέρ, έχει κάνει πολλές εξερευνήσεις και έρευνες στην Ελλάδα και σε αρκετά μέρη του κόσμου. Έχει κάνει μεταφράσεις έργων, υπήρξε editor πολλών ανθολογιών και επιμελητής εκδόσεων, μουσικός, περιηγητής, ξεναγός, συλλέκτης, αλληλογράφος, εισηγητής, διακεκριμένος ομιλητής με πολλές δεκάδες διαλέξεις σε μεγάλο κοινό, ειδικός γνωσιολόγος σε ποικίλα πεδία γνώσης. Είναι ο δημιουργός, εκδότης και διευθυντής του περιοδικού “Strange”, δημιουργός των εκδόσεων “Αόρατο Κολλέγιο” και “Άγνωστο” (επίσης, στο παρελθόν, των εκδόσεων “Terra Nova” και “Αρχέτυπο”), και έχει εκδόσει πάνω από διακόσια βιβλία... Είναι πατέρας δύο αγοριών, και έχει καθοδηγήσει και προωθήσει πάρα πολλούς συγγραφείς, ερευνητές και μελετητές. Ασχολείται ένθερμα με την Φανταστική Λογοτεχνία, την σημειολογία, την φιλοσοφία, την λογοτεχνία μυστηρίων, τις εναλλακτικές κοσμοθεωρίες, και τα μυστήρια του ανθρώπου και των κόσμων του.

Αγωνιζομαστε για την προεκταση της πραγματικοτητας

Χρειαζόμαστε ένα παραμέρισμα της κουρτίνας, που ο συμβατικός κόσμος έχει τραβήξει μπροστά στα μάτια μας, μια νέα και μεγάλη προέκταση του οπτικού μας πεδίου, του πεδίου παρατήρησης.

Χρειαζόμαστε νέους τρόπους αντίληψης και κατανόησης, και νέους τρόπους μετάδοσης των πραγμάτων που θα αντιληφθούμε και θα κατανοήσουμε.

Αυτό θα σημαίνει μια ριζική αναθεώρηση ενός μεγάλου μέρους των γνώσεων μας και των πραγμάτων που θεωρούμε δεδομένα.

Μια τέτοια αναθεώρηση δεν συμφέρει κανέναν από αυτούς που χειρίζονται τις λειτουργίες των καθημερινών συστημάτων, και, επιπλέον, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν το μικρό, σίγουρο και ασφαλές νησί τους, για να εξερευνήσουν τα αβέβαια νερά ενός νέου και παράξενου ωκεανού...

Η πραγματικότητα είναι τελείως σχετική, κι αυτό αποδεικνύεται από το αγωνιώδες πείσμα της να μην αναιρεθεί, και από την αδυναμία της να σε τιμωρήσει μόλις την αναιρέσεις…

Ο Κοσμος εναντια στον Μυθο του

Ζούμε σε εποχές κατοχής και αντίστασης. Ο κόσμος επιζητά να παγιώσει τελείως την εικόνα του, και όλοι ανεξαιρέτως να υπηρετούν το τεχνητό κοσμικό είδωλο που ο κόσμος έφτιαξε για τον εαυτό του. Οι άνθρωποι που διαχώρισαν τον εαυτό τους από αυτόν τον κόσμο, αποσυρόμενοι στο ιδιωτικό τους σύμπαν, αντιστέκονται εστιαζόμενοι στον αέναα κρυφώς εξελισσόμενο μύθο του κόσμου, που η παγιωμένη εικόνα προσπαθεί να εξαφανίσει.

Οι άνθρωποι που προσπαθούν ν’ αποδράσουν από τις υποθέσεις αυτού του απογοητευτικού κόσμου, σπιθαμή με σπιθαμή φτιάχνουν μυστικά το Παραμύθι του Κόσμου. Το διηγείται ο ένας στον άλλον ψιθυριστά κι αν κάποιος είναι χωρίς συντρόφους, το διηγείται στον εαυτό του. Υπενθυμίζει συνέχεια την ιστορία, αποστηθίζει τους χάρτες και τα σημάδια, κάνει εξάσκηση τις νύχτες όταν όλοι κοιμούνται, απαγγέλλει το ποίημα, γράφει το μήνυμα, κουρδίζει τα ρολόγια και τα βιολιά, κοιμάται με το ξίφος κάτω απ’ το μαξιλάρι -μην έρθει η ώρα και δεν είναι έτοιμος για την ηρωική έξοδο…

Κάποιος που μπορεί να κοιτάξει γύρω του με τα σωστά μάτια, θα αντικρίσει παντού ολόγυρα το Παραμύθι του Κόσμου. Είναι τόσο μεγάλο και τόσο υπέροχο, γενιές ολόκληρες συνωμοτών το έφτιαχναν, το έγνεθαν, το έπλεκαν, το έχτιζαν, το χρωμάτιζαν. Στέκει εκεί (πού;) και διηγείται την πιο παράξενη ιστορία που ειπώθηκε ποτέ. Την ιστορία ενός άλλου κόσμου, κάπου πέρα, μακριά απ’ αυτόν εδώ τον κόσμο, κι ακόμη πιο μακριά, στα βάθη του νου και της καρδιάς μας.

Τα μηνύματα από αυτόν τον κρυφό κόσμο, αναπόφευκτα, είναι πολεμικές ανταποκρίσεις, ενός πολέμου μυστικού, ανάμεσα στους υπηρέτες της κατοχής του κόσμου και στους παρτιζάνους του Αντίκοσμου...

Life is Stranger than Fiction.

«Η ζωή είναι πιο παράξενη από τα μυθιστορήματα».

Το πιο ουσιαστικό επίτευγμα της Λογοτεχνίας μέχρι σήμερα, είναι ότι κατέληξε σ’ αυτό το συμπέρασμα. Αυτό δεν έγινε, βέβαια, για να απορρίψει τον εαυτό της, αλλά για να δώσει μια νέα σημασία στο ατέρμονο νόημα της ζωής.

Η ζωή καθορίστηκε από τη Λογοτεχνία.

Δεκάδες αιώνες χρειάστηκαν για να μετατρέψει ο άνθρωπος τα πάντα σε Λογοτεχνία. Ζούσε καταγράφοντας τα πάντα γύρω του, όλες τις πληροφορίες, όλες τις εμπειρίες, όλες τις ανακαλύψεις, όλα τα όνειρα, όλα τα συναισθήματα, όλα τα φαινόμενα, όλες τις ιδέες, όλες τις υποθέσεις… Και τα καταχωρούσε στην αιώνια βιβλιοθήκη.

Κάποτε η ζωή ξεπερνούσε τη Λογοτεχνία. Τώρα πια η βιβλιοθήκη είναι τόσο τεράστια, που η Λογοτεχνία ξεπερνά τη ζωή.

Οτιδήποτε ζω, μέχρι και η τελευταία εμπειρία και σκέψη μου, έχει ήδη προβλεφθεί από πριν μέσα στη Λογοτεχνία. Οι επιρροές της Λογοτεχνίας πάνω στη ζωή είναι τόσο πολυσύνθετες και εξαπλωμένες σε κάθε στοιχείο με όλους τους πιθανούς τρόπους, κρύβονται τόσο καλά μέσα στην ίδια τη ζωή, που σχεδόν κανείς δεν υποπτεύεται πως η κάθε στιγμή της ζωής του έχει ήδη πρωταγωνιστήσει στις σελίδες κάποιου βιβλίου, κάποτε.

Η ίδια η Λογοτεχνία άρχισε κάποτε να παρατηρεί τον εαυτό της, και ανακάλυψε μια συγκλονιστική παραδοξολογία. Αφού η ζωή και η σκέψη καθοριζόταν πλέον από τη Λογοτεχνία, τότε η κύρια αποστολή της Λογοτεχνίας, που ήταν να εξερευνήσει τη ζωή και τη σκέψη, είχε μετασχηματιστεί σε κάτι τελείως νέο και παράξενο: η Λογοτεχνία εξερευνούσε πια τη Λογοτεχνία.

Έτσι, μπορούσες πια να αφιερώσεις όλη σου τη ζωή στην εξερεύνηση της λογοτεχνίας, που εξερευνεί τον εαυτό της, και να εξερευνήσεις τη ζωή σου...

Ο Συγγραφεας ειναι ενα ιδιαιτερο ειδος ανθρωπου

Αυτό που κάνει τους συγγραφείς να ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους ανθρώπους, είναι κυρίως το γεγονός ότι οι συγγραφείς παρατηρούν πράγματα που οι υπόλοιποι άνθρωποι δεν τα παρατηρούν, δεν τα προσέχουν, δεν τους δίνουν σημασία. Κι επιπλέον, οι συγγραφείς τα θυμούνται, τα καταγράφουν, συγκεντρώνουν αυτές τις αξιομνημόνευτες λεπτομερείς παρατηρήσεις τους ως οπλοστάσιο, ως θησαυροφυλάκιο λεπτομερειών, που κάπου θα χρησιμοποιηθούν κάποτε.

Ο συγγραφέας έχει πάντα ένα σημειωματάριο γενικών καταγραφών, και πολλά άλλα σημειωματάρια και σημειώσεις που σχετίζονται με τα διάφορα σχέδια του, με συνεχείς σημειώσεις που αντίστοιχα τα αφορούν, χωρίς ακόμη τα έργα να έχουν αρχίσει να γράφονται, αλλά και κατά τη διάρκεια της συγγραφής τους. Στο γενικό σημειωματάριο, σημειώνει συνεχώς τα πάντα, οτιδήποτε ενδιαφέρον παρατηρεί γύρω του, ακούει, διαβάζει, βλέπει, μαθαίνει, εμπνέεται, ονειρεύεται, θυμάται, κλπ. Δεν αφήνει καμιά καλή και «ενδιαφέρουσα» σκέψη, ιδέα, έμπνευση, πληροφορία, σημειολογία, σύνδεση, αλληγορία, μεταφορά, απόσπασμα, παραδοξολογία, οξύμωρο, λέξη, μυστικό, παρατήρηση, επισήμανση, ανάμνηση, αφορισμό, απόφθεγμα, σύλληψη, να του ξεφύγει. Όταν οτιδήποτε από αυτά βγαίνει στον δρόμο του, το καταγράφει, για να το χρησιμοποιήσει, κάπου, κάπως, αργότερα. Είναι συλλέκτης ιδεών, σκέψεων, λέξεων, πληροφοριών, ενδιαφερόντων ζητημάτων και παρατηρήσεων. Διαθέτει μια ολόκληρη αόρατη βιβλιοθήκη από αυτά.

Ο συγγραφέας που δεν το κάνει συνειδητά και αφοσιωμένα και συνεχώς αυτό το πράγμα, που δεν παρατηρεί τις φευγαλέες λεπτομέρειες του κόσμου, δεν είναι συγγραφέας.

Αυτό, σταδιακά, του δίνει μια εποπτεία πάνω στην καθημερινή πραγματικότητα που οι άλλοι άνθρωποι ούτε που την έχουν ονειρευτεί ποτέ τους. Και, σιγά-σιγά, αρχίζει να ξεχωρίζει αμέσως το συγγραφικό ίχνος όταν εμφανίζεται οπουδήποτε για να του προσφερθεί από τη συγχρονικότητα. Μόλις παρατηρεί αυτό που πρέπει, ένα καμπανάκι χτυπάει στο κεφάλι του, κι εκείνος περισυλλέγει την παρατήρηση. Κι έπειτα την αντιμετωπίζει σαν πολύτιμη πληροφορία, σαν εύθραυστο μυστικό.

Μέσα από διεργασίες όπως αυτή και πολλές άλλες, ο συγγραφέας δεν περιμένει την έμπνευση, είναι ο Κυνηγός της Έμπνευσης, εκπαιδεύεται να την αναγνωρίζει παντού γύρω του, να την παραμονεύει και να την αρπάζει με λεπτεπίλεπτο τρόπο. Δεν είναι ποτέ απροετοίμαστος για αυτό.

Έτσι, παντού και πάντα, ο συγγραφέας καταστρατηγεί μια οικειότητα με το Παράξενο. Οι αληθινοί συγγραφείς είναι ερωτευμένοι με το Παράξενο. Είναι το παρασκήνιο του κόσμου μας.

Συμφωνώ με τον J. K. Chesterton, που γράφει:

«Το ότι υπάρχει ένας κόσμος πίσω από τον κόσμο, δεν το γνωρίζουν πολλοί άνθρωποι. Βέβαια, υπάρχει και ένας άλλος άνθρωπος πίσω από κάθε άνθρωπο, αλλά κι αυτό ακόμη συχνά ο ίδιος ο άνθρωπος δεν το γνωρίζει. Υπάρχει ένα παρασκήνιο στα πάντα, ένα σκοτεινό παρασκήνιο, πολλές φορές πέρα από κάθε φαντασία. Στο παρασκήνιο αυτό, πίσω από την αυλαία του κόσμου, δεν πηγαίνει κανείς, εκτός από τους συγγραφείς…»

Η αληθινά μεγάλη ευχαρίστηση που αντλώ από τον κόσμο, προέρχεται από τα βιβλία. Ίσως γιατί ο ίδιος ο κόσμος είναι ένα ανεξάντλητο βιβλίο. Ίσως γιατί ο κάθε άνθρωπος δεν είναι παρά ακόμη ένα βιβλίο. Παραμένει ακόμη άγνωστος ο συγγραφέας του κόσμου μας. Υπάρχουν νύχτες που το μόνο που θέλω είναι να τον γνωρίσω, και να μου επιτρέψει να περιπλανηθώ στην απέραντη βιβλιοθήκη του. Έχω πολλές όμορφες ερωτήσεις να του κάνω, δίπλα από το τζάκι, πίνοντας λίγο κονιάκ…

Μια Δευτερη Ζωη

Όταν ονειρευόμαστε, ο εγκέφαλός μας λειτουργεί κανονικότατα σαν να δέχεται αληθινά ερεθίσματα, και δίνει στους επιστήμονες την εικόνα ενός εγκεφάλου που βλέπει, ακούει, οσμίζεται, γεύεται, πιάνει, κινείται, κλπ, και επεξεργάζεται πληροφορίες σαν να τις δέχεται από το εξωτερικό περιβάλλον, με τη διαφορά ότι το σώμα κοιμάται και τίποτε από όλα αυτά δεν παρατηρείται να συμβαίνει σε αυτήν την πραγματικότητα...

Έχουμε έναν δεύτερο μυστηριώδη εαυτό, ο οποίος ζει κανονικά σε έναν παράλληλο κόσμο, τον κόσμο των ονείρων: ένα ολόκληρο εναλλακτικό σύμπαν. Μια μυστηριώδης ονειρική γεωγραφία που το πανόραμά της ξανοίγεται μέσα μας. Την εξερευνούμε ασυνείδητα μέσα από αινιγματικές εμπειρίες και βιώματα που καταγράφονται από τον εγκέφαλό μας ως αληθινά, για τον οποίο έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι ενώ ονειρευόμαστε συνεχίζει να λειτουργεί κανονικά σαν να βιώνει πραγματικές καταστάσεις.

Ζούμε μέσα στα όνειρα…μια δεύτερη ζωή.

Το μάτι. Αυτό το οπτικό πεδίο συναλλαγής του εσωτερικού κόσμου με τον εξωτερικό κόσμο, το μάτι, είναι το μόνο όργανό μας που ζει από το φως ενώ το υπόλοιπο σώμα μας είναι βουτηγμένο στη λάσπη, στην ύλη. Το μάτι έχει τη μορφή του σύμπαντος. Τρεις ομόκεντροι κύκλοι το περιγράφουν, η σφαίρα, η ίριδα και η κόρη: Ο εξωτερικός κύκλος του υπεργαλαξιακού κόσμου, ο εσωτερικός κύκλος του γαλαξιακού κόσμου, ο εσώτατος κύκλος του υποσελήνιου κόσμου. Κοιτώντας κανείς (με το μάτι του) το ανθρώπινο μάτι, είναι σαν να παρατηρεί το σχέδιο του Σύμπαντος. Το μαγικό σημείο όπου ενώνεται ο άνθρωπος με τον Θεό. Τα άστρα του ουρανού εκπροσωπούνται από το άστρο του ματιού. Η ίδια η κόρη του ματιού είναι μια άβυσσος, εκεί απ’ όπου μπορεί κανείς να ατενίσει με ίλιγγο τα βάθη της ανθρώπινης ψυχής, αστρική στη φύση της και αόρατη. Κατοπτρισμένη πάνω στην κόρη είναι εκείνη η ανταύγεια ενός φωτεινού γαλαξία, το ίχνος του θεϊκού φωτός, το σπερματικό φως του κόσμου, του εσωτερικού κόσμου...

Ξέρουμε ότι πολλά από τα όνειρά μας δεν θα γίνουν αληθινά. Ίσως να μη γίνουν ποτέ αληθινά. Κι όμως, συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε.

Αυτό λέει πολλά, και δεν είναι τόσο παράδοξο όσο ακούγεται.

Έχουμε μάθει ότι τα όνειρά μας είναι σημαντικά όχι γιατί γίνονται αληθινά, αλλά γιατί μας οδηγούν σε μέρη που ποτέ δεν θα πηγαίναμε αλλιώς, και μας διδάσκουν πράγματα που ποτέ δεν ξέραμε ότι μπορούσαμε να μάθουμε…

Ο κόσμος που παρακολουθούμε, εκείνος ο κόσμος της καθημερινής μας πραγματικότητας, δεν είναι ο αληθινός κόσμος, είναι μία περιγραφή του.

Είναι η γλώσσα της πραγματικότητας που έχουμε μάθει. Γύρω μας μιλιούνται πολλές άλλες γλώσσες, πολλές άλλες εκδοχές και περιγραφές, αλλά εμείς λαμβάνουμε, επεξεργαζόμαστε και καταλαβαίνουμε μόνο τη γλώσσα που εμείς έχουμε μάθει. Η πραγματικότητα που ξέρουμε, όποια κι αν είναι αυτή, είναι το προϊόν αυτής της συνειδησιακής περιγραφής, αυτής της «γλώσσας», καθώς και των επιβεβλημένων τεχνητών νόμων της.

Έξω από αυτήν την περιγραφή και καταγραφή, ο αληθινός κόσμος είναι κρυφός.

Αν ο κόσμος αποτελούταν απλά από εικόνες, όλες οι υπόλοιπες αναρίθμητες εικόνες θα ήταν έξω από την εικόνα που εμείς βλέπουμε.

Κατά τη γνώμη μου, το πρόβλημα δεν είναι στο γεγονός ότι βλέπουμε μονάχα ένα απειροελάχιστα μικρό κομμάτι της μεγάλης εικόνας του κόσμου. Το πρόβλημα είναι στο γεγονός ότι νομίζουμε πως, αυτό το απειροελάχιστα μικρό κομμάτι που βλέπουμε και καταλαβαίνουμε, είναι η μεγάλη εικόνα.

Αναπόφευκτα, αυτό το πρόβλημα –που είναι απλό στη ρίζα του– μας αποτρέπει από το να αναζητήσουμε τη μεγάλη εικόνα, και από το να κατανοήσουμε την ίδια μας τη θέση μέσα σε αυτήν.

Δεν θα ήταν και τόσο τολμηρό αν έλεγα ότι, ο εαυτός μας είναι απόλυτο δημιούργημα της εικόνας που έχουμε για τον κόσμο. Δηλαδή, είναι ένας μικρός εαυτός.

Κατ' επέκταση, αυτός ο μικρός εαυτός, έχει μικρή γνώση, μικρή κατανόηση, μικρή έμπνευση, μικρές δυνατότητες, μικρές προεκτάσεις, μικρές πιθανότητες, μικρή νοημοσύνη, και μεγάλη μικροπρέπεια.

Και, έχω παρατηρήσει πως, όταν μεγαλώνει η εικόνα του κόσμου που βλέπουμε και κατανοούμε, μεγαλώνει και ο εαυτός, εμπλουτίζεται, αποκτά μεγαλύτερη ελευθερία (ελευθερία πνεύματος, τουλάχιστον), τα πάντα αυξάνονται για αυτόν.

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ο κόσμος, τελικά, είναι ο χάρτης του.

Όταν μεγαλώνει ο χάρτης, μεγαλώνει ο κόσμος.

Όταν ο χάρτης είναι μικρός και περιορισμένος, ο αληθινός κόσμος είναι κρυφός.

Ο κόσμος δεν είναι αυτό που φαίνεται.

Είναι πολύ μα πολύ περισσότερα πράγματα από αυτό που φαίνεται ότι είναι...ό,τι κι αν σου φαίνεται...

Τα βιβλία είναι συχνά πολύ καλός τρόπος για να βλέπεις τον κόσμο με άλλα μάτια.

Και τα βιβλία είναι παράθυρα.

Είναι σαν κιάλια που βλέπουν αλλού. Η αριστερή σελίδα για το αριστερό σου μάτι και η δεξιά σελίδα για το δεξί σου μάτι. Βάζεις μπροστά στο πρόσωπό σου ένα βιβλίο και αντικρίζεις το πανόραμα της ανάγνωσης. Το πεδίο της γνώσης από αλλού. Είναι μία τηλε-όραση. Βλέπεις μακριά, σε άλλους τόπους, σε άλλες ζωές, σε άλλα μυαλά, σε άλλους χρόνους.

Και, όταν γράφεις ένα βιβλίο, είσαι κάτι σαν οπτικός. Ρυθμίζεις έντεχνα την όραση του φίλου σου, του αναγνώστη σου, έτσι ώστε να μπορέσει να δει αλλού, να αλλάξει για λίγο την οπτική του κόσμου του και να παρακολουθήσει έναν απόκρυφο μικρόκοσμο, χαρτογραφημένο μέσα στις σελίδες…

Η Μεση Οδος

Η πεζοπορία, η οδοιπορία, η περιπλάνηση, το ταξίδι, η περιπέτεια, η περιπολία, η πρωτοπορία, η ανίχνευση, η εξερεύνηση...

Οι περισσότεροι άνθρωποι, δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν καταλαβαίνουν πόσο σημαντικά είναι όλα αυτά: Σχετίζονται με την πλοήγηση στον υλικό κόσμο.

Η τέχνη της πλοήγησης στον υλικό κόσμο είναι τόσο σημαντική όσο και η τέχνη της αναπνοής. Παραδόξως, για τους περισσότερους ανθρώπους, και οι δύο αυτές τέχνες είναι αυτοματικές συνήθειες και τίποτε παραπάνω.

Αλλά υπάρχει και η τέχνη της πλοήγησης στον πνευματικό κόσμο...

Εξασκούμε την πλοήγηση στον υλικό κόσμο χρησιμοποιώντας -διανύοντας- τις διαδρομές, και –από την άλλη– εξασκούμε την πλοήγηση στον πνευματικό κόσμο με τη φαντασία μας.

Όμως, αν συνδυάσουμε αυτά τα δύο, τις διαδρομές και τη φαντασία, έχουμε ένα νέο είδος πλοήγησης. Και πρόκειται για πλοήγηση σε ένα νέο πεδίο, ούτε πραγματικό ούτε φανταστικό, σε εκείνο το συνδετικό πεδίο μεταξύ πνεύματος και ύλης, που είναι ένα κρυφό ενδιάμεσο πεδίο, μυστικό και απαγορευμένο, για το οποίο δεν συζητά κανείς...

Αυτή είναι η λεγόμενη «αόρατη πλευρά του κόσμου», και αυτήν εννοούσε ο παππούλης μου ο Τσαρλς Φορτ όταν έλεγε ότι ανακάλυψε μία «πυξίδα για τη ναυσιπλοΐα της αόρατης πλευράς του κόσμου...»

Λοιπόν, αυτή η νέα πλοήγηση σ’ αυτό το μυστικό ενδιάμεσο πεδίο, βασίζεται –στο πρώτο στάδιο εξάσκησής της– σε μία σχετικά απλή τεχνική: να κάνεις μία πλοήγηση στο υλικό πεδίο με πνευματικό τρόπο (ή, αν το προτιμάτε έτσι, στο πνευματικό πεδίο με υλικό τρόπο).

Μία περιπλάνηση στις διαδρομές του υλικού κόσμου με πνευματικό τρόπο. Πρόκειται για ένα λειτουργικό συνδυασμό της περιπλάνησης στους δρόμους και της περιπλάνησης στη φαντασία. Κι αυτό κάνει εκείνο το ενδιάμεσο πεδίο να αρχίσει να διακρίνεται αδιόρατα. (Και διακρίνεται γιατί «ανταποκρίνεται» στην περιπλάνησή σου).

Μία αφηρημένη περιπλάνηση μέσα στον τρισδιάστατο χάρτη της πόλης, αφήνοντας τον εαυτό μας να παρασυρθεί από τη φαντασία, αλλά ταυτόχρονα και να παρασυρθεί από τους δρόμους. Δηλαδή, να παρασυρθεί στις διαδρομές της φαντασίας, και ταυτόχρονα να παρασυρθεί από τις διαδρομές της πόλης. Να παρασυρθεί από τη ροή των συλλογισμών, και ταυτόχρονα να παρασυρθεί στη ροή των δρόμων. Από τα «μονοπάτια της σκέψης» και από τα μονοπάτια του κόσμου. Να «αποπροσανατολιστεί» κάποιος από τον εαυτό του, και ταυτόχρονα να αποπροσανατολιστεί μέσα στην πόλη. Να «περι-πλανηθεί»…

Μ’ αυτόν τον τρόπο, ο εσωτερικός κόσμος μεταμορφώνεται σε εξωτερικό και μπορείς να περιπλανηθείς κανονικά μέσα του: να τον περπατήσεις.

Αν προτιμάτε, ο εξωτερικός κόσμος μεταμορφώνεται σε εσωτερικό και μπορείς να περιπλανηθείς σ’ αυτόν με τη σκέψη σου.

Το ίδιο είναι, απλά εξαρτάται από την οπτική γωνία από την οποία το βλέπεις…

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιπλάνησης, που σε πρώτη φάση γίνεται χωρίς νόημα, ο περιπλανώμενος είναι βυθισμένος σε μια επιλεγμένη φαντασίωση, (αλλά και στους αυθόρμητους συλλογισμούς του, ακολουθώντας με τον νου του ελεύθερα τη ροή τους, παρατηρώντας πως αυτή αρχίζει να σχετίζεται με τα ερεθίσματα που λαμβάνει από ολόγυρά του), και καθώς ακολουθεί τελείως αυθόρμητες διαδρομές, σταδιακά αρχίζει να συμβαίνει το εξής:

Η περιπλάνησή του αρχίζει να αποκτά νόημα, είναι σαν να βαδίζει πάνω σε υπονοούμενα, σαν να γράφει ή να διαβάζει ένα κείμενο, τα πάντα γύρω του αποκτούν ένα ιδιόμορφο νόημα, ή ένα πλέγμα από κρυφά νοήματα, που του αποκαλύπτονται, που συνδέονται όλο και περισσότερο με τους συλλογισμούς του. Φτάνει σε ένα σημείο που αυτό το φαινόμενο γίνεται τόσο έντονο, που ο περιπλανώμενος θεωρεί ότι μπορεί να κοντρολάρει το ίδιο το τοπίο, και όχι μόνο τις σκέψεις του. Η Πλοήγηση έχει ξεκινήσει…

Για τον Πλοηγό που θα το κάνει αυτό, οι συνηθισμένοι υλικοί δρόμοι του κόσμου χάνουν κάθε συμβατική σημασία. Οι διαδρομές αποκτούν ένα τελείως διαφορετικό νόημα γι’ αυτόν, η πόλη η ίδια μεταλλάσσεται μυστικά, οι δρόμοι της οδηγούν «αλλού»…

Χωρις Εμενα

Ο κόσμος που ζούμε, είναι ένα πάρα πολύ παράξενο μέρος! Αλλά, εγκλωβισμένοι μέσα στις υποθέσεις της καθημερινότητάς μας, έχουμε την τάση να το ξεχνάμε αυτό ή να το αγνοούμε. Εμείς οι ίδιοι που βαδίζουμε σ’ αυτό το παράξενο μέρος, είμαστε πάρα πολύ παράξενα όντα…
Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που δεν ξέρουμε για τους μηχανισμούς του κόσμου και του εαυτού μας, που φοβόμαστε να παραδεχτούμε αυτή την μεγάλη αλήθεια. Θέλουμε τον κόσμο και τον εαυτό μας να είναι μικροί, συγκεκριμένοι και περιορισμένοι, για να μπορούμε να τους ελέγχουμε και να νιώθουμε ασφαλείς. Αλλά τον κόσμο και τον εαυτό μας, τους διατρέχουν δυνάμεις ανεξιχνίαστες. Βιαστήκαμε να τους δώσουμε ονόματα, περιγραφές, επιστήμες, για να μπορούμε να έχουμε έναν υποτυπώδη έλεγχο πάνω στην αχαλίνωτη πραγματικότητα. Κι όμως, τα πράγματα δεν τελειώνουν στα όρια που έχουν θέσει αυτές οι εξηγήσεις. Τα πράγματα είναι ατέλειωτα .
Αυτή τη βροχερή νύχτα, μέσα στη μοναξιά μου, καθώς γράφω, έχω δίπλα μου ένα βιβλίο κιτρινισμένο από το χρόνο, το Pensees του Blaise Pascal. Ανοίγω μια σελίδα στην τύχη και διαβάζω:
«Όταν ατενίζω μπροστά μου τον ορίζοντα με το περιορισμένο βλέμμα μου… τί αχανές διάστημα είναι αυτό μέσα στο οποίο εγώ δεν υπάρχω! Κι αν κοιτάξω πίσω μου… τί φρικτή δίνη ατέλειωτων χρόνων που εγώ δεν υπήρξα! Όταν βυθίζομαι στον κόσμο της γνώσης… τί απύθμενες θάλασσες γνώσεων που εγώ δε γνωρίζω και ίσως ούτε θα γνωρίσω ποτέ! Πόσα πράγματα συμβαίνουν συνεχώς, χωρίς εμένα! Και… πόσο λίγο χώρο καταλαμβάνω εγώ σ’ αυτή την ατέρμονη άβυσσο του Χρόνου…»

Είδα το σπίτι που μένει ο Θεός.
Ταξίδευα με το τραίνο και το είδα να περνά μέσα στη νύχτα.
Είχε φως στο παράθυρο, και μια μικρή αυλή.
Καθόταν εκεί και διάβαζε, ανάμεσα στα βιβλία του, και σήκωσε το βλέμμα του, και κοίταξε από το παράθυρο το τραίνο μου να περνά μέσα στη νύχτα.
Ήμουν μόνος μου στο βαγόνι, και μου χαμογέλασε…

Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Οι αληθινοί Συγγραφείς, οι εξερευνητές των ανθρώπινων ονείρων, οι πολεμιστές των ιδεών και των λέξεων, οι ονειροπόλοι που οραματίζονται νέους κόσμους στο σύμπαν μιας σελίδας, που δημιουργούν την ζωντανή φαντασία της ανθρωπότητας, οι αληθινοί Συγγραφείς, επιζητούν να μιλήσουν για το ανείπωτο, να βάλουν σε λόγια το ανήκουστο, να φωτίσουν το Άγνωστο, να διασώσουν το χαμένο, να περιγράψουν το απερίγραπτο, να διηγηθούν όλες τις ιστορίες που δεν διηγήθηκε ποτέ κανείς. Η λογοτεχνία τους είναι η ίδια η οικουμενική μνήμη των περίτεχνων ονείρων του κόσμου μας, η κιβωτός της ιστορίας της ανθρώπινης θέλησης, της δραματικής προσπάθειας να προσεγγιστεί το άφταστο άστρο, της συγκλονιστικής ανθρώπινης περιπέτειας που διαρκεί όσο θα διαρκεί η καταγραφή της. Η μνήμη των βάρδων είναι η μνήμη του κόσμου. Η μνήμη των εξερευνητών είναι οι χάρτες του κόσμου.

. . . . .
Όλα τα πράγματα συνδέονται. Οι αληθινοί Συγγραφείς γνωρίζουν αυτό το μυστικό, και εφαρμόζουν την τέχνη του για να αποκαλύψουν την κρυφή δομή του κόσμου. Οι ατμόσφαιρες, τα μηνύματα, η τέχνη, οι ιστορίες, οι ιδέες, οι ήρωες, οι μνήμες, είναι αιθέρια εργαλεία που χρησιμοποιούνται για να αποκαλύψουν το αραβούργημα των δικτύων που ενώνουν τα πάντα, σε ένα βαθύτερο επίπεδο που κανείς δεν παρατηρεί εκτός από τους Συγγραφείς.

. . . . .
Οι εικόνες, οι εμπνεύσεις, οι γνώσεις και οι πληροφορίες, ταξιδεύουν στον χώρο και στον χρόνο σταλμένες από τους Συγγραφείς. Είναι ο καθρέφτης του κόσμου. Του αληθινού κόσμου. Εκείνου που βρίσκεται μέσα μας. Του κόσμου της φαντασίας μας. Που δημιούργησε το Σύμπαν. Το αληθινό δικό μας Σύμπαν. Της ανθρώπινης ψυχής.