2022: ΝΕΟΣ ΧΡΟΝΟΣ!

 

ΝΕΟΣ ΧΡΟΝΟΣ!

 

Το counter του Χρόνου έγραψε 2022!!

(Για τους...προχωρημένα ενήλικους, είναι παρελθόντας μελλοντολογικός αριθμός. Μάλιστα, λείπει ένα δυάρι για να είναι ακραία μελλοντολογικός αριθμός. Για φαντάσου να ήταν 2222...)

(Περίπου όπως «φουτουριστικά» βλέπουν τώρα οι νεότεροι το 2222, έτσι έβλεπαν οι παλαιότεροι κάποτε το 2022. Κι όμως το φτάσαμε! Και είμαστε ακόμη εδώ...)

Ας είναι σωτήριο το έτος 2022, λοιπόν! Καλός Νέος Χρόνος.

Κερδίσαμε χρόνο, δηλαδή, πήραμε παράταση...

Και ελπιδοφόρα ευχόμαστε να είναι καλός ο νέος χρόνος μας...

Καλή Χρονιά!

 

Πάντοτε με γοήτευε το γεγονός ότι μάς ενδιαφέρει παράδοξα πολύ το Παρελθόν.

Αυτός είναι ο λόγος που μετράμε τον χρόνο (καθώς «περνάει» και δημιουργεί το Παρελθόν).

Μετράμε συνέχεια τον Χρόνο, εξαιτίας αυτού του παράδοξα μεγάλου ενδιαφέροντός μας για το Παρελθόν. Για να συνεννοούμαστε ως προς αυτό μεταξύ μας.

Ίσως και για να συνειδητοποιούμε ότι υπάρχουμε. Ότι έχουμε υπάρξει. Ως τώρα.

 

Είναι πολύ λογικό, δεν θα μπορούσε να μας ενδιαφέρει το Παρόν.

Το Παρόν είναι ακόμη πιο παράδοξο. Πάρα πολύ πιο παράδοξο (για να ασχοληθούμε). Το Παρόν είναι σαν να ακροβατείς πάνω στην βελόνα του πικ-άπ, καθώς τρέχει πάνω στον δίσκο... (Ή, μάλλον, σαν να είσαι η βελόνα!) (Και, χωρίς κανέναν ήχο!)... Κυριολεκτώ...

Το Παρόν δεν είναι καν συνειδητό (ακόμη και η λειτουργία της συνείδησης χρειάζεται κάποιον χρόνο, δηλαδή Παρελθόν). Και, χωρίς συνείδηση, δεν υπάρχει Χρόνος.

 

Και, το Μέλλον είναι άχρονο. Δεν έχει μετρηθεί ακόμη. (Δεν «υπάρχει» καν...)

To Μέλλον είναι...η Φαντασία μας.

Ο Χρόνος είναι Παρελθόν.

Αυτό, θα έλεγε κανείς (που το καταλαβαίνει), είναι ένα πολύ μεγάλο κοινό μυστικό : Ζούμε στο Παρελθόν!

 

Ακόμη θυμάμαι το παλιό τηλεφωνικό νούμερο 141.

Το σχημάτιζες με το δακτυλικό καντράν του παλιού μαύρου σταθερότατου τηλεφώνου, και «άκουγες» την ώρα, άκουγες τον Χρόνο.

Μια τυπική και αυστηρή γυναικεία φωνή, μετρούσε φωναχτά κάθε δεκαπέντε δευτερόλεπτα που περνούσαν. Ασταμάτητα!

«Στον επόμενο τόνο – η ώρα θα είναι – δώδεκα – και ένα λεπτό - και τριάντα δευτερόλεπτα – μπιπ . . . .Στον επόμενο τόνο. . .»

Όταν την άκουγα ως νεαρός στο ακουστικό (παρέμενα για πολύ ώρα στην γραμμή και την άκουγα), φανταζόμουν μία μαυροντυμένη και κάπως ηλικιωμένη γυναίκα με μαύρο μαντήλι στο κεφάλι (ή με ένα βέλο στο πρόσωπο), καθισμένη και σκυφτή αφοσιωμένα πάνω από ένα τραπέζι σε ένα μικρό κενό δωματιάκι, μπροστά σε ένα μικρόφωνο και ένα κουμπί (μπιπ), να μιλάει εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο, και να απαγγέλλει την ώρα. (Η αρχαία σημασία του ρήματος «Απαγγέλλω», είναι «αναφέρω από μνήμης»).

Σαν να λέμε, την είχε ο Ο.Τ.Ε. έγκλειστη εκεί μέσα, για πάντα, για να κάνει αυτό το πράγμα.

(Δεν ήξερα το παραμικρό, ακόμη, για το λεπτομερές φωνητικό editing ηχογραφήσεων).

Ή ήταν κάτι σαν μία μεταφυσική τηλεφωνική σύνδεση με την Μοίρα, που μετρούσε τον χρόνο μας.

Μέχρι και αυτή χάθηκε στον Χρόνο τελικά, μαζί με το 141.  

Αλλά, το κάνει ακόμη : στο Παρελθόν.

(Όπου το έκανε και τότε, άλλωστε...)

 

 Ο Χρόνος που περνάει κι όλο φεύγει, μάς κλέβει τα πάντα, χάνουμε την ζωή μας, λεπτό προς λεπτό.

(Ο Χρόνος είναι ο μεγάλος εχθρός μας. Και ο Φόβος).

Είμαστε παγιδευμένοι μέσα στον Χρόνο (δηλαδή στο Παρελθόν, αν καταλάβατε τι λέω) – κι αυτό ίσως είναι το μεγαλύτερο μυστήριο που υπάρχει, το μυστήριο του Χρόνου. Κανείς μας δεν ξέρει τι ακριβώς συμβαίνει...

Εννοώ, Κανένας...

 

Προσωπικά, για πολλούς περισσότερους ανεκδιήγητους λόγους, έχω καταλήξει με βεβαιότητα στο συμπέρασμα ότι ο Χρόνος δεν υφίσταται στ' αλήθεια όπως νομίζουμε, αλλά ξεκάθαρα είναι μέγεθος της συνείδησής μας.

Και, η συνείδησή μας έχει την μυστική ικανότητα να προβάλλεται μπροστά και πίσω στον Χρόνο όπως τον ξέρουμε, είτε μέσα από την πύλη των αναμνήσεών της, είτε μέσα από τις μελλοντικές της εμπειρίες για τις οποίες –ναι!– μπορεί πρόωρα να ενημερωθεί...

Ο Χρόνος για την συνείδησή μας δεν είναι «γραμμικός».

Αν είμαστε παγιδευμένοι μέσα στον Χρόνο, όπως είπα, αυτό σημαίνει ότι η συνείδησή μας είναι παγιδευμένη μέσα στον Χρόνο.

 

Η ημερολογιακή Πρωτοχρονιά που βιώσαμε πριν λίγο καιρό, θα μπορούσε να είναι η Πρωτοχρονιά του 1982 ή η Πρωτοχρονιά του 2042.

Είναι η συμβατική πραγματικότητα, η συναινετική πραγματικότητα, που την κάνει να είναι η Πρωτοχρονιά του 2022.

Είναι η απόδειξη ότι χρονικά η συνείδησή μας –παρ' όλο που μπορεί να πετάξει όπου θέλει– τελικά συμβαδίζει με την συλλογική συνείδηση που παρακολουθεί τον ημερολογιακό χρόνο κάθε μέρα, συμβαδίζει με την «κατάσταση των πραγμάτων» (την «Πραγματικότητα» – τα «πράγματα» είναι τα προϊόντα των πράξεων μας – στην ουσία πρόκειται για την «πρακτικότητα» – δημιουργεί ένα World Wide Web, www.), έχει συναινέσει στην κεντρική συλλογική παραίσθηση που εκπέμπεται για όλους εκεί έξω – χωρίς αυτό το «εκεί έξω» να έχει μεγάλη σχέση με αυτό που συμβαίνει «εκεί μέσα»…

 

Αυτή είναι η αρχετυπική παραδοξολογία.

Ο Χρόνος δεν είναι «αντικειμενικός».

 

(Άλλωστε, δεν υπάρχει και τίποτε «αντικειμενικό». Το «αντικειμενικό» είναι απλά λεκτική επιβολή. Κανείς δεν είναι έξω από τον εαυτό του, για να μην είναι «υποκειμενικός»).

 

Αν σε κλείσουν ολομόναχο μέσα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, χωρίς ρολόι και παράθυρα, μόλις αποκοιμηθείς και ξυπνήσεις, δεν θα ξέρεις «πόση ώρα έχει περάσει»... Ο Χρόνος για σένα εκεί πλέον θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε και οτιδήποτε.

Ο μόνος Χρόνος εκεί που θα υπάρχει, θα είναι ο πιο αληθινός χρόνος, θα είναι ο Χρόνος που εσύ προσωπικά νιώθεις ότι πέρασε.

Αυτό, ίσως σημαίνει ότι ο Χρόνος είναι απλά μέτρο σύγκρισης ή κρίσης;; Ίσως και να είναι, αλλά το σίγουρο είναι ότι αυτός ο Χρόνος του σκοτεινού δωματίου είναι ο Χρόνος με τον οποίο γεννήθηκες. (Όπως γεννήθηκες π.χ. έχοντας τον προσωπικό σου εγκέφαλο, γεννήθηκες έχοντας τον προσωπικό σου Χρόνο).

 

Όσο κι αν ψάξεις, αναζητώντας έναν «αληθινό» χρόνο, σε διαβεβαιώνω (αν το κάνεις κάποτε), τον μόνο που θα βρεις είναι κάτι άλλο : είναι η κίνηση των ουρανίων σωμάτων.

2022 μ.Χ. σημαίνει : η Γη –και η ανθρωπότητα επάνω της– έκανε 2022 περιστροφές γύρω από τον Ήλιο, μετά την γέννηση του Χριστού, σύμφωνα με την αριθμητική μας και την φαντασία μας, στο ηλιακό μας σύστημα, μαζί με τα άλλα τοπικά ουράνια σώματα (που έκαναν άλλον αριθμό περιστροφών).

Όσο σε αφορά αυτό προσωπικά, η Γη έκανε τόσες περιστροφές όση είναι η ηλικία σου.

Για τόσο λίγο είσαι εδώ.

 

Συνταξιδιώτες μου, είμαστε για πολύ λίγο εδώ! Και, όσο θα το θυμάστε.

Κάνετε την ζωή σας «να μετράει» (για να είναι Καλή), να έχει κάποιο νόημα η ύπαρξη σας, στον νέο χρόνο που μάς δόθηκε ως bonus στο ημερολόγιο, το 2022.

(Και, έτσι, αναλογιστείτε, επιτέλους, ποια είναι τα πράγματα στην ζωή που έχουν αληθινό νόημα...)

Να μία καλή προτροπή, μια ευχή που έχει αληθινή ουσία.

Εγρηγορείτε. 

 

 

ΚΑΛΟΣ ΝΕΟΣ ΧΡΟΝΟΣ!

Παντελής Β. Γιαννουλάκης