ΤΟ STRANGE
ΕΠΙΛΕΓΕΙ ΚΑΙ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ 36 ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ VIDEOS ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ UFO ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ
ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΑΣ!!
----------ΣΤΗΝ
ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΜΙΑ ΣΟΒΑΡΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ,
αλλά :
Σας
Προτείνουμε να Δείτε Αυτά τα Ιδιαίτερα Επιλεγμένα Videos (που επιλέξαμε ανάμεσα
από χιλιάδες στο Internet) για να Ενημερωθείτε Σωστά με ένα Πανόραμα των
Συνταρακτικών Εξελίξεων για τα UFOs, και για την Μεγάλη Αλλαγή Κουλτούρας που
Συμβαίνει
ΟΙ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ UFO ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΕ VIDEOS ΑΠΟ ΤΟ STRANGE ⋆ Περιοδικό Strange (strange-egnarts.com)
Nέα Ραδιοφ. Εκπομπή: ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ
Παντελής Β. Γιαννουλάκης
ΤΑ UFOs ΠΡΟΣΓΕΙΩΘΗΚΑΝ
ΣΤΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΚΟΝΓΚΡΕΣΣΟ!
https://www.strange-egnarts.com/secret-space-station/
Δικαιώνεται η UFOλογία, Αποκαλυπτική Μεγάλη Νίκη των Φωτεινών στον
Μυστικό Πόλεμο - Κοσμοϊστορική Αλλαγή : Μυστικά, Επισημάνσεις και Ζητήματα
----ΤΡΙΤΗ 14/6 στις 22:00΄, στο internet radio albedo14.com
----η εκπομπή προστέθηκε στο radio playlist του STRANGE, μπορείτε να την ακούσετε εδώ
>
ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΕΚΠΟΜΠΗ :
ΔΙΚΑΙΩΘΗΚΕ Η (80χρονη) UFOΛΟΓΙΑ
- Οι νέες Κοσμοϊστορικές
Εξελίξεις στο Κογκρέσο των Η.Π.Α. για τα
UFOs και η Μεγάλη Αλλαγή, η Αληθινή Ιστορία και το Παρασκήνιο της στον
"Μυστικό Πόλεμο". (Όλα τα Άγνωστα Αληθινά Γεγονότα των Τελευταίων
Ετών)
----------- Παντελής Β. Γιαννουλάκης
------------
Σάββατο 11/6 στις 23.30 στον "Κώδικα Μυστηρίων" (Astra TV)
Στο Youtube (Link)> Κώδικας Μυστηρίων 11/06/2022 - YouTube
Στο Youtube επίσης (Link) το Δεύτερο Μέρος της Εκπομπής >
Κώδικας Μυστηρίων (18/06/2022):Αποκαλύψεις για UFO στις ΗΠΑ! /Παρασκήνιο Ελληνοτουρκικων! - YouTube
****
Διάβασε το βιβλίο του Π. Γ. : Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ (Link)>
Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ (Π. Γιαννουλάκης) ⋆ Εκδόσεις ΑΟΡΑΤΟ ΚΟΛΛΕΓΙΟ (strange-egnarts.com)
Αν το «συνειδητό» κομμάτι του εαυτού μας είναι απλά η κορυφή ενός παγόβουνου, κι από κάτω του χάνεται στο βάθος το «υποσυνείδητο», κι όλο αυτό το οικοδόμημα στέκει πάνω στην άβυσσο του «ασυνείδητου», τότε δεν υπάρχουν και πολλές πιθανότητες να γνωρίζω τα πάντα για τον εαυτό μου.
Υπάρχει
περίπτωση να μην γνωρίζω και απολύτως τίποτε για τον εαυτό μου, κι αυτό με
κάνει να ανησυχώ... Όλο αυτό το βάθος βρίσκεται μέσα σε μένα;;
Και, σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο Ερμής ο Τρισμέγιστος μού λέει πως «ό,τι είναι πάνω είναι και κάτω», δηλαδή έχω ένα καθρέφτισμα ολόκληρου του Σύμπαντος μέσα μου. Κι η κατάσταση μου είναι ακόμη χειρότερη αν ισχύει κι εκείνο το μυστικιστικό «ένα σε όλα και όλα σε ένα», γιατί αυτό σημαίνει ότι ο εαυτός μου δεν είναι ένας, αλλά όλοι οι εαυτοί σε έναν!
Και, εφόσον δεν είμαι παντογνώστης και πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, και ούτε πρόκειται να γίνω σύντομα, διαβλέπω ότι δεν υπάρχει ούτε μία απειροελάχιστη πιθανότητα να γνωρίσω ποτέ τον εαυτό μου…
Εδώ που τα λέμε, όλη αυτή η μανία για το «γνώθι σ’ εαυτόν», τελικά είναι πάρα πολύ εγωιστική. Μιλάμε για τον υπέρτατο εγω-ισμό! Είναι αστείο να υπάρχουν άνθρωποι που ασχολούνται σοβαρά συνέχεια με τον εαυτό τους σαν παθιασμένοι μονομανείς - κι επιπλέον όλα δείχνουν ότι μάλλον πρόκειται για μια μάταιη αναζήτηση, (είναι σαν να λες ότι θα γνωρίσεις όλο το βυθό του ωκεανού, και να μην έχεις και υποβρύχιο).
Ναι,
είναι πολύ εγωιστικό να σε ενδιαφέρει μόνο η γνώση του εαυτού σου. Ακόμη κι αν
δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς, επειδή θεωρείς ότι τα πάντα είναι ουσιαστικά ο
εαυτός σου. Ακόμη και αν λες ότι θέλεις να γνωρίσεις τα πάντα επειδή πιστεύεις
ότι είσαι τα πάντα, αυτό πάλι δεν είναι αυτογνωσία, είναι απλά μεγαλομανία.
Είσαι ένας μεγαλομανής εγωιστής εξυπνάκιας, το μόνο που σε νοιάζει είναι ο
εαυτός σου και μάλιστα πιστεύεις ότι είσαι τα πάντα στον κόσμο!
Από την
άλλη, θυμάμαι κι εκείνον τον κυνικό τον Άμπροουζ Μπηρς που έλεγε: «Εγωιστής
είναι ο άνθρωπος που ενδιαφέρεται συνέχεια για τον εαυτό του και όχι για μένα…»
Αν δούμε τα πράγματα λίγο από την ανάποδη, (οι Γιαπωνέζοι λένε ότι η ανάποδη πλευρά έχει επίσης την ανάποδη πλευρά της), θα μπορούσαμε να θέλουμε να γνωρίσουμε τα πάντα για τον κόσμο εκεί έξω, και όχι να γνωρίσουμε τα πάντα για τον εαυτό μας. Αυτό δεν μοιάζει εγωιστικό, αντίθετα μου μοιάζει πολύ γενναίο, άρα περιέχει και μία αυταπάρνηση - μου μοιάζει και αυθόρμητο και αγνό, άρα και λίγο παιδικό, έχει κάτι από την χαμένη μας παιδική αθωότητα.
Το να
ασχολείσαι συνέχεια με τον εαυτό σου μοιάζει με το να συχνάζεις στην τουαλέτα
και να ψαχουλεύεις την λεκάνη. Το να ταξιδεύεις και να εξερευνείς, είναι μάλλον
πιο υγιεινό.
Θα μου
πείτε, υπάρχουν άνθρωποι που αναζητούν την εξειδίκευση, το «γνώθι σ’ εαυτόν» είναι η απόλυτη ειδικότητα. Aλλά ίσως δεν έχετε σκεφτεί ότι η ειδικότητα είναι
η «δικότητα», κι ότι ο ειδικός ασχολείται μόνο με την ει-δικότητά του, δηλαδή με
τον εαυτό του, δηλαδή δεν ξέρει τίποτε άλλο, κι υπάρχουν τόσα πράγματα στον
κόσμο για να γνωρίζει…
Ο sci-fi συγγραφέας Ρόμπερτ Χάινλάιν, όταν δεν έστελνε διαστημικούς πεζοναύτες να
γενοκτονούν εξωγήινες ράτσες, έγραφε μερικά πολύ έξυπνα πράγματα :
«Ένα
ανθρώπινο ον, πρέπει να μπορεί να αλλάζει πάνες, να οργανώνει μια εισβολή, να
σφάζει ένα γουρούνι, να ναυπηγεί ένα πλοίο, να σχεδιάζει ένα κτίριο, να
συνθέτει μία σονάτα, να κάνει ισολογισμούς, να χτίζει έναν τοίχο, να γιατρεύει
ένα σπασμένο κόκαλο, να παρηγορεί τους ετοιμοθάνατους, να παίρνει εντολές, να
δίνει εντολές, να συνεργάζεται, να δρα ολομόναχος, να λύνει εξισώσεις, να
αναλύει ένα νέο πρόβλημα, να μαγειρεύει ένα καλό φαγητό, να προγραμματίζει ένα
κομπιούτερ, να πολεμά αποτελεσματικά, να ονειρεύεται, να γράφει ποιήματα, να
είναι αληθινά ευγενής, να ανάβει μια φωτιά, να φυτεύει ένα παρτέρι λουλούδια,
να πλένει ρούχα, να ζωγραφίζει, να ξαναπροσπαθεί, να πεθαίνει γενναία. Η
εξειδίκευση είναι για τα έντομα…»
Ίσως, τελικά, να μην είμαστε από την φύση μας εγωιστές, να μην είναι φυσική η κλίση μας για πλήρη αυτογνωσία, ναρκισσισμό, εξειδίκευση, έλεγχο, εξουσία.
Ίσως να
μην είμαι εγώ ο κόσμος, αλλά απλά ο κόσμος να μού ανήκει, έτσι απλά, κι εγώ να
μην έχω πάει ποτέ να δω και να απολαύσω τα απέραντα κτήματά μου. Να βγω έξω από
τον εαυτό μου, να με δω από όλες τις άλλες οπτικές γωνίες, όσο περισσότερες
τόσο καλύτερα, να γνωρίσω τους άλλους ανθρώπους, να γνωρίσω άλλους εαυτούς, να
δω πολλά διαφορετικά ηλιοβασιλέματα, να διαβάσω όλα τα βιβλία που έγραψαν
άλλοι, να μάθω πράγματα που δεν προβλεπόταν ποτέ να μάθω, να γνωρίσω τα αστέρια...
Γιατί
να κλειστώ στο μοναστήρι της ύπαρξης και να προσεύχομαι και να διαλογίζομαι για να σώσω εγώ
την ψυχούλα μου, το ωραίο μου τομάρι; Αν ήμουν ο Θεός, θα αηδίαζα με έναν
τέτοιο εγωισμό, θα απέστρεφα το βλέμμα, θα ήθελα ανθρώπους γενναίους,
αλτρουιστές, πολυσχιδείς, φιλόσοφους, μεγαλόκαρδους, ανοιχτούς, όχι κλειστούς
μέσα στο πλυσταριό του εαυτού τους που θα κυνηγούν μανιασμένα το «γνώθι σ’
εαυτόν» με εμπορικό αντάλλαγμα να τους λυπηθώ και να τους λυτρώσω ή να τους δώσω την φώτιση - δεν θα τους λυπόμουν καθόλου, θα τους έριχνα ακόμη πιο βαθιά μέσα στο
ίδιο τους το σκοτάδι.
Δεν
μπορείς να λες ότι ο κόσμος σου χρωστάει κάτι, σ’ εσένα προσωπικά, ο κόσμος δεν
σου χρωστάει τίποτα, ήταν εδώ πριν από σένα.
Τελικά, ίσως να είμαστε όλοι πηγάδια σε ένα μεγάλο λιβάδι, που έχουν όλα τους κοινό πυθμένα και επικοινωνούν υπογείως. Επιφανειακά μοιάζουν απομονωμένα, ακολουθώντας τις ολόδικές τους καταδύσεις, αλλά μοιράζονται τον ίδιο μεγάλο πυθμένα, αόρατο από την επιφάνεια ή από τη διαδρομή της εκάστοτε κατάδυσης. Όλα συνδέονται!
Κάτι
μου λέει, (ένα πουλάκι), ότι εκεί βαθιά στην άβυσσο του «ασυνείδητου», κρύβεται
το ασυνείδητο όλου του κόσμου και όχι απλά το δικό μου, (το ασυνείδητό μου είναι
το συλλογικό ασυνείδητο), και ότι μπορώ να γνωρίσω εκ των ιδίων όλους τους
άλλους εαυτούς, όχι επειδή είμαστε ίδιοι, αλλά επειδή ο εαυτός μου είναι ένας
αεραγωγός στο βαθύ κοινό μας οίκημα. Μια πνευματική συγκοινωνία.
Ξέρετε
πώς διάβαζε βιβλία ο ψυχικός Έντγκαρ Κέησυ; Έβαζε ένα βιβλίο κάτω από το
μαξιλάρι του, κοιμόταν, κι όταν ξυπνούσε ήξερε όλο το βιβλίο απ’ έξω! Υπάρχουν
πολλές ερμηνείες για το φαινόμενο αυτό, αλλά, αναρωτιέμαι αν θα μπορούσε να το
διαβάσει έτσι, αν κανένας άλλος άνθρωπος δεν είχε διαβάσει ποτέ το βιβλίο. Μου
φαίνεται ότι έκανε μια υποκλοπή, το διάβαζε μέσα από σένα. (Σήμερα το βράδυ θα
κοιμηθώ πάνω στην βιβλιοθήκη μου…)
Όλα τα παραπάνω, κατά την γνώμη μου, είναι πολύ λογικά, και δεν καταλαβαίνω γιατί στον νου των πολλών είναι μεταμφιεσμένα με το μανδύα του παράλογου. Αλλά επειδή «η λογική, σαν το ουίσκι, χάνει την ωφέλιμη επίδρασή της όταν την παίρνουμε σε μεγάλες ποσότητες» (λέει ο Λόρδος Ντάνσανυ), λέω κι εγώ να σταματήσω να τα γράφω όλα αυτά και να αφήσω τον εαυτό μου να παρασυρθεί από τον κόσμο κι από τις θαυμαστές υποθέσεις του :
Μέσα
στο ποτήρι με το ουίσκι βλέπω βυθισμένα πυρηνικά υποβρύχια και ναυάγια
πειρατικών πλοίων, είμαι αστροναύτης που έχασε τον δρόμο για το σπίτι, μπαίνω
από τις καμινάδες και μοιράζω δώρα στα παιδάκια, κάνουμε καλή παρέα μαζί με την Δουλτσινέα, θα επιτεύξω την πολυστασία, έχω ένα κάστρο στην Ιρλανδία.
Κάποιος ίσως σκεφτεί ότι όλα αυτά είναι επικίνδυνες ιδέες για την κοινωνική σταθερότητα και την εσωτερική αυτογνωσία. Ένας από τους πιο αξιόλογους εξυπνάκιες που ξέρω, ο Όσκαρ Γουάιλντ, του έχει απαντήσει ήδη :
«Μια ιδέα που δεν είναι επικίνδυνη, είναι ανάξια να αποκαλείται ιδέα, έτσι κι αλλιώς…»
Παντελής Β. Γιαννουλάκης
Διάβασε το βιβλίο του Παντελή Γιαννουλάκη,
ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΑΠΟΔΡΑΣΗΣ
Από την Καθημερινή Πραγματικότητα
ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΑΠΟΔΡΑΣΗΣ από την Καθημερινή Πραγματικότητα ⋆ Περιοδικό Strange (strange-egnarts.com)
Και να σου σταλεί κρυφά στο σπίτι σου από το «Αόρατο Κολλέγιο»
Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΓΥΡΩ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΟΥ
Ένα Μήνυμα :
Από τις σελίδες του νέου "απαγορευμένου" βιβλίου του Παντελή Β. Γιαννουλάκη,
Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ (εκδ. Αόρατο Κολλέγιο) :
https://www.strange-egnarts.com/product/secret-war-book/
«. . . . . . .Στην περίοδο που διανύουμε, ζούμε σε
έναν κόσμο που βρίσκεται -εδώ και πολύ καιρό- στο μεταίχμιο, ως προς την
εξέλιξη των καταστάσεών του.
Είναι ένας κόσμος που βρίσκεται στο ημίφως, και δεν
μπορούμε να διακρίνουμε αν είναι το ημίφως πριν την νύχτα ή το ημίφως πριν την
αυγή. Υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ, ίσως το διακρίνουμε, κάνουμε υπομονή
στο σκοτάδι του τούνελ με ελπίδα, αλλά δεν γνωρίζουμε αν ο κόσμος κινείται προς
το φως αυτό, προς τα έξω, ή αν απομακρύνεται βαθύτερα στο τούνελ, τελικά.
Κάτι πολύ σκοτεινό προσπαθεί να καταλάβει ολοκληρωτικά
τον κόσμο, και γνωρίζουμε ότι αυτό έχει ξαναγίνει στο παρελθόν, και ότι πιθανώς
δεν θα τα καταφέρει, αλλά προς το παρόν κοιτώντας γύρω μας βλέπουμε ότι τα
καταφέρνει... Ίσως είναι αυτό που λέμε ότι το σκοτάδι γίνεται πιο πυκνό πριν
την αυγή. Ίσως είναι η ίδια μας η συνείδηση που συσκοτίζεται, καθώς παρατηρούμε
τα πράγματα, εξ επιρροής. Διότι, σε κάθε περίπτωση, η ιδέα για αυτό που
συμβαίνει, είναι αυτό που συμβαίνει.
Ίσως και να μην είναι ακριβώς έτσι. Ο κόσμος, η ζωή,
δεν είναι αυτό που φαίνεται. Γνωρίζουμε ότι υπάρχει πολύς χώρος και πολύς
χρόνος, πίσω από αυτό, ώστε να μπορεί να υπάρχει ένα τιτάνιο παρασκήνιο.
Υπάρχει.
Για τους ευαίσθητους και ανήσυχους ανθρώπους, είναι
πολύ ξεκάθαρο ότι κάτι πολύ αρνητικό έχει φωλιάσει μέσα στις υποθέσεις του
κόσμου.
Όλων των ειδών οι αρνητικές ιδέες, και οι φορείς τους
και οι ξενιστές τους και οι θιασώτες τους, έχουν δημιουργήσει ένα -πρωτόγνωρο
για τον κόσμο- Κατεστημένο, «κατοχικά», που σταδιακά και αποφασιστικά
προελαύνει όλο και πιο πολύ στο να κατακτήσει τα πάντα. Ο ιδιαίτερος άνθρωπος,
η μονάδα, εγώ, εσύ, το άτομο, νιώθει πολύ μικρό μπροστά του, αμελητέο,
ανίσχυρο, ασήμαντο... Υπάρχει η τεράστια απρόσωπη Μηχανή, το αχανές μηχάνημα
που είναι πλέον ο κόσμος, αυτό το ανυπολόγιστο βασίλειο αγνώστου
διακυβερνήσεως. Υπάρχει και, κάπου, κάπως, η Αντίσταση!...
»Και, το βλέπουμε, το άτομο, ο καθένας μας, στοχοποιείται,
με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, παρακολουθείται, εξετάζεται, λογοκρίνεται,
καταπιέζεται, «αξιολογείται», εκβιάζεται, κρίνεται, παραμονεύεται. Το Σύστημα
σκύβει πάνω από τον καθένα, τον γνωρίζει, έρχεται σε επαφή μαζί του για να τού
δείξει ότι ελέγχεται, ότι δεν μπορεί να ξεφύγει, ότι πρέπει να συμβιβαστεί, να
συνεναίσει, να ακολουθήσει την κυρίαρχη στατιστική, τις κυρίαρχες ιδέες και
επιταγές. Ο Μεγάλος Αδελφός σε παρακολουθεί.
Big Brother is Watching You.
Ναι.
Αλλά...
Μέσα στο ανυπολόγιστα αχανές τεράστιο στημένο
Μηχάνημα: ανάμεσα στους ουρανοξύστες και στα κατασκευαστικά έργα, στις
λεωφόρους, στα άπειρα αυτοκίνητα παντού, στους τιτάνιους στρατούς, στις
πανίσχυρες τράπεζες, στις ατέρμονες πόλεις, στις ανθρωπομάζες που δεν τις
χωράει ο νούς, στο αχανές λαβυρινθώδες Internet, στους άπιαστους δορυφόρους,
στους καθημερινούς αμέτρητους καταιγισμούς εκπομπών και μηνυμάτων κάθε είδους,
στις απροσμέτρητες βιβλιοθήκες, στα δισεκατομμύρια βλέμματα, στην πανίσχυρη
εξουσία των κρατών, στα αμέτρητα τρισεκατομμύρια παράθυρα κτιρίων, στους
τεράστιους στόλους :
Τί σημασία έχει τι πιστεύω εγώ; Τι λέω εγώ;
Γιατί να τους ενδιαφέρει τι πιστεύω και τι λέω εγώ;
Γιατί να με στοχοποιήσουν; Γιατί να με κυνηγήσουν;
Είμαι ένα ανθρωπάκι, ένα εντελώς αμελητέο μικρόβιο μέσα στο Μηχάνημα, χωρίς
πολύ χρόνο και χωρίς πολύ χώρο, απομονωμένο, χωρίς καμία ουσιαστική δύναμη.
Γιατί να τους ενδιαφέρει τι πιστεύω, τι σκέφτομαι, πώς το σκέφτομαι, τι λέω, τι
γράφω, τι κάνω, ποιος είμαι και γιατί είμαι αυτό που είμαι; Εγώ, εσύ, ο
οποιοσδήποτε από εμάς ως άτομο. Γιατί; Τί νόημα έχει;
Ασχολούνται μαζί μου!
»Αυτό, από μόνο του αποδεικνύει ότι, προφανέστατα, τα
πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι όπως νομίζω, ή όπως με έχουν οδηγήσει να
νομίζω. Δεν είμαι μικρός, αμελητέος και ανίσχυρος, χαμένος και ασήμαντος.
Διαφαίνεται ξεκάθαρα ότι έχει κάποια σημασία για τα
πράγματα, το τι θα καταλαβαίνω, τι θα πιστεύω, τι θα σκέφτομαι, τι θα θέλω, τι
θα κάνω και πώς θα το κάνω. Τι θα μεταδίδω και πώς θα επηρεάζω. Εγώ κι εσύ και
μερικοί άλλοι, μπορεί να είμαστε σε θέση να φτιάχνουμε μία κρίσιμη μάζα, μικρού
ποσοστού, που, όμως, καταλυτικά, να επηρεάζει καθοριστικά τις εξελίξεις των
καταστάσεων του κόσμου. Κι αυτή η αλήθεια, προφανώς απαιτεί μεγάλη προσοχή, από
κάθε παράγοντα.
«Μια πεταλούδα που φτερουγίζει στο Τόκυο, μπορεί να
προκαλέσει τυφώνες στην Νέα Υόρκη...»
Αυτός είναι ο λόγος που υπάρχει, που συνεχίζει να
υπάρχει, ο Μυστικός Πόλεμος των Ιδεών. Κάθε καθοριστική μάχη του τελικά γίνεται
μέσα στο κεφάλι και στο πνεύμα του κάθε ξεχωριστού ανθρώπου. Κάθε ένας μας
είναι ένα βήμα, ενίσχυσης ή υλοποίησης τής μίας ή της άλλης ιδέας. Βήμα προς
βήμα...
»Μια μεγάλη σειρά από αμέτρητα πλακίδια ντόμινο που
πέφτουν, το ένα πίσω από το άλλο, μπορεί να ανακοπεί από ένα και μόνο πλακίδιο
στο ντόμινο. Όπως και ένα μόνο πλακίδιο μπορεί να προκαλέσει στο ντόμινο μία
μεγάλη και ατέρμονη σειρά πτώσεων. Το κάθε πλακίδιο, τελικά, έχει ρόλο
καθοριστικό, στο ντόμινο του κόσμου.
Είμαστε κάτι πολύ πιο σημαντικό από αυτό που νομίζουμε
ότι είμαστε.
Η ιδιαιτερότητά μας και η ακεραιότητά μας, αν υπάρχει,
είναι καθοριστική.
Είναι καθοριστικό το πώς νιώθουμε, τι πιστεύουμε, τι
σκεφτόμαστε, γιατί, τι κάνουμε, πώς, και ποιός είναι ποιός.
Και, αυτό το γνωρίζει, από άκρη σε άκρη, ο Μυστικός
Πόλεμος που μαίνεται παντού. . . . .»
Διάβασε το αποκαλυπτικό βιβλίο του Παντελή Β.
Γιαννουλάκη,
Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ
Μπορείς να το αποκτήσεις με On Line Παραγγελία και να
σου σταλεί κρυφά στο σπίτι από το Αόρατο Κολλέγιο, από εδώ >
https://www.strange-egnarts.com/product/secret-war-book/
O Kόσμος των Ονείρων είναι αληθινός.
Αν είσαι εσύ αληθινός.
---------Παντελής Β. Γιαννουλάκης
Πριν από σαράντα δύο χρόνια, όταν ήμουν ένα νεαρό αγόρι, ο Θεός ( ποιος άλλος;; ) μου έστειλε μία σελίδα στην οποία είχα διαβάσει μία πολύ παράξενη ατάκα ενός αγαπημένου μου ευφάνταστου Γάλλου συγγραφέα, του Γκυ ντε Μωπασάν :
«Το κάθε ένα ανθρώπινο όν, γίνεται ένα μικρό σύμπαν μέσα στο Σύμπαν!...»
("Each human being becomes a little universe within the universe!" - Guy de Maupassant)
Η ατάκα αυτή, σαν ένα κωδικό σήμα ή σαν ασημένιο κλειδί, εκτίναξε μία λάμψη μέσα στο κεφάλι μου. Πυροδότησε μία ατέρμονη σειρά σκέψεων και προβληματισμών, που φαίνεται ότι κράτησε αρκετά χρόνια, ώσπου κατέληξα μετά βεβαιότητος στην κραταιά ιδέα μου του "Ιδιωτικού Σύμπαντος" (Private Universe), και στην πεποίθηση μου ότι «Ο Άνθρωπος Είναι Ένα Σύμπαν Από Μόνος Του» - την οποία άρχισα αφοσιωμένα να διαδίδω.
Στην πάροδο των ετών είχα μετατραπεί σε έναν αφοσιωμένο Ιδεαλιστή.
Μπορεί η παιδική μου θρησκεία (την οποία διατηρώ ακόμη) να βρισκόταν ολόκληρη μέσα στο "Fantasia" του Walt Disney, σύντομα όμως ανακάλυψα το νέο μου ευαγγέλιο, το οποίο ήταν απλά τρεις συνθηματικές λέξεις του Andre Breton :
"Existence is Εlsewhere"
("Η Ύπαρξη Είναι Αλλού").
Η Μεταφυσική αυτή «προσέγγιση», με την οποία απομακρύνθηκα από τον γνωστό μας κόσμο, μού δίδαξε ότι όλη μας η Ελπίδα βρίσκεται στην Εξερεύνηση.
Φυσικά, σύντομα βρέθηκα «Μόνος Αλλού».
(Αυτό αποτελεί και τον τίτλο ενός μυθιστορήματος που ατέρμονα συγγράφω και ποτέ δεν τελειώνω - ανάμεσα σε άλλα, όπως το "Ο Χαμένος Χάρτης του Παραδείσου"...)
...Μέσα στην λογοτεχνική μοναξιά μου των ετών, καθώς όλοι στον πεζό κόσμο εξυμνούσαν το ποιητικό νόημα των στίχων της "Ιθάκης", εγώ ήδη γνώριζα ότι το είχε μεταδώσει πολύ νωρίτερα (πολύ πριν τους αμφιλεγόμενους "έρωτες" του Καβάφη) ο αξιοπρεπής και εξαίσιος δάσκαλος μας ο Robert Louis Stevenson :
"To travel Ηopefully is a better thing than to arrive..."
(Θεωρώ ότι ο R. L. Stevenson είναι ο αρχετυπικός Συγγραφέας).
Στα πολύχρονα τέτοια ταξίδια μου προς την fata morgana Νήσο των Θησαυρών, αποφάσισα να αποκαλώ τους φίλους αναγνώστες μου, "Συνταξιδιώτες".
Τους έπεισα να ακολουθούμε πάντα την συμβουλή του Πυθαγόρα : «Λεωφόρους Μη Βαδίζειν»... Και, αυτό ήταν όλο...
Βρέθηκα πολλές φορές χαμένος, στην Μέση του Πουθενά. Συχνά ανάμεσα σε τοπία καταστροφής, στο Wasteland.
Μα, ακολουθούσα πάντα «Τα Μονοπάτια που έχουν Καρδιά», ακριβώς όπως με είχε ενθαρρύνει ως προς αυτό, ο Carlos Castaneda σε μία θρυλλική παράγραφο.
Καθώς ο κάθε άνθρωπος είναι ένα Σύμπαν από μόνος του, ήταν ο Philip K. Dick που πειστικά μού είπε :
"Fate is fluid. Destiny is in the hands of men"
(Η Moίρα είναι ρευστή. Το Πεπρωμένο βρίσκεται στα χέρια των ανθρώπων)
Φυσικά, για τους γνώστες των εννοιών, είναι δύο διαφορετικές έννοιες η Μοίρα και το Πεπρώμενο. Όπως, άλλωστε, δύο διαφορετικές έννοιες είναι η Πραγματικότητα και η Αλήθεια.
Έμαθα ότι δεν έχει σημασία να λένε οι άλλοι καλά πράγματα για σένα, αλλά σημασία έχει να μιλάς εσύ στους άλλους για τα καλά πράγματα.
«Ουαί υμίν όταν καλώς υμάς είπωσι πάντες οι άνθρωποι».
(Κατά Λουκά, στ 26).
Γνωρίζω την εύπλαστη φύση της Πραγματικότητας (της "κατάστασης των πραγμάτων" - των "πραγμάτων", δηλαδή των προϊόντων των πράξεών μας). Ήταν η Αλήθεια, που, από ένα σημείο και μετά, με ενδιέφερε... Βεβαίως, ήταν μυστική, έπρεπε να την ανακαλύψεις.
Προσπάθησα, για να δικαιώσω τα αληθινά μου ενδιαφέροντα, να γράφω πάντα για την Αλήθεια.
Το έκανα πάντα αυτό, με τον τρόπο που μου δίδαξε ο ποιητής William Blake :
"When Ι tell the truth, it is not for the sake of convincing those who do not know it, but for the sake of defending those that do..."
(«Όταν λέω την αλήθεια, δεν το κάνω για να πείσω αυτούς που δεν την γνωρίζουν, αλλά για να υπερασπιστώ αυτούς που την γνωρίζουν...»)
Πιστεύω ότι το ωραιότερο βιβλίο όλων των εποχών, είναι ο "Δον Κιχώτης" του Θερβάντες.
Στις σελίδες του ανακάλυψα πολλές βεβαιότητες μου :
--Τα γεγονότα, καλέ μου Σάντζο, είναι οι εχθροί της Αλήθειας.
(Και)
--Mην αγαπάς αυτό που είσαι, αλλά αυτό που μπορείς να γίνεις.
Άρχισα να ζω υπό την αιγίδα του "Βασιλείου της Καρδιάς" (Kingdom of the Heart). Πατρίς η Ελπίς. To Dream the Impossible Dream, to Reach the Unreachable Star. . .όπως λέει και το τραγούδι.
Ο Βάρδος Τaliesin (570 μ.Χ.) μού έστειλε το πρώτο μήνυμα από το Βασίλειο :
"Common men do not receive Knowledge.
Sorrowful is he who by his evil deeds
Has lost the Friendship of Heaven's Country" . . .
Προσπάθησα να έχω πάντα την Φιλία της Χώρας των Ουρανών (Amicizia), και μέχρι τώρα δεν την έχω χάσει ποτέ μου ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές. Ισχύει.
(Κατά τον Μυστικό Πόλεμο : “My ally is the Force, and a powerful ally it is.” - Yoda, "Star Wars")
Κάποτε, σε ένα όνειρό μου, είδα έναν κήπο, και μπροστά μου ένα χαρτί που έγραφε (το κατέγραψα όταν ξύπνησα) :
Ο Ανθοκόμος Φαντάζεται το Ρόδο Χωρίς Αγκάθια.
Το πιο αγαπημένο μου ιστορικό βιβλίο για τον Μέγα Αλέξανδρο, είναι του Arthur Weigal : Εκεί διάβασα κάποτε μια ατάκα του Μεγάλου Αλεξάνδρου μετά τον ατυχή φόνο του Κλείτου Μέλανα, καθώς βγαίνει από το αντίσκηνο θλιμμένος έξω στην έρημο, και απογοητευμένος -για την ελλιπή πίστη των συντρόφων του- απλώνει τα χέρια του και δείχνει στον ορίζοντα τις κατακτήσεις του, (το είχα διαβάσει στα Αγγλικά) :
"All these in vain!
It is not the Land that must be conquered
But the Hearts of Men..."
(«Όλα αυτά, επί ματαίω! Δεν είναι η Γη που πρέπει να κατακτηθεί, αλλά οι Καρδιές των Ανθρώπων...»)
Ό,τι εμπνευσμένο και δυναμικό και όμορφο γίνεται στον κόσμο, είναι θεόπνευστο, και γίνεται με μία και μόνο μία αποστολή :
Να κατακτήσει τις καρδιές των ανθρώπων.
Αυτή είναι η αποστολή μας.
Π. Β. Γ.
( Αφιέρωσις : Μούσα Εποίησεν )
ΠΑΝΤΕΛΗΣ Β. ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΚΗΣ
Ο συγγραφέας Παντελής Β. Γιαννουλάκης ζει και γράφει στην Θεσσαλονίκη, και σε πολλές εναλλακτικές πραγματικότητες που εξερευνεί με την ιδιαίτερη λογοτεχνία του και τις μελέτες του. Έχει συγγράψει και δημοσιεύσει ως τώρα 35 βιβλία, και πάνω από τρεις χιλιάδες άρθρα, δοκίμια και πρωτότυπα κείμενα και διηγήματα, σε περιοδικά, έντυπα, συλλογικά έργα, ειδικές θεματικές εκδόσεις και ανθολογίες. Έχει δημιουργήσει ή συντονίσει 12 περιοδικά και έντυπα, έχει ιδρύσει 4 εκδοτικούς οίκους. Έχει κάνει σπουδές Κινηματογράφου & Σκηνοθεσίας και Ιστορίας της Τέχνης, υπήρξε δημιουργός ραδιοφωνικών εκπομπών, τηλεοπτικών εκπομπών και ντοκιμαντέρ, έχει κάνει πολλές εξερευνήσεις και έρευνες στην Ελλάδα και σε αρκετά μέρη του κόσμου. Έχει κάνει μεταφράσεις έργων, υπήρξε editor πολλών ανθολογιών και επιμελητής εκδόσεων, μουσικός, περιηγητής, ξεναγός, συλλέκτης, αλληλογράφος, εισηγητής, διακεκριμένος ομιλητής με πολλές δεκάδες διαλέξεις σε μεγάλο κοινό, ειδικός γνωσιολόγος σε ποικίλα πεδία γνώσης. Είναι ο δημιουργός, εκδότης και διευθυντής του περιοδικού “Strange”, δημιουργός των εκδόσεων “Αόρατο Κολλέγιο” και “Άγνωστο” (επίσης, στο παρελθόν, των εκδόσεων “Terra Nova” και “Αρχέτυπο”), και έχει εκδόσει πάνω από διακόσια βιβλία... Είναι πατέρας δύο αγοριών, και έχει καθοδηγήσει και προωθήσει πάρα πολλούς συγγραφείς, ερευνητές και μελετητές. Ασχολείται ένθερμα με την Φανταστική Λογοτεχνία, την σημειολογία, την φιλοσοφία, την λογοτεχνία μυστηρίων, τις εναλλακτικές κοσμοθεωρίες, και τα μυστήρια του ανθρώπου και των κόσμων του.
ΜΥΣΤΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ
