(Ghost Radio)
Υπάρχει ένας πολύ μεγάλος και διαχρονικός παγκόσμιος Μυστικός Πόλεμος.
Μέχρι τώρα, ενώ διαδραματίζεται παντού, εκδηλωνόταν σε συγκεκριμένα επίπεδα, πλέον εκδηλώνεται σε όλα τα επίπεδα.
(Όσο μεγαλύτερη είναι η κατά περιόδους κορύφωσή του στο παρασκήνιο του κόσμου, τόσο περισσότερο αισθητές γίνονται οι εκδηλώσεις του στο προσκήνιο του κόσμου --κατά την οπτική ότι όλος ο κόσμος είναι ένα θέατρο).
Παντού, όλοι και όλα ανεξαιρέτως συμμετέχουν σε αυτόν τον Μυστικό Πόλεμο, εν γνώσει τους ή εν αγνοία τους, συνειδητά ή ασυνείδητα. Κανείς δεν είναι εντελώς αμέτοχος.
Βιώνοντας ή παρατηρώντας τις εκδηλώσεις του αυτές, (αν και όταν), ο καθένας καταλαβαίνει ό,τι του αντιστοιχεί.
(Καθώς εκδηλώνεται σε όλα τα επίπεδα, όλοι αντιλαμβάνονται ότι κάτι συμβαίνει, αλλά, μην γνωρίζοντας τί ακριβώς συμβαίνει και γιατί, παρ' όλα αυτά ερμηνεύουν τα πάντα σε σχέση με αυτά που αυτοί οι ίδιοι γνωρίζουν ή μαθαίνουν, και, φυσικά, σε σχέση με το τι είναι οι ίδιοι...)
Οτιδήποτε κι αν καταλαβαίνει -ή δεν καταλαβαίνει- κανείς, όλες οι στάσεις μας και οι δράσεις μας συντονίζονται με την μία ή την άλλη δύναμη/παράταξη αυτού του Μυστικού Πολέμου. Δυστυχώς, όμως, οι δυνάμεις/παρατάξεις αυτές, δεν είναι ορατές και ευρύτερα κατανοητές, και εκμεταλλεύονται όλα τα μέσα που είναι ικανά για την διεξαγωγή του εξελισσόμενου πολέμου, υπό συνθήκες που αλλάζουν συνεχώς, (το κάνουν αυτό ακόμη και με εφήμερους τρόπους και ευκαιρίες και με διαφορετικές αμφιέσεις από την αληθινή εικόνα τους - ιδιαίτερα στο πεδίο μάχης της ροής της πληροφορίας, αλλά και όχι μόνο). Το ικανότερο μέσο είναι οι άνθρωποι, οι φορείς τους (ασυνείδητοι) και οι εκπρόσωποι τους (συνειδητοί), και όλα τα μέσα που τους επηρρεάζουν ως προς όλα αυτά.
Η στάση μας και οι δράσεις μας μετράνε πολύ, πιο πολύ από όσο θα μπορούσαμε να νομίζουμε... Δεν αναφέρομαι σε συλλογικότητες, που είναι όλες ανεξαιρέτως πεδία μάχης και άρα διαβλημένες από τον πόλεμο (και άρα και ρευστές). Αναφέρομαι στην προσωπική μας στάση και δράση, ότι μετράει πιο πολύ απ' όσο νομίζουμε, ό,τι κι αν νομίζουμε. (Η δράση πάντα μετράει λόγω αλυσσιδωτών αντιδράσεων, στις οποίες δεν έχουμε καμία εποπτεία).
Δεν είμαστε ασήμαντοι. Αν το πιστεύουμε αυτό, είναι διότι έχουμε διαβληθεί από διαχρονικές έντεχνες επιχειρήσεις ανορθοδόξου πολέμου σε αντιληπτικά πλαίσια. Δεν είμαστε όμως ούτε υπέρμετρα σημαντικοί, υπάρχουν μεγάλες σημασίες που μάς ξεπερνούν, τις οποίες υπηρετούμε ή από τις οποίες καθοδηγούμαστε, καλώς ή κακώς. Όσο -και για όσο- μάς αναλογεί.
Δεν μπορούμε να διαμορφώσουμε την στάση ή την δράση μας, ασφαλώς, διότι δεν γνωρίζουμε πολλά. Είναι πάντα ένα ρίσκο. Είναι ένα ρίσκο που πρέπει να το πάρουμε, στην προσπάθεια μας να έχουμε μία καλή στάση και μία καλή δράση, δεν γίνεται αλλιώς. Και, η απόλυτη σύγχυση, σε αυτές τις καταστάσεις, είναι δεδομένη παντού -δεν είναι προσωπικό μας φαινόμενο.
Όταν πρέπει να πάρουμε ένα ρίσκο, να έχουμε μία δική μας προσωπική στάση και δράση, αλλά είμαστε σε σύγχυση, οτιδήποτε και αν συμβαίνει, τότε επιστρέφουμε πάντα στα βασικά : σε αυτά που γνωρίζουμε σίγουρα και αυθόρμητα ότι είναι σωστά, και ότι σίγουρα θα θέλαμε να μας χαρακτηρίζουν, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Τα βασικά, τα θεμελιώδη, τα αρχετυπικά, τα αληθινά απαραίτητα, τα στοιχειώδη. Ποια είναι αυτά για τον καθένα, ας τα αναλογιστεί πολύ σοβαρά, όσο πιο σοβαρά μπορεί... : Και να έχει αυτήν την στάση, και να δράσει έτσι, ακέραια, αναμφισβήτητα, ανεπηρέαστα ως προς αυτά, μέχρι το τέλος. Ως αληθινός όρθιος άνθρωπος. Όχι ως ανθρωπάκι.
Αυτό αρκεί. Είναι το λιγότερο, ασφαλώς, αλλά αρκεί.
Μην προσπαθείτε να διαμορφώσετε την στάση και τις όποιες δράσεις σας, ανάλογα με αυτό ή εκείνο ή το άλλο. Δεν ξέρουμε όχι μόνο τι γίνεται, αλλά ούτε καν τί μας γίνεται.
Ποια είναι η βασική και στοιχειώδης -που σίγουρα έχει και μεγάλο νόημα- καλή και σωστή στάση και δράση;; Αυτήν να έχεις, αυτή δίκαια να σε χαρακτηρίσει! Κι έτσι να πάρεις όλο το ρίσκο. Οτιδήποτε κάνεις, είναι σημαντικό. Και κρίνεσαι. Τίποτε σημαντικό δεν μένει άκριτο : Κρίνεσαι.
Στάσου και δράσε, με τα βασικά που νιώθεις αναμφισβήτητα ότι είναι σωστά και καλά. Τουλάχιστον.
Αν αληθινά θέλεις να εξερευνήσεις περισσότερα για όλα αυτά, (δηλαδή για πράγματα που δεν γνωρίζεις και δεν έχεις) --και όταν λέω αληθινά εννοώ αληθινά, όχι χαζομάρες ή άκυρες κενές φιγούρες ματαιοδοξίας-- αποδέξου πρώτα ότι δεν τα γνωρίζεις και δεν τα έχεις, και γι' αυτό θέλεις αληθινά να τα εξερευνήσεις, και εξερεύνησέ τα όπως εξερευνείς κάθε άγνωστη γη : βήμα-βήμα, με αυξημένη προσοχή, παρατηρητικά, επιμελώς, αυξάνοντας συνθετικά την γνώση σου και συντονίζοντας με αυτήν τις κινήσεις σου, όσο καλύτερα μπορείς.
Και προετοιμάσου για μεγάλα εμπόδια και για εχθρούς, και, γιατί όχι, για τέρατα. Καλού, κακού.
Εφ' όσον αναλογιστούμε σοβαρά όλα τα παραπάνω, τελικά υπάρχει για εμάς μόνο ένας νόμος : όταν δεν ξέρουμε ή δεν μπορούμε, κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε.
Το καλύτερο που μπορείς, είναι αυτό που είσαι στ' αλήθεια.
(Όταν δεν ξέρεις όντως αρκετά, όταν δεν μπορείς όντως τίποτα, είσαι όντως ένα τίποτα. Τρόμαξε, διόρθωσέ το).
Υπάρχει ένας μεγάλος φόβος παντού, όπως πάντα όταν βρισκόμαστε στο σκοτάδι, στην κυριαρχία του σκότους.
Ζούμε σε επικίνδυνες καταστάσεις, γενικά, όλα είναι αμφίβολα. Όλα παίζονται... (Πού νομίζεις ότι βρίσκεσαι; Σύνελθε)
Το να το συνειδητοποιείς ξαφνικά αυτό, δεν λέγεται Φόβος, αλλά Αφύπνιση. Ίσως κοιμόσουν και δεν το αντιλαμβανόσουν, ίσως δεν σε άγγιζε, ίσως ίσως... Ο Φόβος σχετίζεται με την στάση που θα κρατήσεις και με τις δράσεις σου.
Είμαστε άντρες και δεν φοβόμαστε τίποτε. Είμαστε γυναίκες και είμαστε ικανές.
Οτιδήποτε και αν συμβαίνει, οτιδήποτε και αν συμβεί, στην ζωή μας, θα το αντιμετωπίσουμε, γενναία, και θα σταθούμε ακέραιοι στο ύψος των περιστάσεων. Διότι τίποτε άλλο δεν έχει νόημα!
Ο καθένας μας προσωπικά. Δική μας είναι η ζωή μας, ο εαυτός μας, ο κόσμος μας. Ό,τι κατάλαβες, κατάβαλες!
Ακόμη και οι μεγαλύτεροι μας ήρωες, φοβόντουσαν επίσης, αλλά παρ' όλα αυτά έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν. Και, αυτό ήταν "ηρωικό", ήταν αρκετό, ήταν ο εαυτός τους στ' αλήθεια, και αυτό απλά τους χαρακτήρισε αιώνια. (Αν δεν έχει νόημα αυτό, τότε τί έχει;;)
Είμαστε Ζωντανοί, είμαστε Άνθρωποι, είμαστε Έμψυχοι, είμαστε Σκεπτόμενοι, είμαστε Άντρες, είμαστε Γυναίκες, είμαστε Έλληνες. Είμαστε ο ακέραιος εαυτός μας.
Δεν φοβόμαστε τίποτα. Δεν είμαστε κουνέλια, δεν είμαστε πρόβατα.
Θα κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε.
Θα πεθάνουμε στο τέλος, λες; Θα πεθάνουμε. Αλλά θα πεθάνουμε Ζωντανοί.
Θα ξανασυναντηθούμε στην Βαλχάλα.
Θα ξανασυναντηθούμε στην Βαλχάλα.
Παντελής Β. Γιαννουλάκης
