O Kόσμος των Ονείρων είναι αληθινός.
Αν είσαι εσύ αληθινός.
---------Παντελής Β. Γιαννουλάκης
Πριν από σαράντα δύο χρόνια, όταν ήμουν ένα νεαρό αγόρι, ο Θεός ( ποιος άλλος;; ) μου έστειλε μία σελίδα στην οποία είχα διαβάσει μία πολύ παράξενη ατάκα ενός αγαπημένου μου ευφάνταστου Γάλλου συγγραφέα, του Γκυ ντε Μωπασάν :
«Το κάθε ένα ανθρώπινο όν, γίνεται ένα μικρό σύμπαν μέσα στο Σύμπαν!...»
("Each human being becomes a little universe within the universe!" - Guy de Maupassant)
Η ατάκα αυτή, σαν ένα κωδικό σήμα ή σαν ασημένιο κλειδί, εκτίναξε μία λάμψη μέσα στο κεφάλι μου. Πυροδότησε μία ατέρμονη σειρά σκέψεων και προβληματισμών, που φαίνεται ότι κράτησε αρκετά χρόνια, ώσπου κατέληξα μετά βεβαιότητος στην κραταιά ιδέα μου του "Ιδιωτικού Σύμπαντος" (Private Universe), και στην πεποίθηση μου ότι «Ο Άνθρωπος Είναι Ένα Σύμπαν Από Μόνος Του» - την οποία άρχισα αφοσιωμένα να διαδίδω.
Στην πάροδο των ετών είχα μετατραπεί σε έναν αφοσιωμένο Ιδεαλιστή.
Μπορεί η παιδική μου θρησκεία (την οποία διατηρώ ακόμη) να βρισκόταν ολόκληρη μέσα στο "Fantasia" του Walt Disney, σύντομα όμως ανακάλυψα το νέο μου ευαγγέλιο, το οποίο ήταν απλά τρεις συνθηματικές λέξεις του Andre Breton :
"Existence is Εlsewhere"
("Η Ύπαρξη Είναι Αλλού").
Η Μεταφυσική αυτή «προσέγγιση», με την οποία απομακρύνθηκα από τον γνωστό μας κόσμο, μού δίδαξε ότι όλη μας η Ελπίδα βρίσκεται στην Εξερεύνηση.
Φυσικά, σύντομα βρέθηκα «Μόνος Αλλού».
(Αυτό αποτελεί και τον τίτλο ενός μυθιστορήματος που ατέρμονα συγγράφω και ποτέ δεν τελειώνω - ανάμεσα σε άλλα, όπως το "Ο Χαμένος Χάρτης του Παραδείσου"...)
...Μέσα στην λογοτεχνική μοναξιά μου των ετών, καθώς όλοι στον πεζό κόσμο εξυμνούσαν το ποιητικό νόημα των στίχων της "Ιθάκης", εγώ ήδη γνώριζα ότι το είχε μεταδώσει πολύ νωρίτερα (πολύ πριν τους αμφιλεγόμενους "έρωτες" του Καβάφη) ο αξιοπρεπής και εξαίσιος δάσκαλος μας ο Robert Louis Stevenson :
"To travel Ηopefully is a better thing than to arrive..."
(Θεωρώ ότι ο R. L. Stevenson είναι ο αρχετυπικός Συγγραφέας).
Στα πολύχρονα τέτοια ταξίδια μου προς την fata morgana Νήσο των Θησαυρών, αποφάσισα να αποκαλώ τους φίλους αναγνώστες μου, "Συνταξιδιώτες".
Τους έπεισα να ακολουθούμε πάντα την συμβουλή του Πυθαγόρα : «Λεωφόρους Μη Βαδίζειν»... Και, αυτό ήταν όλο...
Βρέθηκα πολλές φορές χαμένος, στην Μέση του Πουθενά. Συχνά ανάμεσα σε τοπία καταστροφής, στο Wasteland.
Μα, ακολουθούσα πάντα «Τα Μονοπάτια που έχουν Καρδιά», ακριβώς όπως με είχε ενθαρρύνει ως προς αυτό, ο Carlos Castaneda σε μία θρυλλική παράγραφο.
Καθώς ο κάθε άνθρωπος είναι ένα Σύμπαν από μόνος του, ήταν ο Philip K. Dick που πειστικά μού είπε :
"Fate is fluid. Destiny is in the hands of men"
(Η Moίρα είναι ρευστή. Το Πεπρωμένο βρίσκεται στα χέρια των ανθρώπων)
Φυσικά, για τους γνώστες των εννοιών, είναι δύο διαφορετικές έννοιες η Μοίρα και το Πεπρώμενο. Όπως, άλλωστε, δύο διαφορετικές έννοιες είναι η Πραγματικότητα και η Αλήθεια.
Έμαθα ότι δεν έχει σημασία να λένε οι άλλοι καλά πράγματα για σένα, αλλά σημασία έχει να μιλάς εσύ στους άλλους για τα καλά πράγματα.
«Ουαί υμίν όταν καλώς υμάς είπωσι πάντες οι άνθρωποι».
(Κατά Λουκά, στ 26).
Γνωρίζω την εύπλαστη φύση της Πραγματικότητας (της "κατάστασης των πραγμάτων" - των "πραγμάτων", δηλαδή των προϊόντων των πράξεών μας). Ήταν η Αλήθεια, που, από ένα σημείο και μετά, με ενδιέφερε... Βεβαίως, ήταν μυστική, έπρεπε να την ανακαλύψεις.
Προσπάθησα, για να δικαιώσω τα αληθινά μου ενδιαφέροντα, να γράφω πάντα για την Αλήθεια.
Το έκανα πάντα αυτό, με τον τρόπο που μου δίδαξε ο ποιητής William Blake :
"When Ι tell the truth, it is not for the sake of convincing those who do not know it, but for the sake of defending those that do..."
(«Όταν λέω την αλήθεια, δεν το κάνω για να πείσω αυτούς που δεν την γνωρίζουν, αλλά για να υπερασπιστώ αυτούς που την γνωρίζουν...»)
Πιστεύω ότι το ωραιότερο βιβλίο όλων των εποχών, είναι ο "Δον Κιχώτης" του Θερβάντες.
Στις σελίδες του ανακάλυψα πολλές βεβαιότητες μου :
--Τα γεγονότα, καλέ μου Σάντζο, είναι οι εχθροί της Αλήθειας.
(Και)
--Mην αγαπάς αυτό που είσαι, αλλά αυτό που μπορείς να γίνεις.
Άρχισα να ζω υπό την αιγίδα του "Βασιλείου της Καρδιάς" (Kingdom of the Heart). Πατρίς η Ελπίς. To Dream the Impossible Dream, to Reach the Unreachable Star. . .όπως λέει και το τραγούδι.
Ο Βάρδος Τaliesin (570 μ.Χ.) μού έστειλε το πρώτο μήνυμα από το Βασίλειο :
"Common men do not receive Knowledge.
Sorrowful is he who by his evil deeds
Has lost the Friendship of Heaven's Country" . . .
Προσπάθησα να έχω πάντα την Φιλία της Χώρας των Ουρανών (Amicizia), και μέχρι τώρα δεν την έχω χάσει ποτέ μου ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές. Ισχύει.
(Κατά τον Μυστικό Πόλεμο : “My ally is the Force, and a powerful ally it is.” - Yoda, "Star Wars")
Κάποτε, σε ένα όνειρό μου, είδα έναν κήπο, και μπροστά μου ένα χαρτί που έγραφε (το κατέγραψα όταν ξύπνησα) :
Ο Ανθοκόμος Φαντάζεται το Ρόδο Χωρίς Αγκάθια.
Το πιο αγαπημένο μου ιστορικό βιβλίο για τον Μέγα Αλέξανδρο, είναι του Arthur Weigal : Εκεί διάβασα κάποτε μια ατάκα του Μεγάλου Αλεξάνδρου μετά τον ατυχή φόνο του Κλείτου Μέλανα, καθώς βγαίνει από το αντίσκηνο θλιμμένος έξω στην έρημο, και απογοητευμένος -για την ελλιπή πίστη των συντρόφων του- απλώνει τα χέρια του και δείχνει στον ορίζοντα τις κατακτήσεις του, (το είχα διαβάσει στα Αγγλικά) :
"All these in vain!
It is not the Land that must be conquered
But the Hearts of Men..."
(«Όλα αυτά, επί ματαίω! Δεν είναι η Γη που πρέπει να κατακτηθεί, αλλά οι Καρδιές των Ανθρώπων...»)
Ό,τι εμπνευσμένο και δυναμικό και όμορφο γίνεται στον κόσμο, είναι θεόπνευστο, και γίνεται με μία και μόνο μία αποστολή :
Να κατακτήσει τις καρδιές των ανθρώπων.
Αυτή είναι η αποστολή μας.
Π. Β. Γ.
( Αφιέρωσις : Μούσα Εποίησεν )
