ΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ ΚΟΣΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ

Οι Παράλληλοι Κόσμοι υπάρχουν στ' αλήθεια, σύμφωνα με μία πρόσφατη σημαντικότατη επιστημονική ανακάλυψη επιστημόνων του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, η οποία έχει ήδη περιγραφεί από αρκετούς ειδικούς ως «μία από τις πιο σπουδαίες εξελίξεις στην ιστορία της Επιστήμης…»

Η επιστημονική Θεωρία του Παράλληλου Σύμπαντος, προτάθηκε για πρώτη φορά τη δεκαετία του 1950 από τον αμερικανό φυσικό Hugh Everett, και είναι επιστημονικά αποδεκτό ότι βοηθά σημαντικά στην κατανόηση και εξήγηση μυστηρίων της Κβαντομηχανικής που έχουν απασχολήσει και προβληματίσει τους επιστήμονες για δεκαετίες.

Στο Σύμπαν των «Πολλών Κόσμων» της θεωρίας του Everett, κάθε φορά που μία νέα φυσική πιθανότητα εξερευνείται, το Σύμπαν διχάζεται και διαχωρίζεται. Με έναν αριθμό πιθανών εναλλακτικών αποτελεσμάτων, το κάθε ένα αποτέλεσμα πραγματοποιείται στο ολόδικό του Σύμπαν, το οποίο δημιουργείται εξαιτίας του.

Για παράδειγμα, ο οδηγός ενός αυτοκινήτου που παραλίγο να εμπλακεί σε ένα μοιραίο ατύχημα αλλά κατάφερε να το αποφύγει και γλίτωσε, στον κόσμο μας. Αλλά σε ένα παράλληλο Σύμπαν, μια άλλη εκδοχή αυτού του ίδιου οδηγού θα έχει σκοτωθεί στο ατύχημα που τελικά έγινε. Σε ένα άλλο παράλληλο Σύμπαν, ο οδηγός θα αναρρώσει έπειτα από θεραπεία σε ένα νοσοκομείο. Κ.ο.κ. Ο αριθμός των εναλλακτικών σεναρίων είναι προφανώς ατελείωτος.

Είναι μια πολύ παράξενη ιδέα που στο παρελθόν έχει χαρακτηριστεί ως απλά φαντασμαγορική από αρκετούς ειδικούς, ενώ έχει γίνει αποδεκτή με ενθουσιασμό από αρκετούς άλλους ειδικούς. Αλλά η νέα έρευνα στην Οξφόρδη έδειξε ότι αυτή η ιδέα προσφέρει μια σαφή μαθηματική απάντηση σε κβαντικά αινίγματα που δεν μπορούν να απορριφθούν απροβλημάτιστα, και αποδεικνύει ότι ο Dr. Everett (που ήταν ένας από τους σημαντικούς συνεχιστές των Κβαντικών μοντέλων, με Phd από το πανεπιστήμιο Princeton) ήταν στον σωστό δρόμο.

Σε μία από τις δημοσιεύσεις των ανακοινώσεων της νέας ανακάλυψης, στο επιστημονικό περιοδικό New Scientist, ένας από τους σχολιαστές, ο Dr. Andy Albrecht, καθηγητής της Φυσικής στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, σχολίασε με τον ίδιο τρόπο όπως και άλλοι: «Αυτή η εργασία σύντομα θα καταχωρηθεί ως μία από τις πιο σημαντικές εξελίξεις στην ιστορία της Επιστήμης…»

Σύμφωνα με την Κβαντομηχανική, στο υποατομικό επίπεδο τίποτε δεν μπορεί να ειπωθεί ότι υπάρχει, μέχρι να παρατηρηθεί. Μέχρι την παρατήρηση τους, τα σωματίδια υπάρχουν σε «φαντασματικές» θολές και νεφελώδεις καταστάσεις (superposition states), στις οποίες μπορούν να έχουν ταυτόχρονα «ανοδικά» και «καθοδικά» spins, ή να εμφανίζονται σε διαφορετικά μέρη την ίδια στιγμή. Η παρατήρηση –ή η ανάλογη μέτρηση– φαίνεται να «καρφώνει» σταθεροποιητικά μια συγκεκριμένη κατάσταση πραγματικότητας, με τον ίδιο τρόπο που ένα στροβιλιζόμενο κέρμα στον αέρα, μπορεί να ειπωθεί αν είναι «κορώνα ή γράμματα» μόνο αν πιαστεί από το χέρι μας ή πέσει κάτω.  Σύμφωνα με την Κβαντομηχανική, τα μη-παρατηρούμενα σωματίδια περιγράφονται από «κυματικές συναρτήσεις» που αναπαριστούν ένα σετ από διάφορες «πιθανές» καταστάσεις. Όταν ένας παρατηρητής κάνει μία μέτρηση, το σωματίδιο τότε «κατασταλάζει» σε μία από αυτές τις διάφορες επιλογές, και η κυματική συνάρτηση «καταρρέει».

Η επιστημονική ομάδα της Οξφόρδης, με επικεφαλής τον φημισμένο (όσο και παράξενο) Dr. David Deutsch, απέδειξε μαθηματικά χωρίς  κανένα κενό, ότι η θεωρία των Παράλληλων Κόσμων στην Κβαντική Φυσική, όπως παρουσιάστηκε από τον Dr. Everett, ισχύει, και ότι η δομή των «εναλλακτικών παρακλαδιών» που δημιουργείται από τον διαχωρισμό του Σύμπαντος σε παράλληλες εκδοχές του εαυτού του, εξηγεί απόλυτα την πιθανολογική φύση των κβαντικών αποτελεσμάτων.

Τα υποατομικά σωματίδια έχουν απροσδιόριστη θέση και κίνηση, ή εμφανίζονται να είναι ταυτόχρονα σε πολλά μέρη ή να έχουν διαφορετική φύση ταυτόχρονα, επειδή υπάρχουν Παράλληλα Σύμπαντα.

Έτσι, εδώ και μερικά χρόνια που έγιναν αυτές οι ανακοινώσεις και συνεχίζουν να διαδίδονται από τότε, ένα νέο πρόσωπο της Κβαντικής Φυσικής δημιουργείται, και ξεπροβάλλει μια νέα επιστημονική κατανόηση της πραγματικότητας.

Αν σκεφτόμαστε τον εαυτό μας ως μοναδικό, πρέπει να το ξανασκεφτούμε. Η εποχή κατά την οποία πολλοί φυσικοί μπορούσαν να αγνοούν την ιδέα των Παράλληλων Συμπάντων έφτασε στο τέλος της. Αν αυτό δεν σας γίνεται κατανοητό, σκεφτείτε το ως εξής: ο κόσμος μας, έτσι όπως τον ξέρετε, δεν είναι παρά ένας ανάμεσα σε πολλούς κόσμους. Εμείς οι ίδιοι δεν είμαστε παρά μια εκδοχή μας ανάμεσα σε πολλές εκδοχές μας, που υπάρχουν σε άλλους κόσμους. Ο Dr. David Deutsch και η ομάδα του στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, απέδειξαν ότι οι κομβικές εξισώσεις της Κβαντομηχανικής προκύπτουν από τα μαθηματικά των Παράλληλων Συμπάντων.

Όλο αυτό, φυσικά, ισχύει μόνο σε έναν από τους πολλούς παράλληλους κόσμους, αφού σε έναν άλλο παράλληλο κόσμο δεν ανακαλύφθηκε ακόμη αυτό, σε έναν άλλον θα ανακαλυφθεί στο μέλλον, σε έναν άλλο ποτέ, και σε άπειρα άλλα Παράλληλα Σύμπαντα έχουν συμβεί σε σχέση με αυτό τα πιο απίθανα και παράξενα πράγματα. 

Ο Dr. Hugh Everett, (ο μαθητής του μεγάλου κβαντικού φυσικού επιστήμονα John Wheeler), που η θεωρία του των Παράλληλων Συμπάντων αποδείχθηκε πρόσφατα από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και τις εργασίες του Dr. David Deutsch και της ομάδας του, είναι ο άνθρωπος που εισήγαγε το ενδεχόμενο η περιβόητη «Γάτα του Σρέντινγκερ» να είναι μέσα στο κουτί της ταυτόχρονα και ζωντανή και νεκρή, αλλά σε δύο διαφορετικά σύμπαντα. Η Γάτα του Σρέντινγκερ είναι και νεκρή και ζωντανή επειδή το Σύμπαν έχει χωριστεί στα δύο. Σε κάθε κβαντική διακλάδωση το Σύμπαν χωρίζεται στα δύο, σε μια ατέρμονη σειρά Συμπάντων που συνεχώς διχοτομούνται.

Δηλαδή, αυτό εξηγούν όλα αυτά: Όλα τα Σύμπαντα είναι δυνατά και εξίσου πραγματικά.

Ο φημισμένος Dr. Michio Kaku, καθηγητής στην έδρα Θεωρητικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, και συγγραφέας πολλών σημαντικών επιστημονικών έργων, έχει γράψει :

«Όλα τα Παράλληλα Σύμπαντα είναι πραγματικά. Οι κάτοικοι του κάθε Σύμπαντος μπορεί να διαμαρτύρονται πως μόνο το δικό τους είναι πραγματικό και πώς όλα τα άλλα είναι φανταστικά ή κίβδηλα. Αυτά τα Παράλληλα Σύμπαντα, όμως, δεν είναι εφήμεροι, πλασματικοί κόσμοι, αλλά μέσα τους εμφανίζονται στέρεα αντικείμενα και συμπαγή συμβάντα, εξίσου πραγματικά και αντικειμενικά με οποιαδήποτε άλλα…

»Αυτό, στην Κβαντική Φυσική, είναι πάρα πολύ σημαντικό, διότι καταρρίπτει τον βασικό όρο της "Κατάρρευσης της Κυματοσυνάρτησης" Δηλαδή, οι κβαντικές κυματοσυναρτήσεις δεν καταρρέουν ποτέ, αλλά συνεχίσουν να εξελίσσονται, διαιρούμενες αέναα σε άλλες κυματοσυναρτήσεις, σε ένα δέντρο με άπειρες διακλαδώσεις, όπου το κάθε κλαδί παριστάνει ένα ολόκληρο Σύμπαν. Το μεγάλο πλεονέκτημα της Θεωρίας των Πολλών Κόσμων, είναι ότι είναι πολύ πιο απλή από την "Ερμηνεία της Κοπεγχάγης", και ότι δεν προϋποθέτει την "κατάρρευση της κυματοσυνάρτησης" κατά την οποία τελικά ορίζεται η πραγματικότητα του παρατηρητή.    

»Αυτό σημαίνει ότι τη στιγμή αυτή που διαβάζετε αυτή τη φράση, το σώμα σας συνυπάρχει και δίνει μάχη με τις κυματοσυναρτήσεις των δεινοσαύρων. Στο δωμάτιο που βρίσκεστε υπάρχει η κυματοσυνάρτηση κόσμων όπου οι Ναζί επικράτησαν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Γη κυριεύτηκε από τους εξωγήινους, κι εσείς δεν γεννηθήκατε ποτέ…  Όλα τα επεισόδια από τη Ζώνη του Λυκόφωτος, είναι μόνο μερικά από τα Σύμπαντα που συνυπάρχουν στο σαλόνι σας. Απλώς, εμείς δεν αλληλεπιδρούμε πια με αυτούς τους κόσμους, γιατί δεν είναι πλέον σύμφωνοι με τον δικό μας…» (Parallel Worlds).

Όπως έχει πει ο Δρ. Άλαν Γκαθ: «Υπάρχει κάποιο Σύμπαν όπου ο Έλβις ζει ακόμη…»

Κι ο φυσικός Φρανκ Γουίλτσεκ γράφει: «Είναι τρομακτική η συνειδητοποίηση ότι υπάρχουν απειράριθμα ελαφρά διαφορετικά αντίγραφα του εαυτού μας που ζουν τη δική τους παράλληλη ζωή και ότι κάθε στιγμή δημιουργούνται νέοι σωσίες που πραγματώνουν πολλά εναλλακτικά μέλλοντα…»

Αυτά μου θυμίζουν το αριστουργηματικό έργο επιστημονικής φαντασίας Star Maker (του 1937, είκοσι χρόνια πριν από τον Everett) του μεγάλου Olaf Stapledon (ο οποίος είχε ντοκτορά στη Φιλοσοφία), όπου μεταξύ πολλών άλλων σχετικών, γράφει:

«Όποτε ένα πλάσμα βρισκόταν αντιμέτωπο με διάφορες πιθανές οδούς δράσης, τις ακολουθούσε όλες, δημιουργώντας έτσι πολλές διακριτές ιστορίες του κόσμου. Αφού σε κάθε εξελικτική ακολουθία του κόσμου υπήρχαν πολλά πλάσματα και στο καθένα ανοίγονταν πολλές δυνατοί οδοί δράσης, και αφού οι συνδυασμοί των οδών είναι αμέτρητοι, σε κάθε χρονική ακολουθία προέκυπταν κάθε στιγμή αμέτρητα διακριτά Σύμπαντα…»

 

Καθώς συλλογίζομαι τη Φαντασία μας, αναρωτιέμαι, πέρα από τα προφανή, τι ακριβώς κάνει και πώς το κάνει, από πού να προέρχεται και γιατί να υπάρχει.

Θα μπορούσε να πει κανείς, σκέφτομαι, ότι η Φαντασία μας είναι μία έκτη (ή έστω έβδομη) αίσθηση, ή μία Μετα-Αντίληψη, μια εξωαντιληπτική ικανότητα, η οποία μπορεί να παρακολουθεί αυτό που συμβαίνει στα Παράλληλα Σύμπαντα, σε εναλλακτικές εκδοχές της Πραγματικότητας, σε Παράλληλους Κόσμους.

Ο «κόσμος της Φαντασίας μου», όλα αυτά που φαντάζομαι ή έχω φανταστεί ποτέ μου, είναι το σύνολο της εξω-αντιληπτικής παρατήρησής μου των πραγμάτων που συμβαίνουν ή έχουν συμβεί ή θα συμβούν, σε Παράλληλους Κόσμους.

Αυτό ίσως να συμβαίνει, π.χ. όταν παρατηρώ ένα γεγονός –μία επεξεργασία πληροφορίας, μια εντύπωση, ένα ερέθισμα, ένα φαινόμενο ή μία κατάσταση– και «φαντάζομαι» διάφορες εκδοχές του, που όμως είναι «φανταστικές», δηλαδή δεν συνέβησαν ή δεν συμβαίνουν εδώ τώρα. Αλλά συμβαίνουν σε ένα Παράλληλο Σύμπαν κι εγώ τις αντιλαμβάνομαι και τις επεξεργάζομαι…

Αυτό, φυσικά, σημαίνει ότι μπορώ να φανταστώ και το μέλλον, σε αυτόν τον κόσμο που παρατηρώ (ανάμεσα σε άλλους). Κι ίσως αυτό να σημαίνει ότι εγώ το δημιουργώ, ή…το θυμάμαι…

Η κβαντομηχανική «Ερμηνεία των Πολλών Κόσμων», έχει επίσης εξηγήσει ότι το ταξίδι στον Χρόνο, αν ποτέ γίνει εφικτό (και μπορεί να έχει γίνει στο παρελθόν –ή στο μέλλον– και απλά να μην το γνωρίζουμε), θα είναι ένα ταξίδι σε έναν Παράλληλο Κόσμο, έναν παράλληλο Χωρόχρονο (ο χώρος πάει πακέτο με τον χρόνο, και ο χρόνος επίσης), κι έτσι έχει ξεπεράσει τα γνωστά παράδοξα των ταξιδιών στον χρόνο (π.χ. γυρίζω πίσω στον χρόνο, σκοτώνω τον παππού μου, άρα εγώ δεν γεννήθηκα, άρα δεν ταξίδεψα στον χρόνο, άρα δεν σκότωσα τον παππού μου, άρα γεννήθηκα, άρα ταξίδεψα στον χρόνο, κ.ο.κ. Σύμφωνα με την Ερμηνεία, δεν υπάρχει αυτό το πρόβλημα, έχω ταξιδέψει σε έναν παράλληλο κόσμο όπου ισχύει αυτό που έκανα, και αυτό δεν επηρεάζει το παλαιό μου –ή το μελλοντικό μου– παρόν, διότι βρίσκομαι σε έναν παράλληλο κόσμο, κι αυτό απλά σημαίνει ότι μάλλον δεν θα μπορώ να επιστρέψω στον προηγούμενο κόσμο μου).

(Αν και ο θρυλικός παράξενος χρονοταξιδιώτης μιας ολόκληρης σχετικής νεομυθολογίας της εποχής μας του διαδικτύου, ο John Titor, έχει εξηγήσει τον τρόπο με τον οποίο –παρ' όλο που βρισκόταν εδώ σε έναν παράλληλο κόσμο-χρόνο μακριά από τον δικό του– θα κατάφερνε να επιστρέψει πίσω στο ίδιο μέλλον από το οποίο ήρθε…)

Όπως ίσως ήδη καταλαβαίνετε, όλα αυτά δεν έχουν την αφετηρία τους στην Κβαντική Φυσική και στους θεωρητικούς και ερευνητές της. (Έφερα ήδη ένα μικρό χαρακτηριστικό παράδειγμα με το StarMaker του Olaf Stapledon, ανάμεσα από εκατοντάδες που θα μπορούσα να αναφέρω και δεν το κάνω λόγω χώρου).

Δεκαπέντε χρόνια πριν από τη διατύπωση της κβαντομηχανικής Ερμηνείας των Πολλών Κόσμων από τον Dr. Everett, ο μεγάλος λόγιος συγγραφέας του Φανταστικού, Χόρχε Λουίς Μπόρχες, δημοσίευσε το 1941 το διήγημά του Ο Κήπος των Διακλαδιζόμενων Μονοπατιών (El Jardin de Senderos que se Bifurcan, The Garden of Forking Paths).

Στις σελίδες αυτής της ιστορίας του Μπόρχες, ένας Σινολόγος ανακαλύπτει ένα παλιό χειρόγραφο ενός Κινέζου συγγραφέα, στο οποίο η διήγηση μιας ιστορίας γίνεται με πολλούς εναλλακτικούς τρόπους, η ίδια ιστορία υπάρχει διηγημένη με πολλούς τρόπους, συχνά αντιφατικούς μεταξύ τους. Ο καθηγητής εξηγεί στον ήρωα (που είναι εγγονός του συγγραφέα) ότι ο παππούς του συνέλαβε την ιδέα ότι ο Χρόνος είναι σαν «ένας κήπος με πολλά διακλαδιζόμενα μονοπάτια», στον οποίον όλα τα πράγματα συμβαίνουν παράλληλα με άπειρους διακλαδιζόμενους τρόπους, δημιουργώντας έτσι πολλούς παράλληλους κήπους…

Αναλογιζόμενος την ιδέα με τον κήπο, τον οποίο επισκέφτηκα με τη φαντασία μου έπειτα από την ανάγνωση του διηγήματος του Μπόρχες, έφτασα και να αναρωτηθώ τι απέγινε ο αρχικός κήπος. Εκείνος ο κήπος τον οποίο επισκέφτηκα την πρώτη φορά, το σημείο εκκίνησης. Τελικά κατάλαβα ότι η ιδέα συμπληρωνόταν πολύ καλά αν έβαζα στη συνάρτηση έναν «κεντρικό κήπο». Έναν κήπο που είναι κεντρικά παράλληλος με όλους τους κήπους, έναν κήπο που επικοινωνεί με όλους τους κήπους, έναν κήπο όπου όλοι οι κήποι επικοινωνούν μεταξύ τους μέσω αυτού του κήπου (εκεί-πού;). Έναν κομβικό κήπο. Κάτι σαν ένα κομβικό κέντρο διερχομένων.

(Τον κομβικό κύκλο που εφάπτεται με όλους τους κύκλους ενός σχήματος εφαπτόμενων κύκλων. Φανταστείτε το σαν ένα λουλούδι).

(Π.χ. για τη Γη μας, και τις Αντι-Γαίες ή Αντιχθόνες, φανταστείτε μία «Μέση Γη», μία Middle Earth, ή ένα Midian).  

(Νομίζω ότι είναι χαρακτηριστικό και πολύ σχετικό με όλα αυτά εκείνο το έργο ενός από τους πιο ιδιαίτερους συγγραφείς του Φανταστικού, του William Hope Hodgson, το The House on the Borderland, βλ. Το Σπίτι στα Σύνορα των Κόσμων)

(Τώρα θυμάμαι ότι σε κάποιες παλιές αλληγορικές ιστορίες, ο κεντρικός αυτός κήπος αποκαλείται συχνά «Το Νησί του Παραδείσου», ενώ κάποιοι ιδιαίτεροι συγγραφείς λένε ότι αυτός ο «παράδεισος» είναι στο κέντρο του σύμπαντος –ή του γαλαξία– και είναι η κατοικία του Θεού. Τέλος πάντων… Σε άλλες παλιές αλληγορικές ιστορίες ο κεντρικός κήπος συχνά ονομάζεται «Το Κέντρο του Κόσμου», «Το Όρος του Κόσμου», κλπ, και λένε ότι εκεί υπάρχει ένας «Βασιλιάς του Κόσμου», κ.ά. Ο Σερ Χάλφορντ ΜακΚίντερ, εισηγητής της Γεωπολιτικής, ονόμασε αυτό το κομβικό κέντρο του κόσμου «Ηeartland», καρδιακή χώρα, ας πούμε, ένα βασίλειο της καρδιάς του κόσμου, κι αυτό μου δίνει την ιδέα να ονομάσουμε αυτόν τον κεντρικό κομβικό κήπο, «Καρδιακό Κήπο» ή «Κήπο της Καρδιάς των Κήπων», κόσμο της καρδιάς των κόσμων…)

Ο λόγιος (και θεολόγος και φιλόσοφος) καθηγητής του πανεπιστημίου της Οξφόρδης και μεγάλος συγγραφέας του Φανταστικού, ο C. S. Lewis, στη γνωστή σειρά των βιβλίων του για τη Narnia (δεν γνωρίζω αν γνωρίζετε ότι τα βιβλία του The Chronicles of Narnia έχουν πουλήσει πάνω από εκατό εκατομμύρια αντίτυπα σε πενήντα γλώσσες), έχει μια αφετηρία. Η αφετηρία αυτή δεν είναι μόνο ένα –όχι τόσο γνωστό– συγκεκριμένο κεντρικό-κομβικό μέρος από το οποίο ξεκίνησαν όλες οι περιπέτειες στη Narnia, αλλά είναι και ένα βιβλίο.

Φυσικά, πρόκειται για το πρώτο βιβλίο της σειράς. (Η σειρά, ευτυχώς, δεν αρχίζει με το δεύτερο βιβλίο, The Lion, the Witch and the Wardrobe, όπως νομίζουν οι περισσότεροι επειδή με αυτό ξεκίνησε η κινηματογραφική μεταφορά των έργων, κι έτσι –όπως ίσως και οι απαράδεκτοι παραγωγοί– οι περισσότεροι το αγνοούν). Κατά τη γνώμη μου και τη μικρή εποπτεία μου, αυτό το πρώτο βιβλίο είναι ένα από τα πιο σημαντικά αλληγορικά βιβλία που έχουν γραφτεί ποτέ.

Το πρώτο βιβλίο της σειράς της Narnia έχει τον τίτλο The Magician's Nephew (Ο Ανιψιός του Μάγου) και είναι γραμμένο το 1948. Στις σελίδες του παρακολουθούμε τις περιπέτειες δύο παιδιών, ενός αγοριού (Digory) και ενός κοριτσιού (Polly), που φιλοξενούνται από τον θείο του αγοριού (Uncle Andrew) και μένουν σε ένα σπίτι την παλιά σοφίτα του οποίου ξεκινούν να εξερευνήσουν, η οποία παρέμενε απαγορευμένη για τα παιδιά. Δίπλα από το σπίτι υπάρχει μία μεγάλη σειρά από παράλληλα ίδια παλιά εγκαταλειμμένα σπίτια.

Στη σοφίτα του σπιτιού ανακαλύπτουν μια μικρή πόρτα που οδηγεί στη σοφίτα του διπλανού σπιτιού. Και στη σοφίτα του διπλανού σπιτιού ανακαλύπτουν μία άλλη μικρή πόρτα που οδηγεί στη σοφίτα του διπλανού σπιτιού. Και ούτω καθ' εξής. Ακολουθώντας τη μυστική διαδρομή των σοφίτων, ουσιαστικά μια κρυφή οδό πάνω και μέσα από τα παράλληλα σπίτια,  σε μια από τις παραδίπλα σοφίτες, λοιπόν, ανακαλύπτουν ένα μυστικό εργαστήριο ή σπουδαστήριο. Είναι το εργαστήριο ενός μάγου, και ο μάγος δεν είναι άλλος από τον γέροντα θείο του αγοριού, κι εκεί διατηρεί το μυστικό εργαστήριο για τις μελέτες του. Εκεί τους τσακώνει τελικά ο μάγος θείος και τελικά δίνει στον καθένα δύο μαγικά δαχτυλίδια. H Polly ξαφνικά εξαφανίζεται, ο θείος εξηγεί ότι την έστειλε σε έναν άλλο κόσμο και ότι ο Digory είναι αναγκασμένος τώρα να πάει να τη βρει και να τη φέρει πίσω. Μόλις φορέσεις το κίτρινο δαχτυλίδι σε πηγαίνει μαγικά σε αυτόν τον άλλο κόσμο, και το πράσινο δαχτυλίδι («hopefully») μπορεί να σε φέρει πίσω πάλι εδώ.

(Ο Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν, καθηγητής της Οξφόρδης επίσης και συγγραφέας των επών της «Μέσης Γης» του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών», ήταν αδελφικός φίλος και μαθητής του C. S. Lewis. Μάλιστα ήταν αυτός που έστρεψε τον Lewis στον Xριστιανισμό, κατ' ομολογία του ιδίου). 

Φορώντας τα δαχτυλίδια τα παιδιά έχουν χαθεί από τη σοφίτα και έχουν βρεθεί μέσα σε μία λιμνούλα από την οποία αναδύονται σε ένα άγνωστο παράξενο δάσος. Παντού ολόγυρα στο –σιωπηλό και ακίνητο και έρημο– δάσος υπάρχουν αμέτρητες μικρές λιμνούλες. Το δάσος αυτό ονομάζεται The Wood Beyond the Worlds (Το Δάσος Πέρα από τους Κόσμους). Το Δάσος αυτό είναι κάτι σαν προθάλαμος ή ενδιάμεση ουδέτερη ζώνη ανάμεσα στους κόσμους. Η κάθε λιμνούλα σε αυτό το Δάσος, είναι και μία πύλη για έναν άλλο παράλληλο κόσμο. Στο Δάσος αυτό πηγαίνεις αν φορέσεις το μαγικό δαχτυλίδι. Αν βουτήξεις μέσα σε οποιαδήποτε από τις λιμνούλες, βρίσκεσαι στον κόσμο όπου αυτή οδηγεί. 

Το Δάσος Πέρα από τους Κόσμους, είναι ο κεντρικός κόσμος των κόσμων, η πύλη για τις πύλες όλων των κόσμων. Μία από αυτές οδηγεί στη Narnia 

(και όχι στη Νήσο του Ναμπούμπου όπως συμβαίνει σε μια παρόμοια φάση στο έργο του Walt Disney, Marry Poppins). 

(Αυτό δεν είναι παρά η αρχή του βιβλίου και των χρονικών της Narnia, και είναι μεγάλη ιστορία. Στο τέλος αυτής της πρώτης περιπέτειας, τα παιδιά επιστρέφουν στον κόσμο μας φέρνοντας μαζί τους ένα μήλο από τη Narnia. Τους σπόρους αυτού του μήλου φυτεύουν στον κήπο του σπιτιού του θείου, από τους οποίους φυτρώνει μια μηλιά, που, φυσικά, είναι μαγική. Από το ξύλο αυτής της μηλιάς που κόβεται, αργότερα, κατασκευάζεται η θρυλική μαγική ντουλάπα, η οποία έχει την τάση να έλκεται από τον κόσμο της Narnia, γι' αυτό και η ντουλάπα αυτή είναι μία πύλη για τη Narnia, και από αυτήν την πύλη μέσα από τη ντουλάπα περνούν στη Narnia οι απόγονοι των δύο παιδιών, στο γνωστό δεύτερο βιβλίο της σειράς The Lion, the Witch, and the Wardrobe –To Λιοντάρι, Η Μάγισσα, και η Ντουλάπα. Το Λιοντάρι είναι ο Αslan, ο Δημιουργός, που έχει δημιουργήσει όλους τους κόσμους με το Τραγούδι του). 

Ο τίτλος The Wood Beyond the Worlds (To Δάσος Πέρα από τους Κόσμους), προέρχεται από τον τίτλο του βιβλίου The Wood Beyond the World (1893) του πρωτοπόρου συγγραφέα του Φανταστικού William Morris (1834-1896), ένα από τα αριστουργήματα του Φανταστικού από τον Morris, που ήταν ο δικαιωματικός πατέρας του Fantasy, που έγραψε επίσης και το πολύ ιδιαίτερο έργο The Well at the World's End (To Πηγάδι στην Άκρη του Κόσμου) (από το οποίο επηρεάστηκαν πολύ και ο Lewis και ο Tolkien, μάλιστα ένας ήρωας του έργου είναι ο μάγος Gandalf, κ.ά.) 

Σημαντικά σχετιζόμενο με όλα αυτά, μάλιστα, είναι το έργο Figures of Earth του επίσης πρωτοπόρου James Branch Cabell, όπως και τα: Beyond Life, Τhe High Place, The Music from Behind the Moon, From the Hidden Way, του ιδίου. 

Aλλά ο William Morris έγραψε και ένα από τα πρώτα σύγχρονα έργα Ουτοπίας, το News from Nowhere (Νέα από το Πουθενά)...

Παντελής Γιαννουλάκης

Συνεχίστε την ανάγνωση

Share:

Συνεχίστε την ανάγνωση

Share:

 Μπορούμε να αποδράσουμε από τον Χώρο, αλλά όχι από τον Χρόνο.

Ο Χρόνος δεν σταματά ποτέ. Θυμάμαι έναν καλειδοσκοπικό στίχο του Τέννυσον : 

«Time is flowing in the middle of the night» 

(Ο Χρόνος κυλά στο μέσον της νύχτας). 

Ακούς αυτόν τον στίχο και βλέπεις τον Χρόνο σαν ποτάμι που κυλάει, ακόμη και όταν όλοι κοιμούνται. Το σιωπηλό και ασταμάτητο ποτάμι του Χρόνου κυλάει στους κάμπους, στα υπόγεια, ανάμεσα στ' αστέρια, κανείς δεν το αντιλαμβάνεται, κρυφά μέσα στη νύχτα, όταν όλοι κοιμούνται. 

Τι μπορούμε να σκεφτούμε για αυτό, έξω από την ποίηση; Τριάντα αιώνες στοχασμού δεν επέφεραν καμία πρόοδο ως προς το πρόβλημα του Χρόνου, (θα μπορούσα να γράψω δέκα-είκοσι σελίδες που θα συμπύκνωναν όλον τον στοχασμό για το πρόβλημα του Χρόνου, όλης της ιστορίας της ανθρωπότητας). Ο Χρόνος, καθώς κυλάει στο μέσον της ημέρας, κάνει κάτι πολύ παράξενο: μένει στη μνήμη. Ουσιαστικά, ο Χρόνος κατά μεγάλο μέρος αποτελείται μόνο από τη μνήμη μας. Και η μνήμη είναι ατομική. Άρα ο Χρόνος είναι ατομικός. Και η μνήμη κατά μεγάλο μέρος αποτελείται από λήθη. (Δηλαδή, υπάρχει ένα μέσον της νύχτας και στη μνήμη μας).

Συμφωνώ με τον Πλωτίνο, που έλεγε ότι υπάρχουν μόνο τρεις χρόνοι, και ότι και οι τρεις είναι το Παρόν: το τωρινό Παρόν (που μέχρι να το γράψω εδώ έγινε Παρελθόν), το Παρόν του Παρελθόντος που το ονομάζουμε «μνήμη», και το Παρόν του Μέλλοντος που είναι ό,τι φαντάζεται αυτή την παρούσα στιγμή η ελπίδα ή ο φόβος μας. 

Θυμάμαι και τον Πλάτωνα που έλεγε (ψιθυριστά, στο μέσον της νύχτας) ότι ο Χρόνος είναι η κινούμενη εικόνα της αιωνιότητας. (Η αιωνιότητα είναι το θεμελιώδες πρόβλημα της Θεολογίας). 

Αν μπορούσαμε να βρεθούμε έξω από τον Χρόνο μας : Εμείς δεν θα ήμασταν εμείς, αλλά τα πάντα...

Π. Γ.

Συνεχίστε την ανάγνωση

Share:

Παντελής Γιαννουλάκης : 
Προτάσεις, Πειραματική Μουσική  
Experimental Music > albums >

Robert Ashley – “Automatic Writing” , (Lovely Music)

Robert Ashley & Paul De Marinis – “In Sara, Mencken, Christ and Beethoven There Were Men and Women” (text by John Barton Wolgamot) , (Lovely Music)

Paul De Marinis - "Music As A Second Language"  , (Lovely Music)

Ryoji Ikeda - "Dataphonics" , (Dis Voir)

Gordon Mumma – “Studio Retrospect (Stereo and Binaural Electroacoustic)” , (Lovely Music)

Luc Ferrari – “Son Memorise” , (Sub Rosa)

John Cage – “Empty Words” , (Ampere)

Alvin Lucier – “Music on a Long Thin Wire” , (Lovely Music)

Karlheinz Stockhausen –  “Kontakte” , (EV) 

Pauline Oliveros – “Pararythmics” , (ExPer)

Renaldo and the Loaf  - "The Elbow is Taboo" , (Some Bizzare)

T. A. G. C. -"Iso-Erotic Calibrations" , (Anterior Research)

Zoviet France - "Look Into Me" , (Charrm)

COH + Cosey Fanni Tutti - "COH Plays Cosey" , (Raster Noton)

Alva Noto - "Frequencies [Hz]" , (Raster Noton)

Lustmord – “Zoetrope” , (Era)

A Challenge of Honour – “Ashigaru Revealed” , (Eternal Pride)

Tod Dockstader & David Lee Myers – “Pond” , (ReR)

Tod Dockstader - "Aerial" , (Sub Rosa) 

Experimental Audio Research – “Phenomena 256” , (Sympathy for the Record Industry)

The Hafler Trio – “Alteration of Comprehension Excercises” , (Z.Z.Z.)

EKG – “Object 2” , (Locust Music)

Jacaszek – “Glimmer” , (Ghostly International)

GCTTCATT – “AmpErase” , (Mego)

Death Ambient (Kato Hideki – Ikue Mori – Fred Firth) – “Death Ambient” , (Tzadik)

Death Ambient (Kato Hideki – Ikue Mori – Fred Firth) – “Synaesthesia” , (Tzadik)

Flatline Skyline – “Unbound” , (Mechanoise Labs)

Dawn of Midi – “A Way With Words” , (Accretions)

Gentleforce – “Sacred Spaces” , (Feral Media)

Nurse With Wound – “Echo Poem” , (United Jnana)

;-)

Συνεχίστε την ανάγνωση

Share:

Συνεχίστε την ανάγνωση

Share:

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΠΑΝΤΕΛΗ ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΚΗ
ΣΤΟ ΛΙΤΟΧΩΡΟ ΠΙΕΡΙΑΣ, ΣΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΛΙΤΟΧΩΡΟΥ
ΜΕ ΘΕΜΑ "Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΟΛΥΜΠΟΣ"
ΚΥΡΙΑΚΗ 14 ΙΟΥΛΙΟΥ 2013, στις 8.30 μμ, στο προαύλιο της Πινακοθήκης

-

Ο Δήμος Λιτοχώρου, η Δημοτική Πινακοθήκη & o Μαραθώνιος του Ολύμπου, παρουσιάζουν
μια ομιλία του συγγραφέα ΠΑΝΤΕΛΗ ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΚΗ,
για τον "ΑΓΝΩΣΤΟ ΟΛΥΜΠΟ"
την Κυριακή 14 Ιουλίου και ώρα 8.30 μμ
στην Δημοτική Πινακοθήκη του Λιτοχώρου
Βασ. Κωνσταντίνου 60, Λιτόχωρο Πιερίας
------------------------------------------
στα πλαίσια της έκθεσης ζωγραφικών έργων της πρωτοποριακής ζωγράφου
ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΙΑΜΟΥ
με τίτλο "ΦΩΣ ΟΛΥΜΠΟΥ" 
------------------------------------------
η ομιλία θα συνοδευτεί από ΠΡΟΒΟΛΗ ART VIDEO
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ
-
διαβάστε το βιβλίο του Παντελή Γιαννουλάκη "Παράξενα Μυστήρια στην Ελλάδα" (εκδ. Άγνωστο)
-

Συνεχίστε την ανάγνωση

Share:

Συνεχίστε την ανάγνωση

Share:

Συνεχίστε την ανάγνωση

Share:

Συνεχίστε την ανάγνωση

Share:

Συνεχίστε την ανάγνωση

Share:

Συνεχίστε την ανάγνωση

Share:

Στη διάρκεια μιας μεγάλης πυρκαγιάς στο δάσος, όλα τα ζώα τρέχουν να ξεφύγουν από τη φωτιά εκτός από ένα αηδόνι, το οποίο παίρνει μια σταγόνα νερό στο ράμφος του, πετάει πάνω από τις φλόγες και τη ρίχνει στη φωτιά.
«Είσαι τρελός, δεν θα σταματήσεις την πυρκαγιά!», του λέει ένα ζώο. 

«Το ξέρω», απαντά το αηδόνι, «όμως κάνω αυτό που μου αναλογεί...»

Συνεχίστε την ανάγνωση

Share:

Συνεχίστε την ανάγνωση

Share:

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΚΗΣ
"Τα Μυστικά της Αντίληψης"

ΑΘΗΝΑ - ΣΑΒΒΑΤΟ 24 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012
(ώρα 5-9 μμ)

4ωρο Σεμινάριο - στο "ΑΛΣ", Στουρνάρη 51
συμμετοχή 25 E
Πληροφορίες και Κρατήσεις : Τηλ: 210 - 52 02 393


* play video.......>->->

 -

Συνεχίστε την ανάγνωση

Share:

Συνεχίστε την ανάγνωση

Share:

https://www.facebook.com/PeriodikoStrange/

Συνεχίστε την ανάγνωση

Share:

Αυτός είναι ο Ύμνος, και όλος ο Κώδικας...

(από το Βασίλειο της Καρδιάς)

(To Τραγούδι του Don Quixote)

THE IMPOSSIBLE DREAM

To dream the Impossible Dream,
To fight the unbeatable foe,
To bear with unbearable sorrow
To run where the brave dare not go

To right the unrightable wrong.
To love, pure and chaste, from afar,
To try, when your arms are too weary,
To reach the Unreachable Star.

This is my Quest 

to follow that Star,
No matter how hopeless, 

no matter how far,
To fight for the Right
Without question or pause,
To be willing to march into Hell
For a Heavenly Cause

And I know, 

if I'll only be true
To this glorious Quest,
That my heart 

will lie peaceful and calm
When I'm laid to my rest..

And the world 

will be better for this,
That one man, 

scorned and covered with scars,
Still strove, 

with his last ounce of courage, 

and reached the Unreachable Star.

.

.

.

(Don Quixote) 

(Man of La Mancha)

.

Συνεχίστε την ανάγνωση

Share:

Συνεχίστε την ανάγνωση

Share:

Συνεχίστε την ανάγνωση

Share:

Κυκλοφορεί στα περίπτερα & στα κεντρικά βιβλιοπωλεία. (Τιμή: 5 E)

Συνεχίστε την ανάγνωση

Share:

Συνεχίστε την ανάγνωση

Share:

Η ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ

Όταν δεν ξέρουμε ποιοι είμαστε, όταν δεν ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε και γιατί, όταν δεν ξέρουμε ποια πρέπει να είναι η στάση μας απέναντι στα πράγματα και στις περιστάσεις τους, όταν είμαστε σε απόγνωση, αυτό, πρώτα απ' όλα σημαίνει ότι βρισκόμαστε σε μια Κρίση Ταυτότητας.

Δεν ξέρουμε ποιοι είμαστε. 

Αν, στα δύσκολα, δεν ξέρεις πώς να σταθείς απέναντι στις μεγάλες δυσκολίες, τότε δεν ξέρεις πια ποιος είσαι.

Και τότε, σε αυτήν την «κρίση», θα μάθεις και εσύ και όλοι οι άλλοι συνάνθρωποί σου θα μάθουν επιτέλους ποιος είσαι και τι είσαι.

Σύμφωνα με τους -αξιότερους μας- μεγάλους φιλοσόφους, οι δύσκολες περιστάσεις είναι καλοδεχούμενες, διότι τότε ο Άνθρωπος έχει την ευκαιρία να αποδείξει την αξία του, στον εαυτό του και στους άλλους. Θα καλεστεί, δηλαδή, να αποδείξει, (σαν να λέμε, στο πεδίο της μάχης, «in the Proving Ground»), αυτό που στ' αλήθεια είναι...

Αν αποδειχθεί ότι είναι αυτός που νομίζει -ή που υποστηρίζει- ότι είναι, τότε αυτό είναι επιθυμητό. Το ίδιο και το αντίθετο. Και έτσι, οι δυσκολότερες περιστάσεις είναι καλοδεχούμενες, επειδή ακριβώς δίνουν αυτήν την μεγάλη ευκαιρία για την ανθρώπινη ύπαρξη, για την ίδια την ψυχή των ανθρώπων, για την αληθινή ποιότητα των ανθρώπων, για την Αλήθεια.

Μου αρέσει ένα παράδειγμα που σκέφτηκα : αυτό του πεσμένου αεροπλάνου.

Είμαστε όλοι επιβάτες ενός αεροπλάνου, το οποίο καταρρίπτεται κάπου στα Ιμαλάια, στη μέση του πουθενά, ναυαγοί μέσα στα χιόνια και στην απόλυτη ερημιά. Ανάμεσά μας υπάρχουν άνθρωποι καλοί, αξιοπρεπείς, μορφωμένοι, πολιτισμένοι, ευγενείς, φίλοι, αλτρουιστές, διαννοούμενοι, επιστήμονες, θρησκευόμενοι, ακέραιοι, κλπ, κλπ, αλλά και διάφοροι άλλοι όχι τόσο...καλών συστατικών επιστολών... Όλοι επιζήσαντες του αεροπορικού δυστυχήματος, στην ίδια δύσκολη θέση, στον ίδιο κίνδυνο, στη μέση του πουθενά, χωρίς πολλές προμήθειες και εφόδια και, όπως φαίνεται, χωρίς ελπίδες να μας εντοπίσει εγκαίρως κάποια βοήθεια ή δύναμη διάσωσής μας. Ο χρόνος μας, υπό τις πιο δύσκολες συνθήκες όπου βρεθήκαμε, εξαντλείται. Τα εφόδια τελειώνουν, το ίδιο και οι δυνάμεις μας, οι συμβάσεις μας, οι επιλογές μας, κλπ.

Πολλά θα αρχίσουν να συμβαίνουν στο πέρασμα του χρόνου, τα περισσότερα από τα οποία είναι υπολογίσιμα και αναμενόμενα. Για παράδειγμα, φαντάζομαι, λίγο πριν την πλήρη απόγνωση, θα εμφανιστούν δύο τάσεις στο πλήθος των ναυαγών. Η μία θα λέει ότι πρέπει να καθίσουμε πάση θυσία στο αεροπλάνο, για να μας εντοπίσει η πολυπόθητη διάσωση, αν εμφανιστεί. Η άλλη θα λέει ότι πρέπει να πάρουμε τα ρίσκα μας και, αντί να καθήσουμε εκεί να πεθάνουμε, να βγούμε εκεί έξω στα βουνά να εξερευνήσουμε για να βρούμε εμείς λύσεις στη διάσωσή μας. Και άλλα πολλά ανάλογα θα συμβούν. Όλες οι επιλογές, σε οτιδήποτε συμβαίνει, θα είναι πολύ σημαντικές.

Και, αν το σκεφτεί κανείς λίγο, θα δει ότι το μόνο ουσιαστικό κριτήριο των επιλογών, είναι η ίδια η στάση που μπορεί να έχει ο καθένας απέναντι στις δυσκολίες και στα προβλήματα, δηλαδή η ίδια του η αληθινή ταυτότητα.

Τότε θα φανεί ποιος είναι και τι είναι ο καθένας.

Όταν η στάση του θα μετράει ή δεν θα μετράει.

Τι θα γίνει;;

Μόλις τελειώσουν τα τρόφιμα θα αρχίσουμε να τρώμε ανθρώπους;; Να τρώμε ο ένας τον άλλον;; Θα γίνουμε κανίβαλοι;; Αν ναι, τότε πού πήγε ο πολιτισμός μας;; Η μόρφωσή μας;; Η ακεραιότητά μας;; Η επιστήμη μας, η θρησκεία μας, οι πεποιθήσεις μας, η φιλία μας, η αξιοπρέπειά μας, και όλα τα άλλα πράγματα που θεωρούσαμε άξια και ότι μάς χαρακτηρίζουν;; Αν ναι, τότε δεν τα είχαμε στ' αλήθεια όλα αυτά, δεν ήταν όντως έτσι. Θα γίνουμε προδότες της ίδιας μας της ταυτότητας;; Θα πάψουμε ξαφνικά να την έχουμε;; Εξαρτιόταν δηλαδή από ένα πιατάκι γεύματος της αεροπορικής εταιρίας;;

Αυτά και άλλα πολλά τέτοια ζητήματα και καταστάσεις, θα μας φανερώσουν στον εαυτό μας και στους άλλους ανθρώπους.

Αυτή είναι η λεγόμενη «Ψυχεδέλεια», δηλαδή, η «φανέρωση της ψυχής».

Σε μια τέτοια δύσκολη περίσταση θα κριθεί η φιλία, η ευγένεια, η αγάπη, ο έρωτας, ο πολιτισμός, η μόρφωση, τα ιδανικά, οι ιδέες, η γενναιότητα, η ακεραιότητα, η ηθική, τα πάντα. Κυριολεκτικά τα πάντα!!

Σε τέτοιες δύσκολες και κρίσιμες περιστάσεις, φανερώνεται στ' αλήθεια ο άνθρωπος. Εκεί πλέον φαίνεται τι είσαι και ποιος είσαι. Ζώο, προδότης, δειλός, ανάξιος, ανήθικος, ή : άνθρωπος, φίλος, γενναίος, άξιος, ακέραιος, κλπ? Είσαι στ' αλήθεια γιατρός, σύζυγος, μηχανικός, καθηγητής, στρατιώτης, διαννοούμενος, φίλος, γονέας, σοφός, έξυπνος, κλπ? Τότε θα φανεί. Και στον ίδιο σου τον εαυτό και σε όλους. Τότε θα καλεστείς να το αποδείξεις.

Ποιος θα είσαι στ' αλήθεια;;     ............

Ακούτε γύρω σας στον κόσμο, ότι βρισκόμαστε «σε κρίση». Ότι «έχουμε κρίση». Και όλοι σάς έχουν κάνει μια πλύση εγκεφάλου (εξαιτίας της επικρατούσας κοσμοθεωρίας) ότι αυτή η κρίση είναι οικονομική, ότι είναι η μεγάλη οικονομική κρίση (δηλαδή, ότι δεν πάει καλά η οικονομία).

Κανείς σας δεν σκέφτεται ότι βρίσκεστε σε μια περίοδο στην οποία «βρίσκεστε σε κρίση», ότι δηλαδή θα κριθείτε. Ότι κρίνεται η ταυτότητά σας, η ίδια σας η ψυχή, το πνεύμα σας, ο εαυτός σας. Αυτός που πιστεύετε ότι είστε και αυτός που πιστεύουν οι άλλοι ότι είστε.

Κανείς δεν σκέφτεται ότι η «κρίση» και όλες αυτές οι δύσκολες περιστάσεις μεγαλύτερη σχέση έχουν με αυτό που εννοούμε όταν λέμε «Η Ημέρα της Κρίσεως» (όπου θα κριθεί ο καθένας για τις πράξεις και τη στάση του στη ζωή του και για τις επιλογές του), παρά με αυτό που εννοούμε όταν λέμε ότι «υπάρχει οικονομική κρίση».

Και, επίσης, όλοι νομίζουν ότι το αληθινό νόημα της «Ψυχεδέλειας» σχετίζεται με τα ναρκωτικά (αν και όπως φαίνεται όντως παρεμβάλλουν σε αυτήν και στην έκβασή της τα πάσης φύσεως ναρκωτικά), και όχι με το τι εννοεί η ελληνική κυριολεξία και η ετυμολογία της λέξης, που είναι μυστικιστικής προέλευσης.  

Καλούμαστε, με τις σάλπιγγες των δύσκολων περιστάσεων, να παρουσιαστούμε στην Ημέρα της Κρίσεως. Να αποδείξουμε ποιοι στ' αλήθεια είμαστε. Αν είμαστε.

Η στάση μας απέναντι στα περιδινούμενα πράγματα είναι αυτή που μετράει. Η ακεραιότητά μας, αληθινή ή όχι. 

Πολλοί είναι αυτοί που προσπαθούν να κρυφτούν σε μια «συλλογική στάση». Κρύβονται πίσω από τις συλλογικότητες, κάθε είδους.

Δεν θέλουν να έχουν άμεση προσωπική στάση, φοβούνται, γιατί ξέρουν ότι δεν είναι αυτό που λένε ότι είναι.

Αλλά, δυστυχώς ή ευτυχώς, η προσωπική μας στάση είναι αυτή που μετράει. Αυτή που πρέπει να έχουμε. Η ταυτότητά μας. Το ίδιο μας το δικό μας πνεύμα. Αν το έχουμε. Αν μπορούμε να το φανερώσουμε, και να μετράει για εμάς, να μετράει και για τους άλλους : «να μετράμε»...

Μέτρο όλων των πραγμάτων είναι ο Άνθρωπος...έλεγαν οι φιλόσοφοι που διαβάζουμε και εκτιμούμε. Αυτό εννοούμε όταν λέμε ότι κάποιος «μετράει». Ότι είναι όντως αυτό που μετράει ή μετράμε ότι είναι.

Το ίδιο ισχύει και για τις «συλλογικές δύσκολες περιστάσεις». Είναι κι αυτό μια απόκρυψη της πραγματικότητας. Δεν υπάρχουν! Υπάρχουν μόνο προσωπικές δύσκολες περιστάσεις. Όπως τις βιώνει ο καθένας. Και η προσωπική στάση του καθένα απέναντι σε αυτές. Μια προσωπική στάση αντάξια του καθενός μας. Απέναντι σε αυτό που συμβαίνει στον καθένα, κάθε μέρα, κάθε στιγμή, σε αυτόν τον ίδιο. Στη ζωή του.

Οι οποιεσδήποτε περιστάσεις μπορεί να είναι εφήμερες. Αλλά, είμαστε κι εμείς το ίδιο τόσο εφήμεροι όπως αυτές? Όλα αυτά αποτελούν, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, τη ζωή μας. Την προσωπική ζωή του καθενός. Ποια είναι η στάση που έχουμε, λοιπόν, απέναντι στη ζωή μας?

Μπορεί να σκέφτεστε διάφορες λογοτεχνίες, όπως τη ζωή του πλανήτη, τη ζωή της ανθρωπότητας, τη ζωή της πατρίδας, τη ζωή της ομάδας, κλπ. Αλλά η μόνη ζωή που υπάρχει, όσο σας αφορά, είναι η προσωπική σας ζωή. Και αυτά που συμβαίνουν σε αυτήν, όλα αυτά που βλέπεις, όλα αυτά στα οποία καλείσαι να έχεις μια άξια στάση απέναντί τους.

Ακόμη και σ' εναν πόλεμο, μπορεί να βομβαρδίζεται ο τόπος, αλλά η βόμβα που σε αφορά είναι αυτή που θα πέσει δίπλα σου. Δεν έχει καμία σημασία η στάση σου απέναντι «στον βομβαρδισμό», αλλά η στάση σου απέναντι σε αυτήν την συγκεκριμένη βόμβα του. Το ίδιο και για τον καθένα. Το ίδιο ακόμη και για τις βόμβες τις ίδιες. Και αυτό είναι στην πραγματικότητα «ο βομβαρδισμός».

Και, δεν υπάρχει στ' αλήθεια «Αεράμυνα». Είναι ένα σχήμα λόγου. Εσύ είσαι η «Αεράμυνα». 

Όπως και όλοι εσείς, φαντάζομαι, έτσι κι εγώ, έχουμε δει πολλές φορές την τελείως επαίσχυντη στάση πολλών ανθρώπων απέναντι στις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε μαζί τους.

Να τη θυμάστε, να μην την ξεχνάτε, και να αποδεικνύετε στον εαυτό σας και στους δικούς σας, ότι εσείς δεν είσαστε σαν κι αυτούς.

Ας έρθουν όλες οι δυσκολίες και όλοι οι κίνδυνοι, όλες οι κρίσεις και όλες οι μάχες. Θα έρθουν! Ας έρθουν!

Να μπορείτε να πείτε : «Ήμουν κι εγώ εκεί. Ήταν μια αξιομνημόνευτη περίσταση. Και απέδειξα στον εαυτό μου και σε όποιον με παρατηρούσε, ότι είμαι στ' αλήθεια εγώ. Το απέδειξα με τη στάση μου. Και πλέον γνωρίζω ποιος είμαι...»

Και, ακόμη και αν δεν σταθείτε στο ύψος των περιστάσεων, να πείτε το ίδιο. Να πείτε : «Τώρα ξέρω ποιος θα έπρεπε να είμαι, αλλά δεν είμαι. Κι ευτυχώς έχω κάποιον χρόνο που μου απομένει, για να μπορέσω να επανορθώσω, να μπορέσω να είμαι....»

Ζούσαμε, ζούμε, και θα ζούμε, σε δύσκολους καιρούς για το αληθινό ανθρώπινο πνεύμα. (Η Ιστορία μας το έχει διδάξει αυτό). Κοιτάξτε γύρω σας. Δοκιμάζεται καθημερινά.

Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, κάθε μέρα είναι η Ημέρα της Κρίσεως.

Η μέρα στην οποία θα κριθείς, εσύ, προσωπικά, για αυτό που στ' αλήθεια είσαι.

Αυτή είναι η μόνη αληθινή κρίση, και άλλη δεν υπάρχει.    

Μην κάθεσαι και αγναντεύεις το σκοτάδι, λέγοντας ότι τα κυρίευσε όλα, κι ότι απλά νυχτώνει...

Ποια είναι η δική σου στάση? Άναψε εσύ ο ίδιος ένα φως.

Έχεις φως? Τώρα είναι που πρέπει να το δείξεις. Άλλη σημασία δεν έχει, αυτή είναι.

Αν ανοίξεις τον διακόπτη σου και ανάψει φως, τότε θα καταλάβεις αν έχεις ή όχι. Αν το είχες ποτέ ή όχι. Και τότε θα έχει αληθινή σημασία για σένα και για τους γύρω σου.

Μπορεί να νιώσεις, πριν το κάνεις, ότι ακόμη κι έτσι θα είναι ένα μικρό φως, αδύναμο, ανίσχυρο, ή ασήμαντο. Αλλά, αν το κάνεις, σύντομα θα διαπιστώσεις ότι μπορεί να φαινόταν ασήμαντο σε εσένα, αλλά δεν είναι ασήμαντο ούτε για το Σκοτάδι, ούτε για το Φως. Ούτε και για τους γύρω σου.

Και,

όταν όλα γύρω σου ήταν στο σκοτάδι,

εσύ

ήσουν το φως. 

  

 Και αυτή ήταν η Κρίση.

Συνεχίστε την ανάγνωση

Share:

Συνεχίστε την ανάγνωση

Share:

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΚΗΣ

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

2012 : ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

Οι Εκδόσεις Άγνωστο

Σας Προσκαλούν στην Ομιλία

Του Συγγραφέα Παντελή Γιαννουλάκη

στην Αθήνα, στο

Χώρο Τέχνης και Πολιτισμού : 
“8 ΔΥΤΙΚΑ”

Λεωφόρος Αθηνών 387 – ΑΙΓΑΛΕΩ

(βλέπε στο:  http://8dytika.dimosbox.gr/

για περισσότερες πληροφορίες για τον χώρο και για συγκοινωνίες)

ΚΥΡΙΑΚΗ 22 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012

Ώρα: 7.30 μμ

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Με τη χορηγία του Outer.gr

Συνεχίστε την ανάγνωση

Share:

ΕΝΑ ΕΠΙΤΡΑΠΕΖΙΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ UFO

Ένα σμήνος από UFOs περιπολεί τον νυχτερινό ουρανό. Είναι πέντε υπέρλαμπρα φωτεινά δισκοειδή σκάφη, που πετούν αθόρυβα σε τριγωνικό σχηματισμό. Σε κάποιες στιγμές επιχειρούν μανούβρες που μοιάζουν απίστευτες, και γενικά κάνουν τα πιο παράξενα πράγματα: στέκουν ακίνητα στον ουρανό, αναπτύσσουν απότομα ιλιγγιώδη ταχύτητα, σταματούν απότομα, εξαφανίζονται και επανεμφανίζονται, κλπ.

Από όλο αυτό το νυχτερινό σώου κανείς δεν βλέπει τίποτε: οι άνθρωποι κοιμούνται, είναι κλεισμένοι σε τέσσερις τοίχους, περπατούν στους δρόμους με το κεφάλι σκυμμένο στο πεζοδρόμιο ή στις βιτρίνες. 

Κανείς δεν ξέρει τι είναι αυτά τα παράξενα ιπτάμενα αντικείμενα. Γι' αυτό λέγονται «U.F.Os» (Unidentified Flying Objects, Αγνώστου Ταυτότητας Ιπτάμενα Αντικείμενα, τον όρο τον έχει δώσει η αεροπορία και οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας). Είναι παντού, εκατομμύρια άνθρωποι σε όλον τον κόσμο τα έχουν δει, έχουν φωτογραφηθεί, κινηματογραφηθεί, αναλυθεί, μελετηθεί, βιβλιοθήκες ολόκληρες έχουν γραφτεί για το θέμα, χωρίς ικανοποιητικό αποτέλεσμα ή τελικά συμπεράσματα. Υπάρχουν απειράριθμες ιστορίες για συναντήσεις με τους επιβάτες τους, και για τα απίστευτα πράγματα που μπορούν να σου κάνουν. 

Αναπόφευκτα, υπάρχουν πολλές θεωρίες και πεποιθήσεις για αυτό το αληθινό και επίμονο φαινόμενο. Τις αναλογίζομαι τώρα για να τις κατηγοριοποιήσω, αλλά τελικά βλέπω ότι κατά βάθος χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: 

σε αυτά που λένε οι περισσότεροι επιστήμονες κάθε είδους, και το συντηρητικό κατεστημένο, 

και σε αυτά που λένε οι UFOλόγοι, οι συγγραφείς, οι μελετητές, και όσοι έχουν ασχοληθεί επισταμένα με το φαινόμενο. 

Και μόλις τώρα συνειδητοποιώ κάτι παράξενο: όλες αυτές οι θεωρίες δεν έχουν ποτέ παρουσιαστεί όλες, έστω σαν τίτλοι, σε μια εποπτική λίστα. 

Ωραία. 

Θα φτιάξω αυτή τη λίστα εγώ τώρα εδώ. 

Λοιπόν… Ας αρχίσουμε με τις θεωρίες και τις ειδικές γνώμες που έχουν παρουσιάσει πολλοί επιστήμονες και το συντηρητικό κατεστημένο. Έχουμε και λέμε:

1)      Είναι αέρια βάλτων.

2)      Είναι ο πλανήτης Αφροδίτη.

3)      Είναι παραισθήσεις του μάρτυρα.

4)      Είναι μαζική παραίσθηση του πλήθους.

5)      Είναι ψέματα.

6)      Είναι μετεωρολογικά μπαλόνια.

7)      Είναι δορυφόρος.

8)      Είναι επιβατικά αεροπλάνα.

9)      Είναι σφαιρικοί κεραυνοί.

10)  Είναι μετεωρίτες.

11)  Είναι ατμοσφαιρικές διακυμάνσεις.

12)  Είναι ημι-υλοποιημένες προβολές του ατομικού ή συλλογικού ασυνειδήτου.

13)  Είναι προβολείς τσίρκων ή σώου.

14)  Είναι οφθαλμολογικό πρόβλημα.

Αυτά είναι. 

Και τώρα ας συνεχίσουμε με τις θεωρίες και τις ειδικές γνώμες που έχουν παρουσιάσει όσοι έχουν –με τη μία ή την άλλη ιδιότητα– ασχοληθεί με το φαινόμενο. Έχουμε και λέμε:

1)      Είναι εξωγήινοι που επισκέπτονται τον πλανήτη μας από τον πλανήτη τους.

2)      Είναι εξωγήινοι που έρχονται από βάσεις τους στη Σελήνη.

3)      Είναι εξωγήινοι που έρχονται από βάσεις τους στον Άρη.

4)      Είναι εξωγήινοι που διατηρούν κρυφές βάσεις εδώ στη Γη.

5)      Είναι εξωγήινοι που ήταν από πάντα –από την αρχαιότητα ή την προϊστορία– στον πλανήτη μας.

6)      Είναι εσω-γήινοι με τα σκάφη τους που εξέρχονται από την Κούφια Γη.

7)      Είναι εξωγήινοι με τα σκάφη τους που εξέρχονται από την Κούφια Γη.

8)      Είναι εξωγήινοι –ή εσω-γήινοι– που συνεργάζονται με τις μεγάλες κυβερνήσεις και χρησιμοποιούν υπόγειες βάσεις ή βάσεις σε ερήμους κλπ.

9)      Είναι τεχνολογία και υβρίδια που έχουν προκύψει από τη μυστική συνεργασία γήινων και εξωγήινων (ή εσω-γήινων).

10)  Είναι γήινη μυστική υπερ-τεχνολογία, ή πειράματα των μεγάλων δυνάμεων.

11)  Είναι Ναζί, που έρχονται από τις μυστικές βάσεις τους στην Ανταρκτική.

12)  Είναι η Ομάδα Έψιλον (ή η Ομάδα Α, Β, Γ, κλπ, ή τεχνολογία μιας οποιασδήποτε μυστικής συνωμοτικής ομάδας).

13)  Είναι σκάφη όντων που έρχονται από άλλες διαστάσεις, ή παράλληλους κόσμους ή εναλλακτικές πραγματικότητες.

14)  Είναι όντα από άλλες διαστάσεις, παράλληλους κόσμους ή πραγματικότητες.

15)  Είναι χρονοταξιδιώτες (που έρχονται από το μέλλον, ή, χμ, από το παρελθόν).

16)  Είναι αρχαίοι Έλληνες (ή αρχαίοι Άτλαντες, Λεμούριοι, Βυζαντινοί, Αιγύπτιοι, Ινδιάνοι, αρχαίοι Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι, κλπ), που υπάρχουν μυστικά ακόμη στον κόσμο μας, ή επιστρέφουν από τους πλανήτες που κάποτε αποίκησαν.

17)  Είναι οι αρχαίοι θεοί του κόσμου μας, που είχαν φύγει και που επιτέλους επιστρέφουν, όπως το είχαν υποσχεθεί.

18)  Είναι δαίμονες, ή τεχνολογία των Εκπεσόντων Αγγέλων που κυβερνούν κρυφά τον κόσμο μας.

19)  Είναι άγγελοι, στόλοι των στρατευμάτων του Θεού, σημάδια της Αποκάλυψης, της επικείμενης «Δευτέρας Παρουσίας», κλπ.

20)  Είναι οι «Φύλακες» του κόσμου μας (ή διάφορα άλλα περίτεχνα μυστικιστικά πράγματα, που δεν μπορούν να αναλυθούν εύκολα εδώ).

21)  Είναι μάγοι και μάγισσες.

22)  Είναι άγνωστα σε εμάς όντα, ζώα ή γενικά πλάσματα, ή ακόμη και ζωντανοί σχηματισμοί ενέργειας, που ζουν στον ουρανό μας.

23)   Είναι ξωτικά…

24)  Είναι οράματα, προβολές από άλλους κόσμους, φαντασμαγορίες, κλπ.

25)  Είναι κάποιο σύστημα παρακολούθησης, τεχνολογικό ή υπερφυσικό (;)

26)  Είναι υπερ-τεχνολογία που έχουν αφήσει πίσω τους οι αρχαίοι (ή πανάρχαιοι) πρόγονοι, την οποία έχουν ανακαλύψει και εκμεταλλεύονται κάποιοι.

27)  Είναι υπερ-τεχνολογία που έχουν αφήσει πίσω τους εξωγήινοι, εσω-γήινοι, αρχαίοι θεοί, κλπ, κλπ, που οι ίδιοι δεν είναι πια εδώ, την οποία έχουν ανακαλύψει και εκμεταλλεύονται κάποιοι.

28)  Είναι υπερ-ήρωες (π.χ. ο Σούπερμαν ή ο Μπάτμαν).

Αυτά είναι. Δεν νομίζω να έχω ξεχάσει κάτι.  

Λοιπόν, τί είναι τα UFO; 

Τώρα μπορείτε να παίξετε κάνοντας συνδυασμούς. 

Συνδυάστε τις θεωρίες μεταξύ τους, σε δικές σας εμπνευσμένες συνθέσεις, για το τι είναι τα UFO.  

Παράδειγμα: 

Είναι μετεωρολογικά μπαλόνια των Εκπεσόντων Αγγέλων που κυβερνούν  τον κόσμο μας. 

Είναι αέρια βάλτων της Ομάδας Έψιλον. 

Είναι επιβατικά αεροπλάνα μαγισσών. 

Είναι γήινη μυστική υπερ-τεχνολογία που κάνει προβολές από άλλους κόσμους. 

Είναι χρονοταξιδιώτες δαίμονες που έρχονται από τις βάσεις τους στην Κούφια Γη του Άρη. 

Είναι οι Φύλακες του κόσμου μας που μας προκαλούν οφθαλμολογικό πρόβλημα.

Είναι ξωτικά Ναζί που κουμαντάρουν τον πλανήτη Αφροδίτη στον ουρανό προκαλώντας φαντασμαγορίες. 

Είναι αρχαίοι Έλληνες εξωγήινοι που διατηρούν κρυφές βάσεις εδώ στη Γη και είναι προβολές από το τσίρκο τους. 

Είναι σφαιρικοί κεραυνοί που είναι πειράματα των μεγάλων δυνάμεων από άλλες διαστάσεις. 

Είναι αέρια βάλτων των υπερ-ηρώων του συλλογικού ασυνείδητου. 

 κλπ, κλπ, κλπ. 

Καλή Διασκέδαση!

Συνεχίστε την ανάγνωση

Share:

Συνεχίστε την ανάγνωση

Share: