ΠΑΝΤΕΛΗΣ Β. ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΚΗΣ
Ο συγγραφέας Παντελής Β. Γιαννουλάκης ζει και γράφει στην Θεσσαλονίκη, και σε πολλές εναλλακτικές πραγματικότητες που εξερευνεί με την ιδιαίτερη λογοτεχνία του και τις μελέτες του. Έχει συγγράψει και δημοσιεύσει ως τώρα 35 βιβλία, και πάνω από τρεις χιλιάδες άρθρα, δοκίμια και πρωτότυπα κείμενα και διηγήματα, σε περιοδικά, έντυπα, συλλογικά έργα, ειδικές θεματικές εκδόσεις και ανθολογίες. Έχει δημιουργήσει ή συντονίσει 12 περιοδικά και έντυπα, έχει ιδρύσει 4 εκδοτικούς οίκους. Έχει κάνει σπουδές Κινηματογράφου & Σκηνοθεσίας και Ιστορίας της Τέχνης, υπήρξε δημιουργός ραδιοφωνικών εκπομπών, τηλεοπτικών εκπομπών και ντοκιμαντέρ, έχει κάνει πολλές εξερευνήσεις και έρευνες στην Ελλάδα και σε αρκετά μέρη του κόσμου. Έχει κάνει μεταφράσεις έργων, υπήρξε editor πολλών ανθολογιών και επιμελητής εκδόσεων, μουσικός, περιηγητής, ξεναγός, συλλέκτης, αλληλογράφος, εισηγητής, διακεκριμένος ομιλητής με πολλές δεκάδες διαλέξεις σε μεγάλο κοινό, ειδικός γνωσιολόγος σε ποικίλα πεδία γνώσης. Είναι ο δημιουργός, εκδότης και διευθυντής του περιοδικού “Strange”, δημιουργός των εκδόσεων “Αόρατο Κολλέγιο” και “Άγνωστο” (επίσης, στο παρελθόν, των εκδόσεων “Terra Nova” και “Αρχέτυπο”), και έχει εκδόσει πάνω από διακόσια βιβλία... Είναι πατέρας δύο αγοριών, και έχει καθοδηγήσει και προωθήσει πάρα πολλούς συγγραφείς, ερευνητές και μελετητές. Ασχολείται ένθερμα με την Φανταστική Λογοτεχνία, την σημειολογία, την φιλοσοφία, την λογοτεχνία μυστηρίων, τις εναλλακτικές κοσμοθεωρίες, και τα μυστήρια του ανθρώπου και των κόσμων του.
ΑΡΧΕΙΟΘΗΚΗ
-
►
2022
(16)
- ► Δεκεμβρίου (3)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Ιανουαρίου (2)
-
►
2021
(16)
- ► Δεκεμβρίου (4)
- ► Φεβρουαρίου (1)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
►
2020
(12)
- ► Φεβρουαρίου (1)
- ► Ιανουαρίου (2)
-
►
2019
(13)
- ► Δεκεμβρίου (4)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
►
2018
(16)
- ► Δεκεμβρίου (4)
- ► Ιανουαρίου (4)
-
►
2017
(14)
- ► Δεκεμβρίου (5)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
►
2016
(35)
- ► Δεκεμβρίου (2)
- ► Σεπτεμβρίου (5)
- ► Φεβρουαρίου (7)
- ► Ιανουαρίου (3)
-
►
2015
(23)
- ► Δεκεμβρίου (4)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (2)
- ► Ιανουαρίου (4)
-
►
2014
(7)
- ► Δεκεμβρίου (1)
-
►
2013
(11)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (2)
-
►
2012
(18)
- ► Δεκεμβρίου (3)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (1)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
►
2011
(10)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
▼
2010
(14)
- ► Δεκεμβρίου (2)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
-
►
2009
(10)
- ► Δεκεμβρίου (2)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (1)
-
►
2008
(7)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
Αγωνιζομαστε για την προεκταση της πραγματικοτητας
Χρειαζόμαστε ένα παραμέρισμα της κουρτίνας, που ο συμβατικός κόσμος έχει τραβήξει μπροστά στα μάτια μας, μια νέα και μεγάλη προέκταση του οπτικού μας πεδίου, του πεδίου παρατήρησης.
Χρειαζόμαστε νέους τρόπους αντίληψης και κατανόησης, και νέους τρόπους μετάδοσης των πραγμάτων που θα αντιληφθούμε και θα κατανοήσουμε.
Αυτό θα σημαίνει μια ριζική αναθεώρηση ενός μεγάλου μέρους των γνώσεων μας και των πραγμάτων που θεωρούμε δεδομένα.
Μια τέτοια αναθεώρηση δεν συμφέρει κανέναν από αυτούς που χειρίζονται τις λειτουργίες των καθημερινών συστημάτων, και, επιπλέον, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν το μικρό, σίγουρο και ασφαλές νησί τους, για να εξερευνήσουν τα αβέβαια νερά ενός νέου και παράξενου ωκεανού...
Η πραγματικότητα είναι τελείως σχετική, κι αυτό αποδεικνύεται από το αγωνιώδες πείσμα της να μην αναιρεθεί, και από την αδυναμία της να σε τιμωρήσει μόλις την αναιρέσεις…
Ο Κοσμος εναντια στον Μυθο του
Ζούμε σε εποχές κατοχής και αντίστασης. Ο κόσμος επιζητά να παγιώσει τελείως την εικόνα του, και όλοι ανεξαιρέτως να υπηρετούν το τεχνητό κοσμικό είδωλο που ο κόσμος έφτιαξε για τον εαυτό του. Οι άνθρωποι που διαχώρισαν τον εαυτό τους από αυτόν τον κόσμο, αποσυρόμενοι στο ιδιωτικό τους σύμπαν, αντιστέκονται εστιαζόμενοι στον αέναα κρυφώς εξελισσόμενο μύθο του κόσμου, που η παγιωμένη εικόνα προσπαθεί να εξαφανίσει.
Οι άνθρωποι που προσπαθούν ν’ αποδράσουν από τις υποθέσεις αυτού του απογοητευτικού κόσμου, σπιθαμή με σπιθαμή φτιάχνουν μυστικά το Παραμύθι του Κόσμου. Το διηγείται ο ένας στον άλλον ψιθυριστά κι αν κάποιος είναι χωρίς συντρόφους, το διηγείται στον εαυτό του. Υπενθυμίζει συνέχεια την ιστορία, αποστηθίζει τους χάρτες και τα σημάδια, κάνει εξάσκηση τις νύχτες όταν όλοι κοιμούνται, απαγγέλλει το ποίημα, γράφει το μήνυμα, κουρδίζει τα ρολόγια και τα βιολιά, κοιμάται με το ξίφος κάτω απ’ το μαξιλάρι -μην έρθει η ώρα και δεν είναι έτοιμος για την ηρωική έξοδο…
Κάποιος που μπορεί να κοιτάξει γύρω του με τα σωστά μάτια, θα αντικρίσει παντού ολόγυρα το Παραμύθι του Κόσμου. Είναι τόσο μεγάλο και τόσο υπέροχο, γενιές ολόκληρες συνωμοτών το έφτιαχναν, το έγνεθαν, το έπλεκαν, το έχτιζαν, το χρωμάτιζαν. Στέκει εκεί (πού;) και διηγείται την πιο παράξενη ιστορία που ειπώθηκε ποτέ. Την ιστορία ενός άλλου κόσμου, κάπου πέρα, μακριά απ’ αυτόν εδώ τον κόσμο, κι ακόμη πιο μακριά, στα βάθη του νου και της καρδιάς μας.
Τα μηνύματα από αυτόν τον κρυφό κόσμο, αναπόφευκτα, είναι πολεμικές ανταποκρίσεις, ενός πολέμου μυστικού, ανάμεσα στους υπηρέτες της κατοχής του κόσμου και στους παρτιζάνους του Αντίκοσμου...
Life is Stranger than Fiction.
«Η ζωή είναι πιο παράξενη από τα μυθιστορήματα».
Το πιο ουσιαστικό επίτευγμα της Λογοτεχνίας μέχρι σήμερα, είναι ότι κατέληξε σ’ αυτό το συμπέρασμα. Αυτό δεν έγινε, βέβαια, για να απορρίψει τον εαυτό της, αλλά για να δώσει μια νέα σημασία στο ατέρμονο νόημα της ζωής.
Η ζωή καθορίστηκε από τη Λογοτεχνία.
Δεκάδες αιώνες χρειάστηκαν για να μετατρέψει ο άνθρωπος τα πάντα σε Λογοτεχνία. Ζούσε καταγράφοντας τα πάντα γύρω του, όλες τις πληροφορίες, όλες τις εμπειρίες, όλες τις ανακαλύψεις, όλα τα όνειρα, όλα τα συναισθήματα, όλα τα φαινόμενα, όλες τις ιδέες, όλες τις υποθέσεις… Και τα καταχωρούσε στην αιώνια βιβλιοθήκη.
Κάποτε η ζωή ξεπερνούσε τη Λογοτεχνία. Τώρα πια η βιβλιοθήκη είναι τόσο τεράστια, που η Λογοτεχνία ξεπερνά τη ζωή.
Οτιδήποτε ζω, μέχρι και η τελευταία εμπειρία και σκέψη μου, έχει ήδη προβλεφθεί από πριν μέσα στη Λογοτεχνία. Οι επιρροές της Λογοτεχνίας πάνω στη ζωή είναι τόσο πολυσύνθετες και εξαπλωμένες σε κάθε στοιχείο με όλους τους πιθανούς τρόπους, κρύβονται τόσο καλά μέσα στην ίδια τη ζωή, που σχεδόν κανείς δεν υποπτεύεται πως η κάθε στιγμή της ζωής του έχει ήδη πρωταγωνιστήσει στις σελίδες κάποιου βιβλίου, κάποτε.
Η ίδια η Λογοτεχνία άρχισε κάποτε να παρατηρεί τον εαυτό της, και ανακάλυψε μια συγκλονιστική παραδοξολογία. Αφού η ζωή και η σκέψη καθοριζόταν πλέον από τη Λογοτεχνία, τότε η κύρια αποστολή της Λογοτεχνίας, που ήταν να εξερευνήσει τη ζωή και τη σκέψη, είχε μετασχηματιστεί σε κάτι τελείως νέο και παράξενο: η Λογοτεχνία εξερευνούσε πια τη Λογοτεχνία.
Έτσι, μπορούσες πια να αφιερώσεις όλη σου τη ζωή στην εξερεύνηση της λογοτεχνίας, που εξερευνεί τον εαυτό της, και να εξερευνήσεις τη ζωή σου...
Ο Συγγραφεας ειναι ενα ιδιαιτερο ειδος ανθρωπου
Αυτό που κάνει τους συγγραφείς να ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους ανθρώπους, είναι κυρίως το γεγονός ότι οι συγγραφείς παρατηρούν πράγματα που οι υπόλοιποι άνθρωποι δεν τα παρατηρούν, δεν τα προσέχουν, δεν τους δίνουν σημασία. Κι επιπλέον, οι συγγραφείς τα θυμούνται, τα καταγράφουν, συγκεντρώνουν αυτές τις αξιομνημόνευτες λεπτομερείς παρατηρήσεις τους ως οπλοστάσιο, ως θησαυροφυλάκιο λεπτομερειών, που κάπου θα χρησιμοποιηθούν κάποτε.
Ο συγγραφέας έχει πάντα ένα σημειωματάριο γενικών καταγραφών, και πολλά άλλα σημειωματάρια και σημειώσεις που σχετίζονται με τα διάφορα σχέδια του, με συνεχείς σημειώσεις που αντίστοιχα τα αφορούν, χωρίς ακόμη τα έργα να έχουν αρχίσει να γράφονται, αλλά και κατά τη διάρκεια της συγγραφής τους. Στο γενικό σημειωματάριο, σημειώνει συνεχώς τα πάντα, οτιδήποτε ενδιαφέρον παρατηρεί γύρω του, ακούει, διαβάζει, βλέπει, μαθαίνει, εμπνέεται, ονειρεύεται, θυμάται, κλπ. Δεν αφήνει καμιά καλή και «ενδιαφέρουσα» σκέψη, ιδέα, έμπνευση, πληροφορία, σημειολογία, σύνδεση, αλληγορία, μεταφορά, απόσπασμα, παραδοξολογία, οξύμωρο, λέξη, μυστικό, παρατήρηση, επισήμανση, ανάμνηση, αφορισμό, απόφθεγμα, σύλληψη, να του ξεφύγει. Όταν οτιδήποτε από αυτά βγαίνει στον δρόμο του, το καταγράφει, για να το χρησιμοποιήσει, κάπου, κάπως, αργότερα. Είναι συλλέκτης ιδεών, σκέψεων, λέξεων, πληροφοριών, ενδιαφερόντων ζητημάτων και παρατηρήσεων. Διαθέτει μια ολόκληρη αόρατη βιβλιοθήκη από αυτά.
Ο συγγραφέας που δεν το κάνει συνειδητά και αφοσιωμένα και συνεχώς αυτό το πράγμα, που δεν παρατηρεί τις φευγαλέες λεπτομέρειες του κόσμου, δεν είναι συγγραφέας.
Αυτό, σταδιακά, του δίνει μια εποπτεία πάνω στην καθημερινή πραγματικότητα που οι άλλοι άνθρωποι ούτε που την έχουν ονειρευτεί ποτέ τους. Και, σιγά-σιγά, αρχίζει να ξεχωρίζει αμέσως το συγγραφικό ίχνος όταν εμφανίζεται οπουδήποτε για να του προσφερθεί από τη συγχρονικότητα. Μόλις παρατηρεί αυτό που πρέπει, ένα καμπανάκι χτυπάει στο κεφάλι του, κι εκείνος περισυλλέγει την παρατήρηση. Κι έπειτα την αντιμετωπίζει σαν πολύτιμη πληροφορία, σαν εύθραυστο μυστικό.
Μέσα από διεργασίες όπως αυτή και πολλές άλλες, ο συγγραφέας δεν περιμένει την έμπνευση, είναι ο Κυνηγός της Έμπνευσης, εκπαιδεύεται να την αναγνωρίζει παντού γύρω του, να την παραμονεύει και να την αρπάζει με λεπτεπίλεπτο τρόπο. Δεν είναι ποτέ απροετοίμαστος για αυτό.
Έτσι, παντού και πάντα, ο συγγραφέας καταστρατηγεί μια οικειότητα με το Παράξενο. Οι αληθινοί συγγραφείς είναι ερωτευμένοι με το Παράξενο. Είναι το παρασκήνιο του κόσμου μας.
Συμφωνώ με τον J. K. Chesterton, που γράφει:
«Το ότι υπάρχει ένας κόσμος πίσω από τον κόσμο, δεν το γνωρίζουν πολλοί άνθρωποι. Βέβαια, υπάρχει και ένας άλλος άνθρωπος πίσω από κάθε άνθρωπο, αλλά κι αυτό ακόμη συχνά ο ίδιος ο άνθρωπος δεν το γνωρίζει. Υπάρχει ένα παρασκήνιο στα πάντα, ένα σκοτεινό παρασκήνιο, πολλές φορές πέρα από κάθε φαντασία. Στο παρασκήνιο αυτό, πίσω από την αυλαία του κόσμου, δεν πηγαίνει κανείς, εκτός από τους συγγραφείς…»
Η αληθινά μεγάλη ευχαρίστηση που αντλώ από τον κόσμο, προέρχεται από τα βιβλία. Ίσως γιατί ο ίδιος ο κόσμος είναι ένα ανεξάντλητο βιβλίο. Ίσως γιατί ο κάθε άνθρωπος δεν είναι παρά ακόμη ένα βιβλίο. Παραμένει ακόμη άγνωστος ο συγγραφέας του κόσμου μας. Υπάρχουν νύχτες που το μόνο που θέλω είναι να τον γνωρίσω, και να μου επιτρέψει να περιπλανηθώ στην απέραντη βιβλιοθήκη του. Έχω πολλές όμορφες ερωτήσεις να του κάνω, δίπλα από το τζάκι, πίνοντας λίγο κονιάκ…
Μια Δευτερη Ζωη
Όταν ονειρευόμαστε, ο εγκέφαλός μας λειτουργεί κανονικότατα σαν να δέχεται αληθινά ερεθίσματα, και δίνει στους επιστήμονες την εικόνα ενός εγκεφάλου που βλέπει, ακούει, οσμίζεται, γεύεται, πιάνει, κινείται, κλπ, και επεξεργάζεται πληροφορίες σαν να τις δέχεται από το εξωτερικό περιβάλλον, με τη διαφορά ότι το σώμα κοιμάται και τίποτε από όλα αυτά δεν παρατηρείται να συμβαίνει σε αυτήν την πραγματικότητα...
Έχουμε έναν δεύτερο μυστηριώδη εαυτό, ο οποίος ζει κανονικά σε έναν παράλληλο κόσμο, τον κόσμο των ονείρων: ένα ολόκληρο εναλλακτικό σύμπαν. Μια μυστηριώδης ονειρική γεωγραφία που το πανόραμά της ξανοίγεται μέσα μας. Την εξερευνούμε ασυνείδητα μέσα από αινιγματικές εμπειρίες και βιώματα που καταγράφονται από τον εγκέφαλό μας ως αληθινά, για τον οποίο έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι ενώ ονειρευόμαστε συνεχίζει να λειτουργεί κανονικά σαν να βιώνει πραγματικές καταστάσεις.
Ζούμε μέσα στα όνειρα…μια δεύτερη ζωή.
Το μάτι. Αυτό το οπτικό πεδίο συναλλαγής του εσωτερικού κόσμου με τον εξωτερικό κόσμο, το μάτι, είναι το μόνο όργανό μας που ζει από το φως ενώ το υπόλοιπο σώμα μας είναι βουτηγμένο στη λάσπη, στην ύλη. Το μάτι έχει τη μορφή του σύμπαντος. Τρεις ομόκεντροι κύκλοι το περιγράφουν, η σφαίρα, η ίριδα και η κόρη: Ο εξωτερικός κύκλος του υπεργαλαξιακού κόσμου, ο εσωτερικός κύκλος του γαλαξιακού κόσμου, ο εσώτατος κύκλος του υποσελήνιου κόσμου. Κοιτώντας κανείς (με το μάτι του) το ανθρώπινο μάτι, είναι σαν να παρατηρεί το σχέδιο του Σύμπαντος. Το μαγικό σημείο όπου ενώνεται ο άνθρωπος με τον Θεό. Τα άστρα του ουρανού εκπροσωπούνται από το άστρο του ματιού. Η ίδια η κόρη του ματιού είναι μια άβυσσος, εκεί απ’ όπου μπορεί κανείς να ατενίσει με ίλιγγο τα βάθη της ανθρώπινης ψυχής, αστρική στη φύση της και αόρατη. Κατοπτρισμένη πάνω στην κόρη είναι εκείνη η ανταύγεια ενός φωτεινού γαλαξία, το ίχνος του θεϊκού φωτός, το σπερματικό φως του κόσμου, του εσωτερικού κόσμου...
Όταν υπάρχει κάτι που δεν το ξέρεις
Πώς ξέρεις ότι δεν υπάρχει;
Ξέρουμε ότι πολλά από τα όνειρά μας δεν θα γίνουν αληθινά. Ίσως να μη γίνουν ποτέ αληθινά. Κι όμως, συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε.
Αυτό λέει πολλά, και δεν είναι τόσο παράδοξο όσο ακούγεται.
Έχουμε μάθει ότι τα όνειρά μας είναι σημαντικά όχι γιατί γίνονται αληθινά, αλλά γιατί μας οδηγούν σε μέρη που ποτέ δεν θα πηγαίναμε αλλιώς, και μας διδάσκουν πράγματα που ποτέ δεν ξέραμε ότι μπορούσαμε να μάθουμε…
Ο κόσμος που παρακολουθούμε, εκείνος ο κόσμος της καθημερινής μας πραγματικότητας, δεν είναι ο αληθινός κόσμος, είναι μία περιγραφή του.
Τα βιβλία είναι συχνά πολύ καλός τρόπος για να βλέπεις τον κόσμο με άλλα μάτια.
Και τα βιβλία είναι παράθυρα.
Είναι σαν κιάλια που βλέπουν αλλού. Η αριστερή σελίδα για το αριστερό σου μάτι και η δεξιά σελίδα για το δεξί σου μάτι. Βάζεις μπροστά στο πρόσωπό σου ένα βιβλίο και αντικρίζεις το πανόραμα της ανάγνωσης. Το πεδίο της γνώσης από αλλού. Είναι μία τηλε-όραση. Βλέπεις μακριά, σε άλλους τόπους, σε άλλες ζωές, σε άλλα μυαλά, σε άλλους χρόνους.
Και, όταν γράφεις ένα βιβλίο, είσαι κάτι σαν οπτικός. Ρυθμίζεις έντεχνα την όραση του φίλου σου, του αναγνώστη σου, έτσι ώστε να μπορέσει να δει αλλού, να αλλάξει για λίγο την οπτική του κόσμου του και να παρακολουθήσει έναν απόκρυφο μικρόκοσμο, χαρτογραφημένο μέσα στις σελίδες…
Η Μεση Οδος
Η πεζοπορία, η οδοιπορία, η περιπλάνηση, το ταξίδι, η περιπέτεια, η περιπολία, η πρωτοπορία, η ανίχνευση, η εξερεύνηση...
Οι περισσότεροι άνθρωποι, δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν καταλαβαίνουν πόσο σημαντικά είναι όλα αυτά: Σχετίζονται με την πλοήγηση στον υλικό κόσμο.
Η τέχνη της πλοήγησης στον υλικό κόσμο είναι τόσο σημαντική όσο και η τέχνη της αναπνοής. Παραδόξως, για τους περισσότερους ανθρώπους, και οι δύο αυτές τέχνες είναι αυτοματικές συνήθειες και τίποτε παραπάνω.
Αλλά υπάρχει και η τέχνη της πλοήγησης στον πνευματικό κόσμο...
Εξασκούμε την πλοήγηση στον υλικό κόσμο χρησιμοποιώντας -διανύοντας- τις διαδρομές, και –από την άλλη– εξασκούμε την πλοήγηση στον πνευματικό κόσμο με τη φαντασία μας.
Όμως, αν συνδυάσουμε αυτά τα δύο, τις διαδρομές και τη φαντασία, έχουμε ένα νέο είδος πλοήγησης. Και πρόκειται για πλοήγηση σε ένα νέο πεδίο, ούτε πραγματικό ούτε φανταστικό, σε εκείνο το συνδετικό πεδίο μεταξύ πνεύματος και ύλης, που είναι ένα κρυφό ενδιάμεσο πεδίο, μυστικό και απαγορευμένο, για το οποίο δεν συζητά κανείς...
Αυτή είναι η λεγόμενη «αόρατη πλευρά του κόσμου», και αυτήν εννοούσε ο παππούλης μου ο Τσαρλς Φορτ όταν έλεγε ότι ανακάλυψε μία «πυξίδα για τη ναυσιπλοΐα της αόρατης πλευράς του κόσμου...»
Λοιπόν, αυτή η νέα πλοήγηση σ’ αυτό το μυστικό ενδιάμεσο πεδίο, βασίζεται –στο πρώτο στάδιο εξάσκησής της– σε μία σχετικά απλή τεχνική: να κάνεις μία πλοήγηση στο υλικό πεδίο με πνευματικό τρόπο (ή, αν το προτιμάτε έτσι, στο πνευματικό πεδίο με υλικό τρόπο).
Μία περιπλάνηση στις διαδρομές του υλικού κόσμου με πνευματικό τρόπο. Πρόκειται για ένα λειτουργικό συνδυασμό της περιπλάνησης στους δρόμους και της περιπλάνησης στη φαντασία. Κι αυτό κάνει εκείνο το ενδιάμεσο πεδίο να αρχίσει να διακρίνεται αδιόρατα. (Και διακρίνεται γιατί «ανταποκρίνεται» στην περιπλάνησή σου).
Μία αφηρημένη περιπλάνηση μέσα στον τρισδιάστατο χάρτη της πόλης, αφήνοντας τον εαυτό μας να παρασυρθεί από τη φαντασία, αλλά ταυτόχρονα και να παρασυρθεί από τους δρόμους. Δηλαδή, να παρασυρθεί στις διαδρομές της φαντασίας, και ταυτόχρονα να παρασυρθεί από τις διαδρομές της πόλης. Να παρασυρθεί από τη ροή των συλλογισμών, και ταυτόχρονα να παρασυρθεί στη ροή των δρόμων. Από τα «μονοπάτια της σκέψης» και από τα μονοπάτια του κόσμου. Να «αποπροσανατολιστεί» κάποιος από τον εαυτό του, και ταυτόχρονα να αποπροσανατολιστεί μέσα στην πόλη. Να «περι-πλανηθεί»…
Μ’ αυτόν τον τρόπο, ο εσωτερικός κόσμος μεταμορφώνεται σε εξωτερικό και μπορείς να περιπλανηθείς κανονικά μέσα του: να τον περπατήσεις.
Αν προτιμάτε, ο εξωτερικός κόσμος μεταμορφώνεται σε εσωτερικό και μπορείς να περιπλανηθείς σ’ αυτόν με τη σκέψη σου.
Το ίδιο είναι, απλά εξαρτάται από την οπτική γωνία από την οποία το βλέπεις…
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιπλάνησης, που σε πρώτη φάση γίνεται χωρίς νόημα, ο περιπλανώμενος είναι βυθισμένος σε μια επιλεγμένη φαντασίωση, (αλλά και στους αυθόρμητους συλλογισμούς του, ακολουθώντας με τον νου του ελεύθερα τη ροή τους, παρατηρώντας πως αυτή αρχίζει να σχετίζεται με τα ερεθίσματα που λαμβάνει από ολόγυρά του), και καθώς ακολουθεί τελείως αυθόρμητες διαδρομές, σταδιακά αρχίζει να συμβαίνει το εξής:
Η περιπλάνησή του αρχίζει να αποκτά νόημα, είναι σαν να βαδίζει πάνω σε υπονοούμενα, σαν να γράφει ή να διαβάζει ένα κείμενο, τα πάντα γύρω του αποκτούν ένα ιδιόμορφο νόημα, ή ένα πλέγμα από κρυφά νοήματα, που του αποκαλύπτονται, που συνδέονται όλο και περισσότερο με τους συλλογισμούς του. Φτάνει σε ένα σημείο που αυτό το φαινόμενο γίνεται τόσο έντονο, που ο περιπλανώμενος θεωρεί ότι μπορεί να κοντρολάρει το ίδιο το τοπίο, και όχι μόνο τις σκέψεις του. Η Πλοήγηση έχει ξεκινήσει…
Για τον Πλοηγό που θα το κάνει αυτό, οι συνηθισμένοι υλικοί δρόμοι του κόσμου χάνουν κάθε συμβατική σημασία. Οι διαδρομές αποκτούν ένα τελείως διαφορετικό νόημα γι’ αυτόν, η πόλη η ίδια μεταλλάσσεται μυστικά, οι δρόμοι της οδηγούν «αλλού»…
Τί να συμβαίνει στα ερημικά μέρη της εξοχής, τη νύχτα, όταν δεν είναι κανείς εκεί για να το δει;...
Χωρις Εμενα
Ο κόσμος που ζούμε, είναι ένα πάρα πολύ παράξενο μέρος! Αλλά, εγκλωβισμένοι μέσα στις υποθέσεις της καθημερινότητάς μας, έχουμε την τάση να το ξεχνάμε αυτό ή να το αγνοούμε. Εμείς οι ίδιοι που βαδίζουμε σ’ αυτό το παράξενο μέρος, είμαστε πάρα πολύ παράξενα όντα…
Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που δεν ξέρουμε για τους μηχανισμούς του κόσμου και του εαυτού μας, που φοβόμαστε να παραδεχτούμε αυτή την μεγάλη αλήθεια. Θέλουμε τον κόσμο και τον εαυτό μας να είναι μικροί, συγκεκριμένοι και περιορισμένοι, για να μπορούμε να τους ελέγχουμε και να νιώθουμε ασφαλείς. Αλλά τον κόσμο και τον εαυτό μας, τους διατρέχουν δυνάμεις ανεξιχνίαστες. Βιαστήκαμε να τους δώσουμε ονόματα, περιγραφές, επιστήμες, για να μπορούμε να έχουμε έναν υποτυπώδη έλεγχο πάνω στην αχαλίνωτη πραγματικότητα. Κι όμως, τα πράγματα δεν τελειώνουν στα όρια που έχουν θέσει αυτές οι εξηγήσεις. Τα πράγματα είναι ατέλειωτα .
Αυτή τη βροχερή νύχτα, μέσα στη μοναξιά μου, καθώς γράφω, έχω δίπλα μου ένα βιβλίο κιτρινισμένο από το χρόνο, το Pensees του Blaise Pascal. Ανοίγω μια σελίδα στην τύχη και διαβάζω:
«Όταν ατενίζω μπροστά μου τον ορίζοντα με το περιορισμένο βλέμμα μου… τί αχανές διάστημα είναι αυτό μέσα στο οποίο εγώ δεν υπάρχω! Κι αν κοιτάξω πίσω μου… τί φρικτή δίνη ατέλειωτων χρόνων που εγώ δεν υπήρξα! Όταν βυθίζομαι στον κόσμο της γνώσης… τί απύθμενες θάλασσες γνώσεων που εγώ δε γνωρίζω και ίσως ούτε θα γνωρίσω ποτέ! Πόσα πράγματα συμβαίνουν συνεχώς, χωρίς εμένα! Και… πόσο λίγο χώρο καταλαμβάνω εγώ σ’ αυτή την ατέρμονη άβυσσο του Χρόνου…»
Είδα το σπίτι που μένει ο Θεός.
Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Οι αληθινοί Συγγραφείς, οι εξερευνητές των ανθρώπινων ονείρων, οι πολεμιστές των ιδεών και των λέξεων, οι ονειροπόλοι που οραματίζονται νέους κόσμους στο σύμπαν μιας σελίδας, που δημιουργούν την ζωντανή φαντασία της ανθρωπότητας, οι αληθινοί Συγγραφείς, επιζητούν να μιλήσουν για το ανείπωτο, να βάλουν σε λόγια το ανήκουστο, να φωτίσουν το Άγνωστο, να διασώσουν το χαμένο, να περιγράψουν το απερίγραπτο, να διηγηθούν όλες τις ιστορίες που δεν διηγήθηκε ποτέ κανείς. Η λογοτεχνία τους είναι η ίδια η οικουμενική μνήμη των περίτεχνων ονείρων του κόσμου μας, η κιβωτός της ιστορίας της ανθρώπινης θέλησης, της δραματικής προσπάθειας να προσεγγιστεί το άφταστο άστρο, της συγκλονιστικής ανθρώπινης περιπέτειας που διαρκεί όσο θα διαρκεί η καταγραφή της. Η μνήμη των βάρδων είναι η μνήμη του κόσμου. Η μνήμη των εξερευνητών είναι οι χάρτες του κόσμου.
. . . . .
Όλα τα πράγματα συνδέονται. Οι αληθινοί Συγγραφείς γνωρίζουν αυτό το μυστικό, και εφαρμόζουν την τέχνη του για να αποκαλύψουν την κρυφή δομή του κόσμου. Οι ατμόσφαιρες, τα μηνύματα, η τέχνη, οι ιστορίες, οι ιδέες, οι ήρωες, οι μνήμες, είναι αιθέρια εργαλεία που χρησιμοποιούνται για να αποκαλύψουν το αραβούργημα των δικτύων που ενώνουν τα πάντα, σε ένα βαθύτερο επίπεδο που κανείς δεν παρατηρεί εκτός από τους Συγγραφείς.
Όλα τα πράγματα συνδέονται. Οι αληθινοί Συγγραφείς γνωρίζουν αυτό το μυστικό, και εφαρμόζουν την τέχνη του για να αποκαλύψουν την κρυφή δομή του κόσμου. Οι ατμόσφαιρες, τα μηνύματα, η τέχνη, οι ιστορίες, οι ιδέες, οι ήρωες, οι μνήμες, είναι αιθέρια εργαλεία που χρησιμοποιούνται για να αποκαλύψουν το αραβούργημα των δικτύων που ενώνουν τα πάντα, σε ένα βαθύτερο επίπεδο που κανείς δεν παρατηρεί εκτός από τους Συγγραφείς.
. . . . .
Οι εικόνες, οι εμπνεύσεις, οι γνώσεις και οι πληροφορίες, ταξιδεύουν στον χώρο και στον χρόνο σταλμένες από τους Συγγραφείς. Είναι ο καθρέφτης του κόσμου. Του αληθινού κόσμου. Εκείνου που βρίσκεται μέσα μας. Του κόσμου της φαντασίας μας. Που δημιούργησε το Σύμπαν. Το αληθινό δικό μας Σύμπαν. Της ανθρώπινης ψυχής.
Οι εικόνες, οι εμπνεύσεις, οι γνώσεις και οι πληροφορίες, ταξιδεύουν στον χώρο και στον χρόνο σταλμένες από τους Συγγραφείς. Είναι ο καθρέφτης του κόσμου. Του αληθινού κόσμου. Εκείνου που βρίσκεται μέσα μας. Του κόσμου της φαντασίας μας. Που δημιούργησε το Σύμπαν. Το αληθινό δικό μας Σύμπαν. Της ανθρώπινης ψυχής.
V
Ο Παντελής Β. Γιαννουλάκης
εκπέμπει από τον
ΜΥΣΤΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙΤΕ
Copyright ©
Παντελής Β. Γιαννουλάκης
24 comments:
Παντελη σε χαιρετω κ περαστικα.Δεν πηρα το τευχος ακομα αλλα ειδα τη ταινια ghost riders in the sky κατι αναλογο πιστευω ειναι κ το θεμα σας στο strange.Mπορεις να προτεινεις ταινιες κ dvd που σου αρεσαν?
Το βιβλιο της Urantia θα μεταφραστει ποτε στα ελληνικα?
Cosmopolis ? :(
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ . . .
αλλο ενα φοβερο τευχος
μη παραδινεστε
συνεχιστε την αντισταση
εναντια στην υπνωτισμενη
καθημερινη πραγματικοτητα
Φ . Φ .
Kαλημερα!Λετε να ελθουν απο τον πλανητη Πανδωρα μεχρι εδω για ενα πρασινο λικερακι;Θα το εχω ετοιμο καλου κακου.Μπορει να επιθυμουν ενα ταξιδι πισω στον χρονο ,να γνωρισουν τα Avatar της γης.Την ταινια δεν την εχω δει.Ο Καμερον δηλωνει.//Θελω να ΑΝΑΤΙΝΑΞΩ το μυαλο του θεατη,να παιξω με τον εγκεφαλο του,να του δειξω πραγματα που μπορει να εχει δει στο ονειρο του ,αλλα ποτε σε ταινια.//.Οπως λετε και εσεις Ο Κοσμος δεν ειναι αυτο που φαινεται.Βλεπομε μοναχα ενα απειροελαχιστο μικρο κομματι της μεγαλης εικονας του κοσμου.Ισως καπου ,τωρα και οχι μετα απο 200 χρονια που αναφερεται η ταινια να υπαρχουν τα γαλαζοπρασινα ανθρωποειδη.Αυτα που εχουν παρει το χρωμα της φυσης .Αυτα που πραγματικα την αγαπουν.
γιατί περαστικά;;
το ξαναποσταρω και εδω.παντελη επανεκδοσε το megapolisomancy και ολα τα παλια σου βιβλια.λιποθυμω...
@ Πάνος-Λαρ:
Χαίρε, ευχαριστώ. Να ακούσεις το ομώνυμο τραγούδι (Ghost Riders in the Sky)στις διάφορες εκτελέσεις του (αγαπημένη μου μία ασυνήθιστη live εκτέλεση στην οποία το τραγουδούν σε μορφή μπαλάντας ο Johnny Cash μαζί με τον Willie Nelson, οι δυό τους με κιθάρες).
(Δεν βρήκα Mp3 για να το δώσω εδώ, αλλά βρήκα την ηχογράφηση στο Υoutube, ιδού η διεύθυνση):
http://www.youtube.com/watch?v=e8JA8_0u9OU&feature=related
Ρωτάς για νέες ταινίες που μού άρεσαν τελευταία. Να μερικές:
Cine:
The Fourth Kind -
Sherlock Holmes -
Avatar -
The Road -
The Men Who Stare at Goats -
κ.ά.
DVD:
ΙΝΚ -
Second Hand Lions -
The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford -
Grand Torino -
30 Days of Night -
The Watchmen -
The Nine -
The Fabulous World of Jules Verne (Karel Zeman) -
Masked and Anonymous (Larry Charles) -
Inland Empire -
Daybreakers -
True Blood (series) -
Doctor Who (series) -
Lost (series) -
κ.ά.
Για το βιβλίο της Urantia δεν ξέρω αν ποτέ θα μεταφραστεί όλο στα ελληνικά. Εξαρτάται από τις κινήσεις του Urantia Foundation.
@ Ανώνυμος-1:
Cosmopolis σύντομα νεότερα ελπίζω.
@ Hermes:
Ναι. Και καλό ταξίδι σε όλους μας.
@ Φ. Φ.:
Δεν παραδινόμαστε.
@ Prasino Liker:
Έχουν έρθει...
@ Guillemot:
Ε, εδώ που ζούμε σε αυτήν την εφήμερη κατάσταση, όλα περαστικά είναι...
@Ilias:
Θα προσπαθήσω. Κι εγώ το θέλω πολύ. (Είναι πολλά τα χρήματα που απαιτούνται, μάλλον το ξεχνάς). Ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον σου.
Σας ευχαριστώ για τις σκέψεις σας.
Π. Γ.
σιγουρα απαιτουνται χρηματα.οταν εχεις ομως στα χερια σου τετοιο υλικο[megapolisomancy,ταξιδι στη μοναξια του χρονου αλλα και ολα τα βιβλια σου]θα κερδισεις πολλαπλασια αφου ειναι σιγουρο οτι θα εξαντληθουν.ειναι λοιπον μια επενδυση απο μερους σου.θα τρελαθω λεμε,τα θελω τωρα!!!
Πολύ καλό και αυτό το τεύχος αλλά.....
ΛΕΙΠΕΙ το άρθρο του ΔΟΚΤΟΡΟΣ ΣΑΜΠΑΛΑ....
ελπίζω να είναι μία προσωρινή δημιουργική διακοπή-παύση της δημοσίευσης του καταπληκτικού του κόσμου με τις υπέροχες συμβουλές-υποδείξεις-προτάσσεις του.
(ίσως θα μπορούσε να δημιουργηθεί και μια ταινία με την ζωή του, καλούμενη ως : The Imaginarioum Of Doctor Shambala-Ο φανταστικός κόσμος του Δόκτορος Σαμπάλα)
Η ζωή μετά τον θάνατο... Εκπληκτικές απόψεις - παρατηρήσεις για τον φόβο του θανάτου, για την εγρήγορση στην οποία θα έπρεπε να είμαστε αλλά τελικά δεν είμαστε, για το ποια μπορεί να είναι η σνέχεια...
Παντελή περιμένουμε την φετινή σου κάθοδο στην Αθήνα. Τι θα έλεγες το φετινό σου θέμα να είναι αυτή η πιθανή συνέχεια; Είμαι σίγουρος ότι πολλοί θα φύγουν από την ομιλία σου έχοντας αναθεωρήσει πολλά στο θέμα του θανάτου.
Να είσαι πάντα καλά.
daimon lake ios
Hi Pantelis. I am Aristoteles (the octopus). I am very happy to see you going strong after all those years.
Thodoris.
Δεν ξέρω τίποτα σχετικά με τίποτα ... εφευρίσκω κόλπα για να διαβιώνω καλώς . Πολλοί που δεν εμβαθύνουν σ' αυτά τα κόλπα , με θεωρούν "κάποιον" , γιατί εκείνοι επέλεξαν να ακολουθήσουν κάποια άλλα , κοινότυπα και κοινόχρηστα ίσως κόλπα για να διαβιώσουν αντίστοιχα . Αυτή ουσιαστικά είναι η σχέση του κόσμου μου με τους άλλους κόσμους (τους κόσμους των άλλων) ή η μεταξύ των εντύπωση .
Σκιαγραφώντας μια ιδέα για το θέμα της επόμενης ομιλίας σου , που σίγουρα δεν θα είναι επιστημονικού περιεχομένου και σίγουρα θα είναι αρκούντως παράξενο όπως κάθετι φυσιολογικό , τι θα λεγες να μας μίλαγες για τους κόσμους όλων μας που προσπαθούμε ακατάπαυστα να τους ενοποιήσουμε σε κάτι κοινό ? Μπορείς να εντάξεις και οτιδήποτε περί πραγματικοτήτων , που νομίζω οτι είναι συναφές .
Θυμάμαι πολύ καλά την αναφορά στη προηγούμενη ομιλία σου περί του χρόνου που μας δίνεται (μέσω περιορισμών) και που ποτέ δεν είναι αρκετός . Αν θυμάμαι καλά , κάποιος φίλος σου το είχε ισχυριστεί γιατί σε βάθος χρόνου όλοι θα γινόμασταν σοφοί , συνεπώς το ελεγχόμενο μέγεθος εν προκειμένω είναι ο χρόνος που μας δίνεται και ουχί η διανόηση μας .
Φοβερή σκέψη και άκρως μαθηματική όσο και ταπεινή ! Αρκεί να σκεφτείς οτι αυτό μεταφράζεται σε "εις άτοπο απαγωγή" , δηλαδή "σας χαρίζω όλο το παιχνίδι (συμπέρασμα) ως αντίτιμο να σας δείξω το λάθος που κάνετε , όχι απο την 'καλή' αλλά απο την 'ανάποδη' " , όπως έπραξε νοητικώς ο φίλος σου . Διάβασα στην wiki οτι είναι σημαντική συλλογιστική μέθοδος και μάλλον είσαι κι εσύ ένθερμος θαυμαστής της .
Ήδη λοιπόν απο την προηγούμενη ομιλία σου κάτι ήθελες να μας πείς (περί πραγματικοτήτων και κόσμων) αλλά δεν ήθελες να πλατιάσεις εκτός θέματος .
Πάντως ανεξάρτητα απο το θέμα που θα επιλέξεις , θα θελα να ακούσω και τις απόψεις των πολύ καλών καλεσμένων σου που σπάνια τους δίνεται η ευκαιρία να μιλήσουν (όπως ο Νίκος Φερεσιάδης , ο Λουκάς , ο κος Γούδης) αλλά έχουν τόσα να μας δώσουν !
Στην τελευταία σου ομιλία , αισθάνθηκα ένοχος μεταξύ ενόχων επειδή σε παρασύραμε σε μια μυστηριακή διήγηση (οι σημειώσεις σου χρησίμευσαν μόνο ως σκελετός) που διήρκεσε 4 ώρες , αλλά όλοι θα θελαν να κρατούσε πολύ περισσότερο .
Ανυπομονούμε , γιατί ήδη έπρεπε να την είχες ανακοινώσει !
Υ.Γ.: Προσπάθησε να βρείς μεγαλύτερη αίθουσα , γιατί οι "Ροές" δεν χώρεσαν ούτε τους μισούς (και στο φουαγιέ έκανε κρύο) . Θα επανέλθω σχετικά με το θαυμάσιο editorial .
wow!
Πολυ καλό το τεύχος αυτο
απιστευτες οι ιδέες του κυρίου/ας "..."
που μπορούμε να βρούμε κειμενά του/της ;
και κάτι ακόμα τι ακριβώς σημαίνουν οι τρεις τελειες και τα εισαγωγικά στην υπογραφή;
Πότε θα κυκλοφορήσει το νέο τεύχος
Να ειστε καλά και εσεις και οι συνεργάτες σας
Αφιέρωμα στη σειρά Λόστ ? θαχει ενδοιαφέρον το θέμα. Μέχρι στιγμής οι "τρεις τελειες" σχολίασαν το Λόστ.
γεα σου Παντελη!Εγω και οι φιλοι μου περιμενουμε το cosmopolis 2, εχουμε κανει καποια βηματα αλλα αναμενουμε περισσοτερες πληροφοριες. ελπιζω να μπορεσεται να εκδοσεται κατι συντομα.
@ ilias:
Εντάξει, θα κάνω ό,τι μπορώ για να επανεκδοθούν τα εξαντλημένα μου βιβλία, το συντομότερο δυνατόν. Μη στεναχωριέσαι, ζητώ συγγνώμη για την όποια έλλειψη.
@Siokas:
Ο Dr. Shambala και η -ομολογουμένως πολύ παράξενη- στήλη του, συνεχίζει ακάθεκτος. Απλά σε αυτό το τεύχος δεν πρόλαβε να μάς στείλει τη στήλη του (από τα Ιμαλάια ή όπου αλλού βρισκόταν αυτήν την εποχή). Στο επόμενο συνεχίζει κανονικότατα.
Ωραία ιδέα για την ταινία. Θα πρέπει να τού την προτείνει κάποιος σκηνοθέτης ή παραγωγός, και τότε βλέπουμε, φαντάζομαι.
@ Ανώνυμος-1:
Μπα, Συνταξιδιώτη, ο θάνατος (και τα σχετικά με αυτόν) δεν είναι ωραίο θέμα για ομιλία.
Προτείνω να συζητήσουμε για κανένα άλλο ενδιαφέρον μυστήριο ή παράξενο θέμα, διότι αυτό που λες θα το ανακαλύψουμε όλοι μας όταν θα πεθάνουμε, με όλες τις λεπτομέρειες. Οπότε...
@ Thodoris:
Sorry man, I know too many people with the name Thodoris (or Aristotelis...?).Which one of them is you? Can you help me a little bit?
@ Movement:
Συνταξιδιώτη, έχω κάνει στο παρελθόν ομιλίες πάνω στα περί πραγματικότητάς μας, κλπ, όπως π.χ. τις ομιλίες μου: "Η Πραγματικότητα του Φανταστικού", "Ιδιωτικά Σύμπαντα", "Το Μυστήριο του Κόσμου", κ.ά.
(Ή δεν θα τις είχες παρακολουθήσει, ίσως γιατί ήταν πριν αρκετά χρόνια, ή προτείνεις να κάνω μία νέα σούμα αυτών των ομιλιών;)
Δεν ξέρω τι λέει το wiki που λες, δεν είμαι θαυμαστής καμίας μεθόδου, όταν εφαρμόζω μεθόδους τις επινοώ ο ίδιος.
Χα, οι καλεσμένοι μου (και φίλοι μου) μπορούν να οργανώσουν μία δική τους ομιλία ο καθένας και να πουν ό,τι θέλουν όσο θέλουν και να τους ακούς όσο θέλεις, εδώ έχουμε να κάνουμε με δική μου ομιλία, στην οποία είναι καλεσμένοι, και πάντα μιλούν περισσότερο απ' όσο ένας απλός καλεσμένος, οπότε, τί να κάνω;
Από την άλλη: Με τον Νίκο Φερεσιάδη έχουμε σκεφτεί να κάνουμε μία ομιλία μαζί περί Εξωγήινων, οι δυο μας (μελετάμε και διερευνούμε πολλά μαζί επί του ζητήματος εδώ και πολύ καιρό). Σκέφτομαι σοβαρά να είναι αυτή η επόμενη ομιλία μου, αλλά δεν το έχω αποφασίσει ακόμη γιατί υπάρχουν και άλλες ωραίες ιδέες. Δεν ξέρω, θα δούμε.
Η ετήσια ομιλία μου στην Αθήνα, θα ανακοινωθεί σύντομα, και, όπως φαίνεται, θα γίνει τελικά γύρω στα τέλη Απριλίου. (Μη ρωτάς γιατί καθυστέρησε...)
Δυστυχώς, κάθε φορά η αίθουσα είναι...ό,τι βρεθεί... Πάντα προσπαθούμε να είναι η μεγαλύτερη από τις διαθέσιμες.
ΠΡΟΣΟΧΗ :
(και σε σένα και σε όλους τους ενδιαφερόμενους) :
Για τα πράγματα που παρατηρώ ότι σε απασχολούν, για τα οποία συχνά δεν μπορούμε να συζητήσουμε εύκολα, διότι δεν μπαίνουν εύκολα σε λόγια, και αν μπαίνουν δεν είναι πάντα για όλα τα αυτιά, υπάρχει ένα μήνυμα, ένα παλιό ροκ'ν΄ρολ τραγούδι, το οποίο το καταθέτω:
WHITE LIGHTNING
(Το έχει γράψει ο Big Bopper, το έχει πρώτος ηχογραφήσει ο George Jones, το έχουν παίξει πάρα πολλοί -αγαπημένη μου εκτέλεση αυτή του Waylon Jennings).
Βρες το, άκουσε το, και διάβασε τους στίχους του (π.χ. ψάξε τα lyrics στο google), αποκωδικοποίησέ τους.
Κατά την ταπεινή γνώμη μου, αυτό το κομμάτι τα λέει όλα, όσα μπορούν να ειπωθούν, με τον τρόπο που μπορούν να ειπωθούν.
Χαίρομαι πολύ που μπορώ να το καταθέσω εδώ αυτό, για όσους τους αρέσουν τα συνθηματικά μηνύματα, και η "μυστική ροή πληροφορίας" (μέσω τραγουδιών, ταινιών, κλπ).
This is the Song...
(Μαζί με το "Radio Nowhere", φυσικά, τελευταία).
(συνέχεια)
@ Ανώνυμος-2 :
Το νέο τεύχος του Strange ήδη κυκλοφορεί.
Ο «...» ( ο οποίος πρόσφατα μετονομάστηκε σε »...« ) (που πολλοί τον αποκαλούν «οι τρεις τελείες») γράφει την πολυσυζητημένη "Στήλη Υδραργύρου" στο Strange (πρώην "Στήλη Άλατος") όποτε θέλει αυτός (δηλαδή, το τεύχος έχει τη στήλη του αν τη γράψει). Δεν γνωρίζω τι σημαίνει το συγγραφικό αυτό του ψευδώνυμο (αλλά και αν το γνώριζα δεν θα σας το έλεγα), αλλά παλαιότερα στο internet έγραφε με το θρυλικό ψευδώνυμο «Μιμάκος».
Είναι εξαιρετικός διανοούμενος χιουμορίστας και βαθύς γνώστης πολλών ειδικών θεμάτων, αν και πολύ μυστικιστικής.
Ευχαριστούμε, να είστε καλά κι εσείς.
@ Ανώνυμος-3:
Αφιέρωμα στην τηλεοπτική σειρά "Lost" έχουμε κάνει σε παλαιότερο τεύχος του Strange.
Προφανώς, θα το επαναλάβουμε αμέσως μόλις τελειώσει η σειρά, (τελειώνει 23/5, αν θυμάμαι καλά) για να καταδείξουμε πολλά από τα μυστήριά της τα οποία οι δημιουργοί της δεν θα αποκαλύψουν. (Κακώς το λέω εδώ τώρα, αλλά, έτσι κι αλλιώς, το Strange είναι το μόνο μέσο που αληθινά μπορεί να το κάνει αυτό...)
Λίγη υπομονή λοιπόν.
@ Ανώνυμος-4:
Χαίρε Συνταξιδιώτη. Η συνέχεια του "Cosmopolis Project" μας έχει ήδη προγραμματιστεί, με άνοιγμα ή το επόμενο (130) ή το μεθεπόμενο (131) τεύχος του Strange. Και, μετά από έναν αριθμό «επεισοδίων», και σε άλμπουμ (volume-2). Επιτέλους, φαίνεται να έχουμε ξεπεράσει κάποιες δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε για την ασφαλή συνέχειά του.
Ευχαριστούμε για το ενδιαφέρον σας.
Π. Γ.
White Lightning
(lyrics):
http://www.lyricstime.com/big-bopper-white-lightning-lyrics.html
White Lightning:
George Jones -
http://www.youtube.com/watch?v=MBcFxF3F78Y&feature=related
The Big Bopper
(first original version) -
http://www.youtube.com/watch?v=F9Z4zkvBG-c
Eddie Cochran & Gene Vincent (live) -
http://www.youtube.com/watch?v=sAEyUqPTVD0
Waylon Jennings -
http://www.youtube.com/watch?v=pRGQVElqZSA
( «...George Jones' version of "White Lightning" was released as a single, and reached Number One in April of 1959, two months after the original songwriter, rockabilly artist J. P. Richardson, widely known as "The Big Bopper", was killed in the infamous airplane crash, along with fellow rockabilly artists Buddy Holly and Ritchie Valens...» )
@-)
Κύριε Γιαννουλάκη καλησπέρα!Ονομάζομαι Όλγα και κατοικώ στη Θεσσαλονίκη.Δυστυχώς έχασα την τελευταία σας ομιλία και μαζί με αυτήν και την ευκαιρία να σας γνωρίσω και από κοντά.Θα κάνετε καμιά ομιλία για εξωγήινους και στη Θεσσαλονίκη;Έχετε κάποιο προσωπικό e mail που θα μπορουσα να επικοινωνήσω μαζί σας?
Ευχαριστώ
@ Αφροδίτη_29:
Καλημέρα, ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου.
Είναι λίγο πιο δύσκολο να διοργανωθεί μια ομιλία όπως τη θέλω στη Θεσσαλονίκη μας, λόγω έλλειψης καλών διαθέσιμων χώρων, κ.ά., και είναι πιο εύκολο στην Αθήνα, αλλά θα προσπαθήσουμε να συμβεί το συντομότερο δυνατόν.
Συγκεκριμένα, ομιλία «για» εξωγήινους -όπως λες- στη Θεσσαλονίκη ίσως να μην κάνω, δεν ξέρω, αλλά ομιλία «με» εξωγήινους, ειλικρινά το προσπαθώ.
Όσο παράξενο κι αν σου φαίνεται, δεν έχω προσωπικό e-mail, και αν θέλεις να μου στείλεις κάποιο mail θα πρέπει να το στείλεις στη διεύθυνση του Strange ( strange@agnosto.gr ) γράφοντας στο θέμα «υπ' όψιν Π. Γιαννουλάκη».
Χαίρε
Π. Γ.
hi, new to the site, thanks.
Δημοσίευση σχολίου